Bez tchu (okładka miękka)

"Bez tchu" K. A. Figaro Recenzja przedpremierowa! (Patronacka) "Jeżeli się kogoś  kocha, tak szczerze, bezwarunkowo, to trzeba pozwolić  temu komuś decydować. Trzeba trwać przy nim, jeżeli na to pozwoli, ale i dać szansę na coś innego." Życie Łucji i Dymitra nabiera tempa. Ona staje przed najważniejszym dniem w swoim życiu. Dymitr podążający za rytmem, jaki wytacza mu miłość do córki, ewaluuje. Staje się lepszym człowiekiem. Ale nic nie trwa wiecznie...  Jest jeszcze Igor, który chorobliwą zemstą, chce odebrać im  dosłownie wszystko. Czy mu się to uda? Czy to co przyszykował będzie miało wpływ na losy Łucji, Dymitra oraz Alexa? Miłość ma wiele odcieni, przy czyim boku Łucja zazna spokoju i szczęścia? To już ostatnia część losów Rozchwianych. Gdy czytałam ostatnią kartkę łzy ciekły mimowolnie po policzku. Po raz kolejny autorka z impetem rozjechała moje serce. A to co znalazłam w tej części rozbiło mnie emocjonalnie. Z kartki na kartkę narastała moja ekscytacja. Wachlarz wrażeń jaki zaserwowała nam K. A. Figaro to totalny rollercoaster. Ten tom kipi subtelnym pożądaniem, miłością, a także smutkiem i żalem. Autorka grała mi na nosie uczuciami bohaterów, bo przecież... "Życie jest jak ruletka, a gdy przy boku masz osobę,  która cię kocha, przetrwasz wszystkie przeciwności." Genialna fabuła, wątek sensacyjny, miłość dwojga ludzi, których życie to nieustająca walka o swoje dobro, podbiła moje serducho. Ta seria pokazuje, że warto mieć marzenia, warto zmieniać swój bieg historii, warto być w zgodzie ze swoim własnym sumieniem. A miłość w związku gra pierwsze skrzypce... Wzruszająca, intrygująca, dająca nadzieję, obezwładniająca gorącym dojrzałym pożądaniem powieść, stopi Twoje serce.  I postawi Cię przed pytaniem, czym jest miłość? Czekacie??? Dziękuję bardzo za możliwość patronowania "Bez tchu" wydawnictwu @lipstickbooks. To dla mnie niesamowita przygoda. Bardzo zżyłam się z bohaterami powieści i była to dla mnie ogromna przyjemność. Dziękuję ❤️

Ostatni tom serii "Rozchwiani" to z całą pewnością ten tom, przez który wylałam morze łez! Śmiało mogę też powiedzieć, że "Bez tchu" całkowicie różni się od poprzednich tomów serii - zarówno jeśli chodzi o dojrzałość emocjonalną postaci, jak i charakter historii. Główni bohaterowie - Dymitr i Łucja (a w szczególności Dymitr) przechodzą tutaj bardzo dużą zmianę, która mocno wpływa na klimat książki. Mam z resztą wrażenie, że w tej części najmocniej widać, jak bardzo dojrzali nasi bohaterowie - a to bardzo mi się spodobało. W poprzednich częściach trochę denerwowało mnie podejście Dymitra i Łucji do niektórych aspektów życia - Łucja wydawała mi się być bardzo niezdecydowana i taka rozkapryszona jak małe dziecko. Już na przestrzeni kolejnych części widziałam, że przechodzi ona w sobie jakąś zmianę, ale to właśnie w "Bez tchu" widać to najmocniej. Nie chce zdradzać za dużo z fabuły (wspomnę tylko, że na prawdę sporo się tam dzieje!), ale powiem jedynie, że książka ta złamała mi serce wiele razy i sprawiła, że chusteczka higieniczna stała się moim nieodłącznym towarzyszem. Bardzo dużo bowiem się tam dzieje, mamy liczne zwroty akcji, ale co najważniejsze - w końcu wszystko nam się wyjaśnia. Wszelkie wątpliwości i pytania, jakie miałam podczas przygody z tą serią zostały rozwiązane. Super, że autorka tak postąpiła, bo gdy skończyła całą serię "Rozchwiani" w końcu poczułam takie czytelnicze spełnienie. Owszem w "Bez tchu" było kilka wątków, które były dla mnie przesadzone. Kilka razy zdarzało się, że przewracałam oczami i zastanawiałam się "co ta pani Figaro tu jeszcze wymyśli", ale jestem w stanie przymknąć na to oko. Zgadza się, ten jeden raz (bo w przypadku poprzednich tomów mi się to raczej nie zdarzało) nie chcę zwracać uwagi na te kilka rzeczy, które sama na pewno bym zmieniła. A to wszystko przez całokształt, który zasłużył na jeden wielki plus! Podsumowując - czytanie tej serii było jedną wielką przygodą. Czasem było tak, że uwielbiałam głównych bohaterów, a czasem też miałam ochotę ich zwyczajnie pozabijać. Jednak koniec końców bardzo się cieszę, że mogła poznać historię Dymitra i Łucji. Nawet teraz jest mi trochę smutno, że mam już serię "Rozchwiani" za sobą, bo bardzo przyzwyczaiłam się do świata wykreowanego przez autorkę. "Bez tchu" jest idealnym uzupełnieniem całości a to mówi samo za siebie. Zarówno ten tom, jak i całą serię, jak najbardziej wam polecam - okej, nie oczekujcie od niej Bóg wie czego. Jednak jest to świetna, odprężająca seria, która świetnie nada się na lekturę po ciężkim dniu w pracy!

