Anioły z Lovely Lane (okładka  miękka, 11.2019)

Polecam super książka

ta powieść to fajne czytadło, przy którym można spędzić przyjemnie co najmniej kilka godzin. Bardzo cieszy mnie, że wydawnictwo Prószyński i Spółka zdecydowało się na wydanie wszystkich części. Drugi tom zatytułowany „Dzieci z Lovely Lane” ukaże się 23 stycznia 2020. Ja na pewno go przeczytam, ponieważ ta historia mocno mnie zaintrygowała.

Pielęgniarstwo, to zawód często wciąż niedoceniany a tak ważny, trudny, wymagający nie tylko wiedzy, ale też odporności na stres i wrażliwości, wręcz powołania. Przenieśmy się teraz do XX wieku do Anglii, a dokładniej do Liverpoolu, gdzie pięć młodych kobiet przybywa, by nauczyć się pielęgniarstwa i odbyć praktykę w szpitalu St. Angelus. Każda z nich ma swoją historię, różni je też status społeczny, ale połączyła chęć niesienia pomocy i nauki od doświadczonego i cenionego zespołu. Okazuje się to bardziej skomplikowane niż początkowo mogło się wydawać, wymaga podporządkowania wielu zasadom i hierarchii, a także zmierzenia się z własnymi słabościami. Czy w takich warunkach będzie miejsce na przyjaźń? Gdy do szpitala trafia młoda dziewczyna, której życie jest zagrożone z powodu źle wykonanej aborcji, staje się to początkiem tragedii, która naznaczy to miejsce i każdą z bohaterek. Zazwyczaj, gdy w zapowiedziach widzę książki, których akcja osadzona jest w XIX, bądź XX wieku w Anglii, jest to element, który zachęca mnie do lektury. Tym razem też tak było. Dodatkowo tematyka związana z pielęgniarstwem i pięć młodych kobiet, które chcą opowiedzieć nam swoją historię, pochodzących z różnych stron, obarczonych własnymi problemami i walczących o to, co chcą w życiu robić. Zapowiadało się na powieść pełną emocji i życiowych wydarzeń, czyli ciekawie. Fabuła to połączenie losów pięciu bohaterek, które poznajemy także pod względem sytuacji życiowej, ale także ich relacji rodzinnych, problemów, radości. Dobrze rozbudowana jest warstwa psychologiczna, co pozwala na większe zżycie się z fikcyjnymi postaciami, a tym samym większe zaangażowanie w śledzeniu ich losów. Dodatkowo można silnie odczuć, że autorka doskonale zna tematykę, sama przecież ukończyła pielęgniarstwo i pracowała w zawodzie. Pozwala to na realne zaprezentowanie tego aspektu w oparciu o merytoryczną wiedzę. Fabuła splata też losy innych bohaterów, równie istotnych a mam tu na myśli zarówno pozostałych pracowników szpitala, ale też jego pacjentów. Z początku może się wydawać, że będzie to typowa obyczajówka o przyjaźni, życiowych zakrętach i przeszkodach do pokonania. Niech to Was nie zwiedzie, gdyż poza tym w powieści poruszonych jest wiele innych tematów, zaszytych jest wiele trudnych wydarzeń i tragedii ludzkich. Poznając je, nie raz łezka zakręci się w oku. Są też lżejsze tematy i zabawne momenty. Niezależnie od tego, wydarzenia zostały przedstawione w sposób trafiający do odbiorcy. Czasem były momenty wolniejsze, trochę bardziej monotonne, nie wpływają one jednak znacząco na odbiór całości, z której bije silny przekaz. Zobaczymy, jak będzie w kolejnym tomie. Nowe uczennice szpitala St. Angelus to Dana, Victoria, Beth, Celia oraz Pammy. Wśród bohaterów, których jest całkiem sporo, na uwagę zasługuje wiele postaci, zarówno spośród pracowników szpitala, ale także jego