Berło światła. Kroniki Atlantydy. Tom 1 (okładka  miękka)

Jak zawsze autorka zaskakuje . Wartka akcja wciąga os pierwszej do ostatniej strony. Polecam.

Książka git ale przyszła w strasznym stanie

„Berło światła” to najnowsza książka Marah Woolf, rozpoczynająca trylogię Kroniki Atlantydy, wydana przez Wydawnictwo Jaguar. Nefertari de Vesci (Taris) zajmuje się odzyskiwaniem skradzionych obiektów sztuki. Zresztą nie wzięło się to znikąd – jej rodzina zajmuje się od pokoleń tym fachem, zaginionymi artefaktami i sztuką. Dziewczyna współpracuje ze swoim bratem – Malachim, hrabią de Mandeville. Wspólnie, po śmierci rodziców podczas burzy piaskowej, przejęli „interes” i decydują o tym, jakie zlecenia przyjąć. Głównie Taris chce bazować aktualnie na zleceniach dobrze płatnych. W końcu może w nich przebierać, ile chce. Wszystko idzie zgodnie z planem. Do czasu. Kiedy pojawia się Azrael Armitage, bezczelny, pewny siebie i pozwalający sobie na zbyt wiele anioł śmierci, wszystko się zmienia. Nie jest to klient, którego można łatwo spławić. Azrael szantażuje rodzeństwo, wymusza przyjęcie zlecenia. Chyba nie mają wyboru, gdy w grę wchodzi… życie śmiertelnie chorego brata Taris - Malachiego. Azrael specjalizuje się w oddzielaniu duszy od ciała, wykreślaniu imion z Księgi Żywych, przynoszeniu śmierci ostatecznej bez mrugnięcia okiem. Z takim klientem się nie zadziera… Zresztą na ogół zlecenia nie są problematyczne, w końcu dziewczyna jest cholernie dobra w tym, co robi. Tylko, że aktualnie chodzi o odnalezienie berła światła, które określane jest jako insygnium mocy, ocalone przez nieśmiertelnych, zanim dwanaście tysięcy lat temu Atlantyda zniknęła w morskich odmętach. Jest to więc propozycja nie do odrzucenia, bo przecież fach fachem, ale jeśli chodzi o życie brata… Autorka po raz kolejny zabiera nas w podróż, która skupia się na rozbudowanym, fantastycznym świecie, przepełnionym magią i oderwaniem od rzeczywistości. Tym razem do czynienia mamy z aniołami, przeplataniem się losów śmiertelników i nieśmiertelnych, a także ze skradzionymi fantami. Książka bazuje na mitologii, wplatając również wątki ze świata współczesnego i fantastycznego. Jest to połączenie świata tak odległego i aktualnego, gwarantujące brak znużenia kreacją. Egipscy bogowie, którzy wysyłają smsy, jeżdżą taksówkami, mają swoje apartamenty w centrum Londynu? Why not! Co więcej, wydawać by się mogło, że wszystkiego jest za dużo i nie idzie tego ogarnąć. Nic podobnego. Bardzo nie lubię, gdy mało co rozumiem z wykreowanego świata i muszę się niemalże prosić o każdą, najdrobniejszą informację. Tutaj jest przejrzyście i wszystko jest poukładane. Bardzo podoba mi się styl pisania Marah Woolf. Akcja rozpoczyna się co prawda dość wolno, ale w tym akurat przypadku nie przeszkadzało mi to. Mamy przywołaną mitologię i kwestię istoty zaginionego berła światła, bez czego ani rusz. W książce mamy świetnie wykreowaną, nieprzeciętną kobiecą postać, która wie, na co ją stać i która nie boi się konsekwencji swoich działań. Marah Woolf serwuje nam postać solidnie stąpającą po ziemi, zadziwiająco pozbawioną strachu, która nie waha się, a za to podejmuje decyzje i działa w imię swoich zasad. Również podobał mi się duet rodzeństwa, między którym widać było, że istnieje solidna więź. Już nie chodzi o sam fakt współpracy i tego, że duet zawsze dopina swego, ale o to, że faktycznie czuć było ich więź, którą wykreowała autorka. Więź naznaczoną widmem śmierci… Tak czy inaczej, Taris podczas wizyty anioła śmierci od razu chwyciła przynętę i była świadoma tego, że dla Malachiego zrobi wszystko, „dostarczy nieśmiertelnym nawet gwiazdkę z nieba”. Książka, mimo tego, że ma ponad 500 stron, czyta się sama. Autorka posługuje się językiem niezwykle plastycznym, potrafi w niesamowity sposób przedstawić to, co