Ostatni tom serii "Rozchwiani" to z całą pewnością ten tom, przez który wylałam morze łez! Śmiało mogę też powiedzieć, że "Bez tchu" całkowicie różni się od poprzednich tomów serii - zarówno jeśli chodzi o dojrzałość emocjonalną postaci, jak i charakter historii. Główni bohaterowie - Dymitr i Łucja (a w szczególności Dymitr) przechodzą tutaj bardzo dużą zmianę, która mocno wpływa na klimat książki. Mam z resztą wrażenie, że w tej części najmocniej widać, jak bardzo dojrzali nasi bohaterowie - a to bardzo mi się spodobało. W poprzednich częściach trochę denerwowało mnie podejście Dymitra i Łucji do niektórych aspektów życia - Łucja wydawała mi się być bardzo niezdecydowana i taka rozkapryszona jak małe dziecko. Już na przestrzeni kolejnych części widziałam, że przechodzi ona w sobie jakąś zmianę, ale to właśnie w "Bez tchu" widać to najmocniej. Nie chce zdradzać za dużo z fabuły (wspomnę tylko, że na prawdę sporo się tam dzieje!), ale powiem jedynie, że książka ta złamała mi serce wiele razy i sprawiła, że chusteczka higieniczna stała się moim nieodłącznym towarzyszem. Bardzo dużo bowiem się tam dzieje, mamy liczne zwroty akcji, ale co najważniejsze - w końcu wszystko nam się wyjaśnia. Wszelkie wątpliwości i pytania, jakie miałam podczas przygody z tą serią zostały rozwiązane. Super, że autorka tak postąpiła, bo gdy skończyła całą serię "Rozchwiani" w końcu poczułam takie czytelnicze spełnienie. Owszem w "Bez tchu" było kilka wątków, które były dla mnie przesadzone. Kilka razy zdarzało się, że przewracałam oczami i zastanawiałam się "co ta pani Figaro tu jeszcze wymyśli", ale jestem w stanie przymknąć na to oko. Zgadza się, ten jeden raz (bo w przypadku poprzednich tomów mi się to raczej nie zdarzało) nie chcę zwracać uwagi na te kilka rzeczy, które sama na pewno bym zmieniła. A to wszystko przez całokształt, który zasłużył na jeden wielki plus! Podsumowując - czytanie tej serii było jedną wielką przygodą. Czasem było tak, że uwielbiałam głównych bohaterów, a czasem też miałam ochotę ich zwyczajnie pozabijać. Jednak koniec końców bardzo się cieszę, że mogła poznać historię Dymitra i Łucji. Nawet teraz jest mi trochę smutno, że mam już serię "Rozchwiani" za sobą, bo bardzo przyzwyczaiłam się do świata wykreowanego przez autorkę. "Bez tchu" jest idealnym uzupełnieniem całości a to mówi samo za siebie. Zarówno ten tom, jak i całą serię, jak najbardziej wam polecam - okej, nie oczekujcie od niej Bóg wie czego. Jednak jest to świetna, odprężająca seria, która świetnie nada się na lekturę po ciężkim dniu w pracy!