pacjentów. Mamy surową opiekunkę grupy siostrę Ryan, uczciwą, prostolinijną, ale też stanowczą Emily, siejącą postrach siostrę Antrobus, czy pacjentkę Dottie. To nie wszystko, jest wiele innych ciekawie zaprezentowanych i wzbudzających emocje postaci. Emocje są różne, te pozytywne i negatywne, jak w życiu. Trochę sztucznie wpleciony jest wątek miłosny, coś mi w nim nie grało, przeszkadzało w jego odbiorze, nie poczułam emocji z niego płynących. „Anioły x Lovely Lane” to dobre wprowadzenie do ciekawej serii, której fabuła osadzona jest w XX wieku w Anglii i ściśle związana jest z trudnym, ale jakże ważnym zawodem, jakim jest pielęgniarstwo. Opowieść ciekawa, poruszająca i dobrze skonstruowana, chociaż miejscami trochę nierówna. Mnie skutecznie zachęciła do zajrzenia do kolejnego tomu, ponieważ ciekawa jestem dalszych losów tych pięciu zdeterminowanych młodych kobiet, których już teraz zaczyna mi brakować. http://wyczytane-ksiazki.blogspot.com/2020/03/anioly-z-lovely-lane-nadine-dorries.html

Pierwszy tom serii „Pielęgniarki” zrobił na mnie piorunujące wrażenie, choć nie spodziewałam się za wiele sięgając po tę książkę. Bardzo miło mnie zaskoczyła i z pewnością sięgnę po kontynuację. Autorka z zawodu jest pielęgniarką, więc kto, jak nie sam trybik organizacji ochrony zdrowia - może to nieprawidłowe słowo, ale jako „element” systemu medycznego Dorries wspaniale oddała przedstawiony w „Aniołach…” charakter zawodu, jego blaski i cienie, a co ciekawe, problemy ówczesnych pielęgniarek (przyp. akcja dzieje się wb1953 roku w Liverpoolu) nieznacznie odbiegają od problematyki i charakteru pracy współczesnego pielęgniarstwa. Wprawdzie status zawodu stracił na niezwykłości, zmianie uległa ostra selekcja kandydatek na stanowisko, pogorszeniu uległa również zawodowa solidarność, lecz specyfika zawodu, jak i konflikty miedzypersonalne oraz trud pełnienia posługi przy chorych czy umierających ludziach pozostał. Jeśli sądzicie, że każdy z nas może podjąć się tego zawodu, jesteście w błędzie. Nie każdy ma predyspozycje do pełnienia funkcji pielęgniarki, z czym chyba się ze mną zgodzicie jako niejednokrotni pacjenci, którzy byli otoczeni opieką przez osoby, które nigdy nie powinny się na tym miejscu znaleźć. I być może można uciekać się do tłumaczeń na temat wypalenia zawodowego, braku personelu, niewłaściwej organizacji, oszczędności. Tak, ale mimo wszystko w całej pielęgniarskiej społeczności są i czarne owce. Natomiast wierzcie mi lub nie, jest garść cudownych osób, pielęgniarek (nie używa się już raczej określenia „siostro” 😉), które życzę Wam spotkać na waszej drodze. A gdybyśmy jeszcze mogli być podjęci przez tak cudowne pielęgniarki, jakimi są bohaterki, młode adeptki zawodu z Lovely Lane to śmiem twierdzić, że pobyt w szpitalu mógłby okazać się prawdziwą przyjemnością… Na kurs pielęgniarki zawodowej są przyjmowane dziewczyny, które spełniają ostre kryteria, jednak z racji zmian personalnych na stanowisku dyrektorki szkoły zachodzą zmiany i w regulaminie. Do elitarnej szkoły przyjeżdża 25 nowych uczennic, w tym Dana z Irlandii, Pammy z ubogiej dzielnicy miasta, Inteligentna Beth oraz córka lorda – Victoria. Baczanie na dziewczyny, szczególnie te, które nie powinny zgodnie ze starymi zasadami się znaleźć w gronie kandydatek ma pielęgniarka