Żeby było jasne - Arabski Raj to kolejny tom wielkiej sagi, ale moje pierwsze spotkanie z bohaterkami powieści. Dlaczego o tym piszę? Ano dlatego, że ogromne wrażenie zrobiły na mnie opisy życia w Arabii Saudyjskiej i Libii, a przypuszczam, że dla fanek tej sagi odmienności kulturowe nie są już niczym nowym... Gdybym przeczytała wcześniejsze tomy przypuszczam, że moja reakcja nie byłaby taka silna. A tak oczy otwierałam ze zdziwienia i grozy. Ale od początku. Trzy kobiety żyjące u boku arabskich mężów. Każda inna, każda jedyna w swoim rodzaju. Dorota to piękna, delikatna blondynka, która swoją urodą powala arabskich mężczyzn na kolana. Jej córka Marysia, będąc już półarabką, jest przepiękną kobietą, ale jej uroda jest zgodna z arabskimi kanonami piękna. Jest jeszcze Daria - siostra Marysi - która bardzo cierpi u boku swego męża. Niekochana i niezauważana, popada w coraz większą rozpacz i desperację. Gdzieś w duszy marzy o tym, że kiedyś uwolni się spod tyranii męża, ale na razie musi trwać. Nie wie, że za rogiem czai się nowe silne uczucie, które może okazać się furtką do wyzwolenia. Losy Doroty i Marysi również są porywające, ale w trochę inny sposób niż losy Darii. Dziewczyny mają już ustabilizowaną pozycję w świecie bogactwa przyjęć i polityki, jednak i one przeżywają chwile grozy. Kiedy obok domu Doroty, dochodzi do wypadku ginie w nim młoda kobieta, matka kilkorga dzieci, Kobieta wykrwawia się tylko dlatego, że jej mąż nie pozwala jej udzielić pomocy przez niewiernych. Teść Doroty w gniewie zabija mężczyznę, przez co dzieci w jednej chwili stają się sierotami. Oczywiście chłopca przygarnia daleka rodzina, ale dziewczynkom grozi sierociniec. Dorota przygarnia je i przeżywa szok obserwując, jaką papkę z mózgu zrobiła tym dzieciom propaganda dżihadystów. Dziewczynki boją się mężczyzn, a na Dorotę patrzą z gniewem nazywając ją nieczystą. Niewiele brakuje, aby doszło do tragedii. Takich opisów w książce jest wiele. Wielki przepych i bogactwo przeplatają się z ciemnotą i religijnym zacietrzewieniem, a miłość - ze zdradą. Mężczyźni mają zupełnie inne podejście do kobiet choćby dlatego, że dopuszczalne jest posiadanie wielu żon, co niejako pozwala mężczyznom traktować kobiety delikatnie mówiąc – różnie. Na szczęście Marysia i Dorota są szczęśliwie zakochane i szanowane przez swoich towarzyszy życia. Rysą jest to, że Marysia nie potrafi zbytnio docenić tego, co ma. Powieść świetnie się czyta. Pióro Tanyi Valko jest wyjątkowo lekkie i delikatne. Długo szukałam danych tłumacza, zafascynowana piękną robotą. Jakież było moje zdziwienie, kiedy okazało się, że Tanya Valko to w rzeczywistości Polka, z pochodzenia Krakowianka, absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po raz pierwszy wyjechała do Libii jako młoda dziewczyna i zakochała się w kulturze orientu. Żeby nie było za słodko – jedna rysa jest. Cała powieść napisana jest w czasie teraźniejszym, co powoduje u mnie niepokój podczas lektury. Zawsze tak jest, że spieszę się z czytaniem powieści mając uczucie pogoni za lekturą. Nie jest to duża wada, ale jednak. Podsumowując świetna powieść, która przybliża czytelnika do kultury zupełnie odmiennej niż nasza. A że przy okazji mamy do czynienia ze świetna przygodą… Polecam.
Książkę otwierają przemyślenia Doroty, splot zdarzeń jej przeszłości przemykający jej przez myśli. Sprytny zabieg autorki, która w krótki, a jakże pomocny sposób przypomina ważniejsze dzieje stałym czytelniczkom (co nieco zdążyło już umknąć z pamięci), nowym zaś daje kompendium poprzednich tomów. Choć nie sugerowałabym zaczynać od środka czy końca. By seria mogła prawdziwie oczarować, powinna zachować swoją kolejność. W każdym tomie, także i w tym, autorka pokazuje, jak sprytnie potrafi połączyć w jedną historię mnogość rozmaitych wątków i kwestii, od prozaicznych uczuć, po wielką politykę. Od namiętności, po zniewolenie. Dość istotne miejsce w tym tomie ma Dorota, której przychodzi zmagać się efektem pewnej tragedii w wyniku której poznaje wychowane w radykalnej rodzinie dziewczynki. Noszące abaje z własnej, nieprzymuszonej woli, zupełnie niepotrafiące wpasować się w realia nowoczesności. Jako że świat, w którym dotąd dorastały ograniczał je do surowych zasad dżihadytstów. Kim jest kafira? I jak potoczą się losy dzieci? Powiedziałabym jednak, że największe pole manewru i największym odkryciem tomu jest dla mnie nie Dorota, a Daria, jej córka – żona skrajnego radykalisty. Odcięta od rodziny, traktowana jak śmieć… Teraz ma okazję znaleźć kogoś, kto niejako staje w jej obronie. Znajduje się bowiem ktoś, kto miesza jej partnera z błotem. Tymczasem nie tyle o otoczenie, a jej wewnętrzną przemianę myślenia mi chodzi. O odważne posunięcie, którego bym się po niej zupełnie nie spodziewała. Oczywiście autorka wieńczy powieść tak, że trzeba wyczekiwać dalszego ciągu. Jestem przekonana, że znów wiele będzie się działo. Historia o szczęśliwej i nieszczęśliwej miłości, naiwnych oczekiwaniach zestawionych z brutalną prawdą, o bestialskich zasadach traktowania kobiet. Jest zdrada, namiętność, obraz dzieci, rozmaite wersje międzyludzkich relacji. W tle wielka polityka. Projekt budowy megamiasta na Morzu Czerwonym czy epidemia wirusa HIV. Autorka nie boi się podejmowania skrajnie różnych wątków po to, by wywołać wielkie emocje. Takie na pewno zaś są, w niemałej ilości. Pod warunkiem, że całą historię śledzi się z należytą jej uwagą, cierpliwością i skupieniem. W końcowej fazie książki pojawiają się dodatki takie jak dość szczegółowo rozpisany słowniczek obcych słów i nazw, geneza postaci czy historia pokazująca w skrócie najważniejsze wydarzenia dotyczące arabskiego świata. Jesteś fanką Tanyi Valko? Chcesz zobaczyć jak funkcjonuje świat Arabskich kobiet w różnych wersjach przy okazji jednej historii? Koniecznie sięgnij nie tylko po ten tom, ale i całą serię. https://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/2019/05/arabski-raj-tanya-valko-tom-8-kafira.html
Wydaje mi się że to jest jak moda na sukces. Nigdy się nie skończy. Kupiłam, czekałam na nią tyle czasu ale niestety... troszkę się rozczarowałam. Mydło i powidło.
Mniej recenzji