wykreowała. Opisy nie zanudzają, a dialogi nie są wymuszone. Pojawia się także humor i ironia. Tam, gdzie trzeba – jest ostro. Tam, gdzie nie trzeba – następuje zwolnienie akcji, ale te wątki nie są „zapchajdziurami”. Tutaj wszystko jest ciekawe. Wydaje mi się, że głównie wpływa na to fakt, że autorka tworzy bohaterów, którzy faktycznie swoimi postaciami wnoszą coś do książki i nie są bezpłciowi. Ze względu także na różne perspektywy, jesteśmy w stanie spojrzeć na sytuację i na relacje pod innym kątem. Relacja między Taris, Azem i Horusem również sprawiała, że książka była bardziej żywa i dynamiczna. Dziwne jest to, i niecodzienne zarazem, że bogowie normalnie komunikują się z istotą ludzką. Co wyniknie z regularnego przebywania razem? Tego dowiecie się podczas lektury, aczkolwiek jak dla mnie, to dialogi między postaciami są niewymuszone, zabawne, ironiczne i błyskotliwe. Podoba mi się sposób, w jaki autorka to wszystko pociągnęła. Bogowie, tak odmienni od ludzi, choć ludzcy aż nadto. Dziewczyna, istota ludzka, zwyczajna, choć wybitnie sprytna, inteligentna i wartościowa. Zderzenie skrajności w mistrzowskiej formie. Autorka zapewnia nam przygodę, od której nie jesteśmy w stanie się oderwać. Są to wyprawy przez świat ukradzionych artefaktów, a także przez Egipt – miejsce, które odgrywa istotną rolę w życiu bohaterów. Co ważne, autorka zamieściła w książce mapkę, oś czasu,

Mitologia. Śledztwo. Poszukiwanie skarbów. Tajemnica. Te właśnie słowa doskonale opisują “Berło Światła” Marah Woolf. Po pierwszych zapowiedziach myślałam, że to będzie coś w stylu Nalini Singh i cyklu “Łowczyni Gildii”. I bardzo z tego powodu się cieszyłam, bo uwielbiam Elene i Raphaela, ale to co dostałam, całkowicie mnie zaskoczyła i… bardzo spodobało. Nefertari, zawodowo zajmuje się odnajdywaniem zaginionych przedmiotów. Razem z bratem tworzą duet, który potrafi znaleźć dosłownie wszystko. Pewnego dnia dostaje bardzo ciekawe zlecenie od archanioła. Taris nie ma innego wyboru, jak wkroczyć w świat nieśmiertelnych i odnaleźć ich zgubę. Od samego początku zostajemy rzuceni w wir wydarzeń. Razem z bohaterami staramy się rozwiązać tajemnicę Berła. Autorka zasypuje nas przeróżnymi faktami z różnych mitologii. Doświadczymy prawdziwego mitologicznego misz maszu. To nie były tylko powierzchowne informacje, jednak zdecydowanie coś więcej. Trzeba przyznać, że autorka nieźle przygotowała się do całej historii. Już nie mogę się doczekać, jakie wierzenia wykorzysta w poszukiwaniach pozostałych insygniów. Pomimo tego, że już od samego początku książka nie stoi w miejscu, nie mogę powiedzieć, że tak było przez cały czas. W pewnym momencie autorka bardzo skupiła się nie tyle, co na przedstawieniu życia naszych bohaterów, ale na uczuciach Azraela i Taris. Jestem osobą, która uwielbia wszelkie wątki romantyczne w książkach, jednak tutaj czegoś mi zabrakło. Niby mi się podobało… wiecie, hate-love, dogryzanie sobie i ciche wzdychanie, ale później gdzieś to uleciało. Zdecydowanie brakowało mi charakteru u Azraela. Jako potężny nieśmiertelny, w przeszłości piastujący wysokie stanowisko i doświadczony przez życie, był bardzo miękki. Chyba nie takiej postawy oczekiwałam po nieśmiertelnym. Za to Taris bardzo mi się spodobała. To bohaterka, która wie, czego chce i do tego dąży. Jest gotowa zawrzeć nawet pakt z diabłem, aby ochronić brata. Bystra, wygadana i nieugięta. Polubiłam ją od samego początku. A co z pozostałymi postaciami? Byli świetni. Każdy z nich inny, wyjątkowy i ciekawy. Mam nadzieję, że autorka nie zapomni o nich w następnych tomach. Wróćmy jednak jeszcze do samego śledztwa, bo to właśnie ono zasługuje na szczególną uwagę. Większa część poszukiwań odbywa się w Londynie. Jeśli oczekujecie szaleńczych podróży po różnych zakątkach świata, to tutaj tego nie doświadczycie. Dlaczego? Ze względu na czas. Chcąc tego czy nie, Taris w jak najkrótszym czasie pragnie odnaleźć Berło. Poza tym większość wskazówek znajduje się w starych zapiskach, a gdzie ich szukać? No w bibliotekach. 