oddziałowa mająca opinię złośliwej i bezdusznej oraz podstarzały lekarz, który sądzi, że może mieć bez konsekwencji wykorzystać każdą kobietę, która wpadnie mu w oko. Młody, nieco zagubiony personel pielęgniarski jest idealnym celem ataków zarówno ze strony starszych, samotnych pielęgniarek, jak i zbyt pewnych siebie lekarzy. „Anioły z Lovely Lane” to przegląd ludzkich charakterów, złośliwości, intryg i tajemnic, ale również ciepła, wzruszająca opowieść przybliżająca tajniki tego specyficznego, niełatwego zawodu. Atmosfera powojennej Anglii, gdzie echo wojny wybrzmiewa jeszcze wiele lat po tragicznych wydarzeniach; przekrój podzielonego ze względu na status majątkowy społeczeństwa, a w tym wszystkim chorzy i cierpiący, których los jest w rękach doświadczonego personelu oraz tych nieskażonych młodych dziewcząt, które stawiają pierwsze szpitalne kroki w zawodzie. Bardzo polecam Wam tę książkę. Początek jest dość osobliwy i może zniechęcić, ale warto uparcie iść dalej zagłębiając się zarówno w kolejne rozdziały, jak i poznając pielęgniarstwo sprzed lat, które wcale nie różni się od nowoczesnego pielęgnowania. Jest jedna szczególna scena, wydarzenie, które mocno chwyta za serce i mnie przypomniało sytuację z jednego z polskich szpitali, lecz nie chcę zdradzać za dużo z fabuły nawiązując do tego konkretnego przypadku.

Pierwszy tom bestsellerowej serii o wspaniałych, pełnych poświęcenia pielęgniarkach już w zasięgu Waszej ręki. To historia o kilku wyjątkowych kobietach, które postanowiły służyć innym. Ludziom, którym ta pomoc była niezbędna. Opowieść o dziewczętach, dla których status pielęgniarki, to prestiż, poczucie godności, czasem nawet szczyt marzeń albo przełamanie panujących ówcześnie standardów i hierarchii społecznych. Ich życie nie zawsze było łatwe. W wielu przypadkach wciąż kształtowali je inni. Wywalczone niegdyś prawo do głosu, nie zawsze miało swoje przełożenie na ich osobiste życie. Czasem trudniej było przeciwstawić się własnemu ojcu niż całemu światu. Dana to jedna z pięciu bohaterek i uczennic przyjętych na praktykę do szpitala StAngelus w Liverpoolu. To jednocześnie Irlandką i jedynaczka, która wręcz uciekła z rodzinnego gniazda. Z jednej strony była uosobieniem wszystkich nadziei i marzeń własnej matki. Z drugiej wyrodną córką, która nie spełniła obowiązku poślubienia tego, którego wybrał jej ojciec. To chyba tez najbardziej wyraźna postać tej powieści i moja ulubiona. Wśród młodych kobiet, którym przyszło zmagać się z mocno zhierarchizowaną rzeczywistością i trzymać się bezwzględnych zasad wyznaczonych dla personelu szpitala znalazły się też Pammy. Dziewczyna, która przyszła na świat w jednej z najgorszych dzielnic miasta, co pomstuje na każdym jej kroku. Takim jak ona nie jest łatwo. Kto się jednak poddaje — nie ma nic. Kolejna postać to Victoria — arystokratka, dla której ów staż, to szansa na godne przetrwanie, po tym, jak jej rodzinny majątek przepadł zadłużony. Jest jeszcze nieco zarozumiała Beth, której dotychczasowe doświadczenie i wiedza wyniesiona z żołnierskiego środowiska daje w jej mniemaniu prawo do wywyższania się. Podobnie jak i Celia, która nie zdobywa mojej sympatii. Każda inna i na swój sposób wyjątkowa. To oczywiście nie wszyscy bohaterowie tej książki. Cóż by to była za opowieść, gdyby wśród jej