Apostata (okładka  twarda)

Tak dobrej powieści dawno nie czytałem. Niesamowicie dopracowany świat i historia, która trzyma w napięciu. Polecam.

Świetna książka, warta każdej złotówki.

Naprawdę dobre fantasy

Ok!

Panie i Panowie - mamy oto kolejnego wspaniałego polskiego autora, którego cechuje wielki talent, niezwykłe lekkość pióra oraz fascynujące spojrzenie na literacką grozę, fantastykę i przygodę w jednym! Osobą tą jest Łukasz Czarnecki, zaś jego debiutanckie dzieło pt. „Apostata”, ukazało się właśnie nakładem Wydawnictwa Insignis. Zapraszam do poznania recenzji tej powieści. Oto świat wojny... Wyniszczającej, krwawej i niedającej nadziei na szybki koniec wojny pomiędzy Repuliką i Cesarstwem Yorickim, która dzieli kontynent Ekumeny na dwie zwaśnione części. W świecie tym toczy się jednak także druga wojna - ludzi z demonicznymi i okultystycznymi siłami ciemności, w której to ważną rolę odegra główny bohater tej książki - kapitan Arthur Wellington. To właśnie ten doświadczony funkcjonariusz Wydział do spraw Okultyzmu Departamentu Policji w stolicy Republiki - Denet, stanie przed trudną sprawą serii makabrycznych morderstw wśród mieszkańców, która wydaje się sięgać najmroczniejszych odmętów tego świata... Niniejsza powieść Łukasza Czarneckiego ociera się o miano wybitności, oferując nam niezwykle złożone, odważne i wielowymiarowe literackie dzieło. Przede wszystkim cechuje je misterne połączenie wielu nurtów - steampunkowego fantasy, horroru, wojennego dramatu i kryminału, w spójną, barwną i inteligentną historię. Historię, która porywa czytelnika od pierwszych chwil, trzyma w wielkim napięciu do ostatniej strony oraz zachwyca rozmachem, pomysłowością i mrocznym klimatem wprost z legendarnej mitologii Lovecrafta. Konstrukcja książki przyjmuje format kilka głównych części i zarazem mini opowieści w jednym, które z jednej strony przedstawiają kolejne losy kapitana Wellington i innych ważnych postaci..., zaś z drugiej pozwalają poznawać nam ten niezwykły świat z jego mroczną magią, brudną polityką, wojenną biedą i równie trudną codziennością życia. Każda z tych historii jest na swój sposób nieco odmienna - niekiedy ukierunkowana na akcję i przygodę, innym razem na stricte kryminalne tory, a jeszcze niekiedy na magię i konfrontację z najprawdziwszymi potworami. Zawsze jest jednak równie ciekawie, klimatycznie i intrygująco. Niezwykłym (tak wiem, powtarzam się, ale inaczej nie można...) jest wykreowany tu przez autora świat, w którym znajdziemy lovecraftowskie motywy i nawiązania do jego wielkich dzieł, wspominaną już mroczną grozę oraz kwintesencję steampunku, czyli połączenie magii z technologicznym postępem. To oczywiście tylko część ze wspaniałych elementów tej literackiej rzeczywistości, gdzie jest także skomplikowana polityka, perfekcyjnie ukazana policyjna praca oraz ciekawie zarysowana kwestia wiary. Znakomitym jest także to, że każda ze stron książki odsłania przed nami kolejne sekrety tego miejsca, których jest znacznie więcej, niż mogłoby się to nam wydawać. Charakterni są również bohaterowie tej opowieści - na czele z Arthurem Wellingtonem oraz Karlem Hangbeckiem, którzy są twardymi mężczyznami, doskonałymi w swoim śledczym fachu oficerami i ludźmi, którzy posiadają ten niezwykły dar przyciągania sobą uwagi - tak innych postaci, jak i nas, czytelników. Wierzymy w tych ludzi, dzielimy z nimi ich dramatyczne losy oraz poznajemy ich skomplikowane osobowości z naprawdę wielką przyjemnością. W wielkiej przyjemności upływa nam również lektura tej książki, która ma sobą do zaoferowania tak wiele dobrego nie tylko na polu samej fabuły oraz kreacji bohaterów i miejsca akcji, ale też i języka. Otóż Łukasz Czarnecki posługuje się tu niezwykle sugestywnym, a przy tym i nierzadko onirycznymi słownictwem, które przemawia do nas z wielką mocą i często wyraża za pomocą kilku pojęć więcej, niż inni autorzy poprzez kilkadziesiąt zdań. To wielka sztuka i oznaka równie wielkiego, pisarskiego talentu. Powieść „Apostata”, to bezsprzecznie jedna z najlepszych polskich premier na polu fantasy, jaką miałam przyjemność poznać na przestrzeni wielu ostatnich miesięcy. A fakt, iż tytuł ten stanowi pisarski debiut Łukasza Czarneckiego, świadczy tylko i wyłącznie o jakości tej pozycji i skali talentu jej autora. Książka ta ma w mej ocenie szansę zachwycić bardzo szerokie grono odbiorców – fanów fantastyki, grozy i kryminału, którzy odnajdą w niej dokładnie to, czego oczekują od inteligentnej, ambitnej i porywającej lektury. Polecam – naprawdę warto!

