Między nami chaos (okładka miękka)

Arthur to młody chłopak po przejściach. Zakaz zbliżania się do byłej dziewczyny i utrata stypendium doprowadzają go do obłędu. W jego głowie piętrzy się wiele sprzecznych emocji i rozterek. Rozbity i zdezorientowany ojciec postanawia wysłać syna do wujostwa do Truckee, gdzie kiedyś mieszkał jego ukochany dziadek. Chłopak znajduje na strychu zapiski Arthura Pullmana - słynnego pisarza - swojego dziadka, które mogą mu pomóc w rozwiązaniu zagadki zniknięcia zmarłego przed laty starca. Czy podróż śladami dziadka przyniesie chłopakowi ukojenie i pozwoli odnaleźć prawdę na temat śmierci krewnego? Jeżdżąc pociągiem, Arthur odwiedza różne miejsca, dzięki którym na nowo poznaje nie tylko swojego dziadka, ale również i siebie. Jak skończy się ta podróż? Czy chłopak znajdzie odpowiedzi na nurtujące go pytania? Czy może podróż, którą odbył Arthur Pullman Senior przed śmiercią była tylko przypadkową trasą chorego na demencję człowieka? „Na końcu życia historia człowieka jest napisana słowami, których nigdy nie wypowiedział.” Zaczynając tę książkę odczuwałam wiele sprzecznych emocji. Nie do końca wiedziałam, czego się po tej historii spodziewać, ani czy moja silna emocjonalna więź ze zmarłym już dziadkiem, pozwoli mi bez problemów przebrnąć przez historię Artura i jego dziadka. Początki były trudne, nie dlatego, że coś było nie tak z treścią, ale musiałam skutecznie odciąć własne przeżycia i doświadczenia od tego, co właśnie czytam. Gdy mi się to udało, książka bardzo mnie wciągnęła. Już samo to, że wnuk postanawia odnaleźć prawdę i wyrusza w podróż by zrozumieć, czemu jego kochany dziadek odszedł tak nagle, totalnie mną poruszyło. Książka bardzo niepozorna i nawet to, że fabuła dość powoli się rozkręcała, nie zniechęciło mnie do podróżowania wraz z Arturem. Ciekawa i niebanalna historia, tajemnice i klimat, dzięki któremu książka bardzo dużo zyskuje, to tylko niektóre z atutów tej historii. Warto też wspomnieć o stylu autora, który płynnie prowadzi nas przez fabułę, co rusz zaskakując nas, oraz zwrócić uwagę na przyciągającą wzrok, oryginalną i wręcz hipnotyzującą okładkę. Muszę przyznać, że ogromnie się cieszę, że miałam szansę przeczytać tę poruszającą i ciekawą książkę. Szczerze polecam!

Książka wywarła na mnie wrażenie. Takiego zakończenia się nie spodziewałam. Opowiada losy osiemnastoletniego Arthura Louisa Pullmana Trzeciego, którego życie całkowicie się komplikuje. Sądowy zakaz zbliżania się do swojej byłej dziewczyny, zostanie oszukanym przez najlepszego przyjaciela, dlatego wyjeżdża do wujostwa w Truckee. Na poddaszu znajduje wskazówkę, którą zostawił jego dziadek. Jeszcze nie wie, że mogła być skierowana nie dla niego. Książkę przeczytałam prawie jednym tchem. Spodobał mi się styl pisania autora. Poezja zawarta w powieści również była ciekawa. Polecam. https://czytampierwszy.pl/

