wspaniała książka pisana ciekawym językiem

Ciężko znaleźć słowa by odpowiednio opisać Achaję... Książka niezwykle zaskakująca w swej treści, przesycona komizmem, ale również cierpieniem... Ciężko oderwać się od niej, nie zastanawiając się "ciekawe co się dalej stało". Bardzo lekka w czytaniu, niezwykle wyraźne opisy scen, miejsc jak i samych postaci które momentalnie poruszają wodze fantazji. Świetna powieść na lekturę przy porannej kawie, w autobusie, czy też na spokojne zaczytywanie się w łóżku pod kocykiem :) polecam zarówno Panią jak i Panom :)

Nie. Za dużo niepotrzebnych wulgaryzmów. Za dużo seksizmu. Przedmiotowego traktowania kobiet. Brak znajomości anatomii u autora i niepotrzebne wątki sado-maso.

Niezrozumiałe jest dla mnie zdziwienie, że tak dobre fantasy napisał polski autor. Przecież mamy znakomitych pisarzy fantastów, wcale nie gorszych, a kto wie czy nie lepszych od zagranicznych. Wystarczy wymienić choćby Sapkowskiego, Kossakowską, czy Ćwieka. Wracając jednak do meritum, pierwszy tom "Achai" stanowi swoisty Bildungsroman bohaterki, bardzo przekonująco nakreślony. Siłą pisarstwa powieści są świetne charakterystyki postaci oraz lekki styl pisarza, mimo że często opisywał bardzo ponure wydarzenia. Bo "Achaja", mimo rozbrajających wstawek humorystycznych, to "ciemne" fantasy. Polecam!

Ledwo zmęczyłem książkę.

Już główna postać odrzuca. Niezwykle piękna i zdolna księżniczka, dla której los jest mało łaskawy. Najpierw znienawidzona macocha, potem służba w wojsku, wojna, niewola ale jednak wszystko jej się udaje, wszystkiego uczy się strasznie szybko....
Bleh, taka Mary Sue, że się chce rzygać.

Z ostatnią stroną człowiek cieszy się, że to już koniec i nie ma ochoty sięgać po kolejne tomy.

Jeden wielki rzyg. Pan ziemniański daje upust swoim obleśnym fantazjom i cała seria skupia się na wulgarnym opisie ciał kobiet, które nie trzymają moczu. Książki polecane jedynie stulejarzom.

Obrzydliwa książka. Mokry sen autora, który ma duży problem z chowaniem swoich obrzydliwych fetyszy...

Jestem bardzo pozytywnie zaskoczony tą książką, pierwsze spotkanie z twórczością p. Ziemiańskiego okazało się bardzo pozytywnym zdarzeniem. Achaja to wspaniała lektura, bardzo przyjemnie się czyta, a wciąga na maxa. Przy tej książce nie można się nudzić, polecam Wszystkim :)
A ja lecę czytać kolejne tomy :D

Achaja to księżniczka Troy. Ma jednak jeden podstawowy problem - jej macocha jej nieznośni - i z tej przyczyna Achaja trafia do wojska. Na froncie zostaje wzięta do niewoli i tylko cudem uchodzi z życiem.
Co z tym jednak ma wspólnego stary cwany skryba zakonny Zaan, porywczy, nieobyty młodziak Sirius, a także czarownik Meredith, który otrzymał misję od samego Boga?

Achaja trafiła na moją półkę z wymiany książek. Pokładałem w niej spore nadzieje, jako że Ziemiańskiego zdążyłem już poznać i polubić, do tego pamiętałem pozytywne opinie z poświęconej fantastyce prasy... Ale kiedy zacząłem czytać, pojawiło się rozczarowanie. Początek był tak klasyczny, że aż sztampowy, styl lekki, ale nie wnoszący nic naprawdę ciekawego, postacie dość papierowe... Odłożyłem książkę i zabrałem się za inne rzeczy.

Wróciłem jednak do lektury po jakimś czasie i szybko przekonałem się, że odkładać Achai nie było warto. Powieść zaczęła się rozkręcać, nabierać oryginalności, intrygować. Dokończenie jej nie zajęło mi wiele czasu. I bawiłem się świetnie. Nie brak w niej akcji, humory, brutalności, seksu (choć łagodnego), przekleństw (tak typowych dla Ziemiańskiego), tajemnicy... Niby jest to powieść fantasy, niby nie brak w niej magii i dziwnych zjawisk, ale jest zdecydowanie bardziej przyziemna, realna, niż można by sądzić. Zaliczam to in plus, jako że za czystym fantasy (szczególnie heroic) nie przepadam.

Cóż więc mogę rzec w ramach podsumowania? Że książkę zdecydowanie warto poznać. Jak na polskie fantasy, jest to rzecz zdecydowanie bardzo udana, jedna z lepszych, jakie w tym gatunku rodzimych autorów czytałem, odpowiednio gruba, dobrze wydana, nieźle zilustrowana... I przystępna ceną. Zapewnia całkiem sporo niezłej rozrywki, trochę typowych mądrości i filozofowania też znalazło się na kartach, a to wystarcza, by nie żałować czasu poświęconego książce.

