Jak tylko zobaczyłam to wydanie, od razu się zakochałam, jest tak przepiękne, aż chce się na nie patrzeć i patrzeć. ♥️ Do tego dopracowane pod każdym względem. 🐇 Twarda okładka z minimalistyczną ilustracją królika i słodkimi kropkami. Przecudnie to wygląda! Na mojej półce zajmuje honorowe miejsce. ♥️ W środku oczywiście znajdziemy również minimalistyczne czarno- białe oraz kolorowe obrazki. Od bardzo dawna intrygowała mnie "Alicja w krainie czarów" historia dziewczynki, którą nie potrafiłam pojąć, zawsze wydawała mi się bardzo dziwna a momentami po prostu straszna, najbardziej przerażał mnie kot kapelusznik. Zapewne przez wcześniejsze wydanie postacie były ukazane w niezbyt korzystny sposób dla małej dziewczynki. To wydanie jest inne, powiedziałabym, że bardziej spokojne pod względem ilustracji, postacie nie straszyły swoim wyglądem. Dopiero teraz po przeczytaniu tej książki, zrozumiałam wreszcie, o czym jest ta historia, jakie niesie za sobą przesłanie. Jako mała dziewczynka widziałam jedynie to, co autor ukazał na wierzchu powieści. Co ciekawe w książce znajdziemy oryginalne ilustracje sir Johna Tenniel, z pierwszego wydania Alicji (1865 r.) Zachęcam koniecznie do sięgnięcia po to wydanie, do klasyk w przepięknym wydaniu, które każdy czytelnik powinien mieć na swojej półce.
"Alicja w Krainie Czarów" Lewis Carroll W pełni upalnego lata Alicja i jej siostra relaksują się na łonie natury. Gdy dziewczynkę zaczyna dopadać znużenie, szuka sobie zajęcia, jednak na próżno. Błogą ciszę przerywa królik, ale niezwyczajny, bo w kamizelce i z zegarkiem. Alicja decyduje się podążyć jego tropem. "Alicja w Krainie Czarów" to baśń zaliczana już do klasyków literatury dziecięcej. Ostatnimi czasy motyw tejże opowieści powrócił do łask twórców, którzy masowo konstruują kolejne retellingi znanej na całym świecie historii. I nic w tym dziwnego, bo utwór Carrolla charakteryzuje się swoją ponadczasowością, uniwersalnością oraz nieśmiertelnością. Przez wszystkie te lata "Alicja w Krainie Czarów" stała się książką-monumentem, stanowi ona swego rodzaju pomnik literacki zbudowany z najtrwalszego tworzywa, a który cieszy się popularnością od lat i przez następne lata na pewno będzie utrzymywać się w listach najpoczytniejszych pozycji. Bo kto nie kocha Alicji? Nie znam takiej osoby. A ten, kto nie przyswoił jeszcze oryginału, bo zna jedynie wersję filmową — niech koniecznie nadrabia zaległości. Już od pierwszych stron lektury odczuwalne jest to, że autor dał się ponieść swojej wyobraźni, wybujałej fantazji, której w żaden sposób nie ograniczał. Powiastka, jaka wyszła spod jego pióra, jest niezwykle pobudzająca dla dziecięcej, niesamowicie rozbudowanej, niczym niezmąconej wyobraźni, czekającej tylko na okazję, by się uaktywnić. Lewis Carroll utkał opowieść niecodzienną, odrealnioną, finezyjną i fantastyczną. W świecie, do którego przenosi się Alicja, nie obowiązują żadne prawa logiki, nie ma żadnych hamulców. Jest to miejsce, gdzie wszystko może się wydarzyć, gdzie można spotkać każdą możliwą postać. W warsztacie literackim autora mocno wyczuwalna jest prostota, dokładnie taka, jaką cechują się marzenia i fantazje dzieci, bajkowość, cudowna magia, jak i również groteska oraz kicz. "Alicja w Krainie Czarów" jest nieoczywistą, ledwo namacalną karykaturą świata dorosłych, epoki XIX wieku. Jest to pozycja pełna metafor, nawiązań, alegorii, jednak nie są one przekazane czytelnikowi ot tak, wprost, by je odnaleźć, Carroll wymaga od czytelnika większej uwagi, umiejętności łączenia zdarzeń w równomierny ciąg przyczynowo-skutkowy. Jednak symbolika danych postaci i wydarzeń w żaden sposób nie wpływa na poziom trudności odbioru owej baśni. Bez ich znajomości czytelnik ma ogromne szanse na dobrą, miłą zabawę. "Alicja w Krainie Czarów" jest sztandarowym utworem jeśli chodzi o tworzenie światów fantastycznych, odległych, a zarazem tak bliskich nam. We współczesnej prozie znajdziemy mnogość nawiązań do tejże niedługiej, ale jak treściwej i wybornej historii. To uczta literacka zarówno dla małych, jak i dla dużych. Oczywiście nie sposób przegapić to jakże piękne wydanie, które na dokładkę okraszone jest pięknymi ilustracjami, z czego na niektóre z nich nałożony został kolor. ⭐7,5/10 Za egzemplarz książki dziękuję wydawnictwu MG.