Arthur miał dziadka słynnego pisarza. Mężczyzna na tydzień przed śmiercią zniknął - wyjechał nie wiadomo dokąd, co robił, z kim się spotkał. Chłopak znajduje wiersz napisany na krótko przed wyjazdem dziadka i uznając go za wskazówkę, postanawia ruszyć w podróż jego śladami. Między nami chaos jest jedną z ciekawszych młodzieżówek, jakie ostatnio czytałam. Przede wszystkim wyróżnia się na poziomie fabularnym - to nie jest prosta opowieść o młodzieńczej przygodzie z wiodącym prym wątkiem miłosnym. Miłość jest, ale na pograniczu, pojawiająca się i znikająca, nie do końca wyjaśniona czy pewna. Nie do zignorowania, ale też nie przyciągnie całej uwagi. Młodzieńcza przygoda - w pewnym sensie, ale na pewno nie w popularnym ujęciu. Przeciwnie, powieść prowadzi nas tropem poezji, którą interpretują bohaterowie, ale którą warto poczytać także w kontekście ich poczynań - to nie tylko kolejne wskazówki, dokąd mają się udać bohaterowie, ale i znakomity komentarz do ich własnego zagubienia. Poza tym ta przygoda jest mocno nacechowana mroczniejszymi przeżyciami i przemyśleniami, poważniejszymi niż zwykle - utratą bliskich, ich poważną chorobą, złamaniem marzeń o przyszłości, zdradą. Dotyczy ludzi, którzy w jakiś sposób są złamani, skrzywdzeni przez świat i muszą się odnaleźć. To także walka o lepszy świat, ale nie pozbawiona wątpliwości. Właśnie ta walka jest jednym z ciekawszych elementów powieści. Dominuje tu jedna ideologia, nietrudna do rozszyfrowania - komunizm. Myślę, że Europejczycy będą mieli jasne skojarzenia i obawy, gdy w powieści pojawi Jack i zacznie snuć swoją wizję i interpretację świata. Nie wiem jak widzą to Amerykanie, ale nie powiem - ciekawie byłoby się tego dowiedzieć. Autor wyraźnie pokazuje nam, co na ten temat myśli i widzimy, że nic dobrego, choć pewnej racji nie możemy odmówić wyznawcom Wielkiego Celu. Miller bardzo umiejętnie stworzył ten wątek, przekazując co ma na myśli w sposób jasny, ale i pozostawiający pole do namysłu. Nieco gorzej wygląda kwestia bohaterów o imieniu Arthur - główny bohater, jego ojciec i dziadek. Pytanie jakie się nasuwa na początku, to dlaczego wszyscy trzej mężczyźni, na różnych etapach życia, noszą to samo miano. Najprostszą odpowiedzią zdaje się być to, że po prostu stanowią w pewien sposób tę samą postać (symbolicznie), powtórzenie schematu, pozwalające na pełne zrozumienie ich motywacji. Coś takiego rzeczywiście widać w ich konstrukcji, szczególnie na linii Arthur I - Arthur III, którzy są do siebie mocno podobni. Niestety, schemat zawodzi głownie za sprawą słabego przedstawienia Arthura II. W jego przypadku w dużej mierze musimy zaufać ocenie syna, a ten niekoniecznie jest obiektywny i pełen zrozumienia dla ojca. Sama postać ma niewiele miejsca i niełatwą ją zrozumieć, ocenić czy scharakteryzować. Jest to jednak tylko wpadka, bo o pozostałych postaciach można mówić wiele, ale na pewno nie to, że są mało wyraziste. Przede wszystkim świetna jest postać Jacka - młody, zagubiony idealista, który próbuje walczyć o nowy, według własnego uznania, lepszy świat. Cała jego desperacja, skrajne skupienie na celu są oddane świetnie. Bardzo dobrze wypada także Mara i jej zagubienie, próba ukrycia przeszłości, w pewien sposób jej fałszowania, bo rzeczywistość jest zbyt okrutna. No i Arthur I, też zagubiony, z przeszłością, do której nawet przed samym sobą nie chce się przyznać, a którą poznajemy po drodze. Są też postacie drugoplanowe, epizodyczne, którym również nie brak charakteru i które pokazują trochę inny świat. Między nami chaos jest dobrą i ciekawą powieścią. Mam wrażenie, że nie trafi do wszystkich - to nie jest klasyczna lekka młodzieżówka - ale warto dać tej książce szansę. S. Miller, Między nami chaos, przeł. M. Grala-Kowalska, Warszawa 2018. czytampierwszy.pl