"Bez tchu" K. A. Figaro Recenzja przedpremierowa! "Jeżeli się kogoś  kocha, tak szczerze, bezwarunkowo, to trzeba pozwolić  temu komuś decydować. Trzeba trwać przy nim, jeżeli na to pozwoli, ale i dać szansę na coś innego." Życie Łucji i Dymitra nabiera tempa. Ona staje przed najważniejszym dniem w swoim życiu. Ślub. I On-Alex ten, który stał się jej antidotum na zranione serce. Postanawiają spędzić ze sobą resztę życia, do końca swoich dni... Dymitr podążający za rytmem, jaki wytacza mu miłość do córki, ewaluuje. Staje się lepszym człowiekiem. Rodzicielska miłość go uskrzydla i nadaje jego życiu kolorowych barw. Zbliża się nie tylko do córki, ale także do Łucji i Alexa, tworząc przyjacielską więź. Odnajduje spokój, którego szukał wiele lat. Ale nic nie trwa wiecznie...  Jest jeszcze Igor, który chorobliwą zemstą, chce odebrać im  dosłownie wszystko. Czy mu się to uda? Czy to co przyszykował będzie miało wpływ na losy Łucji, Dymitra oraz Alexa? Miłość ma wiele odcieni, przy czyim boku Łucja zazna spokoju i szczęścia? To już ostatnia część losów Rozchwianych. Gdy czytałam ostatnią kartkę łzy ciekły mimowolnie po policzku. Po raz kolejny autorka z impetem rozjechała moje serce. A to co znalazłam w tej części rozbiło mnie emocjonalnie. Z kartki na kartkę narastała moja ekscytacja. Wachlarz wrażeń jaki zaserwowała nam K. A. Figaro to totalny rollercoaster. Ten tom kipi subtelnym pożądaniem, miłością, a także smutkiem i żalem. Autorka grała mi na nosie uczuciami bohaterów, bo przecież... "Życie jest jak ruletka, a gdy przy boku masz osobę,  która cię kocha, przetrwasz wszystkie przeciwności." Genialna fabuła, wątek sensacyjny, miłość dwojga ludzi, których życie to nieustająca walka o swoje dobro, podbiła moje serducho. Ta seria pokazuje, że warto mieć marzenia, warto zmieniać swój bieg historii, warto być w zgodzie ze swoim własnym sumieniem. A miłość w związku gra pierwsze skrzypce... Wzruszająca, intrygująca, dająca nadzieję, obezwładniająca gorącym dojrzałym pożądaniem powieść, stopi Twoje serce.  I postawi Cię przed pytaniem, czym jest miłość? Czekacie???

„Rozchwiani” to seria, co do której miałam naprawdę mieszane uczucia. Jeden tom podobał mi się bardziej, inny wcale, ale czułam takie przywiązanie i zaciekawienie, że zawsze czytałam każdy krótko po premierze i z niecierpliwością czekałam na kolejny. I stało się. Oto trzymam w dłoniach ostatni, wyjątkowy tom numer 5. W skrócie: w końcu dowiemy się, czy Łucja i Dymitr będą razem. Mężczyzna zrobi wszystko, by utrzymywać kontakt z ich córką, ale cały czas ma cichą nadzieję, że Łucja, która układa sobie życie z innym, jednak do niego wróci i stworzą razem szczęśliwą rodzinę. Towarzyszyłam bohaterom przez cztery poprzednie części. Działo się dużo, ale to piąta część od momentu, kiedy przeczytałam ostatnią stronę, stała się moją ulubioną. Dlaczego? Tutaj dzieje się najwięcej. Nie ma tu miejsca już na nienawiść do bohaterów ani rozczarowanie formą gatunkową. Pierwsza część przypominała erotyk, którego jako gatunku nie znoszę, a zdecydowanie bardziej podobały mi się części, które gatunkowo kwalifikowały się jako literatura obyczajowa czy romans i można było to zauważyć w fabule. Pojawia się radość, uśmiech, ciepło płynące z treści i ogrom emocji. Naprawdę, rzadko tak bardzo wzruszam się podczas czytania, ale tutaj wyłam jak bóbr. Autorka zafundowała nam prawdziwą karuzelę emocjonalną. Wielokrotnie jakby samą siebie, autorkę albo bohaterów pytałam: dlaczego? Po tych chwilach wzruszenia i po łzach, których ślady zostały na kartach piątego tomu serii „Rozchwiani” przyszła pora na zakończenie. Otula ciepłem i uspokaja tak, jakby ktoś podał nam chusteczki i otarł z twarzy wszystkie łzy. I nastał spokój, chociaż serce pozostało złamane, bo nie pogodziłam się z tym, co się wydarzyło.. Piąty tom zdobył moje serce. Przepiękne zakończenie serii. Część zdecydowanie inna niż wszystkie (dlatego robi takie wrażenie!). I tylko ilość wydarzeń i chichotów losu pozostała taka sama. Serce boli, że to już koniec. Bardzo polecam!