Jest gorące, letnie popołudnie; mała Alicja jest znudzona przypatrywaniem się temu, co robi jej siostra. Tego dnia nie bawią jej także książki czy ulubione zabawki. Rozmyślając nad typowymi dla dzieci sprawami, kątem oka zauważa dziwnego królika... który mamrocząc coś do siebie, przecina ich ogródek. Niewiele myśląc dziewczynka rusza jego śladem i tak trafia do krainy, o której nigdy nawet jej się nie śniło... Tam raz rośnie, raz maleje- zależnie od tego, co aktualnie zje. Spotyka na swojej drodze dziwne istoty, a wszystko zdaje się być odwrotnością świata, do którego przywykła. Jak opisać klasykę? Jak odnieść się do książki, która stanowi fundament wielu pozycji powstałych dużo później? Nie jest bowiem tajemnicą, że na przestrzeni lat pojawiło się wiele lektur bazujących na Alicji... . Te, które udało mi się do tej pory przeczytać, były równie ciekawe co utwór pana Carrolla. Historia stworzona przez tegoż autora do tej pory intryguje i przyciąga wielu czytelników, niezależnie od wieku. Choć ta pozycja skierowana jest głównie do dzieci, to i dorośli spędzą przy niej ciekawy czas. Alicja zachowuje się tak, jak moglibyśmy się spodziewać po kilkulatce- jest ciekawa świata, dlatego nie zastanawia się ani przez chwilę, ruszając w pogoń za gadającym Białym Królikiem. Po prostu przyjmuje świat takim, jakim go widzi. Od tej pory rozpoczyna się jej wielka przygoda w Krainie Czarów, gdzie spotyka na swej drodze uśmiech bez kota, prosię- niemowlę czy Czerwoną Królową, notorycznie skracającą kogoś o głowę. Świat zupełnie inny niż nasz, totalnie odrealniony, ale jakże przyciągający uwagę! Bardzo ciężko mówić o czymś, co już dawno temu pokochały miliony czytelników. Sławę tej powieści podkreśla fakt, iż co jakiś czas możemy cieszyć się wznowieniem, nowszym wydaniem. Tym razem wydawnictwo MG postanowiło podarować nam piękną wersję tej opowieści, z licznymi ilustracjami wewnątrz, co tylko dodaje jej blasku. Możemy od razu przyjrzeć się rysunkowej interpretacji niektórych bohaterów, sprawdzić, czy pokrywa się ona z naszym własnym wyobrażeniem. Cóż więcej rzec? Zakładam, że znaczna większość spośród Was zna tę historię i niejednokrotnie do niej wracała. Tak jest w moim przypadku. Tym razem mamy okazję także cieszyć oko nowym, przepięknym wydaniem- świetna opcja!
