Tołstoj to mistrz tworzenia realistycznych postaci, opartych na prawdziwych ludzkich charakterach, na które możemy natknąć się w życiu. To też czujny obserwator rzeczywistości - pokazuje w "Annie Kareninie" przekrój dawnego rosyjskiego społeczeństwa i przedstawia to, jak wyglądały relacje rodzin, zaliczanych do "wyższych sfer"- czym się oni zajmowali i jakie priorytety im przyświecały. Naprawdę warto przeczytać książkę, bo mimo, że ekranizacja jest bardzo dobra, to jest w niej pominiętych całkiem sporo istotnych wątków.

Książka "Anna Karenina" bardzo mi się spodobała- uważam, że jej największą zaletą są relacje międzyludzkie, skrupulatnie rysowane przez Tołstoja przez cały czas przebiegu akcji. Książkę czytałam ze sporą uwagą, a i tak nie wyłapałam wszystkich wskazówek, które Tołstoj dawał od początku, jeśli chodzi o charaktery poszczególnych postaci. Cała akcja toczy się przede wszystkim wokół zamożnych, rosyjskich rodzin- dzięki temu dokładnie można zobaczyć, jak wyglądało ich codzienne życie, tych ponad sto pięćdziesiąt lat temu.

Zakochałam się w tym wydaniu "Anny Kareniny"! Książka prezentuje się świetnie. Autor włożył wiele pracy w to, aby ukazać sekrety ludzkiej psychiki i o to, jak różne osobowości zachowują się w skrajnych sytuacjach. Tytułowa bohaterka jest tego świetnym przykładem, bo mimo, że poniekąd była ofiarą sytuacji społecznej, w której musiała żyć, to przecież podejmowała własne niezależne decyzje. Sama postanowiła, że zdradzi męża- co doprowadziło do późniejszej serii tragicznych wydarzeń. To nie jest zwyczajna historia miłosna i dlatego tak ją lubię.

"Anna Karenina" to w dzisiejszych czasach powieść, która jest już klasykiem książek psychologicznych. Tołstoj pisze o życiu śmietanki towarzyskiej Rosji- skupiając się w dużej mierze na życiu Kareninów. Moim zdaniem autor bardzo trafnie podsumował to, w jaki sposób dawniej myślano o relacjach międzyludzkich. Bohaterowie tej książki są wielowarstwowi, mają różne motywacje i cechy charakteru, niektórzy bardzo ze sobą kontrastują, jak na przykład Anna i Lewin. I ważną rolę odgrywa w jego książkach też to, czy i jak bohaterowie nad sobą pracują- nad swoim charakterem.

To ponadczasowa historia z wątkami miłości Anny i Lewina. Mamy w niej dwie różne, skomplikowane relacje miłosne, które pod wieloma aspektami są połączone. Anna zaczyna czuć coś do Wrońskiego i zdradza z nim męża, a Lewin stara się poprawić swoją relację z Kitty. W książce jest sporo miłosnych trójkątów i różnego rodzaju dramatów między bohaterami. Książka jest dzięki temu mega wciągająca... A do tego językowo jest świetnie przetłumaczona- nie czytałam oryginału po rosyjsku, ale słyszałam, że ta językowa wersja jest bardo podobna do oryginału.

Lubię romanse, dlatego postanowiłam sięgnąć po "Annę Kareninę", podobają mi się też książki historyczne i w mojej opinii ta książka jest bardzo udanym miksem dwóch wymienionych przeze mnie gatunków. Jest to też książka niesztampowa, ciężko jest w niej przewidzieć zachowania bohaterów. I mimo, że na początku pewnych rzeczy można się domyśleć- tak jak na przykład tego, że relacja Wrońskiego i Anny się rozwinie, to na dłuższą metę zakładanie jakiegoś scenariusza końcowego wydaje się bezcelowe. Dla mnie ta nieobliczalność jest sporą zaletą książki Tołstoja.

To jedna z ciekawszych książek, które możemy wygrzebać z kanonu dawnej literatury. "Anna Karenina" to nie tylko obyczajówka, pokazująca to, jak wyglądało życie codzienne w Rosji w latach 60-tych XIX wieku, ale też książka psychologiczna. Sporo jest w niej odniesień do ówczesnych myśli psychologicznych, a za prekursora niektórych z nich uważa się właśnie Tołstoja. Moim zdaniem warto ją przeczytać, szczególnie jeśli interesujecie się psychologią, historią, albo literaturą piękną. Językowo też jest dobrze napisana, a okładka wygląda pięknie.

