Alan Cole nie jest tchórzem (okładka miękka)

Książka jak wiele innych, zapowiada się ciekawie, ale jest raczej nijaka i niewiele wnosi

Książek o tematyce LGBT pojawia się coraz więcej. Chociaż ogólny zarys tematyki jest praktycznie taki sam, książki są potrzebne. Ponadto, lubię po nie sięgać. Dlatego też wybrałam historię Alana. Czy było warto? 'Przyjmijmy, że mój brat przedstawił mojemu żołądkowi wiele różnorodnych przedmiotów i mój poziom ciamajdowatości nie mieści się na skali.' Alan jest na pozór zwyczajnym dwunastolatkiem. Mieszka z rodzicami i starszym bratem. Nathan za najważniejszy punkt każdego dnia postawił sobie znęcanie się nad Alanem. Co więcej, wymyślił wyzwanie, które wydaje się niewykonalne. Jeśli Alan je przegra, starszy brat zdradzi jego sekret. Alan bowiem jest gejem zauroczonym w swoim koledze z klasy. Czy sprawa jest z góry przegrana? 'Jasne, lubi mnie, ale nie jest taki jak ja. To słabo, że bycie... wiecie kim przypomina szkolną wersję dżumy dymieniczej, że jakimś cudem plotki o tym, że czuję... wiecie co do Connora mogą zacząć szerzyć się jak wszy w przedszkolu i że wkrótce wszyscy będą... nie muszę chyba wam tego mówić, ale wtedy mój świat eksploduje.' Na pozór zwykła historia wcale taka nie jest. Poznajemy historię chłopca, który poszukuje definicji siebie samego. Czy ktokolwiek ma prawo decydować za nas kiedy i z kim podzielimy się tak ważnym aspektem naszego życia, jakim jest seksualność? Brat Alana chce go pozbawić właśnie tej wolności. Ponadto sytuacja i atmosfera w domu nie pomagają chłopcu. Ojciec jest despotą, którego boi się cała rodzina, nikt z domowników nie potrafi się mu sprzeciwić. Nic więc dziwnego, że chłopiec próbuje zrobić wszystko, aby nie przegrać w rywalizacji ze starszym bratem. Czy mu się to uda? Czy jego tajemnica pozostanie nienaruszona? 'Czasami, kiedy wydaje ci się, że cały świat się na ciebie uwziął, przytrafia ci się coś nieoczekiwanego - i dobrego. Może to być jedna z tych chwil, w których wszystko wydaje się mniej złe. Może to być jedna z tych chwil, w których naprawdę zechcesz się uśmiechnąć.' Książka młodzieżowa z bardzo młodym głównym bohaterem. Czy to oznacza, że nie jest przeznaczona dla starszych czytelników? Absolutnie nie. Jest momentami zabawna, pokazuje wartość przyjaźni. Homoseksualizm głównego bohatera nie jest jedynym wątkiem. Warto poznać losy Alana, polecam! 'Może czasami ludzie uciekają przed swoimi bliskimi, bo się boją świata, bo trzymają całą swoją miłość zbitą w ciasną kulkę, którą ukrywają głęboko w sobie. Może dla takich ludzi jest jeszcze nadzieja? Może.'

Tak naprawdę dałabym tej książce 3.5/5. Szkoda, że nie ma tutaj połówek... Historia Alana bardzo mi się spodobała i skłoniła do głębszych przemyśleń. Chociaż główny bohater powinien mieć więcej niż 12 lat (coś około 16), bo momentami to na takiego mi w ogóle nie wyglądał, to bardzo go polubiłam. Jest jednym z tych postaci, którymi chce się być. Sam pomysł na fabułę bardzo mi się spodobał i wciągnął mnie, to zakończenia można się spodziewać po wszystkich mających miejsce w książce wydarzeniach. Nie byłam nim zaskoczona, ani zawiedziona. Skończyłam tę książkę z uśmiechem na twarzy i tak właśnie powinno być.

