Rick Riordan jest autorem wielu bestsellerowych serii, jednak "Apollo i boskie próby" to pierwsza, za którą postanowiłam się zabrać. Słyszałam mnóstwo opinii o rewelacyjnym poczuciu humoru autora i teraz, po trzech tomach Apolla, podpisuje się pod tym obiema dłońmi. Rick Riordan znany jest ze swoich opowieści o bogach, starożytnych herosach i ich fascynujących przygodach. Czytelnik nie ma prawa się nudzić, ponieważ akcja w książkach brnie bardzo szybko i sprawnie, przez co powieści czyta się płynnie i przyjemnie. Tak jak w dwóch poprzednich częściach - "Ukrytej Wyroczni" i "Mrocznej przepowiedni" Lester Papadopoulus ma do wykonania zadanie, do którego dąży przez całą książkę. Przypomnę, że Lester to bóg Apollo, zesłany za karę na ziemię przez Zeusa i skazany na wykonywanie pewnych "misji" przy pomocy Meg, która to stała się jego opiekunem i herosem. Na drodze do wykonania swojego zadania Lester napotyka wiele nieprzyjaciół, ciężkich sytuacji, komplikacji, a nawet chwil zwątpienia. Jednakże bóg w postaci młodego, pryszczatego chłopaka nie poddaje się i dąży do epickiego rozwiązania całej akcji przy pomocy oddanych przyjaciół. "Ból to ciekawa rzecz. Wydaje ci się, że dotarłeś do absolutnego kresu swojej wytrzymałości i że nie możesz czuć się gorzej. A potem odkrywasz, że są całe nowe poziomy cierpienia. I kolejne po nich." Bohaterowie owej serii od samego początku przypadli mi gustu, a ich poczucie humoru niejednokrotnie kładło na łopatki. Książka pełna jest żartów, nieco ironicznych tekstów i zabawnych rozmyślań samego Apolla, które dodają powieści dużo uroku i bawią do łez. Większość przedstawionych postaci to herosi i znani nam bogowie, o których zapewne każdy w szkole słyszał. Czytelnik poznaje dokładnie ich więzi rodzinne i przybliżone historie ich rodów, przez co łatwo się odnaleźć w całej opowieści. W trzecim tomie najważniejsze rzeczy zostają przypomniane między wierszami, więc nie ma najmniejszego problemu z rozpoznaniem się w sytuacji. Pomysł na historię od samego początku wydał mi się ciekawy i pierwsze dwa tomy pochłonęłam z szybkością światła. Zabierając się za ostatnią część poczułam nawet smutek, że to już koniec wspaniałego spotkania z zabawnym Apollem i resztą jego spółki. Pomimo, że niektóre wydarzenia wręcz złamały mi serce to zdaję sobie sprawę, że gdyby nie one, to zakończenie nie byłoby takie spektakularne. Nie zawiodłam się na tej serii i mogę ją serdecznie polecić każdemu. Oprócz masy zabawnych tekstów i sytuacji, autor między wierszami przekazuje również wiele życiowych i pouczających rad przedstawionych w lekki i łatwy do odczytania sposób. Myślę, że czytelnik w każdym wieku odnajdzie w tej serii coś dla siebie i będzie się świetnie bawił razem z wykreowanymi bohaterami. Tutaj mitologia przybiera zupełnie inną, bardziej współczesną i luźną formę. Na szczęście, niektóre postaci z "Apolla" mają swój udział również w innych seriach Ricka Riordana, więc w najbliższej przyszłości z całą pewnością zabiorę się również za inne jego książki. Mają w sobie niepowtarzalny, ponadczasowy klimat.
"Labirynt Ognia", czyli III tom serii "Apollo i boskie próby" jest druzgocący! W sensie wspaniale druzgocący :) Kontynuacja przygód Lestera jest zdecydowanie najlepszą książką z tej serii. Lester dalej jest wspaniały, zarozumiały i zwariowany, ale są też inne ciekawe postacie: Meg, Jason, Piper, Grover itd. Wujek Riordan podjął pewne ryzyko z związku z tymi postaciami i czuję, że pewne wydarzenia były konieczne do rozwoju akcji, ale moje serduszko krwawi!
Super III część wspaniałej serii. Rick Riordan, wielki twórca młodzieżowej literatury wciąż w pełni sił! Apollo w tej części jakby inny, ale wciąż ten sam pryszczaty :) Tylko trochę smutna ta część... Ale polecam gorąco!
Jestem ogromną fanką Ricka Riordana odkąd przeczytałam „Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy”, jego autorstwa. Później przyszedł czas na inne dzieła, ale i tak to właśnie serię z Percym darzę największym uczuciem i mam do niej spory sentyment. Świruję i mega się nakręcam, gdy tylko o nim wspominam, więc z góry przepraszam jak dam się za bardzo ponieść emocjom. Rick Riordan zawsze zaskakiwał mnie swoją pomysłowością, ale przy zamyśle fabuły „Apollo i Boskie Próby” to już mnie całkowicie rozbroił. Ten zamysł jest fenomenalny! Bóg zostaje przegnany z Olimpu i ląduje na Ziemi jako zwykły chłopak? Wow! To musiało zwiastować fascynującą lekturę. I właśnie taka okazała się „Ukryta wyrocznia”, niesamowicie frapującą i wciągająca. Tym bardziej nie mogłam się doczekać na jej kolejne części. „Mroczna Przepowiednia” i „Labirynt Ognia” to świetne kontynuacje. Wujek Rick pokazuje, że ma jeszcze wiele niesamowitych pomysłów, którymi z powodzeniem potrafi zaskoczyć czytelnika. Niebanalna fabuła intryguje i dosłownie wciąga już od pierwszych stron. Tutaj nie ma nawet najmniejszej szparki, w którą mogłaby się wcisnąć nuda czy przewidywalność. Akcja jest dynamiczna i pełna najprzeróżniejszych sytuacyjnych zakrętów. Szczerze mówiąc nie jestem w stanie stwierdzić czy książki Riordana są nieprzewidywalne. Nie jestem w stanie skupić się na zabawie w przewidywanie dalszego rozwoju wydarzeń, gdy czerpię taką przyjemność z lektury i całkowicie się w nią angażuję. Ale z pewnością mogę stwierdzić, że jego język jest niezwykle barwny oraz lekki, a bohaterowie pełni ciekawi i pełni życia. Ma wyśmienite poczucie humoru i wyważonego sarkazmu. Jego książki dostarczają nie tylko rozrywki, ale gdzieś, między wierszami, przekazują wiele istotnych wartości. Książki wywodzące się spod pióra Ricka Riordana są ponadczasowe. Mają swoich wiernych zwolenników zarówno wśród dzieci, jak i dorosłych. OSTRZEŻENIE! Jeżeli dopiero macie zamiar zacząć przygodę z jakąś serią, to od razu zaopatrzcie się w kolejne tomy. Jedną książkę połyka się w kilka godzin i od razu chce się więcej.
Dobra książka, przyjemnie się ją czytało i widać duża przemianę bohaterów. Mi się bardzo podobała, widziałam jakieś niedociągnięcia ale je przemilczę bo jestem za stara aby ocenić ta książkę. Wiem ze gdybym miała te kilka lat mniej i może mniej książek na karku to była by dla mnie perfekcja. A tak na serio to popłakałam ze ze to ostatnia książka bo książki wujka Ricka czytam od 11 lat i nigdy z nich nie wyrosnę
Mniej recenzji