Bez tajemnic (okładka miękka)

👌👌👍👍

Mia Sheridan ma na swoim koncie książki dobre i takie troszkę gorsze, jednak ja zawsze z ogromną przyjemnością zagłębiam się w historiach, które wychodzą spod jej pióra. Tym razem w moje ręce trafiła powieść, która całkiem niedawno miała swoją premierę, oczywiście chodzi mi o „Bez tajemnic”. Jeżeli mam być całkiem szczera, to muszę napisać, że mam mieszane uczucia odnośnie tej historii i tak prawdę powiedziawszy, niczym szczególnym autorka mnie nie zaskoczyła. No może tym, że książka została podzielona na dwie części. W pierwszej poznajemy historię opowiedzianą z perspektywy Evie, a w drugiej z perspektywy głównego bohatera, czyli taką prawię powtórkę z rozrywki, w której na całe szczęście dowiadujemy się więcej z jego przeszłości. Osobiście nie mam problemu z takimi zabiegami ze strony autorów, ale jeżeli ktoś nie lubi czytać jeszcze raz tego samego, to spokojnie część drugą może sobie odpuścić, bo wiele nie straci. Mia Sheridan słynie z tego, że jej książki zawsze są bardzo emocjonujące, poruszające i dostarczają wielu wrażeń i na tym polu autorka mnie nie zawiodła, szczególnie odczułam to podczas czytania fragmentów z przeszłości bohaterów. Jednak niestety książka okazała się do bólu przewidywalna oraz schematyczna i już na samym początku można się domyślić, jak dalej potoczą się losy bohaterów. Zabrakło mi jakiś nieoczekiwanych zwrotów akcji i chyba jakiegoś dramatu, który wywróciłby życie bohaterów do góry nogami. No ale, że to Mia Sheridan to nie będę marudzić, bo i tak bardzo fajnie spędziłam czas, poznając historię Evie oraz Leo. Niemniej jednak wiem, że autorkę stać na wiele więcej, bo niejednokrotnie jej książki wywoływały we mnie efekt wow. Poza tym muszę nadmienić, że „Bez tajemnic” to debiut autorki, więc tej książce naprawdę można wiele wybaczyć. Każdy autor kiedyś zaczynał, a naprawdę trudno zadebiutować książką, do której nikt by się nie przyczepił. Oprócz tego dostrzeżecie, jak na przestrzeni lat zmienił się i udoskonalił warsztat autorki. Jeżeli chodzi o bohaterów, to nie mam względem nich żadnych zastrzeżeń. Nie są może jacyś wyjątkowi, ale każdy z nich jest bardzo ludzki, ma swoje problemy i dźwiga na barkach ogromny bagaż doświadczeń. Myślę, że ich polubicie i będziecie im kibicować w drodze do szczęścia. „Bez tajemnic” to książka, której nie będę polecać, ani odradzać, ale uważam, że każdy fan Mii Sheridan powinien poznać tę historię, chociażby po to, żeby przekonać się, jak autorka do tej pory rozwinęła skrzydła. To powieść o trudnej przeszłości, o złamanych obietnicach i przede wszystkim o pierwszej prawdziwej oraz nieśmiałej miłości.

Uwielbiam Mia, uwielbiam jej powieści i tym razem się nie zawiodłam. Książka zapewni wiele wrazen, nie zabrakło łez 😉 Przeczytaj 😊warto

Mia Sheridan nigdy mnie nie zawiodła. I tak też się stało tym razem. Książka rewelacyjna . Czyta się ją szybko i czasem ze łzami w oczach. Polecam gorąco

