Akuszer Bogów. Nikita. Tom 2 (okładka miękka)

Jestem wielbicielką prozy Jadowskiej. Kolejna świetna książka

Cudowny spin-off serii o Dorze Wilk - w tym momencie wychodzi na prowadzenie jeśli chodzi o moje ulubione bohaterki fantasy! Czekam na dalsze części!!

super!!!!!!!!!!!!czytaj i przezywaj emocje w krainie fantazji i rzeczywistosci

Zapraszam na bloga -> https://witchmargoczyta.blogspot.com Jesteśmy jacy jesteśmy. Czyli? Nie wymagaj zbyt wiele. Kontynuacja książki "Dziewczyna z dzielnicy cudów", która na nowo wprowadza nas w świat Nikity i jej niebezpiecznych przygód. Tym razem w odsłonie "Akuszer Bogów", mamy do czynienia z nowym niebezpieczeństwem, ale i odkryciem prawdy o samej sobie. O swoim pochodzeniu, o swojej przeszłości, o tym co zostało przez kogoś zapieczętowane by ukryć prawdę. Bogowie, magiczne stworzenia, i świat ludzi, czyli wszystko w tej jednej historii zapodaje nam autorka Aneta Jadowska, która tak jak w poprzedniej części nie zapomniała o utrzymaniu mrocznego klimatu i tych cudownych ilustracji, które na nowo pozwalają nam czytelnikom dogłębniej wczuć się w akcje i świat bohaterów. Co tym razem nas tu czeka? Oj zdecydowanie nie mało! Mówiłam wam. Happy End, w tym przypadku się nie zdarza, lecz... Popełniła błąd i poznała prawdę. Nikita, splamiła swoje ręce krwią osoby, która przez całe życie była jej obca, ale okazało się, że nikt inny jak ta osoba nie była jej bliższa, jednakże czasu już nie cofnie. Pozostało jej żyć z tą świadomością. I nasza Nikita, członkini Zakonu Cieni, Berserk w samej osobie, partnerka Robina, w końcu postanawia poznać prawdę! Całe życie spędziła w kłamstwie. I nadszedł właśnie czas, by to zmienić! Nikita rusza w podróż, po Norwegii, by odnaleźć tych co znają prawdę i jej o tym powiedzą. Jak nie po dobroci, to sami wiecie, co i jak. W jej snach pojawia się osoba, o której istnieniu nie miała pojęcia - bracie bliźniaku Ture, a właściwie Erwinie, którego poznała w dniu jego śmierci. Sama się do niej przyczyniając. Nawiedza ją w snach, by wyjawić jej prawdę, ale jednocześnie ostrzec przed złem, jakie na nią czyha. Nie tylko ze strony ich ojca Ernsta, ale również Boga Odyna, który postanawia nie wiadomo z jakiej przyczyny, pojmać Nikitę, ale i również... Kogo? No właśnie, kto jeszcze chce ją dorwać? Dzięki niemu, postanawia poznać również inne Bóstwa, które żyją w Asgardzie, a by się tam dostać musi znaleźć Akuszera Bogów, który jej w tym pomoże. Jednakże, ten zgodzi się jej pomóc jeśli nie wpuści do swojego domu, innego rogatego. Co z wielkim zdziwieniem, okazuje się być Robin, który sam tego nie rozumie. Przez co, Nikita jeszcze bardziej zaczyna zastanawiać się nad jego pochodzeniem. Jak sam wspominał, jest bardzo ale to bardzo stary, niż wygląda. Powoli jego wspomnienia wracają, a tym samym coraz bardziej niepokoi go myśl, co się za jego amnezją kryję. Również jak Nikita, chce poznać prawdę o sobie, ale ta sprawa, jest jeszcze trudniejsza niż jej sama. "- Myślę, że magia Robina nie pochodzi z naszego panteonu. Nie wiem, kim jest, on też nie wie. Ale to coś zielonego. Widziałam go w lesie. Widziałam