🤭 W pewnym momencie na scenę wkracza także główny podejrzany, który według historii stoi za ukryciem Berła. Ale czy, aby na pewno tak jest? Mam wrażenie, że to nie ta postać za tym stoi. Podejrzewam zupełnie kogoś innego. 😅 Mam wrażenie, że moje przeczucia się sprawdzą i pojawienie się tego bohatera nieźle namiesza, nie tylko w samej historii, ale także w relacjach panujących pomiędzy bohaterami. “Berło światła” to bardzo dobry początek trylogii. Dostaniemy w niej wszystko interesujących bohaterów, ciekawe śledztwo i niepewność, czy uda im się odnaleźć zaginiony artefakt. Otrzymamy także zakończenie typu cliffhanger, a do drugiego tomu jeszcze tak daleko…😅 Jednym słowem, polecam.

Marah Woolf poprzednią serią Trzy czarownice, skradła moje serducho i od tej pory wiem, że wszystko jej pióra, biorę w ciemno. Nefertari (Taris), zajmuje się odnajdywaniem zaginionych dzieł sztuki. Jest najlepsza w swoim fachu. Pracuje tylko ze swoim bratem, Malachim. Razem decydują o wszystkim. Aż nagle dostaje propozycję nie do odrzucenia. Ma odnaleźć, zaginione przed wiekami, Berło Światła, insygnium mocy, należące do aniołów, uratowane z Atlantydy. Taris najchętniej by odrzuciła to zlecenie, ale anioł wie co jest dla niej najważniejsze. Ceną jest życie jej brata. Czy uda się Nefertari odnaleźć Berło Światła??? Nefertari, przed kilku laty w trakcie burzy piaskowej w Egipcie straciła rodziców. Został jej tylko brat. Jej rodzina, ale i najlepszy przyjaciel. Niestety Makachim jest śmiertelnie chory. Wie, że jego czas się kończy, walczy tylko dla siostry. A tu nagle wypada zlecenie i zamiast czas spędzać przy bracie, Taris, zmuszona jest szukać berła. Na ile to możliwe, zawsze może liczyć pomoc brata. Tylko czy im się uda??? Naferteri, to typ bohaterki, który bardzo lubię. Wygadana, sarkastyczna, a do tego diabelnie inteligentna. Posiada prawie fotograficzną pamięć. Wszystko co przeczyta, pamięta. Swoją wiedzą jest w stanie zdziwić nieśmiertelnych. Do tego nie pokazuje im strachu. Po początkowych problemach z zaufaniem, odnajduje się w nowej sytuacji. Nawet zaczyna im ufać i czuć się dobrze w ich towarzystwie. Zaczyna traktować ich jak przyjaciół, tylko czy powinna im zaufać???? Azrael, zostaje wyznaczony przez Aristoi do odnalezienia berła. Zrobi wszystko by mu się udało. Od tego zależy czy odzyska dawno utraconą rangę. Początkowo, nie wierzy, że człowiekowi uda się dokonać tego, czego nie udało się nieśmiertelnym przez wielki. Ale przebywając z Nefertari, będąc ciągle zaskakiwanym wiedzą dziewczyna, zaczyna wierzyć, że jest ona jedyną osobą, której może się to udać. Fascynacja, podziw, powoli zaczynają pojawiać się uczucia. Tylko wie, że nie jest z nią do końca szczery. Co ma do ukrycia? Początki Nafertari i Azraela są bardzo burzliwe. Dziewczyna nie kryje swojego humoru i ciągle dochodzi między mini do spięć. Muszę przyznać, że dochodzi do wielu zabawnych przekomarzań. W poszukiwaniach oprócz anioła, pomaga "wesoła gromadka Azraela"😁 czyli Horus, bóg, Dante, dżin oraz Enola, peri. Muszę przyznać się, że moim ulubieńcem jest Horus, nie pytajcie się czemu, po prostu 😁😁😁, przeczytacie, to się przekonacie 😁😁😁. Akcja początkowa dzieje się w Londynie, ale później przenosimy się do Egiptu. Zagadki, piramidy, szukanie skarbu, niebezpieczeństwo, demony, czego chcieć więcej. Nie ma tutaj miejsca na nudę. Jeśli lubicie przygodówki połączone z fantastyka, to jest lektura dla wam. Idealna lektura dla fanów Indiany Jonesa. Gwarantuję, że wam się spodoba. Ja już niecierpliwie czekam na kontynuację. Mam nadzieję, że nie będę musiała za długo czekać😊😊😊. A wam radzę, CZYTAJCIE😊.