Anna Karenina to kobieta z wyższych sfer. Jej mąż piastuje wysokie stanowisko w Petersburgu, dzięki czemu ona może obracać się w kręgach śmietanki towarzyskiej Petersburga. Stara się być dobra żoną i matką, ale mimo luksusów i na pozór idealnego życia brakuje jej jednej rzeczy- miłości. Kiedy ją znajduje jest przerażona- zakochuje się bowiem we Wrońskim, młodym mężczyźnie, którego spotyka na peronie. Kiedy zaczyna widywać go regularnie, ulega uczuciu. Jednak ich związek kończy się tragicznie- Anna nie może widywać się z synkiem, a jej mąż odmawia zgody na rozwód. Smutna i jednoczesnie bardzo piękna historia.

"Anna Karenina" to piękna opowieść o relacjach międzyludzkich i o tym, jak zmieniały się one i w jaki sposób wpływały na życie bohaterów. Moim zdaniem książka opisuje to, w jaki sposób może funkcjonować toksyczna relacja międzyludzka. Mamy wgląd na wnętrze małżeństwa Kareninów, które zdecydowanie nie należy do udanych. Anna zaczyna zdradzać męża z innym mężczyzną. Pewnego dnia przyznaje się mężowi do tego, co się stało. Jej małżeństwo teoretycznie pozostaje bez zmian, jednak nie ma w nim już uczuć. Karenin wie, że spotyka się ona z Wrońskim i nic z tym nie robi, żyją w zawieszeniu, do czasu...

Książka zapada na długo w pamięć historia miłości Wrońskiego i Anny, mimo że tragiczna ma swój urok. Od początku miałam nadzieję, że ich relacja będzie w stanie wymknąć się konwencji, w którą została od początku wpisana, tak się niestety nie stało. Książka bardzo przypadła mi do gustu. Podobało mi się to, jak akcja nabiera tempa. Tołstoj ukazał też sporo toksycznych relacji i tego, jak nawet przy obustronnej miłości można doprowadzić do stanu, w którym miłość między bohaterami przemienia się ona w nienawiść i zazdrość. Warto ją przeczytać.

Warto było przewrócić każdą z tych ponad dziewięciuset stron, które ma książka. Zakochałam się w historii, którą prezentuje autor- mimo, że jest jednym z dłuższych klasyków literatury, to bardzo spodobał mi się sposób ukazania w niej bohaterów. Każda strona tej książki jest po coś. Tołstoj nie bez przyczyny był i jest tak poczytnym autorem. Ogólnie "Anna Karenina" (wbrew pozorom) to nie jest tylko historia o Annie Kareninie, tylko jest tam też masa innych bohaterów, którzy tworzą razem fabułę całej książki. Jest w niej sporo powiązań między nimi i budowania relacji- jak w życiu.

"Anna Karenina" to już klasyka literatury światowej. Książka do naszych czasów, czyli przez prawie 200 lat doczekała się wielu adaptacji. Moim zdaniem słusznie- Tołstoj porusza w niej problemy, które są aktualne również w naszych czasach- epoka się zmieniła, ale pewne schematy naszego działania pozostały te same. Jest w niej ukrytych wiele postaw- możemy zobaczyć jak bohaterowie się zmieniają. Największa przemiana zachodzi chyb w Lewinie, który stwierdza, że człowiek nie może żyć tylko dla siebie, powinien także pomagać innym i starać się, żeby jego egzystencja wywierała pozytywny wpływ na otaczający go świat. Pouczająca książka.

Bardzo podoba mi się język, którym powieść jest napisana- nieco archaiczny i elegancki, ale dzięki temu tłumaczeniu wszystko jest zrozumiałe i jasne. Nie miałam problemu z rozszyfrowaniem słów, a nawet ukrytych, zawoalowanych sugestii, które bohaterowie przekazują sobie w niektórych dialogach. Można się z niej też sporo dowiedzieć o tle historycznym, o życiu w dawnej Rosji i o problemach ludzi, które w gruncie rzeczy przez tyle lat się nie zmieniły. Nadal kochamy i chcemy być kochani, wciąż potrzebujemy drugiego człowieka do tego, żeby żyć w szczęściu i harmonii... Chyba, że wspomniany wcześniej człowiek wprowadza tylko zamęt. Tak jest na przykład w przypadku tytułowej bohaterki książki.