zdjęcie, jakie zrobił mu Fotograf. To jest coś leśnego, Kosma. I wiesz, co to może oznaczać?" Coś czyha za zakrętem... Prawda w końcu zostaje odkryta. Nikita przełamuję zaklęcie, które wiązało jej wspomnienia, ale i moc, która powstrzymywała prawdziwą moc Berserka. O dziwo, Nikita zaczyna powoli porozumiewać się z Panem B., który jednak nie rzuca się za każdym razem na byle przechodnia. A raczej, zaczyna powoli go rozumieć i mu współczuć, bo Berserk, to pupile Odyna, które kiedyś były spokojnymi i dobrymi istotami, które z niewiadomych przyczyn zamieniły się w chodzące maszyny do zabijania. Nie tylko Ernst, ale również i Liliana maczała swe palce, w zaklęcie uwięzienia jej pamięci. Dowiaduje się prawdy o sobie i Ture. O Bogach, które w przeszłości się nimi opiekowali i jak doszło do tego, że zostali rozdzieleni. Jesteście ciekawi co było dalej? "Akuszer Bogów" - to opowieść, która wciągnie Cię do reszty. Wartka akcja, jest tu o wiele bardziej widoczna, niżeli jej poprzedniczce. Trzeba przyznać, ale zjadłam ją w parę dni i nie mogłam przestać się dziwić temu, co odkryłam zagłębiając się w nią! Wierzcie mi, nie jesteście w stanie się zawieść, czy nawet odłożyć tą książkę na dłuższy czas, jak już się za nią zabierzecie. Do tego mogę dodać, że autorka - jak i ja - musi być fanką Avengersów! Chcecie wiedzieć, dlaczego tak twierdzę? Musicie sami to sprawdzić! Jeśli, więc nie czytaliście 1tomu, to szybko się za to zabierzcie, a jak macie już to za sobą, to co was powstrzymuje przed przeczytaniem 2tomu? Pora ruszyć tym nurtem! Nie zawiedziecie się!

Poznałam już twórczość i styl Anety Jadowskiej, dlatego po drugi tom przygód Nikity sięgnęłam bardzo chętnie, gdyż jest to postać silna, nietuzinkowa, chociaż i wrażliwa głęboko w środku, kiedy nikt nie patrzy. „Akuszer Bogów” to druga część przygód pewnej zabójczyni, kobiecie z pazurem, która nie boi się zadzierać z nadnaturalnym półświatkiem. Ponownie wędrujemy do krainy magii, fantastycznych istot, mitologicznych postaci, chociaż nie spędzimy zbyt wiele czasu w miastach Warsie i Sawie, gdyż przeszłość zmusza Nikitę do wyruszenia w drogę do tajemniczej Norwegii. Wspólnie z Nikitą będziemy wędrować z Polski do Norwegii, gdzie będziemy mieli okazję zapoznać się z istotami zamieszkującymi tamtejsze ziemie, ale to nie wszystko, uda nam się odkryć trochę sekretów z życia rodzinnego głównej bohaterki, a to nie byle, co. „-A właśnie, gdyby Baribal pytał, co robiliśmy w łazience tak długo, pamiętaj, że zabijanie cię podnieca i musiałem zaspokoić twoje żądze. -Nie powiedziałeś im tego... -Wolałem tę wersję niż to, że jesteś poważnie ranna i osłabiona. Czułem, że będziesz wolała wyjść na zboczoną niż na słabą. -Nienawidzę cię czasami. -Całe szczęście, że tylko czasami.” Po dramatycznym zakończeniu pierwszego tomu Nikita i Robin próbują rozwikłać zagadkę rodzinnych sekretów głównej bohaterki. Zmiana miejsca akcji zapoczątkowała wprowadzeniu nordyckich bogów, których darzę szczególną sympatią, co sprawia, że książka zyskała niesamowity klimat. Bardzo spodobał mi się pomysł, że w Norwegii nie ma alternatywnych miast i magia przeplata