Książka to chyba znany już wszystkim klasyk literatury. Tołstoj pisze w niej o tym, w jaki sposób układały się losy trzech arystokratycznych rodzin. Jednak główną rolę, moim zdaniem grają w niej Anna i Lewin- dwie postaci, które zaczynają z podobnego pułapu- oboje są przytłoczeni przez stawiane im oczekiwania społeczne, jednak Obłoński, w przeciwieństwie do kobiety kieruje się w swoim życiu także empatią i wydaje się dbać o emocje i samopoczucie innych ludzi. Mimo trudnych czasów, moim zdaniem oboje odpowiadali za swoje decyzje i byli świadomi przynajmniej części konsekwencji, które na nich czekają.

Książka "Anna Karenina" Tołstoja to historia, skupiona wokół rosyjskiej society XIX-ego wieku. Historia jest skupiona wokół życia tytułowej Anny, ale nie tylko. Ważnymi wątkami tej książki są relacje miłosne pomiędzy bohaterami- Anną i Wrońskim, Wrońskim i Kitty oraz Kitty i Lewinem. Autor szczegółowo rysuje sylwetki bohaterów i rozwijające się między nimi relacje, przez to wydaje się ona jeszcze bardziej realistyczna. Wydanie też bardzo przypadło mi do gustu- jest bardzo staranne i warto moim zdaniem zapłacić trochę więcej za taką jakość.

Namiętność i zniszczenie, miłość i nienawiść. Jeśli chodzi o uczucie, które rodzi się pomiędzy Anną, a Wrońskim, tak bym je opisała- używając wyrazów o przeciwnym znaczeniu. Dlaczego? Bo ich relacja jest bardzo skomplikowana, i mimo że darzą się głębokimi uczuciami, nie potrafią być razem. Dodatkowym bardzo znaczącym utrudnieniem jest fakt, że Anna ma męża i syna, a Wroński jest jedynie jej kochankiem. Kiedy do relacji wkrada się chorobliwa zazdrość, trudno o to, żeby związek przetrwał w nienaruszonej formie. Warto sprawdzić samemu, jak ewoluuje ich relacja i zobaczyć, czy miłość zawsze wystarcza do tego, żeby zyskać szczęście.

"Anna Karenina" to nie tylko miłosna historia o dramatach ludzkiego życia- zakochaniu, zdradach i oszustwach. Ale przede wszystkim dla mnie była to powieść psychologiczna, skupiająca się na tym, jak z czasem zmieniało się życie poszczególnych bohaterów i ich podejście do innych ludzi. Książka zmieniła mój sposób postrzegania świata i pozwoliła zastanowić mi się nad podejmowanymi przeze mnie decyzjami. Sama historia jest dosyć długa, ale czytając o losach Anny wcale się nie nudziłam. Książka całkiem mnie pochłonęła i sprawiła, że zmieniłam mój sposób myślenia o dawnej literaturze- teraz na pewno chętniej będę po nią sięgać.

To taka historia, która na długo zapada w pamięć. Trudno jest nie emocjonować się przedstawioną w tej książce historią. Zdrady, oszustwa, miłość i społeczne oczekiwania- to oczywiste, że fabuła oscylująca wokół wspomnianych tematów będzie ciekawa! To trochę, jakbym czytała jakąś książkę historyczną, napisaną przez współczesnego autora, w głowie się nie mieści, że ta opowieść ma ponad 100 lat! To niesamowite, bo problemy, z którymi zmagają się bohaterowie to też w dużej mierze problemy dzisiejszych czasów, naszego pokolenia.

Książka Tołstoja jest pięknie wydana i muszę przyznać, że bardzo spodobało mi się to, w jaki sposób została przetłumaczona przez Jana Cichockiego. To przede wszystkim historia o największym dylemacie życia- takim, jak na przykład wybór pomiędzy powinnością a własnym szczęściem i uczuciem. Anna zakochuje się we Wrońskim, mimo, że jest mężatką i musi podjąć decyzję- musi zdecydować, czy powinna podążać za chwilowym szczęściem i fascynacją, czy powinna myśleć o swoim mężu i synu, poświęcając przy tym swoje własne szczęście.

Książka "Anna Karenina" Tołstoja jest powieścią, łączącą w sobie elementy powieści psychologicznej, obyczajowej i romansu. Więc jeśli szukacie jakiejś książki z literatury historycznej, która w jakiś sposób ukazuje losy ludzi w XIX wieku, to trafiliście idealnie. Do tego dochodzą romanse, zdrady, intrygi, pożądanie i zazdrość. Tołstoj stworzył historię pełną emocji i na długo utrzymującą uwagę widza. Moim zdaniem powieść dzięki temu jest nawet ciekawsza, niż film. I mimo długości całkiem szybko i sprawnie mi się ją czytało, dzięki wartkiej fabule.

