Bardzo zimna wiosna (okładka miękka)

Katarzyna Tubylewicz to autorka, która swój czas dzieli pomiędzy Polskę a Szwecję i właśnie w tym drugim kraju umieściła główną akcję "Bardzo zimnej wiosny", która otwiera nowy cykl kryminalny. I muszę przyznać, że lektura mocno mnie zaskoczyła – spodziewałam się zwyczajnego kryminału, a dostałam bardzo rzetelny i dosyć niepokojący obraz Szwecji zmieniający moje postrzeganie tego kraju. Dużo znajdziemy tu o ich bolączkach społeczno-politycznych, głównie mam tu na myśli problem uchodźców i emigrantów, zarówno przedstawiony w czasach aktualnych jak i powojennych. Oczywiście wątek kryminalny też jest i to dosyć rozbudowany i zajmujący. Bohaterowie ciekawi, bardzo zafascynowała mnie postać starszego z policjantów, który wiele w swoim życiu przeszedł. Bardzo chciałabym, żeby autorka pokusiła się o prequel dotyczący jego wcześniejszych losów. Ogólnie jestem jak najbardziej usatysfakcjonowana i czekam na tom drugi!

...Autorka zapewnia, że historia opowiedziana w książce to fikcja literacka. Ale czy rzeczywiście tak jest? Bowiem czy fikcją była przemoc bydgoskiego radnego z PIS wobec swojej żony Karoliny P.? Czy fikcją jest dramat Twojej sąsiadki z 5 piętra czy dziadka Twojej koleżanki z pracy? Więc czy mamy moralne prawo traktować tą książkę tylko jako dobrze napisany kryminał? Myślę, że nie. Tym utworem autorka usiłuje otworzyć nam oczy na dziejące się zło. To jej wołanie o pomoc w imieniu tych wszystkich przerażonych, bezsilnych ofiar, którym głos uwiązł w gardle... http://viaskandynawia.pl/bardzo-zimna-wiosna-anna-maria-poleca-ksiazke/

Od razu skojarzyła mi się z ostatnim głośnym tytułem 🤔 mimo to jest to trochę inna historia. Wciągająca i intrygująca powieść sięgająca czasów II wojny światowej. Losy Ewa splatają się z wiekową Gretą która uciekła do Szwecji po wojnie i tutaj ułożyła sobie życie, zakładając rodzinę. Pani Katarzyna stworzyła prawdziwy skandynawski kryminał gdzie znajdziemy połączenie kilku "światów", podróż w czasie i poruszający temat uchodźców a to wszystko kręcić się będzie wokół dokonanej zbrodni. Nie da się tutaj zdradzić za wiele bo od pierwszej do ostatniej kartki dużo się dzieje, tempo nie zwalnia ale też nie jest zawrotne. Polityka, przeszłość i współczesna Szwecja będą tutaj bazą która pomimo trudnego zdawać by się mogło odbioru czyta się ze zrozumieniem, bo wiecie są takie książki gdzie jest tak wszystko zaplątane, że juz w końcu nie wiadomo nawet kto jest prezydentem. 🙊

Trochę rozczarowana niestety, dobry początek, zakończenie pospieszne jakby termin w wydawnictwie gonił . Opisy szwedzkiej rzeczywistości, odniesienia do historii, sztuki super. W tej dziedzinie autorka jest świetna jak zawsze - ale kryminał z serii ,,szału nie ma” 😉

Zarwałam noc! To nie jest zwykły kryminał, ale dawno nie wciągnęła mnie tak żadna książka.

Wspaniali bohaterowie. Chcę przeczytać o kolejnych zagadkach, które rozwiążą Jens Vikander i Bjorn Fagel!

Bardzo dobra powieść. Czytałem z zapartym tchem! Ciekawy obraz Szwecji

świetna!

Niestety niespodziewanie w trakcie lektury coś się posypało i nie mogłam wgryźć się w wydarzenia, które może i nie były przewidywalne, ale jednak też specjalnie mnie nie zaskakiwały. Nie ukrywam, że po bardzo dobrym wprowadzeniu zwyczajnie się rozczarowałam, bo liczyłam na więcej emocji i przede wszystkim wartką akcje, a tego nie dostałam. Nie mogę jednak powiedzieć, że książka jest zła. Dla mnie jest typowym sredniakiem, który raczej nie zachęcił mnie do wyczekiwania na kolejne tomy. Także czy po nie sięgnę? Zobaczymy. Może ktoś mnie przekona. Co was może zachęcić to to, że książka czyta się właściwie sama i doskonale oddaje skandynawski klimat. Można wręcz powiedzieć, że skupia się głównie na przedstawieniu Szwecji i jej historii. Widać, że autorce ten temat obcy nie jest. Mnie to trochę męczyło, ale przypuszczam, że fani skandynawskich kryminałów mogą być tym z kolei zachwyceni. Dlatego myślę, że książka może spotkać się z różnym odbiorem.