się z rzeczywistością dosłownie wszędzie jest dość oryginalny. Można tutaj spotkać szeroką gamę istot, jak wampiry, wilkołaki, szamani, anioły, diabły, wiedźmy i wiele innych istnień, co jest nie lada wyzwaniem, z czym autorka poradziła sobie bez problemu. „(..) - To wszystko jest takie poplątane, prawda? - powiedział Kosma - Całe życie wyznaczasz ludziom granice. I niektórzy, jak ja w naturalny sposób je przestrzegają. Ale są też tacy jak Dora czy Robin, którzy je ignorują. Podchodzą bliżej, dotykają mocniej, zostawiają swoje odciski palców w zakamarkach duszy. Być może myślą, że tego potrzebujesz, i być może mają rację.” Nie można nie zauważyć, jak dużą metamorfozę przeszła Nikita, w pierwszym tomie poznaliśmy ją, jako dziewczynę, która została zdradzona przez matkę, która ją nie kochała, została okaleczona przez ojca, cały czas tłumiąc w sobie uczucia i skutecznie je wypierając, jakby próbowała odebrać im istnienie. W „Akuszerze Bogów” dostrzegamy widoczną zmianę w stosunku do Robina, którego darzy zaufaniem, pomimo tego, że mężczyzna nadal ma swoje tajemnice. „Wszyscy zasługujemy na swoją porcję prawdy i odpowiedzi w miejsce niekończących się pytań.” Na początku powieści trup ściele się gładko podczas udaremnionej próby porwania naszej bohaterki, tym razem, co dziwne, jej wrogowie za wszelką cenę próbują dopaść ją żywą. Czego mogą od niej chcieć skandynawskie bóstwa? Sama bohaterka nadal jest nietuzinkowa, nieszablonowa, a przede wszystkim niebezpieczna. To twarda babka z charakterem, a jej druga natura z całą pewnością nie jednego z was zadziwi. Bardzo spodobała mi się aura tajemniczości, która została owiana przyszłość bohaterki, a także niesamowita relacja, jaką udało się nawiązać między Nikitą i Robinem. Robin jest postacią pełną kontrastów, odkrywamy w nim wrażliwość i delikatność, chociaż, na co dzień jest raczej twardy, jak na wojownika przystało. Bardzo mnie ciekawi, zwłaszcza jego zdolność obłaskawiania magii, dlatego nie mogę się doczekać, kiedy uda mi się zgłębić jego sekrety. „Niewiedza jest gorsza niż nawet najsmutniejsza prawda.” Akcja tak samo, jak w poprzedniej części płynie wartko, gna do samego końca, przez co nie ma czasu na nudę, co nie pozwala na odłożenie książki na bok. Bardzo lubię sposób prowadzenia narracji przez autorkę, jest bowiem sprawny, odpowiednio dozuje istotne fakty. Czytelnik nie czuje się przytłoczony czy zmęczony natłokiem wydarzeń. Język, którym posługuje się Jadowska jest przystępny i lekki. Rzadko się zdarza, że drugi tom serii jest lepszy od pierwszego, ale tak właśnie jest, „Akuszer Bogów” należy do rzadkości. „Szukałam dla siebie innej ścieżki, ostrożnie, po omacku, bez wzorców. Budowałam się na ruinie zaufania bliskiej osoby.” Książki Jadowskiej czyta się jednym tchem, z czystym sumieniem polecam serię przygód Nikity, wątpię, by w trzecim i ostatnim tomie moje zdanie się zmieniło. Jak poprzedni tom książkę zdobią ilustracje Magdaleny Babińskiej, co dodaje jej charakteru. „Akuszer bogów” dla mnie jest pozycją obowiązkową dla każdego fana fantastyki, wciągnie was w swój świat nie zamierzając wypuścić.