Cześć! Przychodzę dzisiaj do Was z bardzo świetną młodzieżówką, która powinna znaleźć się na waszej liście must have. Gdy @malina_reads pisała w sierpniu, że zrobi sobie wrzesień z tematem LGBT pomyślałam, że to super pomysł. Kilka dni po tym dostałam książkę "Alan Cole nie jest tchórzem", która właśnie jest związana bardzo mocno z tym tematem ❤️ . Po młodzieżówkach nie spodziewam się czegoś wielkiego, ale jak na książkę z takim tematem i dla młodych czytelników, sprawiła się idealnie. Pokazała rozterki młodego chłopaka Alana, który w wieku 12 lat odkrył, że nie kręcą go dziewczyny. Tylko jak tutaj wyjść z szafy i powiedzieć wszystkim o tym gdy ma się ojca chama i prostaka? No właśnie. Ta książka bardzo fajnie pokazuje nam jakim dużym problemem dla naszego społeczeństwa jest jeszcze tolerancja i jak trudno nam zaakceptować takie "udziwnienia". Oczywiście, mogłabym się troche pospierać z tym, że 12 latek już napewno jest zadeklarowanym gejem - bo dla mnie to ciut za wcześnie na odkrywanie swojej seksualnej strony, która zawsze pod wpływem dojrzewania może sie jeszcze zmienić. . Ale mimo tego książka jest zabawna, ma pełno żartów sytuacyjnych, ale w niektórych momentach jest też bardzo gorzka i czasem smutna. Nie nazwe ją rollercoasterem emocjonalnym, ale wzbudzała emocje tylko nie tak intensywnie. Przyjemnie mi się ją czytało i ja baaaardzo polecam! ❤️ .

Książek o tematyce LGBTQ z dnia na dzień pojawia się coraz więcej. Choć temat ten nadal traktowany jest z rezerwą i dystansem to widać, że duże grono czytelników czeka z niecierpliwością na kolejną perełkę na księgarnianej półce. Stosunkowo nowym trendem jest pisanie książek LGBTQ dla młodszych, dopiero odkrywających swoją seksualność odbiorców, czyli nastolatków. Spotkałam się z opiniami, że literatura ta nie jest potrzebna, potrafi sprawić więcej szkody niż pożytku. Chciałabym abyście sięgając po tę książkę, wykroczyli poza ramy gatunku. Nie jest to tylko opowieść o młodym zakochanym w koledze z klasy chłopaku. To mądra i dobrze napisana historia o walce z własnymi słabościami, odkrywaniu tożsamości i sile przyjaźni. Temat LGBTQ jest tutaj zarówno dodatkiem napędzającym całą fabułę. Alan Cole jest zamkniętym w sobie, spokojnym nastolatkiem, który robi wszystko by nie zniknąć w szarym, szkolnym tłumie. Większość czasu spędza z dwójką najbliższych przyjaciół : Zackiem i Madison. To z nimi czuje się szczęśliwy i bezpieczny. W domu chłopiec jest ofiarą przemocy psychicznej i znęcania fizycznego. Surowy ojciec, załamana matka i popędliwy, brutalny brat sprawiają, że Alan przekraczając próg domu czuje się jak w przedsionku piekieł. Pewnego dnia Nathan zmusza Alana do podjęcia wyzwania. W przeciągu kilku dni chłopak będzie musiał wykonać, wymyślone przez brata, trudne zadania. Jeśli stchórzy i przegra wyjdzie na jaw jego sekret. A jest nim zauroczenie kolegą z klasy. Zacznijmy od zadania sobie pytania czy literatura LGBTQ, skierowana do dzieci i młodzieży, jest nam w ogóle potrzeba. Skrót LGBT zna chyba każdy. Literaka Q została dodana stosunkowo niedawno (czasem na końcu stawia się również I), i oznacza osobę niepewną swojej orientacji seksualnej. Choć było to 30 lat temu, nadal pamiętam czasy szkolne, późną podstawówkę czy początki liceum. Mając dwanaście lat nie zastanawiałam się nad tym czy jestem hetero czy homoseksualna. Były koleżanki i byli koledzy, wspólne zabawy i ukrywane sekrety. Pierwsze pocałunki były raczej próbą zaimponowania szkolnej gawiedzi niż prawdziwym popędem. Czy coś się w tej kwestii, w dzisiejszych czasach zmieniło? Nie da się ukryć, że postęp technologiczny i ułatwiony dostęp do szeroko pojętej "wiedzy" sprawił, że dzisiejsi nastolatkowie wydają się być bardziej dorośli niż w moim pokoleniu. Tematyka seksualności jest obecnie na tapecie. Trafia również do szkół sprawiając, że dzieciaki zaczynają o niej myśleć a później dyskutować. Często bez odpowiedniej opieki psychologicznej. Jak dowodzą badania, zauroczenie osobą tej samej płci, nie musi świadczyć o homoseksualizmie i jest realnym zjawiskiem rozwojowym. Udowodniono, że aż 25 % młodych ludzi nie jest pewnych swojej orientacji. Jeśli kierujemy dany utwór w stronę młodzieży to należy pamiętać, że grupa ta zalicza się to literki "Q", tych co nadal poszukują. Nasza orientacja może się zmienić nawet do 25 roku życia. Odpowiedź na pytanie czy potrzebujemy takiej literatury jest tylko jedna : tak. Ma ona niezwykle ważne zadanie, jakim jest uczyć młodzież poszanowania dla różnorodności oraz tolerancji. Ma zachęcać do dyskusji i odkrywania własnej seksualności w sposób zdrowy i kontrolowany. Moim zdaniem autor wykonał kawał dobrej roboty powołując do życia bohatera, który jest jak najbardziej prawdziwy a problemy jakie przed nim stoją dotyczą dużej grupy nastolatków. Książka ta może dać im nadzieję, odwagę i sprawić, że wzrośnie ich poczucie własnej wartości.

