Achaja. Tom 3 (okładka miękka)

Trzecia część przygód księżniczki Achaji dobiegła właśnie końca. Zabierałam się za nią długo, ale jak już ruszyłam to poszło z góry. Cała ta seria ma coś urzekającego w sobie, ale co to jest to sama nie jestem w stanie stwierdzić. Historia opowiedziana miała bardzo duży potencjał, niestety gdzieś w tym wszystkim zabrakło głębi. Wątki były płytkie i momentami urywały się w jednej chwili. Co prawda czytało ją się bardzo szybko, ale na kolana na pewno nie rzuca.


Pierwsza część była chyba najfajniejsza, z kolejnymi było już coraz gorzej. Mi osobiście zupełnie nie przeszkadza język, wulgaryzmy i styl autora i to jego szowinistyczne podejście do kobiet. To był jego zamysł i w sumie się go trzymał. Zgotował on ciężki los naszej głównej postaci.


Choć to fantastyka to nie ma wyraźnego podziału na dobro i zło. Achaję na pewno nie można nazwać postacią pełną cnót i godną naśladowania. Podobnie jest w przypadku Zaana, Mereditha i Siriusa. Wojna, zbrodnia, niewolnicy, mnóstwo krwi i alkoholu, na tym głównie opiera się cała książka. Fajny w niej był fakt, że podczas czytania nie wymagała skupiania i głębszych analiz treści. Można było po nią sięgnąć o każdej porze dnia i nocy. W autobusie czy na plaży. Nie była też taka długa jak jej poprzedniczki i to na pewno na plus, bo odniosłam tutaj wrażenie, że autor za szybko wszystko rozwiązał. Walka z odwiecznym wrogiem ludzi, czyli Zakonem odbyła się na ostatnich kilkunastu stronach, podobnie też główna bitwa o Luan. Nawet nie wiem kiedy się skończyła. Nie myślałam że tak się to zakończy, ale podczas czytania całej książki wiele razy zostałam zaskoczona. Nie można na pewno zaprzeczyć że akcja była wartka i ość szybka. Nie było zbędnego przeciągania, chyba że lekko w pierwszej części, gdy poznawaliśmy losy Mereditha.


Samo zakończenie opisujące po kilkadziesiąt zdań dalsze życie głównych bohaterów było fajnym dodatkiem, choć znowu nie przypuszczałam, że nasza główna bohaterka skończy jako alkoholiczka. Sam koniec epoki antyku był również dość skrupulatnie i drobiazgowo opisany. Podobały mi się również opisy manewrów wojskowych, więc teoretycznie nie powinnam się do niczego przyczepiać, ale rzeczywiście najwyższych lotów to ona nie była i zastanawiam się ile po latach z tego mi zostanie. Nigdy nie byłam zwolenniczką książek, które opisują kobiety jako bezbronne i nie myślące jednostki, ale tutaj to chyba zdecydowanie autor wyolbrzymił naszą bohaterkę.


Oczywiście nie zamierzam wam opisywać treści. Zdecydowanie jej też nie polecę, gdyż książka posiada tyle samo zwolenników co przeciwników, więc każdy powinien zdecydować sam. Ja spędziłam w jej towarzystwie miło czas, a dla mnie przede wszystkim to się liczy. Czasami potrzebna jest książka tylko jako odskocznia od własnych myśli, a w tym przypadku ta się idealnie nada. Gdyby przyszło mi ja ocenić to dałabym jej sześć punktów. Na pewno za jakiś czas sięgnę też po książki z serii "Pomnik Cesarzowej Achaji", ale muszę na razie odpocząć i zmienić lekko klimat.


Do zobaczenia za niedługo.....