"Akuszer Bogów" to drugi tom serii Nikity. Swietnie napisana powieść, w której poznajemy cały rozbudowany i tajemniczy świat magii oraz potężnych mocy . Druga część niczym nie ustępuje pierwszej. Wartka akcja, wciągająca narracja prowadzona przez główną bohaterkę i zaskakujące, zupełnie nieprawdopodobne zdarzenia sprawiają, że powieść czyta się błyskawicznie. Nasza główna bohaterka pragnie prawdy. Po ostatnich wydarzeniach i zdobyciu nowych informacji, jest zdecydowana, by poznać swoją przeszłość. Nie wie już, komu może zaufać, a w dodatku zaczyna lubić Robina. Oboje tworzą duet, który jest niczym yin i yang. Tak różni, a jednocześnie tak idealnie do siebie pasują. W tej książce Nikita przechodzi przemianę. Bardziej otwiera się na ludzi i na świat . Nie jest już taką zimną, wyrachowaną zabójczynią, jaką bywała w pierwszym tomie serii. Tuta okazuje więcej emocji, dzięki czemu zdecydowanie łatwiej jest ją lubić. „Czasami to, czego chcemy najbardziej na świecie, odbiera nam to, czego najbardziej na świecie potrzebujemy. Chcesz prawdy i wolności. A co, jeśli nie da się ich pogodzić?” Język i styl autorki stał się jeszcze bardziej płynniejszy. Świat wykreowany też bardzo mi się podoba. Pojawiają się tutaj inne krainy, między innymi bajkowa Norwegia i świat, w którym zamieszkują bogowie. Magia wydaje się tu być jeszcze silniejsza, emanować na każdym kroku, żyć swoim życiem. Są boskie pszczoły, trolle, złowrogie kruki, huldry i wreszcie - jest Akuszer Bogów. To od niego Nikita pragnie uzyskać odpowiedzi. Postać Akuszera Bogów jest mistrzowsko wykreowana. Sama jego historia bardzo mi się spodobała i uważam ją za duży atut książki. "Wszyscy zasługujemy na swoją porcję prawdy i odpowiedzi w miejscu niekończących się pytań" Dodatkowym atutem tej powieści jest nieprzewidywalność. Były takie momenty, kiedy byłam kompletnie zaskoczona. W niektórych momentach wracałam do tego co już przeczytałam i sprawdzałam, czy aby na pewno dobrze wszystko przeczytałam. Ciągle coś się dzieje, nie sposób jest odłożyć książkę na bok. "Akuszer bogów" to świetna kontynuacja serii. Poszukiwanie siebie, odkrywanie swojej natury, norweskie klimaty. Świetni bohaterowie, niespodziewane zwroty akcji oraz niesamowity świat przedstawiony. Jak zwykle cudowna okładka narysowana przez Magdalenę Babińską przyciąga uwagę i doskonale oddaje charakter powieści. Jej grafik nie zabrakło również wewnątrz - czarno-białe, tworzą doskonałe tło, pomagają wyobrazić sobie lepiej bohaterów. czytampierwszy.pl .

Dostrzegam pewną schematyczność w powieściach Jadowskiej. Ponownie muszę porównać jej dwie serie - tę o Nikicie i Szamańską. Obie maja ten sam schemat fabularny - bohatera uciekającego przed swoją mocą i bojącego się jej w pierwszej części, w drugiej przechodzącego inicjację i godzącego się z nią. Podobnie ma się zresztą kwestia relacji bohaterów - unikanie partnera, a potem zaufanie i współpraca (Witkac i Sęp, Nikita i Robin). Można to zrzucić na karb gatunku, ale warto zwrócić uwagę na dwie rzeczy: wyzwania, jakie autorka stawia bohaterom są dość podobne, ich przemiany również, poza tym książki powstają niemal równolegle. Znajomość jednej serii sprawia, że druga staje się już nieco przewidywalna i traci swój urok. Nie jest to jedyny problem z fabułą - chwilami nie ma sensu, pozostają nierozwiązane problemy (czego właściwie chciał Amundsen od Nikity?). Ale jest i plus - fabuła w tej części jest zdecydowanie bardziej określona, do czegoś dąży i przez to staje się ciekawsza niż w części poprzedniej. Miałam nadzieję, że w tym tomie charakter zyska Robin - w poprzednim był dość mdły, ale wydawało się to sensowne zważywszy na jego brak pamięci. Tak się jednak nie dzieje. Robin dalej jest niemal całkowicie pozbawiony własnych cech