Mitologia w fantastyce? Wasza pierwsza myśl? Z pewnością twórczość Rick Riordana oraz autorzy z cyklu Rick Riordan przedstawia, prawda? A tu proszę... kolejna autorka, która zabrała się za mitologię i... wyszło jej to genialnie! Bierzemy na tapet "Berło Światła" Marah Woolf. Taris jest poszukiwaczką skarbów. Jej serce związane jest z Egiptem, dzięki czemu zależy jej, aby znalezione artefakty trafiały do prawowitych właścicieli, albo do muzeum. Historię ma w małym palcu, co bardzo pomaga jej w pracy. Pewnego dnia zgłasza się do niej Anioł, prosząc o pomoc w znalezieniu Berła Światła, artefaktu bogów, dzięki któremu będą chcieli spróbować odzyskać swój dom, zatopioną Atlantydę. Taris nie chce przyjąć tego zlecenia, jednak stawka jest wysoka, na szali stoi życie jej brata, więc decyduje się na współpracę z Aniołem. O tej książce można mówić dużo i długo. Dawno nie wkręciłam się w treść tak bardzo, jak w przypadku "Berła Światła". W dwa dni połknęłam tomiszcze mające trochę ponad 500 stron. Najmocniejszą stroną tej powieści jest fabuła i stworzony świat opierający się na mitologiach, i to wielu. Główny prym wiedzie mitologia egipska, ale wspomina się również o greckiej, nordyckiej i majońskiej. Współczesność postawiona obok bogów, dżinów i aniołów. Autorka genialnie splotła ze sobą historię z fikcją, a dzięki tej książce zapragnęłam jeszcze bardziej zgłębić historię starożytnego Egiptu. Atlantyda wspomniana jest jako zatopiony dom bogów, aniołów i dżinów. W książce znajdziemy motyw poszukiwań skarbów, zagadek, związków między bogami a faraonami, artefaktów i ich magii. To było dla mnie najciekawsze i ze względu na te aspekty, czytałam książkę ciurkiem. Pochłaniałam informację i jak najszybciej chciałam dowiedzieć się, czy znajdą Berło Światła, czy też nie. Znajdziemy w książce wątek romantyczny, co w przypadku tej autorki nikogo nie zdziwi. W moim odczuciu jest on za bardzo podkreślany i dość długo omawiany (kwestia moich osobistych preferencji), niemniej przyznaję, że w porównaniu do innych młodzieżówek, jest on napisany dojrzale, nie naiwnie i nie ckliwie. Nie jest to typowe hate to love, ponieważ mimo niechęci głównych bohaterów do siebie, są na tyle dorośli, aby normalnie ze sobą rozmawiać. Owszem, na początku ich relacji jest trochę uszczypliwości i złośliwości, ale dalej uważam, że ich relacja należy do naprawdę fajnie napisanych. I to co zazwyczaj najbardziej kuleje w młodzieżówkach to... główna bohaterka. Jednak bez obaw. Taris jest mądrą, inteligentną, opiekuńczą i wrażliwą kobietą, nie dającą sobie wejść na głowę. Twardo stąpa po ziemi, jednak ma swoje pragnienia i marzenia, które chciałaby zrealizować. Uwielbiam ją. Całość spina się w świetną przygodową książkę, opartą na mitologii egipskiej z fajnym wątkiem romantycznym. Polecam bardzo i już wyczekuję drugiego tomu.