Po czterech tomach skomplikowanych relacji uczuciowych między bohaterami serii K. A. Figaro "Rozchwiani" pora na jej zakończenie. Różnie bywa z zakończeniami w powieściach, podczas gdy jedne odbieramy z ulgą w sercu, bo spełniły nasze oczekiwania, inne - z rozczarowaniem, bo nie tak to sobie wszystko wyobrażaliśmy. Bywa też, że jesteśmy totalnie zaskoczeni finalną treścią i to zarówno w sensie pozytywnym, jak i negatywnym. Jak było w przypadku "Bez tchu"? Spodziewałam się wciągającej lektury, bo Dymitr przez całą serię fundował czytelnikowi emocjonalną "jazdę bez trzymanki", jednak to w ostatnim tomie poziom dostarczonych emocji, przeżyć i zwrotów akcji sięgnął niemal zenitu. Przygotujcie się na prawdziwą huśtawkę nastrojów (tytuł "Bez tchu" ma tutaj iście kluczowe znaczenie), przy czym zestaw chusteczek na podorędziu może się Wam okazać wprost niezbędny. Bohater po raz kolejny wkroczył w poukładane życie Łucji, tym razem jednak uczynił to zupełnie inaczej - nie z przysłowiową gracją słonia w składzie porcelany, ale z wyczuciem i troską, co pozwalało spojrzeć na niego ze zgoła odmiennej perspektywy, a wszystko za sprawą pewnej małej istoty chwytającej za serce. Równocześnie w życiu Łucji nastąpiły ogromne tąpnięcia, doświadczyła przeżyć, po których ciężko byłoby powrócić do normalności każdemu z nas. To, w jaki sposób potoczyły się losy bohaterów, w jaki wyjaśniono wszystkie wątki (również z bolesnej przeszłości Dymitra), jakim przeciwnościom i zagrożeniom dla życia i zdrowia przyszło im stawić czoła, doczytacie już sobie sami - nie chcę pozbawiać Was tej przyjemności. Napomknę jeszcze, że samym zakończeniem jestem w pełni usatysfakcjonowana, a nawet zauroczona. Nie mogłoby być lepiej, prawdziwie się wzruszyłam i nie wyobrażam sobie innego pożegnania z bohaterami.

Tydzień temu, w związku ze zbliżającą się premierą książki "Bez tchu", zachęcona recenzjami, postanowiłam przeczytać wszystkie poprzednie tomy z serii Rozchwiani, by w dniu premiery móc się wziąć za finałową część. Teraz, gdy wszystkie są już za mną, mogę przyznać,że to jedna z lepszych serii,jakie miałam okazję czytać. W pierwszym tomie poznajemy Łucję i Dymitra. Autorka pokazuje nam, jak poczatkowa niechęć do chłopaka przeobraża się powoli w uczucie i poniekąd uzależnienie, jak Dymitr mimo,że od początku stawia sprawę jasno i uprzedza,że ich relacja może się opierać jedynie na "układzie", popada w obsesję na punkcie Łucji. I choć ta część przekonała mnie, by sięgnąć po kolejną, to niestety postać Łucji działa mi strasznie na nerwy. Wielokrotnie zastanawiałam się, dlaczego tak inteligentna dziewczyna zachwuje się przy Dymitrze tak bezmyślnie i bez godności... I to właściwie moja jedyna uwaga w przypadku całej serii🥰🙂  W kolejnych tomach było już tylko lepiej i lepiej. Jesteśmy świadkami cudownej przemiany głównych bohaterów, widzimy, jak dojrzewają, jak upadają, by zaraz sie podnieść, jak sięgają dna, a potem stają ponownie na nogach. Ostatnia część emocjonalnie rozłożyła mnie na łopatki. Żal,rozpacz,namiętność,nienawiść, żałoba, ogromne cierpienie i przede wszystkim miłość... Dosłownie cały wachlarz pozytywnych i negatywnych uczuć. Autorka pokazała, jak chęć zemsty potrafi przyćmić umysł i popycha do najgorszych zbrodni. Niejednokrotnie płakałam razem z Łucją, wczuwałam się głęboko w jej żałobę i rozterki... Nie takiego rozwoju spraw się spodziewałam, ale dla takiego zakończenia warto przeczytać te 5 tomów ❤