postaci nie znaleźli się też i mężczyźni. W tym młodzi, przystojni i walczący o względy pięknych pań. Bo czy może świat obyć się bez miłości, nawet tam, gdzie czai się śmierć i lęk. Gdzie do głosu dochodzi zazdrość, psoty i tęsknota. To jeden z wątków, w którym się zakochałam. Romans ma tutaj szczególną moc. Walka o własną godność, szacunek do kobiet, subtelny flirt, podchody, wstydliwe marzenia i rumieńce na twarzy są wręcz czymś bajecznym. Do tego powieść napisana jest pięknym i barwnym językiem. Niezwykle obrazowym, który sprawia, że podróż w czasie jest naprawdę możliwa. Z czasem nawet przestała mi przeszkadzać nieco zbyt statyczna fabuła, która rozwija się bardzo powoli. Nie sprzyja to budowaniu czytelniczego napięcia, ale w obliczu jej klimatu może być wybaczona. To subtelna, urokliwa, cicha i stonowana opowieść o tytułowych „Aniołach”. Być może zmieni się to w kontekście całej sagi, którą przeczytam z wielką przyjemnością. Na szacunek zasługuje też sam pomysł na książkę. Połączenie historii szpitala, rozwoju medycyny i sztuki pielęgniarskiej z połowy XX wieku z wieloma społecznymi i osobistymi watkami jej bohaterów to kompozycja zgoła godna uwagi. To właśnie mnie w niej najbardziej zaintrygowało. Ogólna wymowa książki wzmocniona jest piękną szatą graficzną i jak już wcześniej wspomniałam – wyjątkowo barwnym językiem. Imponująca jest jej też galeria postaci, o czym mam nadzieję, przekonacie się sami. W pełni realistycznych, wyraźnych i zgoła odmiennych, co również ubarwia powieść. Z powieści wyłania się też delikatnie obraz ówczesnej Anglii i jej podziałów społecznych. Nic tylko czytać — a pora roku wyjątkowo temu sprzyja.

To nie będzie długa recenzja, bo boję się, że ograbię tę książkę z tego ulotnego klimatu, który tak mnie zauroczył. To takie wrażenie rodem z Sherlocka Holmesa (i nie chodzi o kryminalną zawartość, bo do niej tej książce daleko), że się jest w deszczowej Anglii. Wyobraźcie sobie taką scenę. Z dwóch stron domy, pośrodku brukowana ulica, świecąca się od deszczu. Gdzieś z boku latarnia daje żółte światło i nagle słyszycie tupot stóp. W kadr wbiegają zaaferowane dziewczęta - każda w wykrochmalonym czepku, śnieżnobiałym fartuszku, każda oddana swojej pracy. Taki obrazek towarzyszył mi przez całą lekturę tej powieści. Byłam zachwycona. Pięć dziewcząt - każda inna, każda z odmienną historią, ale łączy je jedno - marzenie, aby zostać pielęgniarką. Ten zawód w ówczesnych czasach łączył się z ogromnym prestiżem i uznaniem z jednej strony, a z drugiej z poświęceniem. Pielęgniarki nie mogły zakładać rodzin, aby z całym poświęceniem oddawać się pracy. Dana pochodzi z farmy i ledwo uciekła od ożenku z gburowatym sąsiadem. Victoria to arystokratka, której majątek przepadł wraz ze śmiercią rodziców. Pammy pochodząca z najuboższej części Londynu nie może pozbyć się piętna biedoty. Są jeszcze dwie pannice – Celia i Beth, jednak One (zgodnie z zamierzeniem autora) nie wzbudziły mojej sympatii. Jak się zapewne wszyscy domyślacie pomiędzy dziewczętami występuje cała gama uczuć, od miłości poczynając, poprzez sympatię, zazdrość aż po nienawiść i zwykłą ludzką podłość. Są również męscy bohaterowie - to sanitariusze i lekarze, jednak Oni stanowią tło dla naszych bohaterek. Powiązaniom, zbiegom okoliczności i zależnościom