Młodzieżówki są dla mnie książkami, których nigdy nie można być do końca pewnym. Potrafią się okazać zupełnym rozczarowaniem, klonem i schematem, albo paradoksalnie zaproponować coś nowego, świeżego i odkrywczego. I za każdym razem, kiedy sięgam po taki tytuł, czuję zarówno obawę, jak i ekscytację. Do której kategorii zaliczyłam „Między nami chaos”? Jednego dnia zwyczajny, miły chłopak, drugiego... kryminalista. Życie osiemnastoletniego Arthura nagle się skomplikowało. I powodem nie jest zwyczajna burza hormonów, ale sądowy zakaz zbliżania się do byłej dziewczyny. A zraz potem przymusowy wyjazd do wujostwa. I kiedy chłopak jest przekonany, że zmarnuje kolejne wakacje, w ręce trafia mu dziennik nieżyjącego już dziadka. Czyta w nim o ostatniej podróży swojego przodka, wyjątkowo dziwnej i niepokojącej. Arthur chce ustalić, co tak naprawdę się wydarzyło i czy... staruszek faktycznie nie żyje. "Na końcu życia historia człowieka jest napisana słowami, których nigdy nie wypowiedział". Wciągnęłam się w tę powieść już od pierwszej strony! Absolutnie pokochałam narrację głównego bohatera, uwielbiam cyniczny „język” oraz krytyczny punkt widzenia, a tutaj mamy ich pod dostatkiem. Główny bohater to klasyczny nastolatek, ma muchy w nosie praktycznie w zestawie z dowcipem. I to połączenie naprawdę świetnie sprawdza się w książce. Trochę cynicznie, trochę żartobliwie, ale też bardzo celnie. Ciąg dalszy na: https://www.recenzjenawidelcu.pl/2019/03/miedzy-nami-chaos-samuel-miller.html

Ta powieść jest jak nastolatek. Trochę trudna, niezrozumiała, piękna i patetyczna, dorosła i niedojrzała jednocześnie. I taki jest również bohater tej książki. Arthur szuka siebie, bo pogubiony i przytłoczony ostatnimi wydarzeniami nie widzi sensu. Jego dziadek nie żyje, a ta śmierć jest solą w oku całej rodziny. Obwinia o nią swojego ojca, z którym ostatnio mu się nie układa. Dziewczyna zdradza go ze jego najlepszym przyjacielem, a wywołana tym wydarzeniem agresja, skutkuje zakazem zbliżania się. I gdy wszystko się wali, Arthur znajduje liścik od dziadka i postanawia ruszyć jego śladem. "To ma sens - prawda jest rzeczą subiektywną; nie ma czegoś takiego jak rzeczywistość, a jedynie to, co uznamy za rzeczywistość." To nie jest książka na jeden wieczór, bo wymaga trochę więcej uwagi. Akcja jest raczej powolna, stateczna, okraszona filozoficznymi przemyśleniami. W dodatku w powieść mamy wplecone fragmenty, będące twórczością dziadka bohatera, pisane w dość specyficzny sposób. Autor jednak mocno zadbał o autentyczność i spójność powieści. Dobrze też, że poruszył trochę głębiej temat choroby alzheimera, z którą to borykał się dziadek Arthura. "- Myślę, że najtrudniejsze w ucieczce jest się nie cofnąć, ale u nas to żaden problem. - Wręczyła mi bilet. - Pociąg nie może zawrócić." Podróż, choroba, literatura, tajne stowarzyszenia, poszukiwanie sensu, brak zaufania, miłość. To wszystko tu znajdziemy. Osobiście uważam, że jest godna uwagi i warta przeczytania. "Czasami jedyny sposób, żeby nauczyć kogoś doceniać to, co ma, to mu to zabrać." Za egzemplarz dziękuję portalowi czytampierwszy.pl

Arthur Louis Pullman Trzeci to wnuk bardzo znanego autora, Arthura Loisa Pullmana. Po tym jak jego dziewczyna oskarża go w sądzie i otrzymuje zakaz zbliżania się do niej, jego rodzice wysyłają go na pewien czas do Truckee. Mieszka tam jego wujostwo. Podczas pobytu, niespodziewanie trafia na tekst swojego dziadka ze wskazówką, gdzie dalej ma się udać. Arthur wyrusza w podróż za dziadkiem, który tydzień przed swoją śmiercią wyruszył w zagadkową podróż. Ale czy na pewno nie żyje? Czy wolelibyście żyć z koszmarną prawdą, czy w błogiej nieświadomości? W książce znajdziemy poezję, która według mnie nie jest łatwa w odbiorze. Do stylu autora musiałem się przyzwyczaić. Jednak fabuła z każdą stroną jest ciekawsza, a akcja nabiera prędkości. Takiego zakończenia się nie spodziewałem. Cytaty z książki: "Tylko głupiec jest pewien wszystkiego,prawdziwy umysł opiera się na umiejętności wątpienia." "arogancja jest najczęściej maską tchórzostwa" https://czytampierwszy.pl/

