Alicja w zwierciadlanym domu, czyli po drugiej stronie lustra (okładka  twarda)

O ile jest to ładnie wydana książka, to jednak czytelnik powinien mieć świadomość, że to nie jest pełne tłumaczenie ani dokładne. Na plus zaliczyłbym ciekawą wersję Jabberwocky jako Dziwolękiego pióra Antoniego Marianowicza. Marianowicz jest ogólnie odpowiedzialny za wiersze, zresztą nie wszystkie, natomiast prozę przetłumaczyła Janina Zawisza-Krasucka. Jednak już polski tytuł budzi zastrzeżenia ponieważ akcja książki tylko na początku rozgrywa się w Zwierciadlanym Domu, potem nie ma z nim już nic wspólnego. Minusem jest też to, ze u Krasuckiej Humpty Dumpty czyli jej Wańka Wstańka nie upada z muru, tylko cytuję "Wanka Wstańka siadł na murze I króluje tam gdzieś w górze Ani Król, ani królewscy dworzanie Z tego muru Wańki Wstańki ściągnąć nie są w stanie"????? W oryginale jest tak:"Humpty Dumpty sat on a wall,Humpty Dumpty had a great fall; All the king's horses and all the king's men Couldn't put Humpty together again." Fragment w którym Humpty Dumpty tłumaczy Alicji wyrazy z wiersza Jabberwocky jest przez Krasucką w całości pominięty, Z tego powodu nie powinny po ten przekład sięgać osoby, które nigdy wcześniej nie czytały tego arcydzieła Lewisa Carrolla.

Świetna, nieoczywista książka, polecam kazdemu

„Alicja w Krainie Czarów” to książka znana chyba każdemu i budząca skrajne emocje. Jedni ją kochają, inni nie mogą przez nią przebrnąć, zarzucając książce szereg absurdalnych zdarzeń i opisów, mało logiczny ciąg zdarzeń i dialogi, które chwilami mogą być mało zrozumiałe szczególnie dla młodszych czytelników. Zupełnie jednak inaczej na książkę patrzy się przez pryzmat ukrytych w niej znaczeń i motywów, z których każdy został misternie wpleciony w te niesamowitą, surrealistyczna historię opowiedziana przez autora. Tak naprawdę bowiem Lewis Carroll to pseudonim, pod którym ukrywał się ścisły umysł matematyka i naukowca, zaś w książce odszukać możemy liczne odniesienia do matematycznych koncepcji czy występujących w niej pewnych prawidłowości. Sporo tu również ukrytych postaci ze świata rzeczywistego, a nawet nawiązania do języka francuskiego. I nawet, jeśli sama fabuła wydaje nam się mocno dziwaczna, to czytając – już jako dorośli książkę – zupełnie inaczej ją odbieramy, sycąc się przede wszystkim słowem i mistrzostwem jeśli chodzi te zakamuflowane znaczenia. Książka doczekała się też kontynuacji, a choć „Alicja w zwierciadlanym domu, czyli po drugiej stronie lustra” nie ma w sobie już tej świeżości, to jej fabuła jest równie szalona. Opublikowana nakładem Wydawnictwa MG powieść Lewisa Carrolla, to nie tylko pomysł na prezent dla każdego miłośnika Alicji, ale tez niesamowita przygoda świecie, w którym wszystko może się wydarzyć. Po książkę sięgnąć mogą osoby w każdym wieku, zarówno młodzi czytelnicy, jak i ci doświadczeni, którzy zdążyli się już w Alicji rozsmakować. Pod warunkiem oczywiście, że są otwarci na propozycję wejścia za Białym Królikiem do króliczej nory. Chociaż właściwie tym razem nie podążamy w tym kierunku, bowiem przenosimy się do baśniowego świata kryjącego się za lustrzanym odbiciem pokoju Alicji. Ostatecznie jednak wraz z bohaterką po raz kolejny trafiamy do zniekształconego świata pewnego dziwnych zasad i reguł. Nie tylko poruszać się będziemy po szachownicy życia, ale spotkamy też plejadę przedziwnych postaci. Z których każda spełnia swoja misje, a jej zadaniem jest nam coś pokazać, przekazać, dać do myślenia. I tym razem mamy matematyczne odniesienia – czym bowiem są szachy, jeśli nie matematyką, ze swoją analizą kolejnych ruchów, wszak niektórzy posługiwali się modelem szachów próbując w ten sposób definiować naturę matematyki. Choć w tej historii nawet szachy są niecodzienne, ze swoją ilością strumyków płynących równo pomiędzy trawiastymi kwadratami o różnych odcieniach zieleni. Dziewczynka poruszając się po szachownicy rozmawia z niezwykłymi roślinami i zwierzętami, wędruje przez dziwny las, a także spotyka niezwykłych bohaterów z krzywego zwierciadła rodem, o szalonych imionach i jeszcze bardziej skomplikowanych i udziwnionych charakterach. Wszystko to może – jak w przypadku pierwszego tomu – albo zachwycać albo zniechęcać. Przygoda z książką dla tego pierwszego grona czytelników będzie niczym powrót do okresu dzieciństwa, w którym wyobraźnia nie była jeszcze ograniczona znajomością praw natury i otaczającego nas świata. Dodatkowo ten zachwyt wywołany być może cudownymi ilustracjami sir Johna Tenniela, które przyciągają naszą uwagę i wzbudzają pragnienie przekroczenia granicy poznania i … przejścia na drugą stronę lustra.