Marah Woolf poznałam już wcześniej. Strasznie spodobał mi się styl pisania i świat wykreowany przez autorkę, dlatego byłam ogromnie ciekawa co skrywa się za tą piękną okładka jej nowej książki. Nie zawiodłam się. W "Berle światła" pisarka odkrywa przed nami zupełnie inną rzeczywistość - świat, w którym życie śmiertelników przeplata się z losem nieśmiertelnych. Wraz z bohaterami możemy podróżować po Londynie i Egipcie w poszukiwaniu zaginionego artefaktu. Książka przepełniona jest mitologią. Nie jest ona jedynie wspomniana, a wręcz wypływa z każdej strony. Oprócz wszechstronnego ukazania dawnych wierzeń, ogromnie spodobały mi się również aspekty historyczne. Poza aniołami, bóstwami, ludźmi oraz dżinami, zauważymy też postacie takie jak Ramzes II czy Nefertari I. Po tak dużej dawce informacji możemy zauważyć, że autorka na pewno poświęciła sporo czasu i świetnie się przygotowała. Z drugiej strony tak duża liczba bohaterów może nas przytłoczyć i spowodować zagubienie. Jednak tu z pomocą przychodzi nam spis postaci z końca książki. Tak przy okazji wspomnę, że znajdziemy tam również oś czasu z najważniejszymi datami oraz przepis na crème brûlée Azraela. W książce panuje zagadkowy nastrój. Wraz z bohaterami wyruszamy na poszukiwanie berła, ale nie jest to takie proste. Po drodze musimy odkryć wiele sekretów i zagadek, które trzeba ze sobą odpowiednio połączyć. Polubiłam również bohaterów. Nefertari jest silną kobietą, która zrobi wszystko aby uratować brata. Do tego możemy zauważyć jak zmaga się ze stratą rodziców. Mimo tego, jest waleczna i nie poddaje się. Trochę mniej przypadł mi do gustu Azrael. Ogólnie był w porządku, jednak niektóre jego zachowania były dla mnie infantylne i bezduszne. Tak właściwie bardziej polubiłam postacie drugoplanowe i żałuję, że nie pojawiali się częściej na kartkach książki. W historii występuje również wątek miłosny. Dostajemy relacje hate to love, która z reguły ogromnie lubię. W tym przypadku niby mi się podobała, ale czegoś mi brakowało. Do tego momentami irytowały mnie przemyślenia bohaterów, szczególnie właśnie te dotyczące ich relacji. W książce znajdzie się też trochę literówek, mi osobiście nie zmniejszyły przyjemności z czytania, ale myślę, że warto o tym wspomnieć. Marah Woolf jest mistrzynią zakończeń, które mają zachęcić do sięgnięcia po kolejne tomy. Również w tym przypadku pozostawia nas w niewiedzy. Choć nieco przewidziałam zakończenie, to i tak w pewnym stopniu czułam się zaskoczona, że autorka podjęła taką decyzję. Przez to jeszcze bardziej nie mogę doczekać się kontynuacji. Książkę naprawdę bardzo polecam. Jest to świetna historia, którą wypełniają tajemnice oraz emocje poprzeplatane z mitologią. Nie jest to typowa fantastyka YA, a według mnie coś nieco bardziej dojrzałego. Z "Berłem światła" spędziłam naprawdę miłe chwile.