Arthur Louis Pullman Trzeci, wnuk znanego pisarza, Arthura Louisa Pullmana, dostaje sądowy zakaz zbliżania się do swojej byłej dziewczyny. Rodzice wysyłają go do wujostwa w Truckee, gdzie znajduje zapiski swojego dziadka. To one stają się podstawą, do poszukiwania prawdy o przeszłości Arthura Louisa Pullana, który w tydzień przed swoją śmiercią wyruszył w tajemniczą podróż. Arthur nie wie, że podróż może prowadzić również do odkrycia samego siebie. Książka nie jest napisana prostym językiem, zawiera poezję, ale pomimo to mogę wam ją polecić. Wielowątkowa, z niebanalnym zakończeniem. "arogancja jest najczęściej maską tchórzostwa" "czasami coś co błyszczy jak złoto, jest tak naprawdę gównem". https://czytampierwszy.pl/pl/

Książka opowiada losy osiemnastoletniego Arthura Louisa Pullmana Trzeciego. Jego życie wali się w gruzach, gdy dostaje sądowy zakaz zbliżania się do swojej byłej dziewczyny. Rodzice postanawiają wysłać go do wujostwa w Truckee. To tam natrafia na notatki swojego dziadka, które rozpoczną jego wyprawę po Ameryce. Dziadek chłopaka, Arthur Lois Pullman, był znanym pisarzem, który tydzień przed swoją śmiercią wyruszył w tajemniczą podróż. Jaki był jej cel? Czy Arthur Louis Pullman na pewno nie żyje? Przyznam szczerze, że na początku książka zachwyciła mnie okładką. Spodziewałem się czego lekkiego, młodzieżowego. Znalazłem natomiast wielowątkową, po części wypełnioną poezją powieść o odkrywaniu własnego siebie i nie tylko. Nie jestem pewien czy zakwalifikowałbym ją do literatury młodzieżowej. Na pewno muszę stwierdzić, że nie czyta jej się lekko. Jednakże fabuła jest interesująca. Spodobał mi się motyw podróży w poszukiwaniu własnego siebie. Pomimo, że nie cała poezja zawarta w powieści była dla mnie zrozumiała, w większość przypadków przypadła mi do gustu. Z każdą stroną coraz bardziej przyzwyczajałem się do stylu autora. Wraz z nowymi stronami, odkrywały się sekrety z przeszłości dziadka Arthura Louisa Pullmana Trzeciego, która może wcale nie była taka nudna jak się wydawało. Czy aby na pewno miał chorobę alzheimera? Jeśli tak, to co spowodowało, że tak szybko zaczął tracić pamięć? Czasami lepiej jest żyć w błogiej nieświadomości. Podsumowując, pomimo że książka nie jest łatwa w odbiorze, moim zdaniem warto się z nią zapoznać. Z każdą stroną staje się ciekawsza, a akcja nabiera tępa. Samuel Miller stworzył intrygujące postacie. Polecam. Moje ulubione cytaty to: „Czasami jedyny sposób, żeby nauczyć kogoś doceniać to, co ma, to mu to zabrać." „Jestem niczym więcej jak mozaiką ludzi, których spotkałem &tego, co ze sobą nieśli.” „Tylko głupiec jest pewien wszystkiego, a prawdziwy rozum opiera się na umiejętności wątpienia.” Za możliwość przeczytania dziękuję portalowi: https://czytampierwszy.pl/pl/

Życie osiemnastoletniego Arthura Louisa Pullmana Trzeciego nagle komplikuje się – traci stypendium, szansę na studia, a także dziewczynę, do której dostał sądowy zakaz zbliżania się. Ojciec Arthura, chcąc przywrócić mu równowagę, wysyła go do wujostwa mieszkającego w Truckee. U nich chłopak odkrywa dziennik swojego nieżyjącego dziadka, słynnego pisarza – Arthura Louisa Pullmana Pierwszego, który na tydzień przed swoją śmiercią wyruszył w tajemniczą podróż. Arthur znajduje w dzienniku wskazówki i decyduje się ruszyć śladami swojego dziadka, odtwarzając przy tym ostatnie dni jego życia. Chce dowiedzieć się, kim naprawdę był dziadek i czego szukał, nie wie jednak, że tak naprawdę na końcu podróży odkryje rodzinną tajemnicę oraz pozna prawdziwego siebie… „przekleństwem czucia wszystkiego jest bolesna świadomość, kiedy nie czujesz nic". Książka jest zakwalifikowana jako literatura młodzieżowa, nie wiem jednak, czy słusznie. Uważam, że jest ona skierowana do nieco starszej młodzieży, ponieważ książka porusza tematy trudne i takie, którymi świeżo upieczeni nastolatkowie mogą być rozczarowani, czy wręcz znudzeni. Samuel Miller, tworząc postać Arthura Louisa Pullmana Pierwszego, wplata dwa znaczące wątki: historyczny (protesty przeciwko wojnie w Wietnamie) oraz literacki (pisarzy pokolenia beatników). Jest to książka bardzo wciągająca i taka, nad którą zdecydowanie trzeba się pochylić i poddać się refleksji. Autor przeplata także przygody Arthura z niby chaotyczną poezją jego dziadka, co bardzo mi się podobało. Ogromny plus za zaskakujące i szokujące zakończenie. „W pewnym momencie ciało przestaje zmagać się z bólem i staje się nim. Gdy nie czujesz nic, to przestaniesz być człowiekiem". Wielkie ukłony w stronę Samuela Millera, ponieważ stworzył kawał dobrej książki, która jest zresztą Jego debiutem (!). Czekam na więcej. Oczywiście polecam wszystkim, nie tylko młodzieży. Za możliwość przeczytania dziękuję portalowi www.czytampierwszy.pl