pomiędzy bohaterami nie ma końca. A uwierzcie mi – galeria postaci jest naprawdę bogata. Wszyscy bohaterowie jakoś się ze sobą wiążą. W fabule jest mnóstwo tajemnic, których odkrycie rodzi kolejne dwie tajemnice. Oczywiście mówimy o takich życiowych tajemnicach, a nie zagadkach kryminalnych. Autorka bardzo misternie snuje intrygi i pomału wtajemnicza czytelnika we wszystkie niuanse pielęgniarskiej egzystencji. Robi to wyjątkowo subtelnie, przez co powieść jest genialnie wyważona emocjonalnie. Całą tę książkę czyta się trochę jak bajkę. Piękne, bogate słownictwo powoduje, że przyjemność czytania jest jeszcze większa. Dziewczęta mieszkają wspólnie na stancji, mają swoją opiekunkę, która pilnuje, aby dobrze się prowadziły i chodziły wcześnie spać. Szkoła jest bardzo rygorystyczna, nauczyciele surowi, a mimo to dziewczęta znajdują czas na śmiech i zabawę. Oczywiście, że są też momenty dramatyczne, które powodują, że serce czytelnika bije szybciej. Konieczność ratowania pacjentów, przeplata się z nieszczęśliwą miłością, czy też rozterkami natury moralnej. Trudno mi oddać klimat tej powieści. To tak, jakbym wzięła do ręki „Anię z Zielonego Wzgórza” dla dorosłych i zmiksowała ją z "Tajemnicami Abigel" Magdy Szabo. Dla mnie rewelacja. Piękna to książka ukazująca początki dzisiejszej medycyny i piękno zawodu pielęgniarki. I powiem Wam, że czytając czułam, że to nie koniec. Za długi był wstęp (nie mylić z nieciekawy) i za dokładnie przedstawione bohaterki, aby poprzestać na jednym tomie. Kiedy jednak zobaczyłam, że to nie dwa, a cztery tomy... Spora radość czytania przede mną. Polecam na prezent gwiazdkowy. To taka powieść, którą warto czytać w naprawdę wolnych chwilach, aby delektować się tym nieuchwytnym klimatem i bogactwem słów.

Dana, Victoria, Pammy i Beth to dziewczyny, które pragną spełnić swoje marzenia o zostaniu pielęgniarkami z prawdziwego zdarzenia, by w jakiś sposób odmienić swoje życie. Wywodzą się z różnych środowisk, co nie przeszkadza im z zawieraniu pięknych przyjaźni i dzielenia się troskami codziennego życia uczennicy. Towarzyszymy im w pracy przy pacjentach, w zmaganiach ze starszym, wykwalifikowanym personelem, a także zmorami czasu, który zostawiły za sobą. Na każdej z kolejnych stron dowiadujemy się o dziewczętach czegoś więcej, poznajemy ich przeszłość, która bywa zaskakująca. Np. taka Victoria to arystokratka ze zubożałej rodziny, której ciężko się pogodzić z poczynaniami ojca i utratą majątku. Pammy znów ma najcięższe życie, jest jakby naznaczona swoim pochodzeniem i przełożeni (na szczęście nie wszyscy) już na starcie próbują spisać ja na straty. Oprócz postaci młodych pielęgniarek poznajemy dużo innych osób mających wpływ na ich życie, obserwujemy ich poczynania, próbujemy oceniać dokonywane wybory. Odkąd pamiętam, lubiłam książki gdzie medycyna była tłem. Zaczytywałam się np. w powieściach R.Cooka i do dnia dzisiejszego chętnie sięgam po pozycje sugerujące na motywy kliniczno/szpitalne. Śmiało mogę napisać, że ta powieść jest rewelacyjna. Szczególnie jeśli lubicie, kiedy akcja toczy się niekoniecznie w czasach teraźniejszych, gdzie mamy możliwość obserwacji postępów medycznych, zasad etycznych, spacerowania ulicami miast i miasteczek w latach 50. Autorka fantastycznie przedstawiała różnorodność swoich bohaterek