Bez szans (okładka miękka)

Przepiękna historia :) kolejna książka Mii ,która tak bardzo mnie pochłonęła. Polecam !

Tym razem mamy “Bez szans”, historia która opowiada o Ten i Kaylandzie, którzy mieszkają w upadającym górskim miasteczku i zakochują się w sobie, mimo iż nie powinni. Co z tego wyniknie? Do tej książki mam niestety mieszane uczucia. Dlaczego? Sama nie wie. Książka jest dobra. Sama historia Ten i Kaylanda jest piękna, chociaż dla mnie nie przebiła Bree i Archera. Autorka bardzo dobrze, chociaż czasem aż drastycznie pokazała ubóstwo bohaterów. To z czym się zmagali, jak musieli zaciskać zęby, aby przetrwać. Każdy dzień to nowy kolejny dzień do przetrwania. Nie mieli w przeszłości i nie mają teraz łatwego życia. W sposób w jaki to opowiedziała autorka, jak to ukazała mi się spodobał. Bohaterom zależało na sobie, i byli w stanie zrezygnować ze swojego szczęścia, dla tej drugiej osoby. Jednak jako całość książka mnie nie przekonała. Nie lubię, kiedy bohaterowie są dla mnie obojętni. A tu tak było, Kayland mimo iż to fajny chłopak, sympatyczny, troskliwy, dobry jakoś mnie nie przekonał, tak samo jak dziewczyna. Czasami mnie lekko irytowała swoim zachowaniem. Na początku uznałam, że mimo młodego wieku, którzy wiele już przeżyli w swoim życiu zachowują się naprawdę dojrzale, ale to była tylko chwilowa myśl. Współczułam im, bo autorka dobrze nakreśliła ich problemy, a jednak to nie było to. Żadnych innych emocji co do bohaterów i ich miłości, która się zrodziła. Dla mnie wyszło trochę przeciętnie, niestety. Trochę się zawiodłam, bo czytałam kilka dobrych opinii o książce i byłam jej ciekawa, ale każdy inaczej może odbierać, to co autorka nam opowiada. Mnie Mia Sheridan tym razem nie przekonała, jakoś nie trafiła do mnie z książką

,,Bez szans" to kolejna książka Mii Sheridan którą pochłonęłam jednego dnia w niespełna 3h. Jest to książka spod znaku Byka a to jest mój znak zodiaku więc byłam jej bardzo ciekawa. Powiem szczerze że przez pierwsze ok 70 stron bylam trochę zawiedziona ale już z każda kolejną stroną robilo sie coraz ciekawiej i ostatecznie jestem tą książka zachwycona. Mia Sheridan ukazala historie czystej, prawdziwej, bezinteresowniej miłości. Pokazala że człowiek dla ukochanej osoby jest w stanie zrobić wszystko, poświęcić się dla niej nawet kosztem wlasnego dobra. Nie wiem czy taka miłość istnieje w rzeczywistości ale byłabym przeszczesliwa gdybym mogla jej doświadczyć. To historia która pokazuje że pieniądze są ważne bo pomagają nam przetrwać ale nie są najważniejsze, pokazuje że to miłość i rodzina jest tym co się w życiu liczy. To książka, która daje nadzieję, nawet jeśli teraz jest źle to nasze życie jeszcze nie jest skończone i nie należy sie poddawać . Urzekło mnie to że ludzie którzy mają najmniej są w stanie dać najwięcej drugiemu czlowiekowi. Polecam ,,Bez szans"każdemu kto szuka książki o nadziei i miłości w różnej postaci.