Pełna recenzja na blogu http://weronikarecenzuje.blogspot.com/2019/01/mia-sheridan-bez-tajemnic-debiutancka.html Powieść "Bez Tajemnic" powstała tuż po osobistej tragedii Mii Sheridan i jej rodziny, a mianowicie po tym, jak w czasie porodu swojej piątej córeczki, Darcy Rose, jej macica pękła, a ona walczyła o swoje życie, rodząc swoje nieżywe dziecko. "Gdy się obudziłam, przez dwa dni trzymałam w ramionach perfekcyjnie ukształtowane ciało mojej małej dziewczynki, zapamiętując każdy jej fragment, wyszeptując słowa przeprosin w kółko, i w kółko, błagając o przebaczenie, obwiniając się za wszystko. Musiałam była zrobić coś okropnego, musiałam być bardzo złą osobą, że tak mnie ukarano." Mogę sobie tylko wyobrażać z jak ogromnym bólem się zmagała. Dalej autorka pisze o tym, jak rozpaczliwie potrzebowała odrobiny nadziei i wsparcia w tej sytuacji, i szukała tego w książkach - bezowocnie. Wszyscy powtarzali jej, że powinna przelać swoją żałobę w słowa i napisać własną powieść. I tak właśnie powstała jej historia o dwójce dzieci z domu zastępczego, którzy zostali rozdzieleni przez czas i przypadki. Wszystkie swoje emocje, krótki żywot swojej córeczki, przelała w historię tej dwójki ludzi. Historia Evie i Leo sięga jeszcze do czasów, kiedy oboje byli dziećmi i poznali się w rodzinie zastępczej. Już wtedy połączyła ich bardzo silna więź - w czasie kiedy desperacko potrzebowali rodziny, miłości drugiej osoby i już jako dzieciaki walczyli z demonami, znaleźli w sobie ukojenie i przyjaciela. Dopiero kilka lat później połączyła ich miłość, która miała być ich całą przyszłością. Niestety kiedy Evie miała czternaście lat, a Leo piętnaście, chłopiec został adoptowany i musiał przeprowadzić się z nową rodziną do Kalifornii. Żegnając się z Evie przysiągł jej, że w jej osiemnaste urodziny po nią wróci i rozpoczną wspólne życie. Niestety był to ostatni raz, kiedy Evie o nim słyszała, czy go w ogóle widziała, chociaż chłopiec już na zawsze odbił swoje piętno w jej sercu. Leo zniknął, zapadł się pod ziemię. Osiem lat później w jej życiu pojawia się nieznajomy mężczyzna, Jake, który przedstawia się za przyjaciela Leo i przewraca jej świat do góry nogami, wyjawiając, że Leo zginął w wypadku samochodowym. Wspomnienie o utraconej miłości odżywa, a jednocześnie łączy ją z Jakiem, do którego powoli się zbliża. Przyznaję, a robię to z bolącym sercem, to nie jest powieść idealna i z pewnością każdy z nas dostrzeże w niej wady. Sama autorka przyznaje, że teraz wiele rzeczy zrobiłaby inaczej. Ale to nie oznacza, że powieść jest zła, bo absolutnie nie jest. Warto mieć na uwadze, że jest to debiutancka powieść autorki, a przecież nikt nie jest od razu perfekcyjny. Przeczytawszy tyle innych książek Sheridan, z ręką na sercu mogę powiedzieć, że autorka przeszła ogromną drogę i bardzo popracowała nad swoim warsztatem. A fakt, że w tej powieści jest część jej własnej, zmarłej córki, sprawił, że lektura tej powieści była jeszcze bardziej wartościowa. Zarówno "Leo", jak i "Leo's Chance" opowiadają bardzo piękną, bolesną historię o dwójce ludzi, których los potraktował z drwiącym uśmiechem na ustach, a którzy walczą o drugą szansę w miłości. Uważam, że pomimo swoich wad i niedopracowania pewnych aspektów, nadal warto po nie sięgnąć. Mia Sheridan zdecydowanie opowiedziała kolejną wartościową powieść, a najlepiej podsumują to jej własne słowa: "Zawsze jest nadzieja - nawet jeśli zdaje się, że życie nie może być już gorsze, nawet kiedy jesteś połamany, zrozpaczony i poturbowany. Czy to pochodzisz z rodziny zastępczej, czy to jesteś członkiem kultu, czy to zostałeś zapomniany i okaleczony, czy to zrobiłeś w przeszłości coś wstydliwego, popełniłeś błędy, za które nie wierzysz, że możesz odpokutować, czy to jesteś samotny i biedny, zawsze jest po tym jakieś życie. To właśnie moja wiadomość do świata." "Bez Tajemnic" pomimo swoich wad przekazuje bardzo wartościową wiadomość - nigdy się nie poddawaj, bo dla każdego znajdzie się kawałek nadziei.