Fabuły tej powieści chyba nie trzeba nikomu przedstawiać. Młoda dziewczyna za sprawą dziwnego królika trafia do magicznego świata. Historia zdecydowanie ponadczasowa i za każdym razem można znaleźć w tej coś innego. Wyjątkowa, niepowtarzalna i magiczna. Moja miłość do Alicji narodziła się w momencie, gdy obejrzałam film Tima Burtona i wtedy przepadłam! Od tego czasu mam na jej punkcie bzika i dlatego nie mogłam przejść wobec tej książki obojętnie, wiadomo! To wydanie przyciąga uwagę i w mojej opinii to chyba najpiękniejsze polskie wydanie tej historii, jakie obecnie mamy. Jeżeli chodzi o treść to mogę się odrobinę o tym wypowiedzieć, bo Alicję czytałam w wersji oryginalnej, i w jakimś z pierwszych polskich tłumaczeń. Tutaj zaszły delikatne zmiany, które sprawiły, że czyta się to jeszcze sprawniej i (nie wiem czy takie słowo istnieje) uładniły treść. To są delikatne zmiany, a jednak dla osoby, która zna inne wersje, zrobiły różnice. Co do wydania to warto je obejrzeć w jakieś księgarni, bo jest boskie! Twarda, wypukła okładka, która przyciąga zdecydowanie wzrok. Dodatkowo w środku mamy całe mnóstwo ilustracji i co ciekawe, są w wersji czarno-białej, ale też i kolorowej. To dodaje jeszcze większego klimatu i uroku całej historii. Może jako wielka fanka Alicji, która ma do niej ogromny sentyment, mogę nie być obiektywna. Jednak na ten tytuł, a zwłaszcza w tym wydaniu warto zwrócić uwagę. Mimo że jest to klasyka, czyta się ją naprawdę przyjemnie i szybko. Jest duża czcionka przez co, tak szybko nie męczy nas czytania i na nowo możemy przeżyć przygodny Alicji, szalonego królika i kapelusznika. Ja po tej lekturze mam ogromną ochotę jeszcze raz obejrzeć film, do którego uwielbiam wracać (wcale nie dlatego, że gra tam Johnny Depp). Także mam ogromną nadzieję, że nie przejdziecie koło niej obojętnie i zaopatrzycie się w to przepiękne wydanie. Wydawnictwo MG robi świetną robotę, jeśli chodzi o okładki i warto to docenic!
,,Alicja w Krainie Czarów".... Dziewczynka, która wpadła do nory królika i od tego zaczęły się jej niesamowite przygody. Jak byłam mała, o Alicji w Krainie Czarów miałam zawsze podejście z umiarem. To była dla mnie po prostu najzwyklejsza książka. Moje podejście się całkowicie zmieniło, kiedy pewnego czerwcowego dnia byłam w zoo z rodziną. Właśnie oglądaliśmy surykatki. Kiedy nagle moja mama zauważyła dość spory wózek na dwóch kółkach popychany przez rower. Podeszliśmy. Okazało się, że to ,,Lotna Czytelnia". Mój brat od razu wybrał Bolka i Lolka. Ja, znany mól książkowy, nie mogłam się zdecydować! Moja mama zaproponowała mi książkę : ,,O tym, co Alicja odkryła po drugiej stronie lustra". " Już zanim zdobyłam ,,O tym co...." i tak dalej, zdołałam obejrzeć 2 ekranizacje Alicji: ,,Alicja w Krainie Czarów" z 2010 roku, oraz ,,Alicja w Krainie Czarów" z roku 1951. Niedawno obejrzałam ,,Alicja po drugiej stronie lustra" z 2016 roku. Pokochałam ,,Alicję w Krainie Czarów". Za wszelką cenę chciałam zdobyć, lub chodziarz zobaczyć adaptację książki. Dostałam Alicję do nauki języka angielskiego. Jednak było mi mało! Chciałam zobaczyć po polsku! Wreszcie się spełniło! Dostałam piękne wydanie. Śliczny króliczek na niebieskiej okładce! Wprawdzie jeszcze całej nie przeczytałam, ale jestem na dobrej drodze. Mogę o niej powiedzieć tak: Może nie jestem jakąś profesorką działu fantazji, i może nie jestem w tym specem, ale ,,Alicja w Krainie Czarów" to zdecydowanie książka przeważona tą fantazją. Dużo jest tam przedstawionych wątków z życia, np. szkoła (Opowieść Żółwiciela). Książka znalazła u mnie numer 1. Trafiła na półkę koło ,,Alicji po drugiej stronie lustra". Na koniec chcę powiedzieć tak: przygody Alicji są naprawdę niezwykłe. Każdy, kto lubi fantastykę, musi przeczytać tą książkę. Każdemu polecam. To zdecydowanie książka na 6! Kamila, lat 10