charakteru, a te które ma niewiele wnoszą. Jest nieco naiwny, dopiero poznaje świat, w którym się obraca i zupełnie nie pasuje do reszty powieści, choć przyznaję - to nie jest wada. Nikita też w tym tomie nie zyskuje, zdaje się być niekonsekwentnie wykreowana. Jak na silną i świetnie wyszkoloną wojowniczkę, bardzo często traci czujność i nie wie, co dookoła niej się dzieje. Poza tym kwestia przeszłości, która raz ma znaczenie i wywołuje jakąś przemianę w bohaterce, raz przeciwnie i w sumie nie wiadomo, o co w końcu z nią chodzi. Ta nieufność wobec obcych też coraz bardziej się chwieje - Nikita bezrefleksyjnie zaczyna ufać naprawdę wielu osobom, co zupełnie nie pasuje do wcześniej kreowanego wizerunku. A co do refleksji, to naprawdę wiele pojawia się ich w tym tomie. Z jednej strony pozwalają lepiej poznać bohaterkę, z drugiej pojawiają się w niekoniecznie właściwych miejscach - potrafią spowolnić fabułę w chwili, kiedy naprawdę dynamicznie zaczyna się rozwijać. Znów pojawiają się także dłużyzny - część wspomnień i przemyśleń Nikity naprawdę można sobie bez szkody darować lub skrócić do 2-3 zdań. Akuszer bogów jest średnią kontynuacją. Potrafi zaciekawić, potrafi zmęczyć i naprawdę trudno określić, czy ostatecznie podoba się bardziej czy mniej niż część poprzednia. --- Także na coffee-kafes.blogspot.com czytampierwszy.pl

„Akuszer bogów” to drugi tom „Cyklu o Nikicie” spod pióra, znanej ze swojej pierwszej serii „Heksalogia o wiedźmie”, Anety Jadowskiej. Jak potoczą się losy Nikity, gdy wszystko, w co wierzyła, okazało się kłamstwem? Nikita, nie mogąc pogodzić się z ostatnimi wydarzeniami, wyrusza w podróż, w poszukiwaniu odpowiedzi. Jej droga jednak nie będzie łatwa, bo nie tylko fantastyczne stworzenia na nią polują, ale również zabójcy, którzy niegdyś należeli do grona jej rodziny. Bohaterka stara się walczyć z demonami własnej przeszłości i stać się zupełnie nową sobą. Do ostatnich stron jednak nie wiadomo czy tak naprawdę uda jej się wygrać tę walkę. Czego możemy spodziewać się po „Cyklu o Nikicie”? Otóż całkiem sporo. W książce znajdziemy pełną determinacji, silną bohaterkę. Rodzinne konflikty, zwłaszcza matki z córką. Próbę odkrycia własnej tożsamości i zrozumienia, do czego tak naprawdę się w życiu dąży. Wszystko to oczywiście umieszczone zostało na niezwykle barwnym, pełnym akcji tle. Aneta Jadowska jest jedną z tych nielicznych pisarek, które coraz bardziej rozkręcają się z każdym kolejnym tomem. Podczas lektury przygód Nikity nie ma mowy o żadnej nudzie. Akcja książki dzieje się na tle pełnej magii i fantastycznych stworzeń Norwegii. Pisarka odkrywa przed nami kilka tajemnic, ale na rozwiązanie kolejnych zagadek wciąż trzeba będzie poczekać. Minusem powieści natomiast jest jej ogólny chaos, gmatwanina wątków i powtarzanie niektórych rzeczy, jakby za pierwszym razem nie dotarły do czytelnika (na przykład pisarka bez przerwy przypomina nam o tym, jak zły jest ojciec Nikity). Ponieważ jednak tak naprawdę wszystko ginie ukryte pod przebojowością głównej bohaterki, nie są to kwestie, które by jakoś bardzo negatywnie wpływały na odbiór całej lektury. Na uwagę zasługuje również szata graficzna książki. Osobiście uwielbiam ilustracje Magdaleny Babińskiej – Piwowarczyk i uważam, że wraz z Anetą Jadowską stanowią doskonały duet, zawsze pełen weny i pasji. „Akuszer bogów” to naprawdę dobra kontynuacja serii. Czytelnik łakomie pożera stworzony przez Anetę Jadowską świat, a gdy się już naje i tak niecierpliwie wyczekuje na kolejną porcję. Jestem niezmiernie ciekawa, co wydarzy się w trzecim (ostatnim) tomie, noszącym tytuł „Diabelski Młyn”. „Cykl o Nikicie” natomiast polecam wszystkim tym, którzy lubią lekką i niewymagającą, ale również niezwykle barwną i pomysłową fantastykę.

