Bezimienna (okładka  miękka)

Prosta fabuła, jak dla mnie brak napięcia.

Nie wiem jak będzie dalej, ale dwa pierwsze tomy serii o Josie Quinn dają nadzieję na doskonałą serię kryminalną. Szukałam takowej, czegoś na poziomie serii Tess Gerritsen o Rizzoli i Isles. Żeby główną postacią była kobieta policjantka, o silnej osobowości, szalona i bezkompromisowa, zdeterminowana na łapanie przestępców za wszelką cenę. Żeby miała życie prywatne, do którego mnie autorka wpuści, jakieś pogmatwane relacje rodzinne i żeby tomów było dużo, bym się mogła do bohaterki przywiązać, oczywiście jeśli mi się spodoba. I najważniejsze: żeby ta prywata nie przytłoczyła kryminalnego sedna sprawy. Informuję, że taką serię znalazłam, sprawdziłam na dwóch pierwszych tomach, jedynych wydanych na razie w Polsce, czekam na kolejne. Mam tylko dużą pretensję do twórcy blurba „Bezimiennej", że w opisie zdradził za dużo. Mądrej głowie dość dwie słowie, a dociekliwemu czytelnikowi niestety te informacje mogą wystarczyć, by bardzo szybko połączyć kropki i rozwiązać zagadkę. I po zabawie! Zamieszczenie tam informacji o miejscu, z którego nadano list dotyczący pewnej pomyłki - to nieporozumienie. Na szczęście tego nie przeczytałam i zaskoczenie było pełne. Przyczyna zbrodni nie do wykombinowania, ofiary zaskakujące, a morderca nieoczywisty. Wskazówki udzielane przez autorkę są sensowne i odpowiednio dawkowane, by po wyjaśnieniu intrygi można powiedzieć: no faktycznie! Intryga sprytnie skonstruowana, sprawnie prowadzone śledztwo, zwrotów akcji co niemiara, ale nie męczą. Trup ściele się gęsto, odnoszę wrażenie, że ilość zwłok przewyższa liczbę żyjących bohaterów, ale to w niczym nie przeszkadza. Główna bohaterka Jossie ma jakąś mroczną historię, której uchylono dopiero rąbek, ale wiadomo, że coś grubszego jest na rzeczy. I ma fajnego faceta. Jednego, potem drugiego, pssst, ani słowa więcej. Ach Noah, fajny opiekuńczy facecie! Ależ Ty mi się podobasz. Czy książka ma wady? No pewnie. Trochę niewiarygodnych założeń (jak choćby to z policjantem, który dał się bezsensownie uwikłać - czemu?) i incydentów (jak ten z lodowatą rzeką na końcu), momentami wkurzający narcyzm i egzaltacja Josie, jakby nie było - osoby na poważnym stanowisku ( no cóż, ale nobody is perfect). I jeszcze jakieś tam drobiażdżki. Ale te wszystkie niedociągnięcia są nieistotne. Czyta się doskonale, z zaciekawieniem, a zakończenie zaskakuje. Czego chcieć więcej? No może kolejnego tomu, tylko szybko poproszę.