Twórczość Marah Woolf pokochałam wraz z pierwszym tomem trylogii Trzy siostry, zatem oczywiste było, że gdy tylko pojawiła się zapowiedź jej kolejnej trylogii to wiedziałam, że będę musiała ją przeczytać. "Berło światła" to pierwszy tom Kronik Atlantydy. Powieść ta została wydana nakładem Wydawnictwa Jaguar. Trzy insygnia mocy, poszukiwaczka skarbów i plejada magicznych istot czego chcieć więcej? Głowna bohaterka Nefertari, nazywana Taris, zajmuje się odnajdywaniem dawno skradzionych obiektów sztuki. Jest świetna w tym co robi, a dzięki temu anioł śmierci, Azrael, chce by odnalazła ona berło światła. Ta współpraca daje jej nadzieję na ocalenie życia jej ciężko chorego brata, Malachiego, który jest jej najbliższą rodziną i jedynym współpracownikiem. Owe berło to insygnium mocy, które udało się nieśmiertelnym ocalić z Atlantydy, tuż przed jej zatonięciem. Podejmując się zadania Taris ma nadzieję wywiązać się w terminie z niego i liczy, że Azrael również dotrzyma swojej części umowy. Jak potoczą się poszukiwania i co uda się odkryć? Kto okaże się sojusznikiem a kto wrogiem? Na te pytania znajdziecie odpowiedzi w powieści, więc jeśli jesteście ciekawi jak potoczą się poszukiwania koniecznie sięgnijcie po nią! Jestem zachwycona wieloma odniesieniami do powszechnie znanych postaci historycznych oraz bóstw. Ogromnie podoba mi się reprezentacja bogów oraz innych istot magicznych, nieśmiertelnych. Mamy tu anioły, demony ale również dżiny! Jednakże to nie wszystkie magiczne istoty, bo są też między innymi bogowie, a dokładniej ci reprezentujący mitologię egipską. Ciekawa jest również postać głównej bohaterki, która w pierwszym skojarzeniu wydaje się być niczym Lara Croft. Wykreowane postacie są bardzo ciekawe, jednakże poznawanie tego co siedzi im w głowie często mnie irytowało. Zwłaszcza, że to właśnie Taris i Azrael prezentują nam wydarzenia w książce, a autorka postanowiła połączyć tych dwójkę nie tylko relacją pracodawca-pracownik, ale i niestety romantyczną. Mam wrażenie, że było to zrobione odrobinę na siłę i jest według mnie największą wadą książki. Pozostałe postacie zdobyły moją sympatię w różnym stopniu i nadrabiały minusy relacji między głównymi bohaterami. Historia oraz akcja rozgrywająca się w powieści bardzo mnie wciągnęły i jestem niesamowicie ciekawa co wydarzy się w kontynuacji. Bardzo podoba mi się świat wykreowany przez autorkę i liczę, że to o czym wspomniała w posłowiu się wydarzy. Dodatkowo znajdziemy na końcu przepis na crème brulee Azraela, oś czasu zawierającą ważniejsze daty odgrywające rolę w powieści, spis postaci nie tylko bohaterów powieści. Podsumowując powieść polecam, zwłaszcza fanom serialu "Łowcy skarbów", filmów o Indianie Jones oraz "Tomb Raider". Za egzemplarz książki do recenzji w ramach współpracy barterowej dziękuję bardzo wydawnictwu.

"Berło światła" to najnowsza powieść autorstwa Marah Woolf - autorki bestsellerowej trylogii Trzy czarownice. Powieść ukazała się nakładem Wydawnictwa Jaguar, a swoją premierę miała 18.05.2022 r. Zatopione miasto Nieśmiertelni Zginiony przedmiot Główną bohaterką jest Nefertari de Vesci. Zajmuje się ona odnajdywaniem cennych skradzionych rzeczy. W poszukiwaniach zawsze pomaga jej brat - Malachi - który walczy z chorobą. To dla niego podejmuje się niełatwego zadania, jakim jest odnalezienie "Berła światła" - jednego z insygnium mocy, które zostały zabrane z Atlantydy przed jej zagładą. Nefertari jest pewną siebie, odważną i mądrą kobietą. Zna się na swoim fachu jak nikt. Można pomyśleć, że to chodząca encyklopedia. Uwielbia to co robi. Jej zleceniodawca to Azrael - anioł śmierci, który zawiera z nią pewnie układ. Na pierwszy rzut oka arogancki, choć tak naprawdę dobry i opiekuńczy. Ale czy zatajenie pewnych informacji przed Nefertari to dobry pomysł? Z początku obydwoje zachowują się profesjonalnie, choć docinkom nie ma końca. Ich przytyki i wzajemne przekomarzania są urocze. "Kto się czubi, ten się lubi". Starają się ukrywać i wypierać swoje uczucia, ale im dłużej przebywają w swoim towarzystwie tym jest im trudniej. Romans między bohaterami