Między nami chaos (okładka miękka)

Przyjaciółka zadowolona z prezentu, więc chyba mogę polecić :)

2/5

Arthur to młody chłopak po przejściach. Zakaz zbliżania się do byłej dziewczyny i utrata stypendium doprowadzają go do obłędu. W jego głowie piętrzy się wiele sprzecznych emocji i rozterek. Rozbity i zdezorientowany ojciec postanawia wysłać syna do wujostwa do Truckee, gdzie kiedyś mieszkał jego ukochany dziadek. Chłopak znajduje na strychu zapiski Arthura Pullmana - słynnego pisarza - swojego dziadka, które mogą mu pomóc w rozwiązaniu zagadki zniknięcia zmarłego przed laty starca. Czy podróż śladami dziadka przyniesie chłopakowi ukojenie i pozwoli odnaleźć prawdę na temat śmierci krewnego? Jeżdżąc pociągiem, Arthur odwiedza różne miejsca, dzięki którym na nowo poznaje nie tylko swojego dziadka, ale również i siebie. Jak skończy się ta podróż? Czy chłopak znajdzie odpowiedzi na nurtujące go pytania? Czy może podróż, którą odbył Arthur Pullman Senior przed śmiercią była tylko przypadkową trasą chorego na demencję człowieka? „Na końcu życia historia człowieka jest napisana słowami, których nigdy nie wypowiedział.” Zaczynając tę książkę odczuwałam wiele sprzecznych emocji. Nie do końca wiedziałam, czego się po tej historii spodziewać, ani czy moja silna emocjonalna więź ze zmarłym już dziadkiem, pozwoli mi bez problemów przebrnąć przez historię Artura i jego dziadka. Początki były trudne, nie dlatego, że coś było nie tak z treścią, ale musiałam skutecznie odciąć własne przeżycia i doświadczenia od tego, co właśnie czytam. Gdy mi się to udało, książka bardzo mnie wciągnęła. Już samo to, że wnuk postanawia odnaleźć prawdę i wyrusza w podróż by zrozumieć, czemu jego kochany dziadek odszedł tak nagle, totalnie mną poruszyło. Książka bardzo niepozorna i nawet to, że fabuła dość powoli się rozkręcała, nie zniechęciło mnie do podróżowania wraz z Arturem. Ciekawa i niebanalna historia, tajemnice i klimat, dzięki któremu książka bardzo dużo zyskuje, to tylko niektóre z atutów tej historii. Warto też wspomnieć o stylu autora, który płynnie prowadzi nas przez fabułę, co rusz zaskakując nas, oraz zwrócić uwagę na przyciągającą wzrok, oryginalną i wręcz hipnotyzującą okładkę. Muszę przyznać, że ogromnie się cieszę, że miałam szansę przeczytać tę poruszającą i ciekawą książkę. Szczerze polecam!

Młodzieżówki są dla mnie książkami, których nigdy nie można być do końca pewnym. Potrafią się okazać zupełnym rozczarowaniem, klonem i schematem, albo paradoksalnie zaproponować coś nowego, świeżego i odkrywczego. I za każdym razem, kiedy sięgam po taki tytuł, czuję zarówno obawę, jak i ekscytację. Do której kategorii zaliczyłam „Między nami chaos”? Jednego dnia zwyczajny, miły chłopak, drugiego... kryminalista. Życie osiemnastoletniego Arthura nagle się skomplikowało. I powodem nie jest zwyczajna burza hormonów, ale sądowy zakaz zbliżania się do byłej dziewczyny. A zraz potem przymusowy wyjazd do wujostwa. I kiedy chłopak jest przekonany, że zmarnuje kolejne wakacje, w ręce trafia mu dziennik nieżyjącego już dziadka. Czyta w nim o ostatniej podróży swojego przodka, wyjątkowo dziwnej i niepokojącej. Arthur chce ustalić, co tak naprawdę się wydarzyło i czy... staruszek faktycznie nie żyje. "Na końcu życia historia człowieka jest napisana słowami, których nigdy nie wypowiedział". Wciągnęłam się w tę powieść już od pierwszej strony! Absolutnie pokochałam narrację głównego bohatera, uwielbiam cyniczny „język” oraz krytyczny punkt widzenia, a tutaj mamy ich pod dostatkiem. Główny bohater to klasyczny nastolatek, ma muchy w nosie praktycznie w zestawie z dowcipem. I to połączenie naprawdę świetnie sprawdza się w książce. Trochę cynicznie, trochę żartobliwie, ale też bardzo celnie. Ciąg dalszy na: https://www.recenzjenawidelcu.pl/2019/03/miedzy-nami-chaos-samuel-miller.html