1. P O L E C A N E K O B I E T O M : "Malowany człowiek. Księga I" Peter V. Brett

2. P O L E C A N E K O B I E T O M : "Malowany człowiek. Księga II" Peter V. Brett

3. P O L E C A N E K O B I E T O M : "Karmazynowa korona" Cinda Williams Chima

4. P O L E C A N E K O B I E T O M : "ACHAJA" tom I Andrzej Ziemiański

5. P O L E C A N E K O B I E T O M : ACHAJA tom II Andrzej Ziemiański

Świetna książka, dla mnie trochę inne spojrzenie na fantastykę, odbiegające od klasycznych powieści - dużo tematów związanych z polityką, wojskiem, mniej magii czy tego typu spraw. Dobry przykład wysokiego poziomu polskiego dzieła, ale raczej dla fanów tematyki.

Seria zakupiona dla męża. Najlepszą recenzją będzie zapewne fakt, iż mąż nie przepada za czytaniem, a te przeczytał wyjątkowo szybko jakby jednym tchem 😉

Achaja bez Achai. Główna bohaterka umiera. Wolałabym aby jednak jakoś wyplatała się z problemów.

Co tutaj dużo pisać Achaja i Andrzej Ziemiański, niebezpieczne dobra mieszanka

,

Powiem tyle - warto !!! dawno się tak nie uśmiałam przy jakiejkolwiek lekturze!!! rewelacyjne dialogi, śmieszne sytuacje, ciekawe sceny batalistyczne. dużo seksu. fantastyka w najlepszym tego słowa znaczeniu ;D;D!!! warto wydać pieniązki. poza tym samo nazwisko autora zapewnia lekturę na przyzwoitym poziomie. POLECAM GORĄCO

Drogi Imperatorze! Poprzednio oceniłam pojedynczą książkę, jednak na tym świecie jest ich tyle, iż nie starczyłoby mi wszystkich dziewięciu żyć, gdybym miała zrecenzować każdą z osobna. znalazłam jednak częściowe rozwiązanie problemu. Następne recenzje dotyczyć będą trylogii, serii czy sag, chyba że któraś pozycja wyróżni się na tle pozostałych bądź seria złożona będzie z książek, których fabuły nie łączą się za sobą, a stanowią odrębne treści. Nowe postanowienie zacznę od Achai Andrzeja Ziemiańskiego, a następnie osobno prześlę Ci, Panie, dane o jej kontynuacji, gdyż osiem pozycji naraz stanowiłoby zbyt obszerny materiał do przeanalizowania. Mam nadzieję, że inni również przekazali Tobie zdobyte informacje, które okazały się przydatne. Niech Twa władza trwa wiecznie Kot (...) Pomimo licznych wątków autor umiejętnie i konsekwentnie wprowadza nowe istotne informacje, wzorowo buduje napięcie, stwarza nowe teorie (nie tylko teologiczne) oraz odsłania najmroczniejsze strony ludzkiej natury i życia. Moim zdaniem trylogia Achaja jest absolutnym mistrzostwem i dowodem kunsztu autora oraz klasyką samą w sobie. Pełna opinia pod adresem: http://zaczytanejeze.blogspot.com/2017/09/achaja-trylogia-andrzej-ziemianski.html

Kultowej serii o Achai ciąg dalszy. Przyznaję ze wstydem, nie sądziłam że kolejne części cyklu będą miały tak dobry poziom, a tymczasem Andrzej Ziemiański raz po raz sprawia czytelnikom niespodziankę serwując im powieści od których ciężko się oderwać, nawet jeśli masz masę innych obowiązków. Mnie po prostu świat przedstawiony w Achai wciągnął i to dokumentnie, jeśli fantasy, to propnuje zacząć swoją przygodę z tym gatunkiem od Achai, zawiera się w niej bowiem wszystko co wyjątkowe w takich książkach, a więc na przykład pole do popisu dla wyobraźni. Jak na mój gust Ziemiański napisał coś bardzo ciekawego.

Czy ktoś ogarnia, co się tutaj dzieje? Początek książki to jeden wielki chaos, zniechęcił mnie totalnie. Z ciekawości przeczytałam jeszcze epilog - Achaja ginie, bo była pijana i nie potrafiła się obronić? Ta wielka wojowniczka, która podnosiła się po najgorszych porażkach i nic nie było w stanie jej ruszyć, chodząca legenda skończyła jako żałosna pijaczyna? Niech ktoś napisze ten tom jeszcze raz.