Bez tchu (okładka miękka)

Książka trochę wolna, akcja ciągnęła się. Pod koniec książki jesteśmy tak zżyci z bohaterem, że trudno powstrzymać łzy. Ogólnie książkę oceniam jako dobrą. Była fajna. Momentami zabawna, wkurzająca, a czasem wzruszająca. Wszystkiego mogliśmy w niej doświadczyć. Miała wiele fajnych wątków, Ale akcja w książce ciągnęła się strasznie powoli i uważam to za spory minus. Jeśli ktoś szuka czegoś dosyć spokojniego, niekoniecznie na raz, z fajną fabułą i dobrze oraz ciekawie wykreowanymi bohaterami to generalnie polecam tą książkę. Targały mną przeróżne emocje przez ostatnie 100stron, wiec jestem jak najbardziej na tak👍

Mega

Nauczyć się siebie. Jennifer Niven, znana szerszej publice dzięki bestsellerowi „Wszystkie jasne miejsca”, powraca do nas z powieścią „Bez tchu”. Czy dostaniemy w ten sposób kolejną opowieść o miłości? Jak najbardziej tak. W tej książce znajdziemy jednak także coś więcej: piękną (choć trudną) historię o dorastaniu i o jego trudach, dzięki którym – paradoksalnie – można lepiej poznać samego siebie i w efekcie zacząć samodzielnie kierować własnym losem. „Bez tchu” to opowieść o Claudine – gotowej na wszystko, dorastającej nastolatce, której ambicją jest przeżyć w życiu coś pięknego. Najbliższe widoki na przyszłość jak najbardziej wpisują się w oczekiwania dziewczyny: wraz z najbliższą przyjaciółką ma wyjechać w wymarzoną podróż, a w między czasie ziścić ma się pragnienie Claudine dotyczące stracenia dziewictwa z przystojnym Wyattem. Niestety życiowe plany często biorą w łeb… Wszystko posypało się Claudine przez rodzinny huragan, który przetoczył się przez życie jej samej oraz jej bliskich. Wszystko przez rozstanie rodziców dziewczyny. Wymarzona podróż staje się nieaktualna, miłosne plany także. Zamiast podróży marzeń Claudine czekają wakacje na małej wysepce u wybrzeży Georgii. Cały świat dziewczyny legł w gruzach – jak go odbudować? Mała wysepka, która zdaje się być początkowo przekleństwem, docelowo staje się dla Claudine ważną lekcją i nową szansą. Dziewczyna poznaje nowych ludzi, nową miłość i przekonuje się, że nawet trudne zmiany nie oznaczają końca tego, co może być w życiu piękne i ważne. Claudine uczy się tego, że jest w stanie pokierować własnym życiem. Uczy się być dorosła. „Bez tchu” to pełna refleksji i pięknych momentów opowieść o dorastaniu, o nabieraniu dojrzałości oraz o życiowych lekcjach, które kształtują nie tylko nasze emocje i miłosne uniesienia, ale także – i chyba przede wszystkim – nasz charakter. Trudy dorosłości niosą ze sobą wiele często bolesnych doświadczeń, bez nich jednak żadne z nas nie odnajdzie własnej drogi. Claudine ta prawda także dotyczy. Lekcje, które dostajemy od losu, pozwalają nam poznać samego siebie. Skierowanie steru własnego losu w dobrą stronę staje się w oparciu o tę wiedzę o wiele łatwiejsze. To najważniejsza lekcja płynąca z tej lektury. Dziękuję Wydawnictwu Bukowy Las za egzemplarz recenzencki. #BezTchu #JenniferNiven #BukowyLas https://cosnapolce.blogspot.com/2021/02/tytu-bez-tchu-autor-jennifer-niven.html

Jennifer Niven Bez tchu, zekranizowane przez Netflix przepełnione emocjami Wszystkie jasne miejsca tejże autorki miałam okazję obejrzeć jakiś czas temu. Żeby nieco zmienić klimat ostatnich lektur, tym razem przyszła pora na młodzieżówkę, a przy okazji najnowszą powieść autorki, kolejną, na podstawie której można by stworzyć cudowny, klimatyczny film o pierwszej, nastoletniej, w dodatku wakacyjnej miłości. I chociaż po przeczytaniu Bez tchu mam wrażenie, że jest to historia, z którą łatwiej będzie utożsamiać się młodemu, nastoletniemu czytelnikowi, nie znaczy to, że nie wypadła interesująco. W tej opowieści wszystko jest pierwsze. Pierwsza miłość, pierwszy raz, pierwszy zawód miłosny. I wrażenie, że przyszłość może zawalić się nagle jak domek z kart. Są także pierwsze obawy. Przed nową szkołą, utratą wieloletniej przyjaźni. I wątpliwości. Czy rozstający się właśnie rodzice będą nadal tak samo jak dotąd kochać swoje dziecko? Każdy kiedyś przechodził ten czas, bo każdy wiek kieruje się swoimi prawami. Trzeba było radzić sobie z ogromem wątpliwości, wziąć na swoje barki nowe doświadczenia. Tak właśnie dzieje się również z kończącą właśnie szkołę średnią Claude. Jennifer Niven ma szczególny dar budowania opowieści naznaczonych emocjami. Kiedy pisze o uczuciach, robi to w sposób delikatny, subtelny, nawet jeśli samo dorastanie, a potem poszukiwanie właściwej drogi w życiu, okazuje się dość skomplikowanym procesem. Nie sili się na koloryzowanie życia, nie słodzi, nie daje jednej recepty na szczęście, bo każdy krok naprzód przynosi nowe doświadczenia. "Odganiam muchę. Dotykam karku, gdzie włosy trochę mi odrosły. Nadal są krótkie. Chyba mi się takie podobają. Od początku lata namnożyło mi się piegów na twarzy i ramionach, ale nie przeszkadzają mi jak kiedyś. Czuję się wyższa. Starsza. Czuję się dobrze i na miejscu we własnej skórze. Ale wciąż czuję się sobą. Claude Przed i Po."

Ona, On i lato, które zmieniło tak wiele. Wszystko. Czy warto było ryzykować dla paru chwil i wspomnień? Autorka "Wszystkich jasnych miejsc" i "Podtrzymując wszechświat" stworzyła kolejną chwytającą za serce historię. "Bez tchu" to świetnie napisana powieść o wkraczaniu w dorosłość oraz o poznawaniu samego siebie. O życiu i miłości, które nie zawsze są idealne i potrafią zaskoczyć człowieka w najmniej spodziewanym momencie. O emocjach, jakie towarzyszą nam w każdej sekundzie naszego życia. To także opowieść o wyborach, które decydują o kolejnej minucie, kolejnym dniu. I o sile, jaka drzemie w każdym z nas. Moim zdaniem każdy potrzebuje romansu, który po prostu zapiera dech w piersiach. I taka właśnie jest ta powieść. Lektura idealna na lato, choć śmiało można sięgnąć po nią o każdej porze roku.