Powracam dzisiaj do Was z kolejną częścią przygód naszej morderczej bohaterki — Nikity. Pewnie kilka osób już czytało wcześniej te książki, wiem, że pojawiają się na temat tej trylogii mieszane opinie, ale ja postawiłam sobie za cel, żeby pokazać Wam, dlaczego według mnie warto sięgnąć po przygody naszej bohaterki. Kilka dni wcześniej pisałam o pierwszej części, także linka znajdziecie tutaj. Aneta Jadowska to autorka, która według mnie piszę dobrze i nie zmienię swojego zdania. Zdecydowanie podoba mi się to, co wychodzi spod jej pióra, praktycznie każdy pomysł i to, jak wykreowała swój świat. Zachwycam się dalej Dzielnicą cudów — miejscem, które utknęło w czasie i mimo swojej wewnętrznej brutalności potrafi być miłe. Potrafi? Oczywiście, choć nie jest to częste zjawisko. Ludzie, którzy tam żyją i tworzą pewnego rodzaju rodzinę, bronią się za wszelką cenę i choć wykonują taki, a nie inny zawód, włos z głowy spaść im nie może. Prawdopodobnie to ja jestem dosyć dziwna, że kręci mnie miasto, w którym dochodzi do morderstw, ale autorka nie rzuca nam kolejnej wspaniałej krainy pełnej dobrodusznych stworzeń, które tylko z pozoru wydają się okrutne. Nikita wysoko znajduje się na liście moich ulubionych postaci. Ma w sobie pazura i wiemy, że z taką osobą w prawdziwym świecie wolelibyśmy nie zadzierać. Bezwzględna morderczyni. Czy tylko tyle można o niej powiedzieć? Spłaszczyć ją na tyle, by opisywać ją jako mordercę? Otóż nie, w głębi siebie pokazuje nam, że o te najważniejsze osoby potrafi się troszczyć, mimo że wiele ich nie ma, mimo że udaje pozbawioną uczuć kobietę. Ona przede wszystkim ma problem sama ze sobą i pogrążyła się w czymś, co umie według siebie najlepiej — w zabijaniu na zlecenie. W „Akuszerze bogów” pokazuje nam, że potrafi więcej niż wielu osobom się wydaje. Potrafi świetnie funkcjonować w społeczeństwie ludzi, którzy darzą ją miłym uczuciem i wszystkie sceny w rodzinnym domu Larsa były błogie, w końcu mogliśmy zobaczyć odprężoną bohaterkę, która mimo swojej natury potrafi dogadać się z dzieciakami i ich rodzicami. Tego właśnie jej brakuje, spokojnej rodziny, jednakże domyślamy się, że gdyby nie jej rodzice psychopaci, nie byłaby tym, kim jest. Kimkolwiek jest, bo Nikita zdaje sobie sprawę jak wiele rzeczy nie wie. Razem z główną bohaterką poznajemy jej przyszłość i wychodzi to zdecydowanie na plus. Dowiadujemy się co ją kształtowało, a także odkrywamy szokującą prawdę razem z nią. Rozumiem, że wielu z Was nie podoba się ta bohaterka, zabija bez mrugnięcia okiem, ale zastanawialiście się jakbyście Wy postąpili na jej miejscu? Dla niej morderstwo to szansa na pokazanie matce, że potrafi być silna. Myślę, że na początku nie chodziło jej tylko o pieniądze, chciała szacunku własnej mamy, którego nie dostała. To sprawia, że można jej współczuć, wczuć się w jej sytuację. Jeśli Aneta Jadowska usunęłaby wszystkie nadnaturalne zjawiska i napisała