Alicja w Krainie Czarów jest już kultową historią, ale czy znacie jej kontynuację? Nasza główna bohaterka za sprawą magicznego lustra ponownie trafia do niezwykłej krainy. Ma okazję poznać rozmaite postacie. Jednak gdy poznaje pewną Królową ma okazję przeżyć następną przygodę. Znajduje miejsce, które wygląda jak szachownica i jeśli bardzo się postara może zostać następną Królową. Tylko czy jej się uda? Kogo spotka po drodze? Jak tym razem wróci do domu? Jest mi ogromne wstyd! Często wspominam, że jestem wielką fanką tego świata i uwielbiam rzeczy z nim związane, a jednak nigdy nie miałam okazji czytać Alicji po drugiej stronie lustra. No aż głupio o tym mówić, ale nadrobiłam to wreszcie! Będzie mi trochę trudno się o tym wypowiedzieć, ponieważ książka po pierwsze nie jest długa, a po drugie przez filmową wersję totalnie trudno mi uwierzyć, jak reżyser totalnie zmienił całą fabułę. Jeżeli chodzi o fabułę to chyba innych słów nie znajdę, jak dziwna i momentami absurdalna. Jednak z tego co czytałam, to taka miała być i ja to kupuję. Alicja zwiedza świat, który jest wielką szachownicą i musi pokonać przeszkody, by dotrzeć do upragnionego celu. Po drodze spotyka ciekawe istoty, które jej pomogą lub będą utrudniać podróż. Zakończenie zaskakuje i wywołuję małą konsternację, jednak do tego świata idealnie pasuje. Miłym zaskoczeniem za to była postać samej Alicji. Nie była już tak denerwująca i opryskliwa jak w poprzednim tomie, co mnie osobiście zaskoczyło. Zachowywała się dojrzalej i bardziej racjonalnie. Potrafiła inteligentnie i grzecznie rozmawiać nawet z postaciami, które z grzecznością wiele wspólnego nie miały. Można było odczuć jej rozwój. Bardzo za to charyzmatyczne i ciekawe były Biała i Czerwona Królowa. Totalnie nie sądziłam, że będą się tak zachowywać, ale za to, często dzięki temu rozśmieszały. Z drugiej strony były do siebie też dość podobne charakterem i gdyby nie szal u jednej z nich, trudno by było je rozpoznać. Nie chce też za wiele zdradzać, ale baranina i placek śliwkowy zrobiły na mnie wielkie zaskoczenie i nie przypuszczałam, że dojdziemy do takiego absurdu! Jednak książka jest jak najbardziej uniwersalna i wyjątkowa na swój sposób. Można ją interpretować na wiele sposobów i to jest świetne. Czytało mi się ją niezwykle szybko, bo to było praktycznie do pochłonięcia na jeden raz. Co też umilało czytanie, to to konkretne wydanie, ponieważ jest ono ilustrowane i to dodaje jeszcze bardziej magicznego klimatu. Znajdziemy tu ilustracje czarno białe, ale także kolorowe, a początki rozdziałów także są pięknie zaakcentowane. Choć książka i film to dwa totalnie różne światy to i tak uwielbiam obydwa. Każda wersja ma swój urok i to jest piękne. Zdecydowanie będę do niej wracać, gdy będę potrzebowała lektury na poprawę humoru! To powieść i dla młodszych i dla starszych, możecie ją odbierać na różne sposoby i każdy jest świetny. Szkoda, że nie umiem grać w szachy, bo tutaj jest kilka nawiązań do tego, jednak nieznajomość dużo nie odbierze, także nie ma też się czego martwić!