Długo zastanawiałem się nad tym jak usiąść i napisać parę słów o tej książce. Ale nie dlatego, że jest słaba. Co to, to nie. Po prostu nie wiedziałem jak przelać na ekran komputera to, co odczuwam po lekturze tej powieści. Co prawda o gustach się nie dyskutuje, ale w mojej opinii, „Apostata” ma szansę na zostanie jedną z najlepszych książek tego roku, choć mamy dopiero kwiecień. Dzieło Łukasza Czarneckiego to książka nietuzinkowa, a należy pamiętać, iż jest to debiut literacki tego autora. Choć „Apostata” określany jest jako horror, to nie jest to książka ograniczająca się do jednego rodzaju literackiego, a mix wielu różnych konwencji. Mamy zatem wątki rodem z horrorów, główna fabuła opiera się na wątkach znanych z kryminałów, a wszystko to utrzymane w klimacie fantasy. Czyta się to po prostu obłędnie. Gęsty i mroczny klimat, aż wylewa się z okładki, o której też warto wspomnieć, ponieważ dla mnie jest naprawdę dobra. Minimalizm i bogactwo w jednym, teoretycznie się nie da, ale okładka „Apostaty” pokazuje, że wszystko jest możliwe. No dobrze, ale co tak bardzo urzekło mnie w tej pozycji? Przede wszystkim wspomniany już klimat. Choć nie czytałem opowiadań Lovecrafta, to co nieco o nich wiem i podobieństwa do dzieł mistrza grozy są zauważalne gołym okiem. Nie znaczy to jednak, że „Apostata” to jakieś dzieło wtórne, czerpiące wszystko z innych książek. Mam wrażenie, że jeszcze nigdy w życiu nie czytałem takiego połączenia. Do tego wciągająca fabuła, która wraz z klimatem tworzy zabójczy miks. Książka dzieli się na dwa krótsze opowiadania oraz dłuższe, tytułowe. Opowiadają one o dwóch funkcjonariuszach Wydziału do spraw Okultyzmu Departamentu Policji, Karlu Hangbecku oraz Arthurze Wellingtonie. Obydwaj bohaterowie są ciekawymi i charyzmatycznymi postaciami, o których chce się czytać. Według mnie jednak, delikatną przewagę ma Hangbeck przez tajemnice z przeszłości. Przez to jeszcze lepiej czytało mi się „Apostatę”, bowiem chciałem poznać sekrety Karla. Świat przedstawiony w „Apostacie” jest bardzo bogaty i rozbudowany, z czym wiąże się zarówno wielka zaleta tej powieści, jak i jedyna drobna niedogodność, której doświadczyłem podczas jej lektury. W opisie książki mówi się głównie o długoletniej wojnie pomiędzy Republiką, a Cesarstwem Yoryckim, jednakże to nie starcia na froncie są w centrum uwagi. Co ważne, autor nie poświęca wojnie więcej uwagi niż to konieczne. I nie dotyczy to tylko konfliktu zbrojnego, ale i innych wątków czy wydarzeń. Łukasz Czarnecki podaje jedynie te rzeczy, które są ważne dla fabuły. Skojarzyło mi się to nieco z „Sagą o wiedźminie”, gdzie Sapkowski pomimo rozbudowanego świata nie skupiał się na aspektach, które nie popychały akcji naprzód. Jak już wspomniałem, podczas lektury natrafiłem na pewną niedogodność, ponieważ wadą bym tego nie nazwał. Otóż, czasem miałem problem ze zrozumieniem istoty tego świata, poprzez natłok różnych technologii oraz magii. Raz wyobrażałem sobie to wszystko jako steampunk, drugim razem już nie wiedziałem czy aby na pewno dobrze wszystko zrozumiałem. Rekompensowały to jednak liczne nawiązania do historii i naszego świata czy postaci. Reasumując, „Apostata” Łukasza Czarneckiego to powieść według mnie genialna i nie zdziwię się, jeśli zgarnie kilka nagród dla debiutu czy książki roku. Liczę na to, że autor na tym nie poprzestanie i nadal będzie rozbudowywał ten nieco skomplikowany, ale urzekający świat. Zarówno kontynuacja perypetii znanych nam już bohaterów, jak i inne historie mają potencjał na świetną książkę, którą mam nadzieję, że dostaniemy i to już niebawem. Osobiście już nie mogę się tego doczekać.