"Anna Karenina" Tołstoja to książka, którą kojarzą (mniej lub bardziej) chyba wszyscy. To przede wszystkim tragiczna historia kobiety- tytułowej Anny, która z czasem straciła wszystko- dla miłości. Mimo wysokiej pozycji społecznej i pieniądzom, zapewnionym przez małżeństwo z Kareninem, kobieta nie czuje się szczęśliwa, ani spełniona. Mąż traktuje ją dosyć chłodno, a ona sama marzy o miłości pełnej uczuć i wzajemnej pomocy w trudnych chwilach. Kiedy z Wrońskim spotykają się po raz pierwszy, niemal natychmiast zaczyna pomiędzy nimi iskrzyć. Jednak ten romans nie może skończyć się dobrze... Książka bardzo mi się podobała, ma zupełnie inny klimat niż te współczesne.

To było moje pierwsze spotkanie z literatura rosyjską i (mam nadzieję) nie ostatnie. Tołstoj przekazuje w swojej książce wiele istotnych informacji, dotyczących tego, jak zmieniał się świat i jak ewoluowało myślenie o nim na przestrzeni lat. To taka książka, która zapada w pamięć, dzięki temu jak opisani są bohaterowie. Wszyscy są wielowymiarowi, uczuciowi i pełni wewnętrznych konfliktów. Do niektórych z bohaterów pałałam sympatią, a innych nienawidziłam, ale chyba o to chodzi- bo najgorzej jest jeśli losy bohaterów są nam obojętne- po co wtedy czytać książkę. Dlatego "Anna Karenina" tak mi się spodobała. Chętnie sięgnę po kolejne książki Tołstoja.

Ekranizacja książki średnio mi się podobała, ale mimo wszystko postanowiłam dać książce szansę. Cała historia skupia się wokół Anny Kareniny- młodej kobiety, żony Karenina, która ma z nim syna. Kobieta nie jest jednak szczęśliwa- i pozorne, wystudiowane szczęście runęło jak domek z kart, kiedy tylko kobieta poznała Wrońskiego. Para niemal natychmiast się w sobie zakochała, jednak bycie razem i wdawanie się w romans może okazać się dla nich bardzo niebezpieczne i wręcz tragiczne w skutkach... Książka rzeczywiście jest o wiele lepsza, niż film. Sporo kwestii w nim pominięto.

"Anna Karenina" mnie bardzo wciągnęła, czego (szczerze) się nie spodziewałam. Nie czytałam wcześniej dawnej literatury rosyjskiej, więc nie znam się stricte na tym gatunku i moja ocena jest oparta tylko o to, jak podpasowała mi stworzona przez Tołstoja fabuła- a w tej książce sporo się dzieje, szczególnie jeśli chodzi o relacje między bohaterami. Moim zdaniem historia wciąga poprzez to, jak przedstawiono w niej bohaterów, którzy podejmują złe i dobre decyzje w życiu, sporo błądzą, kochają, zdradzają i popełniają mniej- lub bardziej widoczne błędy.

"Anna Karenina" to moim zdaniem najważniejsza powieść psychologiczna w dorobku Tołstoja. Historia skupia się przede wszystkim wokół postaci matki i żony- Anny Kareniny, pięknej kobiety, obracającej się w wyższych sferach społecznych. Książka opisuje dylematy, z którymi mierzy się Anna, poślubiona Kareninowi, ale zakochana w niedawno poznanym Wrońskim. Jak zmieni się jej życie? Czy będzie podążała za rozsądkiem, czy za głosem serca? I jaką cenę będzie musiała zapłacić, niezależnie co wybierze- warto się przekonać.

"Anna Karenina" to książka, która powstała w XIX wieku, to niesamowite, że tak wiele tematów, o których pisze Tołstoj wciąż jest bardzo współczesnych. Książka ma też bardzo rozbudowaną warstwę psychologiczną, autor skupia się w dużej mierze na tym, jak ewoluują charaktery postaci, które ich decyzje przeważają. Książka zmieniła moje myślenie o świecie i funkcjonowaniu w nim. Moim zdaniem historia może być też odniesiona do współczesności. Dzięki temu, że skupia się na emocjach i uczuciach.

"Anna Karenina" to książka, która zmieniła moje myślenie o XIX- wiecznej Rosji. To taka kultura, która myślę, że w dużej mierze jest nam obca, ale mimo wszystko uważam ją za ciekawą. Tołstoj przekazuje historię, która jest ponadczasowa- dlatego że opiera się na ludziach i relacjach pomiędzy nimi. Jest to też opowieść bardzo realistyczna- bohaterowie popełniają w trakcie swojego wiele błędów, mają też wady, jak i zalety. Przez to, z niektórymi z nich łatwiej jest się utożsamić- bo przecież świat nie jest czarno- biały. Podobała mi się ta historia, a sama książka zaskoczyła mnie fabularnie- bo wyjątkowo dużo się w niej dzieje.