Lisa Regan z przytupem wkroczyła na polski rynek czytelniczy. Seria o Josie Quinn liczy 15 części, więc jest na co czekać. Pierwsza część "Znikające dziewczyny" była kapitalna. Na szczęście na kolejną "Bezimienna" nie trzeba było zbyt długo czekać. "Czasami lepiej prosić o wybaczenie niż o pozwolenie". Josie Quinn powraca jako pani komendant. Minęły dwa lata od wydarzeń, które zmieniły jej życie. Obecnie mieszka z Lukiem i planują ślub. W ich związku pojawiają się niedomówienia i zamiast cieszyć się z wielkiego dnia, zaczynają się od siebie oddalać. Brakuje im czasu na rozmowę i żyją obok siebie. Luke stracił przyjaciela i nie może się pozbierać, a Josie walczy z demonami z przeszłości. Pani komendant zostaje wezwana do pobicia. Na miejscu zastaje makabryczny widok. Pobita kobieta walczy o życie, a jej noworodek zniknął. Josie nie cofnie się przed niczym. Zamierza odnaleźć noworodka.  "... nawet gdyby miała po drodze dokopać się do różnych brudów i zakłócić czyjś święty spokój."  Oprócz noworodka znika ktoś jeszcze. Sprawa zaczyna mieć charakter osobisty i Josie nie bardzo sobie radzi z emocjami. Pojawienie się dziewczyny z amnezją nie wnosi niczego nowego do sprawy do czasu. W całym hrabstwie w dziwnych wypadkach giną ludzie, których na pierwszy rzut oka nic ze sobą nie łączy. Czy zaginiona dziewczynka i te morderstwa mogą mieć wspólny mianownik?  "Nie należy wkurzać tego, kto ma coś, na czym najbardziej nam zależy".  Do tego wszystkiego dochodzi jeszcze list z kliniki leczenia niepłodności. Kto jest jego adresatem? Josie Quinn czeka nie lada zagwozdka. Czas ucieka, a morderca może znowu zaatakować kolejną ofiarę. Czy Josie sobie poradzi? Co odkryje? Czy jej związek przetrwa? Ta seria ma potencjał. Autorka wysoko postawiła poprzeczkę. Jeżeli w kolejnych częściach utrzyma taki poziom, to będzie to jedna z lepszych serii, jakie czytałam. Niezwykle intrygująca akcja, umiejętnie wykreowane postaci i wszystko kręci się wokół władzy, znajomości i pieniędzy. Czuje pewien niedosyt, książkę czyta się zdecydowanie za szybko. Nie pozostaje mi nic innego jak tylko cierpliwie czekać na ciąg dalszy. Oby nie za długo. Polecam! Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Publicat.

„Bezimienna” to kolejny tom z detektyw Quinn, która pełni rolę komendanta policji w małym miasteczku Denton w USA. Tym razem śledztwo, które prowadzi Josie dotyczy pobicia młodej kobiety oraz uprowadzenia jej nowo narodzonego dziecka. Na miejscu zdarzenia detektyw zastaje młodą dziewczynę, która twierdzi, że nie wie, kim jest i co robi w tym miejscu. W tle tego najważniejszego wątku toczą się jeszcze inne, wszystkie związane z tajemniczymi zgonami młodych ludzi. Jaki związek z pobiciem młodej matki, zaginięciem jej dziecka, narzeczonym samej detektyw, jednym z najbogatszych obywateli Denton i pozostałymi morderstwami ma tajemnicza kobieta? Wyczekiwałam na tę książkę oraz na detektyw Josie Quinn. Gdy tylko poznałam ją w pierwszym tomie wiedziałam, że będę chciała więcej nie tylko jej, ale zagadek,z którymi będzie musiała się zmierzyć. Jedynie zastanawiało mnie, czy autorka utrzyma poziom, a może kolejne części okażą się jeszcze lepsze. Autorka bez dwóch zdań podniosła poprzeczkę. Bezimienna okazała się jeszcze lepszą niż poprzedni tom. Mamy szybszą akację, cały czas trzyma w napięciu, nie można oderwać się od książki. I to wszystko przez skomplikowaną zagadkę. Po pierwsze tu każdy staję się podejrzanym – autorka w świetny sposób zaprowadziła czytelnika w ślepy zaułek. Każdy z wątków jest intrygujący i niepasującym zarazem do sprawy. No obłęd. W pewny momencie miałam ochotę walnąć książką. Nic mi nie pasowało nic się nie kleiło. Gdy doszłam do zakończenia wszystko stało się takie logiczne. Wszystkie wątki w jednym momencie stworzyły spójną całość. Niby takie proste, a takie trudne. Tak się zabawiła autorka. Bohaterowie naprawdę wykreowani ze smakiem i z naturalnością. A Pani detektyw Quinn, jak zwykle zostaję nieugięta. I kolejny raz intuicja ją nie zawodzi. Twarda z niej sztuka, ale i z takiej osoby potrafi wyjść ciepło i wrażliwość. Samo zakończenie książki jest bardzo zaskakujące, i to dzięki niemu ta książka staje się jeszcze lepsza. Genialny kryminał, z niełatwą zagadką, która jest trochę jak mgła. Niby wszystko wydaje się takie czytelne, ale nie do końca. Jest to książka godna polecenia. Nie będziecie się przy niej nudzi. A ja czekam na dalsze części.