Kryminał okultystyczny. Dzieła Lovecrafta od lat odbijają się szerokim echem w twórczości bardzo wielu pisarzy, znajdując lepszych i gorszych naśladowców oraz uczniów. Zdarzają się na tym polu także prawdziwe literackie talenty, które czerpiąc z Lovecrafta tworzą coś własnego i unikalnego. Nie zdarza się to często, ale trudno nie obdarzyć takimi epitetami połączenia lovecraftowskiej spuścizny, historycznych inspiracji i starożytnych wierzeń, które doprawiono szczyptą steampunku oraz osadzono w ramach kryminału, w którym wiodącym wątkiem są sprawy zbrodni prowadzone przez policyjny Wydział Okultyzmu. Łukasz Czarnecki - BRAWO! Fabuła i realia "Apostaty" przedstawiają się mniej więcej następująco. Od ponad wieku jedyny Kontynent Ekumeny dzieli na pół linia okopów. W tym frontowym pasie Nieludzkiej Ziemi skażonej magią bojową wojska demokratycznej Republiki ścierają się ze sfanatyzowanymi wojownikami teokratycznego Cesarstwa Yoryckiego. Tymczasem z dala od zgiełku pól bitewnych toczy się zupełnie inna walka, może nawet ważniejsza dla losów cywilizacji: niekończąca się batalia przeciwko mrocznym kultom, które oddają cześć złowrogim bytom zrodzonym u zarania czasu. Wyznawcy demonów nie spoczną, póki nie uwolnią swych panów z więżącej ich Otchłani, by ci mogli pochłonąć ludzkość, tak jak czynili to z innymi rasami zasiedlającymi Ekumenę przez miliony lat. Już na starcie lektury natykamy się na odrażające, rytualne zbrodnie, które ewidentnie mają na celu przywołanie z Otchłani demonicznego pomiotu. Sprawy te prowadzi Wydział Okultyzmu, dowodzony przez Arthura Wellingtona i Karla Hangbecka. Popełnione zbrodnie wskazują na to, że ktoś próbuje przywołać demona i skierować jego niszczycielską siłę przeciwko konkretnej (i bardzo prominentnej w istniejącym układzie politycznych sił) jednostce. To jednak dopiero początek - śledczy niebawem odkrywają, że na okrytych złą sławą Wzgórzach Noah ponownie rozbłyskują ognie kultu, którego celem już przed laty było przebudzenie Jednego z Tysiąca: mrocznego, potężnego pomiotu Czarnej Kozy z Lasu, który swą mocą może wyrządzić szkody porównywalne jedynie z największymi kataklizmami znanymi Ekumenie... Lektura wciąga jak wszyscy diabli i budzi autentyczny podziw dla pomysłu autora na to, jak skonstruował on tę historię. Okultystyczne zbrodnie, lovecraftowska otoczka, demoniczne rytuały, szalenie ciekawa konstrukcja świata, w którym jest także miejsce dla nekromantów, magów, technomagów i alchemików, dobrze przemyślane pod kątem politycznym realia, a do tego wszystkiego konwencja wprost z najlepszych kryminałów razem wzięte sprawiają, że w efekcie dostajemy lekturę absolutnie wyjątkową, niebanalną i godną najwyższego uznania. Powiem to raz jeszcze: BRAWO! Łukasz Czarnecki po prostu zachwycił mnie tą książką. Co ciekawe "Apostata" to jego DEBIUT! Nooo, jeśli Pan Łukasz zaczyna W TAKI sposób, to z ogromną niecierpliwością czekam na więcej! Insignis - dziękuję. #apostata #łukaszczarnecki #lovecraft #steampunk #okultyzm #kryminał #groza #przedwieczni #insignis #wydawnictwoinsignis #cosnapolce #dobraksiazka #czytamksiazki #bookstagram #bookreview https://cosnapolce.blogspot.com/2022/03/apostata-ukasz-czarnecki.html