"Alan Cole nie jest tchórzem" opowiada o wszystkich ważnych dla młodych ludzi treściach. Ukazuje poszukiwania przyjaźni, samotność, uciekanie w pasje, problemy z rodzicami - tutaj z jednym rodzicem, surowym, wręcz psychicznym ojcem, mamę, która nie zabiera głosu w sprawach rodzinnych, znęcającego się brata i próbę zrozumienia samego siebie. Nathan rzuca swojemu bratu wyzwanie - kilka bardzo trudnych jak na dwunastolatka zadań do wykonania. Stawką jest wyjawienie sekretu Alana o jego orientacji. CvC (Cole vs Cole) staje się ogromnym wyzwaniem. Dla dojrzałych czytelników lista wcale nie wydaje się trudna, są tam rzeczy takie jak pierwszy pocałunek, czy zdanie testu pływackiego, jednak na tych prostych dla nas przykładach widzimy jaką wagę mają problemy dla nich. Dodatkowo tłem są relacje rodzinne. Ich ojciec od początku wydaje nam się kimś złym, nie umiemy go zrozumieć i nienawidzimy go za stosunek do własnej rodziny, a potem.. Potem dzieje się coś co zmienia nasze spojrzenie o 180 stopni. Bardzo dobrze czytało mi się tę pozycję, bo mimo młodego wieku bohaterów jest napisana bardzo dojrzale. Problemy poruszane na jej stronicach dotyczą nie tylko nastolatków. Każdy z nas walczy ze swoimi demonami, a dni często stają się wyzwaniem do pokonania. Podpisuję się pod tą książką całkowicie. Będę do niej wracać, ponieważ nie jest infantylna, a mądra i pouczająca. Takich książek brakuje.