„Alicja w Krainie Czarów" to klasyka literatury dziecięcej. Każdy o niej słyszał, wielu czytało lub oglądało ekranizację. Zaliczam się do pierwszej grupy, więc gdy ukazało się to przepiękne, ilustrowane wydanie w twardej oprawie, musiałam nadrobić swoje przeoczenie. To dziwna, baśniowa opowieść z pogranicza snu i jawy, pełna zaskakujących wydarzeń, skrywająca sporo ciekawych treści. Siedząc z siostrą nad rzeką podczas upalnego dnia rozleniwiona Alicja zasypia. Podążając za Białym Królikiem w kamizelce z zegarkiem trafia do świata niezwykłości, w którym spotyka zwierzęta w nieprawdopodobnych rolach i okolicznościach. Nie funkcjonują tu prawa logiki ani zasady dobrego wychowania, a słowa nie mają swojego znaczenia. I właśnie tu dziewczynka coś jedząc lub pijąc zmienia proporcje własnego ciała. Trudno się jej w tym odnaleźć. Czyżby to symbol dzieciństwa, które my dorośli uważamy za łatwe i proste, a tymczasem wcale tak nie jest? Dopiero dorastanie sprawia, że dzieci przejmują od nas ogólnie przyjęte zasady kultury, a słowa z czasem tracą magię i nabierają praktycznego znaczenia. Obecny jest też motyw śmierci i zagrożenia, zwłaszcza w Królestwie Kier. Opowieść, która według mnie jest próbą pokazania świata postrzeganego przez małe dziecko i dzieciństwa dalekiego od komfortu. Jest próbą zrozumienia, co może czuć mały człowiek zanim wszystkie reguły staną się dlań oczywistymi. A może to tylko niewiarygodna historia dla pobudzenia dziecięcej wyobraźni, czysta rozrywka bez potrzeby doszukiwania się symboliki? Albo zapis marzeń sennych autora? Ciekawa jest tutaj zabawa językiem, gra słów i ich wieloznaczność. Wielki ukłon w stronę tłumacza książki. Musiał nieźle się nagimnastykować, by niczego nie stracić i jak najwierniej oddać całą tę zabawę słowem Lewisa Carrolla.
https://kochajacaksiazki.blogspot.com/2021/10/406-przedpremierowo-lewis-carroll.html „Alicja w Krainie Czarów” to ponadczasowa, baśniowa opowieść, której treści raczej nie muszę nikomu przybliżać. Z pewnością jest to historia nietuzinkowa, napisana dość specyficznym językiem, pełnym neologizmów i zwrotów, które możemy interpretować na różne sposoby. Historia ta została napisana przez Lewisa Carrolla, wykładowcę matematyki w Oxfordzie w 1862 roku. Co ciekawe, żadna poważna publikacja matematyczna nie zyskała tak ogromnego rozgłosu jak historia Alicji, która powstała w pewne słoneczne, lipcowe popołudnie. Autor chcąc zabawić trójkę małych dziewczynek podczas przejażdżki łódką, opowiedział im historię o dziewczynce, która podążając za Białym Królikiem trafia do magicznej krainy… Przyznam szczerze, że jest to jedna z mniej lubianych przeze mnie bajek. Gdy byłam młodsza nie potrafiłam doczytać jej do końca, bowiem w moim odczuciu była ona zbyt trudna i dziwna. Tłumaczenie Antoniego Marianowicza bardzo przypadło mi do gustu, dzięki czemu połknęłam tę historię w ciągu jednego wieczora. Jak zawsze jestem pod wrażeniem pięknego wydania tej historii. Co ciekawe, w środku znajdziemy liczne ilustracje, ale nie tylko czarno-białe (do jakich przyzwyczaiło nas wydawnictwo MG), ale również i kolorowe. Historię tę można odkrywać na dwa sposoby: można próbować analizować i interpretować poszczególne fragmenty i znaleźć w nich odwołanie do dzisiejszej rzeczywistości, ale można również dać się wciągnąć w ten wir fantastyki i choć na chwilę oderwać się od szarej, nudnej rzeczywistości. Dla mnie, „Alicja w Krainie Czarów” jest zbyt trudną opowieścią dla dzieci, ale myślę, że młodzież i starsi czytelnicy odnajdą w niej coś dla siebie. Moja ocena: 6/10
Więcej recenzji