wywodzących się z różnych warstw społecznych, z jednej strony ich kobiecość, delikatność marzeń, wieczory z robótkami, a z drogiej siłę i determinację, kiedy dążą do celu. Opisy co niektórych zabiegów mrożą krew w żyłach, są realistyczne i w niezwykle wiarygodny sposób opisują ciężką pracę personelu. Oprócz głównego wątku znajdziecie na kartach również romans, a nawet nie jeden, sceny godne thrillera, które czekają na ciąg dalszy, a tego obawiam się bardzo, bo kibicuję bohaterce z całego serca, jest też spora dawka humoru, który dodaje kolorytu powieści. Takie moje pierwsze porównanie tej książki, to bardzo kojarzy mi się z dziewczętami z filmu " Pearl Harbor" Piękne, radosne kobiety z marzeniami... Tylko czy Beth, Dana, Victoria i Pammy tego doczekają? Ja z niecierpliwością wyczekuję kolejnego tomu tej serii. Bardzo polecam. Więcej na www.papierowestrony.blogspot.com

Pięć młodych kobiet żyjących w trudnych czasach i jedno wspólne marzenie. “Anioły z Lovely Lane” to pierwszy tom serii. Serii, dodać trzeba, niezwykłej, bowiem opowiadającej o interesujących bohaterach, ciekawych miejscach i trudnych czasach. Takie połączenie sprawia, że fabuła intryguje od samego początku, a kolejne rozdziały magnetyzują czytelnika i nie pozwalają mu się od opisywanej historii oderwać. Fabuła powieści rozgrywa się z 1953 roku. Autorka dobrze zarysowała powojenny klimat, ukazując ludzkie nastroje, gospodarcze braki i próbę podniesienia się kraju z kolan. W tych czasach często brakowało również rąk do pracy, a konkretnie personelu medycznego. Książka Nadine Dorries to opowieść o pięciu młodych, sprytnych i pełnych zapału kobietach, które marzyły o nauczeniu się pracy w zawodzie pielęgniarki. I dostały swoją szansę- w elitarnej szkole St Angelus. Bez wątpienia zarys książkowych postaci to największa zaleta tej lektury. Choć całość wypadła niezwykle interesująco i przekonująco, to właśnie ta plejada bohaterek zrobiła na mnie największe wrażenie. Nie jest łatwo stworzyć charakterystykę dla takiej grupy, żyjącej w takich czasach. Pokazać każdą z tych dziewcząt, zarysować miejsca, w jakich żyły i emocje, które im towarzyszyły. Dorries pięknie oddała ich różnorodność, nie zapominając jednak o tym, co je łączyło. To, co również może urzec w tej historii, to klimat elitarnej szkoły. Panujące tam surowe zasady, konieczność podporządkowania się, próba znalezienia swojego miejsca, relacje między uczennicami- te elementy nadawały całości charakteru, działały na wyobraźnię i pozwoliły poczuć się tak, jakbyśmy i my na chwilę przenieśli się na korytarze tego specyficznego miejsca. A podróż ta okazała się nie tylko ciekawa, ale również wartościowa i pouczająca. Śledząc losy dziewcząt mamy bowiem okazję poznać jasne i ciemne strony wykonywanego przez nie zawodu i zmian wprowadzanych w medycynie. Autorka tworząc tę historię postarała się, by zapadła ona w serca czytelniczek. Interesujący temat i świetny styl znakomicie łączą się z emocjonalną stroną opowieści. Nie brakuje tutaj bowiem wzruszeń. Po ciężkich dniach na twarz powraca uśmiech. Przez kolejne strony przewija się cała seria barwnych uczuć. Nie brakuje też wątków romantycznych. „Anioły z Lovely Lane” to świetne rozpoczęcie cyklu o młodych pielęgniarkach i bardzo kusząca propozycja poznania kolejnych części.