"Bezimienna" Lisa Regan Wydawnictwo: Dolnośląskie Premiera: o9.11.2o22r. Życie prywatne detektyw Jossie Quinn nieco się komplikuje. Jej narzeczony stał się zimmny i obojętny. Nie interesuje się przygotowaniami do ślubu, nie interesuje się swoją kobieta. Jeśli chodzi o pracę, jest wręcz przeciwnie. Jossie została komendantem. Odnosi sukcesy zawodowe. Pewnego dnia dostaje wezwana do kolejnej sprawy. Na miejscu okazuje się, że młoda kobieta zostaje ranna a jej nowo narodzone dziecko znika. Co wydarzyło się w domu młodej matki? Gdzie jest niemowlę? Czy dostało porwane? Czy Jossie Quinn rozwiąże tę sprawę? Jak potoczą się jej dalsze życie prywatne? Detektyw Jossie Quinn poznałam już podczas czytania "Znikające dziewczyny" bardzo polubiłam jej osobę i sposób rozwiązywania przez nią kryminalnych zagadek. Tym razem detektyw Jossie została wezwana do trudnej sprawy. Było jej ciężko potraktować tę sprawę jak każdą inną. Musiała odłożyć na bok osobiste uprzedzenia i rozwiązać ją jak najszybciej. Przecież chodziło o życie małego dziecka, a może nawet nie tylko o to jedno życie. Autorka od samego początku wodzi nas czytelników za nos. Pojawienie się tajemniczej dziewczy dodaje dreszczyku emocji. Akcja książki nawet na moment nie zwalnia. Co chwilę poznajemy nowe wątki, nowe tropy. Nie sposób było wytypować sprawcę. Autorka umiejętnie myliła tropy, podsuwała różne rozwiązania. Tak samo było również w pierwszej części tej serii. Często występowały nieoczekiwane zwroty akcji,które sprawiały, że nie możemy się nudzić podczas czytania tej książki. "Bezimienna" to fantastyczna i nieprzewidywalna fabuła. Ciekawi bohaterowie. I przede wszystkim tajemnicza i trudna sprawa kryminalna. Ja jestem tą serią zachwycona. Zdecydowanie polecam tę książkę jaki i poprzedni tom. A za egzemplarz książki do recenzji dziękuję wydawnictwu.

9.11. w Polsce premierę miał II tom książki napisanej przez Lise Regan „Bezimienna”. W tej części pani komendant, będzie musiała rozgryźć kolejna trudna sprawę, zostaje wezwana do domu kobiety, która jest nieprzytomna i brutalnie pobita, wszystko wskazuje na to, że jest świeżo po porodzie, a noworodka nigdzie nie ma. Między czasie Josie ma prywatną sprawę bo znika jej narzeczony, a w jego domu poza miastem znajduje tajemnicza kobietę, która uparcie twierdzi, że nie wie kim jest i skąd się tam wzięła. Quinn wraz ze swoim zespołem rzuca siebie wir pracy bo maja przed sobą trudne śledztwo, które na każdym kolejnym etapie, staje się coraz bardziej uwikłane. Czy uda się jej odnaleźć dziecko i narzeczonego? Kim jest tajemnicza kobieta i czy naprawdę nic nie pamięta? Ile ludzi jeszcze musi zginąć aby dowiedzieć się prawdy? Kochana, co był za genialny kryminał ! Zreszta pierwszy tom „znikające dziewczyny” również mnie oczarował i z niecierpliwoscią czekałam na kontynuacje😉. Zdradzę Ci, że jak już się skusisz na spotkanie ze świetna panią komendant to zacznij czytać od pierwszego tomu bo autorka w książce wraca do niektórych spraw, poza tym ta seria jest tak fenomenalna, że nie zabieraj sobie przyjemności, aby Cię coś ominęło😉. Ja już przepadłam i już teraz wyczekuje kolejnego tomu tej wyjątkowej serii. Kolejny raz książka Lisy Regan była dla mnie zaskoczeniem, pod każdym względem, a koniec jest tak zaskakujący, że aż sama nie wierzę, że tak można to wymyślić🙃. Także, Kochana zapamiętaj to nazwisko, tytuł, a najlepiej to od od razu wpisz na listę MUST READ! Ja polecam Ci ogromnie, gwarantuje, że od pierwszej do ostatniej strony czeka Cię wspaniała czytelnicza uczta.