Ta powieść jest jak nastolatek. Trochę trudna, niezrozumiała, piękna i patetyczna, dorosła i niedojrzała jednocześnie. I taki jest również bohater tej książki. Arthur szuka siebie, bo pogubiony i przytłoczony ostatnimi wydarzeniami nie widzi sensu. Jego dziadek nie żyje, a ta śmierć jest solą w oku całej rodziny. Obwinia o nią swojego ojca, z którym ostatnio mu się nie układa. Dziewczyna zdradza go ze jego najlepszym przyjacielem, a wywołana tym wydarzeniem agresja, skutkuje zakazem zbliżania się. I gdy wszystko się wali, Arthur znajduje liścik od dziadka i postanawia ruszyć jego śladem. "To ma sens - prawda jest rzeczą subiektywną; nie ma czegoś takiego jak rzeczywistość, a jedynie to, co uznamy za rzeczywistość." To nie jest książka na jeden wieczór, bo wymaga trochę więcej uwagi. Akcja jest raczej powolna, stateczna, okraszona filozoficznymi przemyśleniami. W dodatku w powieść mamy wplecone fragmenty, będące twórczością dziadka bohatera, pisane w dość specyficzny sposób. Autor jednak mocno zadbał o autentyczność i spójność powieści. Dobrze też, że poruszył trochę głębiej temat choroby alzheimera, z którą to borykał się dziadek Arthura. "- Myślę, że najtrudniejsze w ucieczce jest się nie cofnąć, ale u nas to żaden problem. - Wręczyła mi bilet. - Pociąg nie może zawrócić." Podróż, choroba, literatura, tajne stowarzyszenia, poszukiwanie sensu, brak zaufania, miłość. To wszystko tu znajdziemy. Osobiście uważam, że jest godna uwagi i warta przeczytania. "Czasami jedyny sposób, żeby nauczyć kogoś doceniać to, co ma, to mu to zabrać." Za egzemplarz dziękuję portalowi czytampierwszy.pl

Arthur Louis Pullman Trzeci to wnuk bardzo znanego autora, Arthura Loisa Pullmana. Po tym jak jego dziewczyna oskarża go w sądzie i otrzymuje zakaz zbliżania się do niej, jego rodzice wysyłają go na pewien czas do Truckee. Mieszka tam jego wujostwo. Podczas pobytu, niespodziewanie trafia na tekst swojego dziadka ze wskazówką, gdzie dalej ma się udać. Arthur wyrusza w podróż za dziadkiem, który tydzień przed swoją śmiercią wyruszył w zagadkową podróż. Ale czy na pewno nie żyje? Czy wolelibyście żyć z koszmarną prawdą, czy w błogiej nieświadomości? W książce znajdziemy poezję, która według mnie nie jest łatwa w odbiorze. Do stylu autora musiałem się przyzwyczaić. Jednak fabuła z każdą stroną jest ciekawsza, a akcja nabiera prędkości. Takiego zakończenia się nie spodziewałem. Cytaty z książki: "Tylko głupiec jest pewien wszystkiego,prawdziwy umysł opiera się na umiejętności wątpienia." "arogancja jest najczęściej maską tchórzostwa" https://czytampierwszy.pl/

Arthur Louis Pullman Trzeci, wnuk znanego pisarza, Arthura Louisa Pullmana, dostaje sądowy zakaz zbliżania się do swojej byłej dziewczyny. Rodzice wysyłają go do wujostwa w Truckee, gdzie znajduje zapiski swojego dziadka. To one stają się podstawą, do poszukiwania prawdy o przeszłości Arthura Louisa Pullana, który w tydzień przed swoją śmiercią wyruszył w tajemniczą podróż. Arthur nie wie, że podróż może prowadzić również do odkrycia samego siebie. Książka nie jest napisana prostym językiem, zawiera poezję, ale pomimo to mogę wam ją polecić. Wielowątkowa, z niebanalnym zakończeniem. "arogancja jest najczęściej maską tchórzostwa" "czasami coś co błyszczy jak złoto, jest tak naprawdę gównem". https://czytampierwszy.pl/pl/