Nowy Rok wypadałoby powitać z dobrą książką. 'Anioły z Lovely Lane' to porywająca, poruszająca i świetnie napisana historia, która praktycznie czyta się sama, dlatego w 2020 r. warto tej powieści poświęcić więcej uwagi. Na wstępie muszę zaznaczyć, że początkowo było mi odrobinę trudno połapać się w mnogości postaci i obawiałam się, że w tej książce może panować spory chaos, ale w miarę zgłębiania się w tę opowieść poszczególni bohaterowie i ich historie nabierały większego sensu i gdy już się w nie wkręciłam, to wciągnęły mnie bez reszty i z zapartym tchem czytałam je aż do samego końca. Dana, Victoria, Pammy i Beth są pielęgniarkami na okresie próbnym. Po dość krótkim czasie dziewczyny oprócz wspólnej pracy i miejsca zamieszkania zaczyna łączyć szczera przyjaźń. Wspólnie przeżywają wzloty i upadki, odnoszą sukcesy i pocieszają się po porażkach, ale przede wszystkim jednoczą swoje siły, gdy w szpitalu pojawia się młoda dziewczyna po nieudanej aborcji. Sytuacja ta już sama w sobie jest przerażająca, ale żadna z nowych pielęgniarek nie przewidziała, że to dopiero początek katastrofy, która całkowicie wywróci do góry nogami (pozornie) uporządkowany świat szpitala St. Angelus. To wyjątkowa opowieść o skrajnie od siebie różnych bohaterach, o ich marzeniach, większych i mniejszych problemach, moralnych dylematach i podejmowaniu trudnych decyzji. Książka świetnie ukazuje czasy, w których pielęgniarstwo wynikało z ogromnej pasji, wymagało wielu poświęceń i wiązało się z wieloma wyrzeczeniami. Obserwowanie zatłoczonego szpitala, codziennych zmagań z personelem medycznym oraz towarzyszenie (i kibicowanie) kilku romantycznym i słodkim historiom miłosnym okazało się być aż nadto fascynujące. Każda z bohaterek ma do opowiedzenia własną opowieść a sposób, w jaki autorka je opisała sprawia, że można odnieść wrażenie, jakby to wszystko wydarzyło się naprawdę. 'Anioły..' to niezwykła podróż w przeszłość, która dostarczy Wam wielu niesamowitych wrażeń: od smutku i skrajnej rozpaczy po ogromne szczęście i niepohamowaną radość. Nie mogę się doczekać kolejnego tomu serii, żeby dowiedzieć się, co tym razem przytrafi się dziewczynom!

Dzień dobry🎈 Moi książko-maniacy, wracam już do was z kolejnymi recenzjami. Mój noworoczny sezon czytelniczy rozpoczął się bardzo intensywnie, wiele naprawdę obiecujących tytułów jest już u mnie ale dzisiaj jestem tu ponieważ chciałabym przedstawić wam naprawdę wspaniałą historie obyczajową. „Anioły z Lovely Lane” czyli pierwsza cześć cyklu o wyjątkowych pielęgniarkach autorstwa Nadine Dorries, to niespotykana książka przedstawiająca wielką siłę, determinację i wole niesienia pomocy tych kobiet. Ta część, jest dla nas na czytelników dużym wprowadzeniem do całości historii. Poznajemy bowiem wszystkie bohaterki, ich przeszłość i środowisko z którego pochodzą a przede wszystkim okoliczności w jakich znalazły się w renomowanej placówkę szpitala St.Angelus w Liverpoolu. Dla wielu z nich to spełnienie marzeń, lecz zderzenie z rzeczywistością panującą w szpitalu i pacjentami nie będzie łatwe do zaakceptowania. Zachęcam wam do zapoznania się z losami naszych anielskich pielęgniarek. Książka według mnie jest naprawdę ciekawa, cieszę się że postanowiłam rozpocząć ten cykl i z niecierpliwością wyczekuje jej kolejnych tomów. Lata 50-te, kobiety pełne determinacji a przede wszystkim całe tło historii zainteresuje wiele z was ❤️ Polecam 🎈