Bezimienna - Lisa Regan 👨‍👧‍👦Z Bezimienną do końca 👨‍👧‍👦 Niespodziewanie Lisa Regan skrada moje kryminalne serce. "Bezimienna" tylko umacnia mnie w przekonaniu, że ta seria w pewien sposób uzależnia. Dlaczego tak się dzieje? To przychodzi samo. Autorka bardzo dobrze oddaje scenerię, atmosferę małego miasteczka, w którym nie może nastać spokój. Zaczynasz żyć problemami bohaterów, z którymi zaczynasz się zaprzyjaźniać. U Regan nie ma łatwych do przejścia spraw. Kolejne problemy, toki emocjonalne, alkohol, trupy, jak z tym wszystkim poradzi sobie Josie Quinn? Regan doskonale wie, że nie może być idealnie, więc z umysłem scala nam historię dwóch tomów, gdzieś trzeba coś otworzyć, aby inne zamknąć. "Bezimienna" - toczy się spokojnie, dobrze prowadzona, a więc nie będzie ci brakowało emocji, nudy, tam po prostu się dzieje. Tajemnicze zniknięcie nowonarodzonego dziecka pozwoli czytelnikom odkryć ciekawe fakty, jednak sprawy kryminalne zmieniają bieg wydarzeń i niejednokrotnie pozostaniesz w kropce, wrócisz do punktu wyjścia. Wiedząc, że czasu masz coraz mniej. Logicznie sprawa wydawała toczy się do wyjaśnienia i niestety w mojej opinii autorka przeszarżowała. Do końca chciała zaskoczyć i historia straciła. Niepotrzebne przeciągnięty i umiejscowiony wątek, z którym od początku u mnie był problem. Też dacie się wpuścić w maliny. Grała bez skrupułów. Ja tylko potrafiłem wypowiedzieć - o boże. Później już oglądałem. Emocje, zwroty, godny przeciwnik dla Quinn. Żal mi Josie, ale ją uwielbiam. "Sto lat, szefowo". Z "Bezimienną" do końca. Oceń ją sam. * Współpraca recenzencka. Za możliwość przeczytania powieści dziękuję Wydawnictwu Dolnośląskie

Bardzo się ucieszyłam z powrotu Josie Quinn. Pierwszy tom zaznaczył się w mojej pamięci świetnie wymyśloną postacią głównej bohaterki – mocnej, konkretnej i skutecznej kobiety. Poza tym zapamiętałam naprawdę dobrą intrygę kryminalną. Ciekawa byłam, czy autorce uda się zaczarować mnie również dalszym ciągiem przygód doświadczonej Josie, która zdążyła już awansować i została komendantka posterunku w Denton. Rzeczywiście – jest dobrze. Pióro Lisa Regan ma takie, że stwierdzenie „nie można się oderwać” prawidłowo oddaje mój stan podczas lektury. Dobra, interesująca i co ważne w wielu wydawanych teraz kryminałach – prawdopodobna intryga. Znakomicie pokazani bohaterowie od strony psychologicznej — szczególnie postać tej początkowo Bezimiennej. Interesujące są też prywatne losy Josie. Historie jej związków, z byłym – już nieżyjącym- mężem. Jak i obecnego – z narzeczonym, nagle nieobecnym Luckiem. W tle jest jeszcze kolejny mężczyzna… Jednak ten wątek romansowy w żaden sposób nie umniejsza jakości wątku kryminalnego. Najważniejsza jest zagadka i konieczność szybkiego odnalezienia noworodka, tutaj każdy dzień zwłoki może mieć znaczenie. Co chwila pojawiają się przerywniki w postaci informacji z gazet o różnych tragicznych wypadkach, dotykających różnych młodych ludzi. W żaden sposób nie wiemy, jak połączyć to z bieżącą historią i to też jest fajny zabieg. Intrygujący. Odniosłam wrażenie, że w drugim tomie autorka wyraźnie się rozkręciła. Jeżeli dalej tak będzie, to szykuje nam się świetna seria kryminalna ze świetnie skonstruowana postacią policjantki. Dziękuję za egzemplarz Wydawnictwu Dolnośląskiemu, Grupie Publicat S.A