o tym, że Nikita była zwykłym dzieckiem skrzywdzonym przez rodziców, zapewne każdy by jej współczuł, ale przez to, kim jest znajdzie się mało takich osób. Bardzo ciekawym wątkiem jest relacja dziewczyny z Panem B., zastanawiamy się na ile jest on potworem, a jak bardzo stworzeniem, które logicznie myśli i potrafi podejmować decyzje, które nie kończą się tylko na zabójstwie. Jeśli w trzeciej części takich scen będzie więcej, wtedy ja jeszcze chętniej będę czytała tę książkę. Wszyscy zasługujemy na swoją porcję prawdy i odpowiedzi w miejsce niekończących się pytań. Nie potrafię powiedzieć jednak za dużo o Robinie. Niby był prawie cały czas obecny, ale głównie milczał. Właśnie to nie do końca mi się podobało. Gdybyśmy dostali choć jeden rozdział z jego perspektywy i zajrzeli w jego myśli, to mogłoby być coś. Teraz nie możemy się nawet dowiedzieć jak znosi swój brak pamięci, czy nie zastanawia się kim był wcześniej. Zazwyczaj w obecności Nikity tylko milczy, jakby był tłem, o którym autorka zapomniała. Doskonale zdaje sobie jednak sprawę z tego, że jego wątek rozwinie się w trzeciej części, nawet zakończenie „Akuszera bogów” na to wskazuje, ale ja chciałabym się bardziej skupić na nim. Nikita dostała odpowiedzi na kilka pytań i teraz czas skupić się na tym, kim właściwie jest ten tajemniczy mężczyzna, którego wpuściła do swojego życia. Czasami to, czego chcemy najbardziej na świecie, odbiera nam to, czego najbardziej na świecie potrzebujemy. Chcesz prawdy i wolności. A co, jeśli nie da się ich pogodzić? Wielkim plusem tej części jest rodzina Amundsenów, która wprowadza trochę ciepła do całej historii i pokazuje nam, że miłość pojawia się w tym okrutnym świecie i można się wyrzec dla niej wszystkiego. Z ciekawością chłonęłam to, jak Nikita się u nich zachowywała, a na mojej twarzy cały czas pojawiał się uśmiech. Tak przemiłej i zarazem dziwnej rodziny dawno nie było w żadnej książce, którą ostatnio czytałam. Moim największym zaskoczeniem był fakt, że w tej książce nie tylko wspominano bogów nordyckich, ale także się oni tutaj pojawiali. Wiele osób może nie wiedz

Nikita powraca! W drugiej części przygód najemniczki wraz z nią szukamy zamazanej części jej tożsamości - usuniętych wspomnień, wplecionej obcej magii, prawdziwego "ja". W tym celu Nikita podróżuje aż do pięknej i wyjątkowej Norwegii, aby spotkać się z Akuszerem Bogów. Dla tej dziewczyny nic nie jest jednak takie proste. Mimo przydzielonej ochrony i wiernego partnera, Nikita musi uporać się z kilkoma pościgami i wymknąć się zamachowcom. Jednak jej trudy zostaną wynagrodzone - pomogą jej w tym przyjaciele oraz rodzina (przynajmniej ta jej część, która aktualnie nie planuje jej zabić). Bardzo ciekawa lektura, pozwala bliżej zainteresować się tematyką mitologii nordyckiej czy samej Norwegii jako potencjalnego miejsca na urlop. Recenzja powstała dzięki uprzejmości portalu www.czytampierwszy.pl.