Magiczna, nastrojowa, niezwykle inteligenta. Historia stworzona przez Lewisa Carrolla to ponadczasowa skarbnica mądrości, która za każdym razem uczy nas czegoś nowego. "Alicja w krainie czarów" skradła nasze serca, natomiast "Alicja po drugiej stronie lustra" okazała się idealnym uzupełnieniem wcześniejszych wydarzeń. Powieść nie straciła na wartości a jako drugi tom utrzymała wysoką poprzeczkę wynosząc tą jedyną w swoim rodzaju serię ponad inne książki. Muszę przyznać, że kiedyś nie przepadałam za losami Alicji. Były dla mnie zupełnie niezrozumiałe i pokręcone, ale z wiekiem, przy kolejnym podejściu, moja wyobraźnia zupełnie inaczej potraktowała fabułę. To tylko dowodzi, że każda z powieści czytana w odpowiednim czasie nabiera konkretnego sensu a sama historia stworzona przez Carolla ma tak wiele ukrytych znaczeń i zmusza do czytania między wierszami, że zaskarbi sobie sympatię czytelnika w każdym wieku jeśli ten tylko będzie miał otwarty umysł. Dziś nie wyobrażam sobie, żebym nie wracała co pewien czas do tej wyjątkowej opowieści. Mnogość cytatów, lawina wartości oraz nietuzinkowi bohaterowie składają się na książkę z uniwersalnym przesłaniem. Nie trzeba nikomu zdradzać fabuły, bo przecież każdy zna świat Alicji, ale tylko ten kto osobiście zdecyduje się wkroczyć do krainy po drugiej stronie lustra doceni wartość tego miejsca oraz niebywałą kreację postaci. Carroll okazał się mistrzem w swoim fachu nie tylko łącząc pokolenia, ale i budując wielowarstwową fabułę, która pięknie przykrywa realny świat jednocześnie przebijając przez fantazje to co najważniejsze: że miłość, przyjaźń i poczucie własnej tożsamości to filary najważniejsze dla każdego człowieka. Można opisywać losy Alicji w samych superlatywach. Można wychwycić spośród tekstu piękne cytaty oraz powtarzać wszystkim dookoła jak unikatowa jest to opowieść, ale można też po prostu odciąć się od rzeczywistości i po prostu dać się porwać opowieści. Przekroczenie granicy światów wraz z Alicją zapewnia wielką przygodę i jeszcze większą życiową lekcję, ponieważ autor przemycił partię szachów jako schemat poruszania się bohaterki na przestrzeni całej fabuły. Mistrzostwo intelektualne, perfekcja wykonania. Baśniowy klimat towarzyszy nam na każdym kroku, pojawiające się na pierwszym i drugim planie barwne osobowości z miejsca zjednują naszą sympatię a zależnie od wieku czytelnika rozgrywka Alicji uczy nas czegoś innego. Wydanie przyciąga wzrok cudowną szatą graficzną. Każda okładkowa sroka doceni zaangażowanie ze strony wizualnej, ponieważ imitowana na tkaninę okładka oraz piękne ilustracje pobudzają wyobraźnię i pięknie łączą się z fabułą. Tym samym "Alicja w zwierciadlanym domu, czyli po drugiej stronie lustra" sprawdzi się idealnie w roli prezentu dla najbliżej osoby lub nawet nas samych, ponieważ to wyjątkowa, ponadczasowa podróż, która wpływa na naszą wyobraźnię, kształtuje nasz charakter i przekracza wszelkie możliwe granice w najcudowniejszy z możliwych sposobów.