Styl pisania autora nie jest łatwy, jak i cała ta książka. W treść powieści wplatane są wiersze dziadka, które są chaotyczne, niezrozumiałe, a także posiadają błędy. Jest to książka której trzeba poświecić więcej czasu, aby odkryć sens podróży, problemy rodzinne. Motyw tej książki to zdecydowanie podróż. Arthur wsiada do pociągu i jedzie, los mu sprzyja bo pomimo tak małych wskazówek sprytnie trafia do każdego celu. Od początku jesteśmy wrzuceni na głęboką wodę, nie wiadomo do końca o co chodzi z tą jego dziewczyną, utraconym stypendium, a co ważne, ręką w gipsie. Z biegiem przewracanych stron dawane są nam kolejne informacje. Osobiście byłam zdezorientowana czytając tę powieść, przez to, te informacje nie są podane od razu. Dla Arthura ta podróż była ważna również z własnego powodu, bo mógł odnaleźć siebie. Pogubił się we własnym życiu, a ta droga, uświadomiła mu pewnie rzeczy. Chłopak ma halucynacje, widzi swoją byłą dziewczynę i przyjaciela. Rozmawiając z kimś słyszy również tamtych, co sprawia, że ma problemy z podjęciem racjonalnych decyzji. Wskazuję to na duże problemy psychiczne bohatera. Ma ojca, ma ciocię, wujka, ale tak na prawdę jest osamotniony. Nikt tak dokładnie nie znał dziadka Arthura, on chciał go poznać, próbował poprzez czytanie jego wierszy, rozmowy z osobami którego go znały, czuł, że potrzebuję prawdy i wiedzy, dążył do tego. Książka w całym swoim ogóle jest bardzo dobrym tworem. Na to czy ta książka nam się spodoba, bardziej czy mniej, mają wpływy nasze preferencje. Czytałam dwie książki Greena Szukając alaski i Papierowe miasta one były dobre, podobały mi się, ale nie czuję żeby motyw podróży, drogi był dla mnie. Między nami chaos jest książką w tym klimacie, dlatego z przyczyn osobistych nie stoi u mnie jako wybitna, najlepsza książka, bo nie czuję tego. Między nami chaos nie jest łatwą książka, wymaga skupienia, czasu i przemyśleń. Arthur to nastolatek z wieloma problemami, odbywa podróż bo chcę poznać głębiej swojego dziadka, ale również potrzebuję poukładać swoje życie. Dziadek Arthura jest tajemniczą postacią, można by myśleć, czytając, że wszystko już wiemy, ale pozory mogą mylić. Okłada powieści przyciąga wzrok, jest piękna i znacząca w treści. Chaos w życiu chłopaka, chaotyczne wiersze i życie starca, chaotyczna podróż. Książkę mogę polecić każdemu kto lubi motyw drogi, podróży, odkrywania siebie. Książka wartościowa, pokazująca problemy rodzinne, również ojca z synem. Warto się z nią zapoznać. Książkę przeczytałam dzięki https://czytampierwszy.pl/pl/ "Na końcu życia historia człowieka jest napisana słowami, których nigdy nie wypowiedział." "Czasami jedyny sposób, żeby nauczyć kogoś doceniać to, co ma, to mu to zabrać"