Drogi Imperatorze! Poprzednio oceniłam pojedynczą książkę, jednak na tym świecie jest ich tyle, iż nie starczyłoby mi wszystkich dziewięciu żyć, gdybym miała zrecenzować każdą z osobna. znalazłam jednak częściowe rozwiązanie problemu. Następne recenzje dotyczyć będą trylogii, serii czy sag, chyba że któraś pozycja wyróżni się na tle pozostałych bądź seria złożona będzie z książek, których fabuły nie łączą się za sobą, a stanowią odrębne treści. Nowe postanowienie zacznę od Achai Andrzeja Ziemiańskiego, a następnie osobno prześlę Ci, Panie, dane o jej kontynuacji, gdyż osiem pozycji naraz stanowiłoby zbyt obszerny materiał do przeanalizowania. Mam nadzieję, że inni również przekazali Tobie zdobyte informacje, które okazały się przydatne. Niech Twa władza trwa wiecznie Kot (...) Pomimo licznych wątków autor umiejętnie i konsekwentnie wprowadza nowe istotne informacje, wzorowo buduje napięcie, stwarza nowe teorie (nie tylko teologiczne) oraz odsłania najmroczniejsze strony ludzkiej natury i życia. Moim zdaniem trylogia Achaja jest absolutnym mistrzostwem i dowodem kunsztu autora oraz klasyką samą w sobie. Pełna opinia pod adresem: http://zaczytanejeze.blogspot.com/2017/09/achaja-trylogia-andrzej-ziemianski.html

Kultowa powieść Andrzeja Ziemiańskiego, kultowa powieść fantasy w ogóle. Na pewno jedna z moich ulubionych w tym gatunku, niesamowity klimat, wykreowania postaci oraz całej scenerii. Ziemiański pisze ze swadą i polotem co zawsze wydawało mi się jego znakiem rozpoznawczym. Historia Achai zaintrygowała mnie od pierwszych stron, czułam że stopniowo wnikam w ten świat, chłonąc go z fascynacją. Stąd też mój niekłamany podziw dla Andrzeja Ziemiańskiego za to że pisze tak dobre, wyjątkowe rzeczy. Bądź co bądź za sprawą Achai Ziemiański zafundował czytelnikom ekscytującą podróż, po której ma się chęć na więcej.

Witam pierwszy tom troszeczkę się ciągnie spodziewałem się więcej czytając recenzję cyklu, drugi tom już zupełnie co innego praktycznie wchłania czytelnika , no i niestety trzeci wielki niedosyt zbyt szybko zakończona książka , jakby zabrakło pomysłu . Polecam jednak dość ciekawa pozycja można mieć niedosyt ale to wiadomo każdy odbiera inaczej , zacząłem teraz drugi cykl pomnik cearzowej zobaczymy ;) pozdrawiam wszystkich . P. P.S. Możliwe że po prostu tak mnie wciagnelo ze jest mi mało :)

Tyle się nasłuchałem od znajomych o "Achai", że w końcu tom pierwszy wylądował w moich rękach... :) I przyznaję - wrażenie wywarł na mnie ogromne, a kolejne części już czekają na półce. Fantastyczne postaci, wartka akcja, bogactwo wątków i świetny styl - pierwsze spotkanie z panem Ziemiańskim jak najbardziej udane, mam nadzieję, że dalej będzie równie ciekawie.

"Achaja" zrobiła na mnie ogromne wrażenie, z pewnością będę do niej wracać. Teraz chcę sięgnąć po kolejne tomy. To co zwraca uwagę w "Achaji" to ogromny realizm i plastyczność w kreowaniu opisów i scen. Niejednokrotnie czułam się, jakbym namacalnie uczestniczyła w przedstawianych wydarzeniach. Trzeba tutaj oddać Ziemiańskiemu że wykonał kawał dobrej roboty.

"Achaja" to świetna książka dla kogoś kto lubi czytać i oglądać na ekranie wielkie bitwy z czasów starożytnych. Tu bohaterowie to wielcy wojownicy marzący o chwale i dobrej śmierci. Świetnie się czyta, akcja towarzyszy nam cały czas. Ciężko jest się tak po prostu oderwać, trzeba zawsze doczytać tę jedną stronę więcej. Naprawdę polecam.

Od zawsze wiadomo, że polska fantastyka jest na wysokim poziomie, dlatego z chęcią sięgnąłem po pierwszą cześć serii Andrzeja Ziemiańskiego. Świetna fantastyka, wspaniałe wykonanie i bardzo ciekawa fabuła, to to co wyróżnia Achaję spośród innych tytułów. Nabrałem ogromnej chęci na kolejny tom. Polecam.

Achaja to fantastyka w najlepszym wydaniu. Widać w tej powieści ten misterny kunszt autora, który jest w bardzo dobrej formie. Ziemiański stworzył bowiem klimat który urzeka i magnetyzuje. Świetna fabuła i postaci które tworzą bardzo przyjemny i jedyny w swoim rodzaju obraz tej powieści.

Jedyne co zasługuje na plus, to przepiękna grafika na okładce. Historia może nawet mogłaby być ciekawa, ale prostacki język, jakim książka została napisana automatycznie mnie odrzucą. Dałam szansę, przeczytałam pierwszy tom i kawałek drugiego i się poddałam

Dla fana fantasy - pozycja obowiązkowa. Dobry pomysł, niebanalne postaci, język nie naciągany i dobra akacja/intrygi. Poprawność polityczna trochę popsuła autorowi oceny, ale obiektywnie - świetne fantasy.