Ekumena podzielona na dwie strony, po jednej z nich ziemia skażona magią bojową demokratycznej Republiki po drugiej teokratyczne Cesarstwo Yoryckie. Ciągle tocząca się na środku potężnego kontynentu bitwa nie jest jedyną. Daleko stamtąd trwa zupełnie inna, ale równie ważna jak i przerażająca walka przeciwko mrocznym kultom, które nie boją się oddawać czci zrodzonym z szatana bytom. W mieście Denet, w którym można było zaznać spokojnego życia do czasu nagłych śmierci. Wszystkich zmarłych na ulicach łączył jeden szczegół starożytne znaki kultu władców Otchłani wyrysowane nożem w ciałach. Doświadczeni funkcjonariusze Wydziału do spraw Okultyzmu Departamentu Policji wiedzą, że ktoś próbuje sprowadzić demona. Lecz nie wiedzą, że po emocjonującej walce w mieście znów przyjdzie im stoczyć kolejną bitwę na przeklętych Wzgórzach Noah – miejscu krwawej jatki z przeszłości. A to dopiero początek koszmaru, bo stawka jest większa niż ktokolwiek mógłby przypuszczać. Czy polityczne naciski, rasowe i religijne uprzedzenia, starcia medialnych magnatów oraz prastare bractwa nie uniemożliwią im rzetelnej, policyjnej pracy, by uratować ludzkość od zagłady? Moje ostatnie próby nowych gatunków kończą się rozczarowaniami, dlatego wkraczam na znany i polubiony mi już teren, a mianowicie polscy autorzy. Tym razem powieść autorstwa Łukasza Czarneckiego, która zainteresowała mnie swoją odmiennością. Połączenie fantastyki, kryminału i horroru wydawało się bardzo interesujące i takowe było. Początek książki to wprowadzenie do świata i historii, będąc szczerą, był on według mnie najsłabszym momentem, ale bardzo istotnym. Nie wiedziałam, o co chodzi, co się dzieje, ale zarazem byłam bardzo zainteresowana, już to sprawia, że wiemy, iż to będzie kawał fantastyki, czy dobrej, czy złej niech każdy ocenia według własnych preferencji. Gdy minął ten najcięższy dla mnie moment i wiedziałam, z czym co się je, płynęłam przez książkę, strona po stronie i przy tym zainteresowanie i emocje nie odpuszczały ani na moment. Pomimo rozbudowanego świata był on interesujący i dobrze wykreowany.