Recenzja pochodzi z bloga http://whothatgirl.blogspot.com/2019/01/bez-tajemnic-mia-sheridan.html Evie i Leo poznali się, kiedy zamieszkali z tą samą rodziną zastępczą. Obydwoje mieli ciężkie dzieciństwo, a rodzina zastępcza miała dać im szansę na lepsze jutro. Jednak tym ludziom bardziej zależało na czekach niż dzieciach. Owszem, chodzili nakarmieni, ubrani, ale jednak czegoś brakowało. Z początku obydwoje nieśmiali, jednak się zaprzyjaźnili. A przyjaźń zmieniła się w miłość. Byli przekonani, że zawsze będą razem, a tym czasem los planował im pokrzyżować ich plany. Leo dostał szansę na lepsze życie w innej rodzinie zastępczej. Nie ma co ukrywać, była bogatsza. Chłopak przyrzekł, że nigdy nie zapomni o Evie i do niej wróci. Jednak swojej obietnicy nie dotrzymał. Po ośmiu latach wspomnienia powodują ból, który Evie czuła po stracie przyjaciela. Pojawia się Jake, przyjaciel Leo. Oznajmia Evie, iż Leo nie żyje i prosił go, by się przekonał, że wszystko u niej w porządku. Już od pierwszego spotkania Evie czuje coś dziwnego w towarzystwie chłopaka. Jakby Jake nie mówił jej całej prawdy. Ale uczuć nie da się oszukać. A prawda w końcu wychodzi na jaw. Czy złamie dziewczynę? Czy pozwoli sobie na uczucia? *** Byłam bardzo podniecona myślą o wydaniu nowej książki Mii Sheridan. Bez słów zdecydowanie jest moim hitem. Inny tytuł niekoniecznie mi się spodobał, ale lubię dawać szansę autorkom. Tym razem niestety się zawiodłam. Historia Leo i Evie jest pełna bólu, ale jest też piękna. Od dziecka ta dwójka była dla siebie niesamowitym wsparciem. Byli dla siebie jak rodzina, której nie mieli. Leo zawsze stawał w obronie Evie, a ta zawsze troszczyła się o niego. Brak odzewu ze strony Leo nie był bez powodu, choć z czasem wydaje się, że te powody były błahe. Złamał tym jej serce, ale Evie jakoś się pozbierała. Niby ruszyła na przód, ale jej przyjaciel wciąż był w jej pamięci. Evie wyrosła na twardą kobietę. Bardzo dobrze radzi sobie w życiu i nie wstydzi się tego, kim jest ani co osiągnęła. A Jake? Jake wydaje się być idealny i dziwnie przyciąga do siebie dziewczynę. Jednak ta odnosi wrażenie, że Jake nie mówi jej całej prawdy. A jeśli chce z nią coś stworzyć, to musi wszystko wiedzieć. Pewnie dalej nie wiecie, czemu się zawiodłam. Bo pierwsza część książki to cała historia, od początku do końca, przedstawiona oczami jednej postaci, a druga część - oczami drugiej. Tak naprawdę wszystko jest powtórzone. Tylko patrzymy oczami tej drugiej osoby. Pewnie był to celowy zabieg, ale ja przez to czułam niedosyt całej tej historii. Jakby została opowiedziana na szybko, ot tak. Szybkie szczęśliwe zakończenie i w ogóle. Jestem jednak pewna, że fankom Mii Sheridan ta historia również przypadnie do gustu, więc nie zrażajcie się moją opinią tylko śmiało sięgajcie po lekturę :)

Mia Sheridan jak zwykle przenosi czytelnika w świat bohaterów. Prowokuje do przemyśleń i daje nadzieję. 💞

super jak wszystkie książki tej autorki