4,5 ⭐️ To druga cześć serii o detektyw Josie Quinn i od razu mogę powiedzieć, że dużo lepsza niż pierwsza🙊 Już tłumacze co sprawia, że właśnie tak ją postrzegam👇🏼 ✔️Po pierwsze wciąga od pierwszej strony, tak że po odłożeniu myślimy tylko żeby do niej wrócić ✔️Po drugie Josie jest bardziej pewna siebie, nie stawia się w roli ofiary. ✔️Po trzecie nie mamy poczucia chaosu w fabule jak przy pierwszej części. ✔️No i ostatnie pomysł na historie zaskakujący👏🏻 • Fabuła tej części opiera się na tym, że w okolicy jednego z domu w Denton zostaje znaleziona dziewczyna, która nie pamięta jak się nazywa i jak się tam znalazła. W tym samym czasie ma miejsce jeszcze dwa inne wydarzenia, a Josie nie chce wierzyć, że to przypadek. Czy nasza N/N rzeczywiście nic nie pamięta? I jaki ma to związek z narzeczonym Pani Detektyw?🙊 • Lubię w tej serii to, że prywatne życie głównej bohaterki jest na pierwszym planie i w obu częściach wszystkie wydarzenia łączą się z nią bardziej lub mniej. To dla mnie dość nowe doświadczenie, bo zazwyczaj w tego typu seriach pierwsze skrzypce grają nowe sprawy kryminalne, a życie detektywów raczej jest w tle👍🏼 • Mimo, że pierwsza cześć nie była idealna, była poprawna, to cieszę się, że zaczęłam te serie chronologicznie☺️ W tej części było kilka niedociągnięć, ilość śmierci niezmiennie mnie zaskakuje i zakończenie nie daje pełnej satysfakcji, ale jest dobre👌🏻 natomiast środek super i z niecierpliwością wyczekuje kolejnej części🕵🏼‍♀️ • Polecam Wam sięgnąć, poznać Panią Detektyw i wspólnie odkrywać jej dalsze📚

Po raz drugi spotkałam się z Josie Quinn. Tym razem dochodzi do zaginięcia noworodka oraz narzeczonego pani detektyw. Jednak w sumie sprowadzenie całości do tych dwóch zdarzeń to ogromne niedomówienie. W książkach Lisy Regan dzieje się bardzo dużo. Oprócz wątku głównego regularnie pojawia się wiele innych, do tego poszlaki, zdarzenia czy odkrywane tajemnice. Tutaj nie ma czasu na postój, tu pędzi się i to biegiem. Na dodatek zadziałał schemat jeszcze jeden rozdział, tak trudno było mi odłożyć tę książkę. Jednocześnie lektura nie jest pozbawiona tego co dominuje w kryminałach, a myślę tu o śledztwie. Razem z Josie próbowałam rozwiązać zagadkę unikając ślepych zaułków. Dostawałam nowe tropy i ślady, jednocześnie wypływały rzeczy, które utrudniały rozwiązanie zagadki. Zdawałoby się, że jeśli połączymy szaleńczą akcję, którą dodatkowo napędzają krótkie rozdziały i doskonałe, szczegółowe śledztwo to nie ma miejsca na nic innego. Zapewniam, że takie myślenie to ogromny błąd. Autorka z ogromną pieczołowitością zadbała o warstwę psychologiczną. Nie zostawia tu nic przypadkowi, ale jednocześnie pozwala nam zajrzeć tylko tam gdzie jest to niezbędne. Podoba mi się sposób budowania napięcia, utrzymanie tempa i mojego zainteresowania. Co prawda jak na jedną osobę, to przyznaję, że sporo spada na głowę Josie, ale autorka w dość logiczny sposób to tłumaczy. Poza tym ponoć nieszczęścia lubią chodzić parami. Pozostaje mi z niecierpliwością czekać na kolejne tomy tej serii.