Alicja się nudzi; tutaj niby zabawia się z kotkami, tutaj popatruje po całym pokoju, wspominając wydarzenia z Krainy Czarów. Intryguje ją lustro, w którym -jak to w zwierciadle- jej pokój odbija się inaczej. Jeden ruch, jedno dotknięcie i już jest po drugiej stronie. A tam... pełna dziwów podróż do krainy, którą zdążyła już zwiedzić. Tym razem trafia jednak do ogromnego ogrodu, gdzie rośliny rozmawiają między sobą, a już kilka kroków dalej ma przed sobą Białą Królową. Witajcie ponownie- chyba nie zapomnieliście o Krainie Czarów...? Chyba każdy zna Alicję w Krainie Czarów- czy to dzięki licznym wznowieniom podstawowej historii, napisanej przez Lewisa Carroll'a, czy to za sprawą przeróżnych literackich misz- maszów, gdzie autorzy wzorowali się na tej opowieści. Również kinematografia rozpieszczała nas różnorodnymi wariacjami historii kilkuletniej dziewczynki, która króliczą norą dostała się do pełnej magii krainy. W każdym razie raczej każdemu obiła się ona o uszy. Fenomen tkwi w tym, iż jest to opowieść tak zwariowana, że momentami może przekraczać wszelkie bariery ludzkiego zrozumienia. A zaznaczmy, że traktowana jest jako literatura dziecięco- młodzieżowa. Dla tych czytelników, którzy wyobraźnią uwielbiają odpływać gdzieś bardzo, bardzo daleko... Cóż mogę powiedzieć? Nie wyobrażałam sobie lektury Alicji w Krainie Czarów bez odświeżenia sobie jej kontynuacji, która -moim zdaniem- jest troszkę mniej popularna. Niemniej jednak świat stworzony przez Lewisa Carroll'a wciąż fascynuje tak samo, a w głębi krainy czeka na nas sporo... szaleństw. Nowe wydanie, podarowane czytelnikom przez wydawnictwo MG, może cieszyć nasze oczy przepiękną, twardą i chropowatą w dotyku okładką, zaś w środku oczekują na nas liczne ilustracje. Gratka dla każdego fana Alicji, który w swej kolekcji musi posiadać każde wznowienie. Czy byłam zaskoczona? Nie. Wiedziałam, czego spodziewać się po tej książce i sięgnęłam po nią z przyjemnością. Książka ma co prawda niecałe trzysta stron, lecz podczas lektury sami zauważycie, jak szybko one uciekają; nie da się odczuć przy niej upływu czasu. Uwielbiam sięgać po klasyki literatury tego typu- kiedyś, w latach, gdy ją napisano, musiała być całkiem sporym ewenementem wśród całego racjonalizmu. A i my współcześnie cieszymy nasze serca historią, która nigdy się nie zestarzeje. I nigdy nie znudzi! Myślę, że tak jak i ja będziecie chętni odświeżyć sobie kontynuację wydarzeń z Krainy Czarów, do czego serdecznie Was zachęcam!

Alicja w zwierciadlanym domu, czyli po drugiej stronie lustra to kontynuacja przygód Alicji w Krainie Czarów. Lewis Carroll, wykładowca matematyki na Oxfordzie opowiedział Alicji i jej dwóm siostrom baśń o przygodach Alicji w Krainie Czarów i tak narodziła się pierwsza część historii. Po wielkim sukcesie książki w 1862 roku postanowił po kilku latach napisać drugą część, w której Alicja ponownie przenosi się w bajkowy świat. Za lustrem w salonie Alicja odkrywa fantastyczną krainę pełną nispotykanych postaci, przedmiotów i nowych możliwości. W tej krainie dziewczynka porusza się, jak po wielkiej szachownicy z niezliczoną ilością strumyczków płynących równo między jasno-i ciemnozielonymi trawiastymi kwadratami. W ogrodzie żywych kwiatów rozmawia z liliami tygrysimi, różami, stokrotkami i fiołkami. Podziwia owady wyglądające jak małe słonie. Wędruje przez las, w którym przedmioty nie mają nazw i obserwuje Klopsa oraz Klapsa-pulchne małe ludziki tańczące pod drzewem, które robią aferę z byle powodu. Biega z Królową do utraty tchu i dziwi się na widok Wańki-Wstańki-jajka z oczami, nosem i ustami, które wyjaśnia znaczenie każdego wiersza. Część elementów w tej opowieści przedstawia prawdziwy świat, ale więcej jest fantastycznych miejsc i bohaterów zachowujących się w specyficzny sposób. Alicja w zwierciadlanym domu, czyli po drugiej stronie lustra to książka dla dzieci, młodzieży i dorosłych, gdyż każdy znajdzie w niej coś dla siebie. Cząstkę własnych marzeń, pragnień, ukrytych znaczeń i zachwytów, a przy okazji poćwiczy wyobraźnię. Na uwagę zasługuje piękne, ilustrowane wydanie powieści przez Wydawnictwo MG. Jestem oczarowana szatą graficzną i szczegółami książki. Powieść polecam młodszym i starszym Czytelnikom:)