rozwija się stopniowo. Mnie się podobał i podtrzymywał w napięciu. Oprócz głównych bohaterów bardzo polubiłam Malachiego, boga Horusa, dżina Dantego, kuzynkę Kimmy - czy lokaja Harolda. Ich kreacje były bardzo ciekawe. Każdy wnosił coś do tej powieści na swój sposób. Oczywiście nie zabraknie tu humoru i śmiesznych sytuacji. Pomysł na fabułę jak dla mnie świetny. Rozpoczynamy w Londynie, następnie przenosząc się do słonecznego Egiptu. Poszukiwanie skarbów, mitologia egipska, zagadki i tajemnice do rozwiązania. Wszystko to ze sobą współgrało. Autorka w intrygujący sposób poprowadziła akcje. Nie pędzi, lecz pozwala czytelnikowi powoli poznawać i zrozumieć niektóre działania bohaterów. Dostajemy opisy pomieszczeń, przedmiotów, systemu poszukiwań, czy sposobów rozwiązywania zaszyfrowanych wiadomości. Mnie to wciągnęło i się nie dłużyło. Czytałam z zainteresowaniem, choć pewnie znajdą się czytelnicy, dla których te opisy będą przydługie. Połączenie świata współczesnego i nieśmiertelnych istot z mitologii to strzał w dziesiątkę. Autorka jest mistrzynią cliffhangeru. Po raz kolejny pozostawiła mnie w lekkim szoku. Domyślałam się, że coś takiego może mieć miejsce, ale nie sądziłam, że tak poprostu zakończy się ten tom. Z niecierpliwością wyczekuje już tomu drugiego. ☀️ "Berło światła" to fantastyczna powieść, okraszona nutką historycznych i kulturowych smaczków, pełna dobrego humoru, czarujących bohaterów oraz barwnych dialogów, więc jeśli lubicie takie połączenie to myślę, że ta pozycja się Wam spodoba.

Kiedy zobaczyłam zapowiedź "Berła światła", byłam pewna, że to będzie coś niesamowitego. Od dawna szukałam właśnie takiej książki - pełnej zagadek, tajemnic, poszukiwania skarbów i przygód w egzotycznej scenerii. Teraz, po lekturze, muszę przyznać, że jednak nie do końca dostałam to, czego oczekiwałam... Główną bohaterką jest Nefretari de Vesci, poszukiwaczka skarbów, która jest w stanie odnaleźć absolutnie wszystko. Przed nią największe wyzwanie w karierze - na zlecenie aroganckiego anioła, Azriela, ma odnaleźć berło światła, czyli zaginione insygnium, które jest w stanie przywołać zatopioną Atlantydę. Choć Taris nie chce przyjmować zlecenia od nieśmiertelnych, decyduje się na nie, by ocalić śmiertelnie chorego brata. Muszę przyznać, że autorka dobrze przygotowała się do pisania tej powieści. Mamy tu istny misz masz historii, mitologii i fantastycznych postaci, ale czuć, że Pani Woolf dokładnie zgłębiła każdy z tych tematów. Od razu zostajemy rzuceni w wir akcji, bohaterowie starają się rozwiązać łamigłówkę, a fakty historyczne i mitologiczne sypią się jak z rękawa. Niestety nie byłam w stanie zapamiętać wszystkich przełomowych odkryć, bo zwyczajnie było tego za dużo na raz. Liczyłam też, że bohaterowie będą więcej podróżować, tymczasem wszystkie łamigłówki rozwiązują w Londynie tylko czasem wychodząc z drogich apartamentów co niestety trochę mnie nudziło. Po dynamicznym początku, akcja gwałtownie zwolniła, a autorka skupiła się opisach codzienności nieśmiertelnych i wątku romantycznym między Taris i Azrielem. Ich relacja hate-love, była na początku intrygująca, ale z czasem zaczęli robić jeden krok do przodu i trzy do tyłu, co przy takiej objętości książki, było już w pewnym momencie męczące. Ileż można czytać o tym, że oboje czegoś chcą, a jednocześnie nie chcą. Liczyłam na epicką przygodę w stylu Indiany Jonesa, na liczne podróże od jednej wskazówki do drugiej, a dostałam bardziej historię o żyjących współcześnie egipskich bóstwach i aniołach, którzy marzą o powrocie na Atlantydę. W zasadzie dopiero końcówka okazała się tym czego oczekiwałam od początku i szkoda, że cała książka nie była tak dynamiczna. Zabrakło mi tu tego klimatu przygody, wskazówek, dzięki którym jako czytelnik mogłabym próbować sama rozwiązać zagadkę. Samo zakończenie też nie do końca mnie przekonało, bo zostało urwane w kluczowym momencie. W trakcie lektury bawiłam się nieźle, ale to nie było to, czego oczekiwałam od tej historii. Zostały jednak jeszcze dwa tomy i naprawdę liczę, że ta historia rozkręci się w bardziej satysfakcjonującym kierunku.