Jedna z najlepszych książek jakie czytałam, Mia to mistrzyni👑

ksiazka jest swietna naprawda warta przeczytania bardzo wciaga polecammmn

To moje trzecie spotkanie z tą autorką i muszę przyznać że czytałam lepsze i czytałam gorsze pozycje. Do tej pory autorka poruszała dość ciężkie tematy, ale jakże ważne. Tutaj temat był też jak najbardziej poważny obok którego nie powinniśmy przechodzić obojętnie, ale coś mnie w nim nie ruszało. Mam wrażenie że bohaterowie byli za bardzo idealni, iście jak anioły przez co nie byli do końca tak realni. W upadającym górskim miasteczku w którym większość mieszkańców pracuje w kopalni ludzie egzystują z dnia na dzień. Mieszkają w ogromnej biedzie, często nie mając co do garnka włożyć. Żyją w przyczepach po kilka osób w jednej. W takich też warunkach skrajnej biedy poznajemy dwójkę naszych głównych bohaterów. Siedemnastoletni Kyland Barrett i Tenleigh Falyn choć się nie znają to mają taki sam cel życiowy dostać stypendium by móc wyjechać z tego zapadłego miasteczka. Jeden bilet a ich jest dwójka, któreś z nich go dostanie, a któreś będzie zmuszone żyć tu dalej. Tenleight codziennie zmaga się z chorobą matki i ludzką nieprzychylnością Kyland robi wszystko by nie pokonała go bieda i samotność. Żadne z nich nie szuka miłości. Oboje jednak wbrew rozsądkowi i na przekór surowej rzeczywistości zakochują się w sobie. Komu przypadnie bilet i czy po latach zdołają spojrzeć sobie w oczy, jeśli poświęcą miłość dla przetrwania. Tak jak pisałam wcześniej ta dwójka jest dla mnie za idealna. Nie popełniają błędów, nie mylą się choć żyją w takiej skrajnej nędzy. Przez co ta cała historia wydaje się mało realne i umniejsza zasadniczy problem biedy w małych miasteczkach. Nie oceniłabym jednak tej książki jako kiepskiej, była taka sobie. Po prostu ci bohaterowie do mnie nie przemówili. Dwie wcześniejsze które czytałam BEZ SŁÓW i BEZ WINY jakoś bardziej do mnie trafiły. Fajnie że tutaj też została zastosowana dwu podmiotowość przez co mogliśmy poznać odczucia zarówno jednej jak i drugiej strony. Dzięki temu mamy bardziej szczegółowy wgląd w przeżycia tej dwójki. Dodatkowo opisane sytuacje nie były sztucznie przeciągane zbyt długimi opisami przez co szybko się ją czytało. To chyba tyle jeśli chodzi o plusy. Jest jednak jedna rzecz która mnie irytowała podczas czytania, a mianowicie tłumaczenie. I to będzie wyrzut skierowany tylko i wyłącznie do wydawnictwa, które jest odpowiedzialne za jej ukazanie i przede wszystkim owo tłumaczenie. Dokładnie to chodzi o odmianę osobową zastosowaną w zdaniach. Poniżej przykłady: "Wyszliśmy z pośród drzew i usiedli na tej samej skale...", "Kilka minut temu żartowaliśmy i śmiali się..." lub "Pochyliliśmy się do przodu i złapali za ręce...". Albo my albo oni... A takich zdań uwierzcie mi jest bardzo dużo w całej książce. Dla mnie jest to ewidentne lekceważenie czytelnika, gdyż nikt się nie pofatygował żeby to przeczytać, zanim odda się do druku, a jeśli przeczytał, to chyba bez zrozumienia.... Nie odradzam wam jej, książki trzeba czytać by móc wymieniać swoje wrażenia i odczucia. Na pewno wielu osobom się spodoba, przypuszczam nawet że bardziej nastolatkom które pragną tej swojej pierwszej wielkiej miłości. A ta książka niesie jakże ważne przesłanie dla nich..."Nawet tam, gdzie nie ma nadziei, jest miejsce dla miłości." Czytajcie i piszcie o swoich odzuciach.... 1. P O L E C A N E K O B I E T O M : "Bez słów" Mia Sheridan 2. P O L E C A N E K O B I E T O M : CALDER Narodziny odwagi Mia Sheridan 3. P O L E C A N E K O B I E T O M : "BEZ WINY" Mia Sheridan 4. P O L E C A N E K O B I E T O M : "Na krawędzi nigdy" J.A. Redmerski 5. P O L E C A N E K O B I E T O M : "Żyj szybko, kochaj głęboko" Samantha Young