"Bez tchu" K. A. Figaro to książka na którą czekałam i bardzo byłam ciekawa jak potoczą się losy Łucji, Alexa i Dymitra. Seria "Rozchwiani" wzbudzała we mnie mnóstwo uczuć i przy poprzednich częściach nie raz zadawałam sobie pytanie po co ja to czytam, ale autorka ma taki styl pisania, że ciężko odłożyć te książki. Łucja i Dymitr w rankingu na najbardziej irytujące postacie mogą ubiegać się o podium. Tak było jeszcze do poprzedniej części. W "Bez Tchu" są już dorosłymi, odpowiedzialnymi ludźmi i przeszli ogromną przemianę. Życie mocno ich doświadcza, dzięki czemu są coraz silniejsi. Ostatnia część jest kropką nad i. Wszystko nam się tutaj pięknie zamyka. Poznajemy lepiej Dymitra i przyczyny jego poprzedniego zachowania. Nie zabraknie emocji, a wręcz będzie prawdziwy rollercoster. Natomiast watek sensacyjny dostarczy nam dreszczyku. Uważam, że jest to najlepsza część, dostarcza nam mnóstwa wrażeń i pokazuje jaki los potrafi być przewrotny. Jak pewnie większość domyślałam się zakończenia, ale ta historia jest tak poprowadzona, że tego co jest pomiędzy nie jesteśmy w stanie przewidzieć. Jedynie moim zdaniem autorka trochę popłynęła w epilogu 😉

Piąta i zarazem ostatnia część serii 😭 Cóż to była za książka 📚 Jestem pod ogromnym wrażeniem twórczości autorki 👏🏻 🤩Najlepsze zakończenie serii, nie mogłam sobie lepszego wymarzyć, było idealne... 📚 początkowych kilka stron to wyjaśnienia zagadek, spokój, rodzinna sielanka. Im dalej tym mroczniej, siedziałam i czekałam na wielkie booom, jak już się zaczęły akcje to jedna goniła kolejną i tak już do samego końca. Nie było chwili wytchnienia i czasu na nudę. Serce waliło jak młot, oczy „wychodzimy na wierzch” nie dowierzałam w to co czytam 😱😳 Pełno emocji, wzruszeń. Poznamy losy Dymitra i Łucji. Dowiemy się ogrom nowych informacji. Dostaniemy odpowiedzi na najważniejsze, nurtujące pewnie każdego czytelnika odpowiedzi Czy Łucja i Dymitr będą w końcu razem? Czy córeczka połączy ich drogi, czy może Łucja ułoży sobie życie na nowo i znajdzie szczęście u boku innego mężczyzny? Wybuchowa opowieść o wielkiej namiętności i miłości, która jest na końcu historii, a nie jak większość historii miłosnych się nią zaczyna.

Ostatni tom jest pełen emocji, dużo się działo, smutny tom. Jednak było też sporo szczęśliwych wątków. Końcowe wydarzenia trochę mi przypominały sytuacje z Greya porwanie itd. Jednak czytając książkę miałam nadzieję że Łucja i Dymitr będą razem zasmuciło mnie jednak to że Alex odszedł w taki sposób bardzo smutny. Jedyne co mnie zastanawia to ostatnia scena z weranda i zdjęciem i starsza osoba, nie wiem dlaczego ale już gdzieś to czytałam tylko że ta osoba nie był mężczyzna tylko kobieta. Scena identyczna tylko zmienione postacie. Hmm bardzo ciekawe tylko nie potrafię sobie przypomnieć gdzie też tak było a może to był film w którym była taka scena hmm nie pamiętam. Jednak uważam że książka jest świetna i godna polecenia. Cała seria jako debiut autorki jest przyjemny i szybki w czytaniu. Polecam