Lubię książki Tołstoja. W "wojnie i pokoju" zakochałam się, kiedy miałam 15 lat. Od tego czasu, czytałam wiele innych książek, ale Tołstoj zajął ważne miejsce w moim sercu. Miło było i odświeżyć sobie treść książki wraz z nowym wydaniem "Anny Kareniny". Myślę, że ta wersja spodoba się wszystkim zwolennikom czytania książek rosyjskiego pisarza i tym, którzy kolekcjonują dawną literaturę klasyczną- te ich wydania kolekcjonerskie są naprawdę piękne, sama po kupieniu tej planuję zebrać pozostałe części tej serii klasyki.

Tołstoj rozpoczyna "Annę Kareninę" zdaniem: „Wszystkie szczęśliwe rodziny są do siebie podobne, każda nieszczęśliwa rodzina jest nieszczęśliwa na swój sposób”. I moim zdaniem jest to chyba najlepsze możliwe wprowadzenie, jeśli chodzi o treść tej książki- autor bardzo szybko potrafi zainteresować czytelnika losami opisywanych przez siebie bohaterów. I pokazuje też ocenę społeczną, z jaką musieli się mierzyć. Tołstoj w bardzo inteligentny i wnikliwy sposób obrazuje to, jakie zasady społeczne funkcjonowały w XIX wiecznej Rosji i które z nich mogły być postrzegane jako szkodliwe.

W książce magicznie przedstawiony został St. Petersburg i klimat epoki, a także kwestie społeczne. Pokazane jest na przykład to, jak działało myślenie o instytucji małżeństwa- na podstawie relacji Anny i Lewina. "Anna Karenina" to książka, która pokazuje też to, jak bardzo zmienił się świat przez ostatnie 200 lat. Moim zdaniem książka jest warta uwagi i jeśli chodzi o literaturę piękną, którą czyta się po dziś dzień, to jest to jedna z moich ulubionych pozycji. Książka przykuwa uwagę nie tylko treścią, ale też okładką. Wydanie wygląda tak, że świetnie nadaje się na prezent.

"Anna Karenina" Tołstoja to książka, która powstała jakoś w XIX wieku, ale dalej jest czytana. I nie dziwię się czemu, bo serio dobrze się ją czyta- to dramatyczna historia tytułowej Anny, która po tym, jak zdradziła męża skończyła naprawdę tragicznie. Książka jest pięknie wydana i bardzo dobrze wygląda na półce i na zdjęciach- kilka osób się pytało, skąd ją wytrzasnęłam, bardzo piękne wydanie. Okładka psuje do treści. I mało jest klasyki literatury, która jest wydawana w takiej formie- plus wydaje mi się że to też nowe tłumaczenie, bo czyta się ją bardzo przyjemnie, a język jest w pełni zrozumiały.

To ciekawa historia, która opowiada w bardzo szczegółowy sposób o realiach życia rosyjskich rodzin i o tym, jak w dawnych czasach funkcjonowała instytucja małżeństwa. Książka zaczyna się małżeńskim kryzysem Sitwy, jego żona dowiaduje się, że zdradził ją z guwernantką. Całą tą sytuację ma uratować Anna Karenina, która przyjeżdża do brata w celu "ugłaskanie" jego żony. To ciekawe- bo mamy w tej książce dwie kontrastujące sytuacje- w jednej zdrady dopuszcza się mężczyzna, a w drugiej kobieta. Można zauważyć ogromną różnicę w ich postrzeganiu przez społeczeństwo.

"Anna Karenina" na długo zapadła mi w pamięć. To książka, która pokazuje to jak ważną rolę w życiu odgrywają uczucia i jak destrukcyjne mogą być w niektórych przypadkach. Książka zapada na długo w pamięć. Moim zdaniem to taka historia, której można się sporo dowiedzieć o ludzkich charakterach... Książka trzyma w napięciu do ostatniej chwili. Mimo, że zakończenie jest dosyć smutne, to historia bardzo mi się podobała. Doceniam realizm, z jakim pisze Tołstoj. Godna polecenia literatura klasyczna.

"Anna Karenina" Lwa Tołstoja to dla mnie była książka zaskakująca. Nie spodziewałam się tego, że książka będzie czymś więcej, niż romansem. "Anna Karenina" jest świetną syntezą książki psychologicznej i historycznej z wątkami romantycznymi. Budowanie relacji między bohaterami ma w tej pozycji większy sens, poprzez to, że autor mocno analizuje ich zachowania, przybliżając czytelnikom pewne tajniki ludzkiego umysłu. Książkę czyta się z przyjemnością. Moim zdaniem warto po nią sięgnąć, nie tylko jeśli jest się czytelnikiem literatury pięknej. W sumie taka literatura to część naszej kultury i to, co wpływa na współczesną popkulturę, chociażby w postaci filmów i kolejnych adaptacji.