Małe i zapomniane przez wielu miasteczko Dennville to miejsce całej akcji książki "Bez szans". Polski tytuł idealnie oddaje jego stan i to, co się w nim dzieje, gdyż nie ma tam żadnych szans na godne życie bez trosk i zmartwień, gdyż bieda i głód widoczne są w każdej starej chacie położonej w tej górskiej wsi. Kyland i Tenglih - nastolatkowie z wioski pilnie uczą się, chcąc zdobyć stypendium burmistrza, które pomogłoby im uciec od ubóstwa i dostać się na dobrą uczelnię w dużym mieście. Są gotowi zrobić wszystko by osiągnąć swój cel. Niestety figlarny los krzyżuje ich ścieżki i płata najróżniejsze figle oraz stawia przed bohaterami problemy, z którymi przyjdzie się im zmierzyć. "Bez szans" bardzo przypadła mi do gustu. Pokazuje bowiem realia, w których przychodzi żyć niektórym ludziom. Możemy niemal namacalnie poczuć smak biedy i głodu, z którymi mają do czynienia mieszkańcy Dennville. Z pewnością nie jest to fikcja literacka, bowiem gdy rozejrzymy się wokół siebie dojrzymy, że taki świat i takie miasteczka oraz tacy ludzie wciąż istnieją. Często jednak ci, którzy nie mają nic, są w stanie oddać ostatnią kromkę chleba drugiemu człowiekowi. Mia Sheridan pokazuje nam również, że lepiej jest radzić sobie z problemami we dwoje bądź przy wsparciu najbliższych osób. Wtedy można osiągnąć znacznie więcej i w o wiele krótszym czasie. Czasami bowiem, żeby dokonać zmiany wystarczą tylko chęci. Jeśli szukacie książki, którą przeczytacie na jednym oddechu, gdyż będziecie chcieli wiedzieć jak się kończy, to myślę, że "Bez szans" spełni wasze oczekiwania. Moje na pewno spełniła i nie mogłam się od niej oderwać. To już druga książka autorki, którą miałam przyjemność przeczytać i chętnie sięgnę po kolejne! Idealna na wiosenne popołudnia i wieczory!

kolejna ksiazka przeczytana przeze mnie autorki Mii Sheridan i po raz kolejny sie nie zawiodłam polecam jak najbardziej wszystkie ksiazki tej autorki niesamowite historie

Mia Sheridan nie raz już udowodniła, że bez najmniejszego problemu wciela się w wirtuoza ludzkich emocji i ze swoimi czytelnikami robi, co jej się żywnie podoba. Każda z napisanych przez nią powieści, wychodzących na rynek pod znakiem „Bez...” jest inna. Każda bawi się inną struną ludzkiej duszy i każda z nich dotyka innych problemów, ale wszystkie, jak jeden mąż, zakorzeniają w pamięci. Lektura Bez słów była poruszająca, emocjonalna i bardzo subtelna, Bez winy zatroszczyło się o dobry humor, baśniowy wydźwięk, a nawet grzmiące burze z piorunami. A co uosabia historia o wymownym tytule Bez szans? Przede wszystkim prawdę. Brzydką, okrutną, bolesną i bardzo żywą. Taką która wdziera się pod skórę, wprost do serca i łamie je w sposób, w który rzadko robią to książki zakwalifikowane do tego gatunku. Dennville, mała robotnicza mieścina w stanie Kentucky, której czasy świetności skończyły się nagle wraz z katastrofą kopalni – jedynego źródła dobrobytu, który zabrał wielu mężów, ojców, braci i synów. Od tamtego czasu w miasteczku panuje skrajna bieda, a takie przyziemne sprawy jak wypełniona jedzeniem lodówka, ogrzewanie, prąd, czy chociażby nieprzeciekający dach, coś co dla nas wydaje się być oczywistością, tam zakrawa o luksus. W takich warunkach żyją Kyland i Tenleigh. Dwoje nastolatków, których determinację i siłę do walki motywuje pragnienie przetrwania i perspektywa stypendium. To szansa na lepsze życie, wyrwanie się z biedy i napisanie nowego początku, szansa, którą dostanie tylko jedno z nich. Dziewczyna żyjąca marzeniami i głęboką nadzieją, że życie nie zawsze będzie takie ciężkie oraz samotny i wytrwały chłopak, niestrudzenie prący do przodu, by te marzenia urzeczywistnić. Dwa małe światy i ta sama trudna rzeczywistość. Kylanda i Ten nieoczekiwanie i wbrew zdrowemu rozsądkowi połączy szczególna więź, oparta nie tylko na silnym młodzieńczym uczuciu, ale prawdziwym zrozumieniu. Choć rywalizują ze sobą, mając w świadomości, że za kilka miesięcy będę zmuszeni się rozstać, niezaprzeczalnie ich do siebie ciągnie. Jeśli jednak liczycie na sielankę i cukierkowe love story, muszę Was rozczarować. Nie znajdziecie tu tego, a autorka zadbała, by w życiu bohaterów nie zabrakło kłód, które los bez skrępowania rzuci im pod nogi, półprawd i niedopowiedzeń, a rozwiązania o jakie pokusiła się w swojej powieści Mia Sheridan mogą Was zaskoczyć. Cała recenzja na blogu - zapraszam ;) http://www.smooky.pl/2017/03/50-bez-szans-mia-sheridan.html