Pamiętam, że będąc jeszcze dzieckiem „Alicja w krainie czarów” tak samo jak „Alicja w zwierciadlanym domu” wzbudzały we mnie mnóstwo sprzecznych emocji. Od momentu kiedy Alicja podążając za królikiem dostała się do nory, spotykały ją same wręcz niedorzeczne przygody, tak samo jak Alicja przenosząca się do innej krainy za pomocą lustra w swoim pokoju… I o ile w dzieciństwie rozumiałam z nich dużo, dużo mniej, tak czytając książkę teraz zauważyłam dziwne koligacje. Metafora goni metaforę, absurd goni absurd, a na końcu zaczęłam zastanawiać się czy to, rzeczywiście fantazja była intrygantem fabuły… Odnoszę wrażenie, że to prawdziwa zabawa słowami w której autor przykazał nam poszukiwanie drugiego dna. I zdecydowanie trudno je odnaleźć czytając książkę pierwszy raz. Nie ukrywam, że autor wykazał się ogromną kreatywnością, a mnogość pomysłów, szczególnie tych biegnących w kierunku poszukiwania odpowiedzi na pytania na które trudno znaleźć odpowiedź - osiągnął punkt zenitu. Ale jako, że to klasyka literatury nie mogło jej zabraknąć na mojej półce. Myślę, że książka zdecydowanie lepiej sprawdzi się jako przerywnik trudniejszej literatury dla dorosłych, szczególnie tych miłujących matematykę, logikę, magię i chyba nawet okultyzm. A jak dodamy do tego śliczne wydania zarówno pod względem kolorystyki i pod względem szaty graficznej to myślę, że każdy pasjonat klasyki literatury zapragnie je mieć na swojej półce…

Klasyka broni się sama. Tak twierdzę i mogę do tego przekonać każdego. A kolejna część przygód Alicji jest tego jeszcze jednym dowodem. Lubię dziwność w literaturze i w filmie. Produkcje Tima Burtona, „Niesamowity dom pani Perregrine”, „Seria niefortunnych zdarzeń”, to tylko nieliczne przykłady dzieł, które lubię. Alicja kolejny raz przenosi się do niesamowitej krainy. Dziwność goni dziwność i można się zacząć zastanawiać, co jeszcze autor wymyślił. A wymyślił całkiem sporo. Ta książka pokazuje, że wyobraźnia człowieka jest nieograniczona i nigdy nie wiadomo, gdzie nas zaprowadzi. Czytając książkę od razu zatopiłam się w tym dziwnym świecie i nie miałam dość. Warto też tu docenić język. Książki o Alicji są zaliczane do klasyki, to wie każdy. Jednak czyta się je bardzo przyjemnie. Język jest plastyczny i bardzo obrazowy. Dodatkowo wydawnictwo MG kolejny raz zrobiło prezent dla czytelnika. Okładka, a w szczególności ilustracje w środku to uczta dla oka, a sama powieść to uczta dla umysłu i wyobraźni. Tu nie trzeba nic więcej dodawać, tylko kupić tą książkę i cieszyć się nią.

Autor: Lewis Carroll Tytuł: Alicja w zwierciadlanym domu, czyli po drugej stronie lustra Wydawnictwo: MG Wciągnęłam się w nią niemal od razu. Czytało mi się ją przyjemnie. Mam wrażenie, że fabuła w niej była bardziej rozbudowana. Podobało mi się to, co tutaj dostaliśmy. Ciągle działo się coś nowego, dlatego nie było mowy o nudzie. Niektóre elementy mnie rozbawiły, a inne wręcz zasmuciły. Brakowało mi powtórzenia części pierwszej. Zapomniałam po prostu kilku faktów, co było dla mnie małym problemem. Myślę, że kiedy przeczytam całość na raz, będę jeszcze większą jej fanką. Muszę przyznać, że tą część polubiłam bardziej. Ocena ⭐⭐⭐⭐/5