Potwory, mroczne demony, zjawy i najgorsze bestie czekają tylko na naszą nieuwagę. Wystarczy przymknąć oko na chwilę, zapomnieć o jakiejś pozornie nieznaczącej sprawie i już stoimy na krawędzi zagłady. Jeden szaleniec w swoim zapędzie może siać zniszczenie i ściągnąć na wszystkich apokalipsę. Z tak wielkim zagrożeniem zmierzą się bohaterowie książki Łukasza Czarneckiego pod tytułem Apostata. Czy jest nadzieja na uratowanie świata przed zagrożeniem spoza naszego wymiaru? Mamy do czynienia z mieszanką gatunków. Gdzie kosmiczny horror jest tylko jednym ze składników powieści. Straszenie, demony i groza wymieszane są z opowieściami kryminalnymi, kwestiami politycznymi i fantastyką. Dzięki temu Apostata różni się od typowych straszaków, jakie miałem okazję czytać. Historia Apostaty skupia się na dochodzeniu prowadzonym przez Arthura Wellingtona. Bohater jest policjantem przynależącym do jednostki zajmującej się okultyzmem i nadzwyczajnymi zdarzeniami. Pewnego dnia Arthur wezwany jest do zbadania tajemniczego, rytualnego morderstwa. Zbrodnia zostaje powtórzona w kolejnym miejscu i zaczynają się dziać coraz dziwniejsze rzeczy. Nad miastem panuje dziwna fala zbrodni, gdzie dzieci zabijają rodziców we śnie, mężowie rozpruwają żony, a niepozorni ludzie masowo popełniają samobójstwa. Te problemy mogą być jednak wstępem do czegoś poważniejszego, co zagraża istnieniu całego państwa, a może i świata. Apostata Łukasza Czarneckiego to naprawdę udana książka, która trafia w mój gust. Mamy ciekawe historie połączone ze sprawnym budowaniem naprawdę interesującego świata. Praktycznie z każdą kartką dowiadywałem się czegoś więcej na temat Ekumeny. Większość z tych informacji nie jest tylko dodatkiem. Zdobyte informacje powracają i mają znaczenie dla historii i akcji podejmowanych przez postacie. Dzięki temu bardzo szybko wsiąknąłem w ten świat i walkę z demonami czekającymi tylko na możliwość ataku.

„Apostata” przyciągnął mój wzrok okładką. Czułam się jakbym spojrzała w oko demona, w którym czai się zło Otchłani, a z każdym czytanym słowem zanurzałam się w jej głębi coraz bardziej i bardziej. Bo ze stworzonego przez autora świata trudno się uwolnić. Hipnotyzuje mroczną magią i precyzją dopracowania, oryginalnością postaci i fascynującymi intrygami. Ta powieść skupiająca w sobie elementy horroru, kryminału i fantastyki jest po prostu genialna! Jej trzonem jest dwóch pełnokrwistych bohaterów, pracowników Wydziału do spraw Okultyzmu Departamentu Policji mierzących się na co dzień z wrogiem groźniejszym, niż zwykły obywatel Republiki mógłby przypuszczać. Wzywani do mordów rytualnych próbują zapobiec nieustającym dążeniom kultystów do przywołania sił zła o niewyobrażalnej mocy. Prowadzone przez nich śledztwa, ukazują ich inteligencję, prawość i odwagę, ale czasami przymioty te nie wystarczają, by pokonać wroga. Również realia, w jakich działają, polityczne przepychanki, czy medialna nagonka najczęściej szkodzą, zamiast pomagać, a "otchłań odciska na ludziach swoje piętno" budząc w nich mordercze instynkty i eskalując agresję. „Istoty prastare, złe i całkowicie obce ludzkiemu pojmowaniu" czekają na przebudzenie, by zaspokoić rządzę krwi i pożreć duszę człowieka, a kultyści są niczym hybryda, której w miejsce odciętej głowy wyrastają dwie następne. Autor stworzył niesamowicie wiarygodne i drobiazgowo przedstawione uniwersum. Zarówno jego wyobraźnia, umiejętność spięcia rozbudowanej i intrygującej fabuły, jak i warsztat zasługują na olbrzymie uznanie. Znakomite opisy, naturalne dialogi, zajmująco pociągnięte śledztwa tworzą spójny i przerażający świat, z którym biorąc pod uwagę otwarte zakończenie, z pewnością jeszcze się spotkamy. Nie mogę się już doczekać!