Szkoła średnia to trudny czas dla każdego, a już szczególnie dla Alana Cole’a, który pragnie tylko pozostać niezauważonym. W domu wcale nie czuje się lepiej: wymagający ojciec i nękający go brat nie dają mu spokoju. Do tego Alan skrywa tajemnicę, która nigdy nie może ujrzeć światła dziennego. Niestety, starszy brat Alana, Nathan, odkrywa jego sekret i zaczyna go szantażować. Jeśli Alan nie wykona siedmiu zadań postawionych przed nim przez brata, o jego tajemnicy dowiedzą się wszyscy – a to w oczach Alana jest równoznaczne z publicznym wykluczeniem i wielką katastrofą. Chłopak będzie musiał wyjść ze swojej bezpiecznej skorupy i pokazać się światu lub pierwszy raz w życiu postawić się Nathanowi. Ostatnio coraz więcej książek młodzieżowych porusza tematykę LGBT. Ja takich powieści czytałam stosunkowo mało, bo tylko dwie (Nie poddawaj się Rainbow Rowell oraz They Both Die At The End Adama Silvery), a i tak wątek miłosny stanowił w nich raczej tło. Alan Cole nie jest tchórzem miała być więc moją pierwszą typową książką w tym klimacie, poruszającą temat homoseksualizmu i coming outu. Nie ukrywam, że bardzo cieszyłam się na tą lekturę i miałam wobec niej pewne oczekiwania. Czy zostały spełnione… cóż, nie do końca. Zacznijmy od tego, że już na samym początku spotkało mnie niemałe zaskoczenie, gdy dowiedziałam się, że główny bohater, tytułowy Alan Cole, ma zaledwie dwanaście lat. Nie wiem, może jestem zacofana w stosunku do dzisiejszego świata, ale wydaje mi się sprawą nieco dziwną to, że w tak młodym wieku jest się w stanie z taką pewnością określić swoją orientację seksualną. Spodziewałam się, że Alan Cole będzie miał co najmniej siedemnaście lat, bo wydaje mi się, że w tym wieku mógłby już z większym przekonaniem decydować o swojej tożsamości. Niestety fakt, że bohaterowie są tak młodzi (tak naprawdę na polskie realia byliby oni jeszcze w podstawówce), jest widoczny w wielu aspektach książki. Najbardziej na nerwy działały mi wszystkie żarty i zachowania bohaterów, które, mając uchodzić za zabawne, były zwyczajnie szczeniackie i żałosne. Zdaję sobie sprawę, że dwunastolatków byłoby stać na tak niedojrzały humor, jednak nie zmienia to faktu, że (1) nawet starsi bohaterowie zachowywali się jak dzieciaki (2) było to niesamowicie irytujące. Podejrzewam, że autor miał na celu rozbawienie czytelnika, jednak w większości przypadków mu to nie wychodziło. Od samego początku Alan Cole wydawał mi się postacią dosyć żałosną – taką ciemną masą poddającą się woli innych, niegotową by stanąć w swojej obronie. Domyślam się, że Eric Bell chciał podkreślić taką kreacją bohatera jego późniejszą przemianę, jednak nic nie poradzę na to, że nie rozumiem i nie potrafię darzyć sympatią osób, które, tak jak Alan, łatwo dają sobą pomiatać. Powiedzieć, że ten bohater zrobił na mnie dosyć mizerne wrażenie, to jak nie powiedzieć nic. Mam też wiele zarzutów co do dorosłych postaci w Alan Cole nie jest tchórzem. Przysięgam, że w żadnej książce nie widziałam takiego nagromadzenia wypaczonych bohaterów. Mam wrażenie, że jedyną dorosłą w tej powieści, której nie miałam ochoty trzasnąć w głowę i prosić, by się opamiętała, była panna Richter, nauczycielka Alana. Reszta dorosłych – ojciec i matka Alana, rodzice jego kumpla Madisona – byli naprawdę koszmarni. Gdy patrzyłam na ich zachowanie, miałam wrażenie, że mam do czynienia z bandą niedojrzałych małp, a nie z dorosłymi ludźmi, od których oczekuje się pewnej odpowiedzialności i stabilności psychicznej. W książce brakowało mi dokładniejszego opisania motywacji bohaterów. Choć bardzo się starałam, nie potrafiłam dojść do tego, dlaczego pan X zachowuje się akurat w ten sposób, a pani Y w inny. Od początku ogromną zagadką była dla mnie nienawiść ojca Alana i Nathana do jego synów, która miejscami przybierała naprawdę monstrualne rozmiary. Nieraz szokował mnie sposób, w jaki ten mężczyzna odnosił się do swojej rodziny, i mimo że w końcowej części powieści autor przytacza pewne zdarzenie z przeszłości tego bohatera, które mogło mieć wpływ na jego osobowość… i tak nie wydaje mi się, aby tłumaczyło go to całkowicie. Tak samo powód, dla którego Nathan tak zaciekle nękał i szantażował Alana, wydał mi się dosyć błahy. Nie potrafiłam pojąć również zauroczenia Alana pewnym chłopakiem, który – moim zdaniem – był wręcz koszmarny. W ogóle mam wrażenie, że żaden z bohaterów tej książki (może poza wspomnianą panną Richter) nie był bohaterem pozytywnym. Choć książka nie jest długa i teoretycznie powinno się ją czytać błyskawicznie, nie czułam się w żadnym stopniu porwana przez tą historię. Nawet końcowa metamorfoza Alana, który w końcu przestaje być pomiotem, nie wywołała we mnie żadnych emocji. Opowieść o trudnej miłości, problemach rodzinnych i wielkim coming oucie, która miała być wciągająca, zabawna i pełna emocji, była w rzeczywistości płaska jak deska i nijaka jak kropla w morzu miliona innych podobnych książek. Ciąg dalszy: booksofsouls.blogspot.com

