Awaria (okładka  twarda, 03.2019)

Kolejną książką, która mnie zaciekawiła była "Awaria" od autorki Joanny Wachowiak. Autorka napisała już paręnaście książek i jej jedna książka została nominowana do nagrody Książki Roku Polskiej Sekcji IBBY. Dostała też kilka innych nominowań. "Awarię" postanowiłem przeczytać z powodu opisu, ponieważ nie zwykle mi się spodobała. Ma piękne ilustracje, przez co będzie dobra dla wielu młodych osób, którzy kochają czytać książki. "Awaria" ma niecałe 130 stron i jest dość tania, można ją kupić za 13 zł, ale za to jest dobrą lekturą dla młodych osób, ponieważ opowiada o tym, co by zrobiły dzieci, gdyby nie było żadnych urządzeń elektronicznych i technologii. Bawiłem się z nią około dwóch godzin i było świetne. Książka jest od ośmiu lat, a potrafi zabawić. Polecam ją dzieciom tym młodszym jak i starszym. Jest świetna. Oceniam ją 8.5/10 Dziękuje @wydawnictwoliteratura za egzemplarz ❤

A co by było, gdybyśmy żyli kilkadziesiąt lat później? Nasze domy byłyby świetnie zabezpieczonymi twierdzami, w których rządziłyby komputery, a nasze życie całkowicie zdominowałaby najnowocześniejsza technologia? Komputer reagowałby na każde nasze polecenie i prędzej, niż my sami odczytywałby nasze potrzeby. Bylibyśmy uzależnieni od najnowszych technologii, a życie towarzyskie toczyłoby się głównie w Internecie. Nie wnikając w to, że dobry dzień gwarantowałaby liczba lajków i followersów. Sięgając po wydaną dzięki Wydawnictwu Literatura książkę zatytułowaną „Awaria” stajemy się obserwatorami i trochę towarzyszami rodziny, która żyje właśnie w takim świecie. To pozycja z uwielbianej przez nas serii „To lubię” tego wydawnictwa i sięgając po nią wiedziałyśmy, że jak zwykle trafimy na coś ciekawego i nieszablonowego. A fabuła? Maciek, Anita i Tymek mieszkają z rodzicami w domu, który w całości sterowany jest przez komputer. Pina robi wszystko – dba o ich komfort, troszczy się o dietę, zabezpiecza, udziela rad i potrzebnych informacji tak, że dzieci praktycznie nie mają żadnych obowiązków i żyją pogrążone we własnych, komputerowych światach. Mieszkają razem, a stali się sobie zupełnie obcy; niewiele o sobie wiedzą i nawet się nie lubią. Zwykłe codzienne wyjście z psem staje się powodem licznych kłótni i przepychanek. Ku cichej rozpaczy ich mamy, dzieci stopniowo przemieniają się w sztuczne, bezduszne, egoistyczne cyborgi. Mają wszystko nie mając tak naprawdę nic, gdyż nie potrafią się cieszyć niczym, co nie jest najnowszą techniczną nowinką. Kiedy więc nadchodzi Boże Narodzenie i okazuje się, że wracający z Chin tata utknął na ogarniętym przez strajki lotnisku, mama nagle zachorowała, a wymarzony robot osobisty najnowszej generacji, który w tajemniczy sposób trafił do ich domu zdaje się nieźle mieszać, ich bezpieczny dotychczasowy świat po prostu runął. Nagle się okazuje, że są uwięzieni we własnym domu i mogą…no właśnie. Prawda stara jak świat: mogą liczyć tylko na siebie nawzajem i na swoją kreatywność. Czy dzieciakom uda się pokonać komputery i odkryć, że największą broń przeciwko staniu się maszynami mają cały czas przed oczami? Rodzeństwo, bez nieodłącznych telefonów w rękach, ogrzewania, gotowych posiłków, bez laptopów i swoich elektronicznych modnych gadżetów, bez łączności ze światem zewnętrznym będzie miało teraz najlepszą okazję, żeby poznać swoje mocne i słabe strony, zrozumieć, czym jest empatia, współpraca i zwyczajna, ludzka lojalność. No i wzajemna pomoc, bo bez względu na wiek i umiejętności – jedno będzie musiało zaufać drugiemu tak, aby przetrwać w tym domu - pułapce i jednocześnie umożliwić mamie spokojne przetrwanie choroby. To krótka, zabawna, ale zmuszająca do myślenia historia o tym, jak elektronika powoli obejmuje rządy nad człowiekiem i jak ten człowiek z każdym dniem robi się coraz bardziej od niej zależny, właściwie pod każdym względem. To także trochę przestroga przed utratą i zapomnieniem ludzkich uczuć i zachowań. Czyta się szybko i przyjemnie. Momentami zaskakuje i wywołuje refleksje, ale także śmieszy, zwłaszcza kreacja postaci jako typowych, współczesnych nastolatków. Książka jest niewielkiej grubości o twardej okładce. W środku standardowej wielkości czcionka i nieliczne, ale miłe dla oka ilustracje. Polecamy starszym dzieciom, takim 9+.