Za górami, za lasami, gdzie nędza przesłaniała wszystko, żyli sobie Kyland i Tenleigh. Zakochali się w sobie bez opamiętania, jednak oboje nie mieli nic do zaproponowania oprócz swych miękkich serc. Los chciał, że jedynym ratunkiem dla obojga było stypendium, które jednak było tylko jedno, a ich dwoje. Co zrobić, gdy brakuje nadziei na lepsze jutro jak i jasnego rozwiązania sercowych rozterek? Zagłębiając się w Bez szans, zdałam sobie sprawę, jak dawno nie czytałam dobrego New Adult, które skłoniłoby mnie do jakichkolwiek refleksji dotyczących życia. Właśnie to lubię w tym gatunku; kiedy znajdę jakąś perełkę, wywołuje we mnie mnóstwo emocji i kłębiących się myśli, tak było i tym razem. O ile Bez słów spodobało mi się, ale nie podbiło mego serca, tak Bez szans naprawdę mnie zauroczyło. Może to kwestia fabuły, która sporej części może się nie spodobać, a jednak mnie urzekła swoją prostotą. Cały czas mam przed oczami piękne lasy i pole lawendy, pośród której żyją główni bohaterzy. Mimo swojej nędzy, doceniali swoje życie i byli zdeterminowani, by coś w życiu osiągnąć. Problematyka utworu jest bardzo złożona. Z jednej strony mamy słodką parę, która jednak nie może pozwolić sobie na miłość, ale pomiędzy tym są kłopoty rodzinne, a także dotyczące przyszłości, biedoty. Autorka jednak poradziła sobie doskonale, tworząc słodko-gorzką historię, nie dodając zbyt dużo słodkości, w ostatnim czasie mam dość idealnych powieści, gdzie bohaterzy mają znikome problemy, wyolbrzymiając je. Jedyne, co mi się nie spodobało, to perfekcja postaci. Chodzi mi tu konkretnie, o to, w jaki sposób siebie traktowali, jakby byli bez wad. Każde z nich wyglądało jak bóstwo, pomijając znoszone i poniszczone łachmany, które okrywały ich ciała. Ale nie pogardziłabym jakimiś krzywymi zębami, brakiem oka czy czegoś w tym rodzaju, bo cenię bardziej wady niż zalety. To samo tyczy się charakteru. Ale żeby nie czepiać się na siłę, dodam jeszcze, że oprócz tej kwestii bardzo polubiłam postacie wykreowane przez autorkę przez ich wielowymiarowość. Rozdziały są prowadzone z perspektywy Ten lub Ky, przez co możemy poznać ich bliżej, wspominałam, że kocham analizować myśli postaci? Dodatkowym plusem, a właściwie największym jest zdolność autorki do manipulowania emocjami czytelnika. Naprawdę, przeszło przeze mnie wszystko, co tylko możliwe. Od radości po rozpacz. Najchętniej recenzję tej powieści streściłabym w jednym zdaniu "Kocham tę powieść, proszę, przeczytajcie ją wszyscy". Jeśli oczekujecie od książki czegoś głębszego, co porusza cienkie struny wewnątrz serca, a jednocześnie jest na swój sposób surowe, sięgnijcie po Bez szans. Oprócz dobrego romansu, otrzymacie kilka życiowych rad, które mogą doprowadzić do wielu refleksji. Ale myślę, że najważniejszą myślą tej powieści jest pokazanie, że pomimo prawdziwych przeciwności losu, braku wielu rzeczy, miłość jest w stanie pokonać wszystko i wzmocnić w swoich postanowieniach. Ta pozycja idealnie pokazuje, że dobro najbliższych jest ważniejsze od własnego. Ile jesteśmy w stanie poświęcić w imię miłości? Zostawiam Was z tym pytaniem, zastanówcie się dobrze. Recenzja pochodzi z osobliwe-delirium.blogspot.com