Uwielbiam twórczość Katarzyny Tubylewicz. Uwielbiam Jej talent do snucia fantastycznych narracji budujących Jej jak zawsze nietuzinkowych bohaterów. Jej książki są zawsze świeże, nie nużą, nie męczą, są po prostu do pochłonięcia. Przyznam szczerze, że fanką kryminałów nie jestem, ale, jak zaznaczyłam na wstępie, jestem fanką Autorki, więc zawsze sięgnę po wszystko, co napisze (lub przetłumaczy). I powiem Wam, że w „Bardzo zimną wiosnę” wciągnęłam się jak w mało co. Historia śledztwa prowadzonego przez szwedzkich policjantów w sprawie morderstwa Grety Sjöwall, zamożnej i szanowanej starszej pani, która włącza się w pomoc dla uchodźców jest taką książką, której nie sposób odłożyć i względem której żałuje się, że nie jest dłuższa. Jest wartko i intrygująco. Bo to nie jest tylko kryminał, to jest historia na wskroś przejmująca, pokazująca między innymi zapaść, jaka jest udziałem szwedzkiej policji, która po różnych reformach i restrukturyzacjach, a także stawiająca czoła coraz większej fali przestępstw, jest po prostu w fatalnej kondycji i w coraz trudniejszej sytuacji, również kadrowej. „Bardzo zimna wiosna” porusza jeszcze kwestie związane ze szwedzkim stosunkiem do nazistów w czasie II Wojny Światowej, z kryzysem uchodźczym z 2015 roku, z emigrantami i ich odnajdywaniem się (lub nie) w nowym, obcym kraju. A nawet kwestie przemocy domowej. Jest to książka ciężka w sensie ilości niełatwych tematów, które dźwiga na swoich stronach, bo emocji tu pełno, bo bohaterowie mają swoje sekrety i przeżywają dramaty, które jednak sprawiają, że nie sposób oderwać się od tej powieści. Katarzyna Tubylewicz ma niesamowity talent tworzenia realnych, pełnokrwistych bohaterów, których życiorysy wypełniają w pełni namacalne i realne historie – jest to taka Jej cecha, jako autorki, którą ja osobiście uwielbiam; ja po prostu Jej wierzę. Wierzę Jej bohaterom i wierzę w opisywanie przez Nią historie. Inspektorzy kryminalni Jens Vikander i Björn Fagel, którzy prowadzą śledztwo w sprawie morderstwa Grety, Polka Ewa Ptak i rodzina Sjöwall to doskonale nakreśleni bohaterowie, każdy z trudnym tłem, z niełatwą historią, które Autorka na naszych oczach powoli rozwija. Dla mnie była to sprawa pierwszoplanowa, nawet względem samego śledztwa i zagadki kryminalnej i za takich właśnie bohaterów, dopracowanych na 200%, jestem zawsze Katarzynie Tubylewicz wdzięczna. Trzeba być jako Autor doskonałym obserwatorem i psychologiem, żeby tak konstruować postacie. „Bardzo zimna wiosna” jest kryminalnym debiutem Autorki, ale tak naprawdę znając Jej dotychczasową twórczość, bardzo łatwo odnaleźć Ją na kartach powieści, nawet tak teoretycznie jak na Nią nietypowej. Bo przy okazji historii śledztwa, Katarzyna Tubylewicz pokazuje nam opis współczesnej Szwecji tego, co tam się dzieje, co podskórnie pulsuje, z jakimi problemami się mierzy. Wybrzmiewają historie znane z Jej „Moralistów”, mówiące o kryzysie uchodźczym i o hipokryzji, która się z nim wiąże, wybrzmiewają echa „Sztokholmu – miasta, które tętni ciszą”, gdy po dzielnicy i adresie danej osoby, pod którym mieszka, wszyscy od razu wiedzą z kim mają do czynienia. Katarzyna Tubylewcz ze Szwecji zrobiła swój trademark i to jest wspaniałe, bo odkrywa ten kraj przed nami na ciągle i od nowa. Katarzyna Tubylewicz to Szwecja. Dla mnie jest to skojarzenie natychmiastowe i naturalne. Autorka, która mieszka tam od bodajże 20 lat, uczyniła ze Szwecji swój znak rozpoznawczy. I teraz, mam pytanie – czy znacie to uczucie, gdy słuchacie długo jakiegoś zespołu, jedną płytę, potem następną, potem piątą i zaczynacie wyczuwać, że to, co było do tej pory znakiem rozpoznawczym tych konkretnych muzyków robi się czymś powtarzalnym, czymś wyeksploatowanym, czymś, co już gdzieś było, już się słyszało, już nie ma tego czegoś, co nas łapie? W przypadku twórczości Katarzyny Tubylewicz nie ma szans, żeby kiedykolwiek poczuć to samo, bo ta Autorka koncentrując się na Szwecji, przybliża ją czytelnikowi na mnóstwo sposób. I w postaci przewodnika, i w postaci zbioru reportaży, i w postaci analizy szwedzkiego rynku literacko-wydawniczego i kondycji czytelnictwa, i w postaci powieści obyczajowych, a teraz także i kryminałów. Z Katarzyną i Jej książkami jest tak, że ta Szwecja będzie u niej zawsze rozpoznawalna, ale nigdy się nie znudzi. Bo dla tej Autorki, Szwecja jest studnią bez dna, z której czerpie inspirację do pisania naprawdę znakomitych rzeczy. I właśnie udowadnia do kolejny raz.