Myślę, że historia miłosna Anny Kareniny i Aleksego Wrońskiego jest na tyle popularna, że znają ją nawet Ci, którzy nie czytali powieści Tołstoja- pojawiło się już wiele ekranizacji, skupionych na ich relacji miłosnej. Ale w moim odczuciu sporo im brakuje do oryginału... Filmom brakuje moim zdaniem rozwinięcia innych wątków, które w książce są niemal równorzędne z historią Anny i Aleksego- na przykład historii Lewina i Kitty. Książka jest warta przeczytania, nawet jak oglądaliście film i znacie część historii.

"Anna Karenina" Tołstoja to jedna z bardziej znanych dawnych historii romantycznych. Fabuła koncentruje się na relacjach romantycznych, a główną z nich jest wątek Anny i Wrońskiego. To też powieść o wyborze, przed którym w trakcie życia stajemy wszyscy- pomiędzy sercem, a rozumem. Warstwa psychologiczna, uczucia i emocje bohaterów są bardzo szczegółowo opisane i rozwinięte, dzięki temu książkę czytało mi się bardzo dobrze. Przez to łatwiej można się przywiązać do bohaterów.

To wydanie jest naprawdę piękne. I muszę przyznać, że początkowo kupiłam książkę w dużej mierze dla okładki- pięknie się prezentuje, a kwiatowy motyw jest spójny jednocześnie z "Anną Kareniną" i z resztą serii wydań kolekcjonerskich dawnej literatury. Jednak po przeczytaniu książki dodatkowo miło się zaskoczyłam- to też nowe tłumaczenie, więc książka jest inna, niż wszystkie wydania, które do tej pory wychodziły. Jest poprawnie przetłumaczona, co zasługuje na uwagę, bo w dzisiejszych czasach niestety to rzadkość.

Dobra i wciągająca historia, która przetrwała niemal dwa wieki. I nic dziwnego, że nadal jest czytana, Tołstoj doskonale wiedział jak za pomocą słów trafić do serc ludzi. Cieszę się, że takie książki nadal są wydawane w nowych wznowieniach i tłumaczeniach. Ta edycja dodatkowo jest wyjątkowo ładnie wydana. Ja wolę czytać takie wydania, bo nadają lepszy klimat historii, niż te w oprawach lektur szkolnych. To wydanie to takie małe dzieło sztuki.

Jak jest najgrubsza przeczytana prze Was książka? U mnie zdecydowanie to Anna Karenina, którą widzicie na zdjęciu. Liczy blisko 800 stron i stanowiła dla mnie niemałe wyzwanie czytelnicze. Jednak, napiszę to w tym miejscu, nie żałuje czasu, który spędziłam na jej lekturze. To historia, która zmieniła moje dotychczasowe postrzeganie dawnej literatury rosyjskiej i, co więcej sprawiła, że myślę o niej jako o dziele ponadczasowym. Autor na kartach książki wykreował portrety postaci nasączone trudnymi decyzjami, które to z kolei odcisnęły swoje piętno na ich przyszłości. I choć nie zabraknie tutaj dyrektyw obarczonych kolejnymi nieszczęściami, autor unika jakichkolwiek osądów moralnych. Podaje nam kolejne niuanse, kolejne treści utkane z opisów życia rosyjskiej XIX wiecznej arystokracji sprowadzając nasze myśli na drogę spekulacji. Czytając nie da się uciec od korelacji ówczesnego świata do aktualnej prekluzji. Zdrady, życiowe zawirowania, a nade wszystko konflikty – intrygujące i pozostawiające dość wyraźny ślad w życiorysie człowieka, które to absolutnie nie są zagadnieniami tak odległymi dla dzisiejszego człowieka jak mogłoby się z pozoru wydawać…. Ich choć momentami dość mocno zarysowane tło polityczne nie stanowiło mojego szczególnego zainteresowania pojawić się tutaj musiało, chociażby ze względu na osadzenia powieści w takowych ramach czasowych. Zdecydowanie to powieść, która pozostaje z czytelnikiem znacznie dłużej niż tylko przez czas jej lektury. Ta wielowymiarowa historia to nic innego jak ścieranie się naszych oczekiwać, naszych wymagań ze światem, w który przyszło nam egzystować na co dzień…

Bardzo przyciągnęła mnie okładka tej książki- podoba mi się to, w jaki sposób wygląda ona w tej formie, a przekład jest poprawny i podoba mi się bardziej, niż w poprzednim wydaniu. "Anna Karenina" to książka, która zapada w pamięć, opowieść która zmieniła mój sposób widzenia świata. Bo mimo, że od XIX wieku zmieniło się bardzo wiele, to mam wrażenie, że w dużej mierze mentalność ludzi nie ewoluowała za bardzo od tego czasu. Historie bohaterów uwidaczniają wady, które można spotkać też w dzisiejszych czasach. Jeśli macie sięgnąć po jakąś książkę z literatury dawnej, to polecam tę.