"Bezmatek" to kolejny przykład książki, która podoba się praktycznie każdemu, kto po nią sięga, oprócz mnie... Książka ta zbiera naprawdę sporo pochlebnych opinii, jej średnia to 7,3/10 gwiazdek. Według mnie to dużo. Za dużo jak na tak słabą książkę. Kobieta opisuje emocje jakie towarzyszą jej w trakcie choroby, a potem po śmierci matki. W związku z czym miałam nadzieję na wzruszającą, wywołującą wiele emocji pozycje. A tego co dostałam nie jestem nawet w stanie opisać. Nie czułam tej książki totalnie. Nie rozumiem jej przekazu. Niektóre teksty były wręcz niesmaczne. Ja zdecydowanie nie polecam. https://www.facebook.com/angelika.jasiukajc.blog

Jakże osobista wydaje się ta książka, chwilami wręcz czułam się zawstydzona, że słucham tak szczerych zwierzeń narratorki, tak z głębi serca płynących. Wspomnienia o matce, matce zawsze pięknej i idealnej, mimo, że czasem z alkoholowym oddechem. Trauma osieroconej córki. Córki dorosłej, ale wciąż niepogodzonej z odejściem najbliższej osoby. Ból i tęsknota nie przemijają mimo upływu czasu, wspomnienia dają chwilę wytchnienia. To literatura piękna i trudna, tym bardziej, że każdy z nas zaznał lub zazna tego bólu, tej tęsknoty. Tytułowy "bezmatek" to mieszkańcy ula pozbawieni królowej matki i bez niej pogrążeni w chaosie, skazani na zagładę.

Osobista, poruszająca serce oraz myśli książka. Temat trudny, delikatny bo dotyczący żałoby. Myślę jednak, że choć te przemyślenia są bardzo emocjonalne i przejmujące, można odczytywać je również w bardziej uniwersalnym znaczeniu. Dlaczego? Bo temat żałoby dotyczy w mniejszym lub większym stopniu każdego z nas i każdego w jakiś sposób dotyka, porusza. Każdy też na swój sposób radzi sobie z poczuciem straty. Stąd też z tekstami z książki Bezmatek można się utożsamiać na własny sposób, znaleźć w nich coś osobistego, znajomego. Według mnie pozycja absolutnie wyjątkowa, w treści i formie, nikogo nie pozostawi obojętnym.

Krótko. Książka ta opowiada o bardzo silnej więzi, miłości jaka łączy matkę i córkę. Narratorką historii jest córka, która wspomina swoją matkę, gdy ta już odeszła. Przedstawienie opowieści jest na kształt pamiętnika, pisanego na szybko, być może pod wpływem emocji, chaotycznie. Myślę, że jest to dobry zabieg, ma się wrażenie autentyczności. Moim zdaniem, jest to trudna książka. Mam mieszane odczucia. Na pewno są takie miłości między córką i matką, jak między bohaterkami. Według mnie chore miłości. Zbytnio intymne. Z pewnością jest to dobra historia, ale nie dla mnie.

"Bezmatek" nie spodoba się każdemu, jestem tego pewna. To lektura bardzo podobna do dość głośnej książki Marcina Wichy, czyli "Rzeczy, których nie wyrzuciłem". Styl pisania i poruszana tematyka niezwykle zbliżone, tylko tamten tytuł zupełnie do mnie nie trafił, za to Bezmatek owszem. Krótkie, proste zdania trafiające w punkt, skłaniające do myślenia. Z reguły nie wracam do już przeczytanych opowieści, ale do tej powrócę z pewnością. Chociaż wiem, że będzie bolało... http://www.nieperfekcyjnie.pl/2020/05/strata-boli-zawsze-bezmatek-mira.html

Książka napisana w niezwykle inteligentny sposób. Jest specyficzna, trudna, ale pozostaje w pamięci na długo. Ciężko oderwać się od lektury, czyta się ją bardzo szybko. Autorka mierzy się z tematem żałoby i wielkiej, choć czasami trudnej, miłości matki i córki. Zdecydowanie warto przeczytać. Dawno tak dobrej książki nie czytałam.

"Bezmatek" to smutna, prawdziwa, intymna i emocjonalna relacja córki po śmierci matki. Tworzy ona swoisty portret swojej rodzicielki pełen różnorodnych obrazów, sytuacji, rozmów. Pokazuje niezwykłą więź jaka łączy matkę z córką, prawdziwą bez upiększeń; często niełatwą, ale przede wszystkim trwałą i piękną. Warto przeczytać!

Czytałam, wyłam i czytałam dalej. Niesamowita, wzruszająca. Pełna bólu. Przywołuje mi obraz mojej matki. Sprawia, że chce przytulić moją matkę. Pobudza wszystkie możliwe komórki w ciele. Wciągnięta w jeden wieczór.

Bolesna książka. Chwilami bardzo poetycka. Czyta się ją jednym tchem, a zostaje zdecydowanie na dłużej!

żałuję, że po nią sięgnęłam