Moja pierwsza przygoda z młodzieżówka o tematyce LGBT uważam za udaną! Nie spodziewałam się tak dobrej książki z mocnym coming outem i to jeszcze przeznaczonej dla młodzieży. Początkowo sama wprowadziłam się w błąd, sądząc, że Alan ma koło 16-17 lat. I jego język wypowiedzi, sposób myślenia i zachowanie, totalnie mi nie pasowało do tego wieku. Jednak, gdy doczytałam i zrozumiałam, że to nie 9, ale 7 klasa, to wszystko nabrało sensu! Alan 13letek myśli, zachowuje się i mówi jak 13latek! Nareszcie nabrało to dla mnie sensu! Ale to świadczy tylko o moim niedoczytaniu :P Książka jest dla mnie fenomenem. Jest niezwykła, przeurocza, zabawna i diabelnie realna! Każda scena, każdy dialog jest prawdziwy i mógł się wydarzyć naprawdę. Wzmaga to realizm powieści. Alan zmienia się w czasie książki. Co raz bardziej rozumie, kim jest, ale też uczy sie, że inny nie znaczy gorszy i że nie powinien przejmować się tym, co inni o nim myślą. Dojrzewa, dorasta, ewoluuje. Jest szczery i tak jak na początku przepełnia go strach, tak z czasem ten strach zamienia się w pewność sobie i swojego rodzaju dojrzałość. Jest pewny swego i się tego nie wstydzi. Zyskuję siłę. Z resztą wszyscy bohaterowie tej książki w pewien sposób się zmieniają. Przemiana Alana wpływa na nich w pozytywny sposób. Dla mnie to niezwykłe. Jestem totalnie zauroczona Alanem. Podsumowując, uważam, że to książka, która powinna trafić do większości polskich nastolatków. Jest niezwykle mądra, pełna akceptacji i pokazująca, że ludzie zmieniają się w każdym wieku. Zasługuje na pochylenie się nad nią, przemyślenie jej i docenienie. Cieszę się, że pojawiła się w Polsce i mam nadzieję, że podobnych pojawi się więcej. Pokazywanie młodzieży, że bycie gejem czy lesbijką jest ok i jeśli czujesz, że nią/nim jesteś, to jest ok – jeśli nie czujesz, to też jest ok – jest ważne. Bo choć dziś społeczeństwo jest o wiele bardziej otwarte na homoseksualizm, to dalej coming out w młodym wieku jest przyczyną niejednego skandalu. Bardzo Wam ją polecam! Jest krótka, więc nie zajmie Wam wiele czasu, a może wnieść wiele do Waszego życia!

Czytaliście serię o Adrianie Mole'u? Alan Cole jest jest bratnią duszą, tylko z gejowskim wątkiem. Przezabawna i pożyteczna książka! Myślę, że niejednemu nastolatkowi, który w Polsce zmaga się z problemem coming outu, powieść Erica Bella może w przystępny i zabawny sposób pomóc. Fajnie, że w Polsce takich książek jest coraz więcej.