Książka opowiada losy osiemnastoletniego Arthura Louisa Pullmana Trzeciego. Jego życie wali się w gruzach, gdy dostaje sądowy zakaz zbliżania się do swojej byłej dziewczyny. Rodzice postanawiają wysłać go do wujostwa w Truckee. To tam natrafia na notatki swojego dziadka, które rozpoczną jego wyprawę po Ameryce. Dziadek chłopaka, Arthur Lois Pullman, był znanym pisarzem, który tydzień przed swoją śmiercią wyruszył w tajemniczą podróż. Jaki był jej cel? Czy Arthur Louis Pullman na pewno nie żyje? Przyznam szczerze, że na początku książka zachwyciła mnie okładką. Spodziewałem się czego lekkiego, młodzieżowego. Znalazłem natomiast wielowątkową, po części wypełnioną poezją powieść o odkrywaniu własnego siebie i nie tylko. Nie jestem pewien czy zakwalifikowałbym ją do literatury młodzieżowej. Na pewno muszę stwierdzić, że nie czyta jej się lekko. Jednakże fabuła jest interesująca. Spodobał mi się motyw podróży w poszukiwaniu własnego siebie. Pomimo, że nie cała poezja zawarta w powieści była dla mnie zrozumiała, w większość przypadków przypadła mi do gustu. Z każdą stroną coraz bardziej przyzwyczajałem się do stylu autora. Wraz z nowymi stronami, odkrywały się sekrety z przeszłości dziadka Arthura Louisa Pullmana Trzeciego, która może wcale nie była taka nudna jak się wydawało. Czy aby na pewno miał chorobę alzheimera? Jeśli tak, to co spowodowało, że tak szybko zaczął tracić pamięć? Czasami lepiej jest żyć w błogiej nieświadomości. Podsumowując, pomimo że książka nie jest łatwa w odbiorze, moim zdaniem warto się z nią zapoznać. Z każdą stroną staje się ciekawsza, a akcja nabiera tępa. Samuel Miller stworzył intrygujące postacie. Polecam. Moje ulubione cytaty to: „Czasami jedyny sposób, żeby nauczyć kogoś doceniać to, co ma, to mu to zabrać." „Jestem niczym więcej jak mozaiką ludzi, których spotkałem &tego, co ze sobą nieśli.” „Tylko głupiec jest pewien wszystkiego, a prawdziwy rozum opiera się na umiejętności wątpienia.” Za możliwość przeczytania dziękuję portalowi: https://czytampierwszy.pl/pl/

Literatura młodzieżowa bardzo często określana jest jako ta, która porusza trywialną tematykę, skupia się na pierwszych miłostkach i pozwala na odprężenie. Po przeczytaniu „Między nami chaos” muszę stwierdzić, że te stereotypy niezwykle krzywdzą ten gatunek. Czym więc jest debiut Samuela Millera? Trzeba przyznać, że tym, co przyciąga wzrok czytelnika do tej książki i zachęca do jej przeczytania to wspaniała okładka. Kolorowa, niebanalna i, co można stwierdzić dopiero po lekturze, niezwykle symboliczna. Jednak oprócz wspaniałej oprawy graficznej, „Między nami chaos” skrywa piękne wnętrze – opowieść o bólu i poszukiwaniu siebie. Ta historia będzie idealna dla miłośników prozy Johna Greena i bardzo popularnego ostatnimi czasy na polskim rynku wydawniczym Adama Silvery. Niezwykle twórcza i dobrze zrealizowana jest koncepcja całej powieści i jej kompozycja. Historia dzieli się, można powiedzieć, na trzy części: historia Arthura, zapiski z jego pamiętników i wiersze dziadka. Te trzy elementy łączą się i przeplatają, tworząc spójną całość. Taki zabieg kompozycyjny z pewnością nie jest łatwy, gdyż dosyć łatwo można się pogubić i w efekcie otrzymać miszmasz niemający sensu. W przypadku „Między nami chaos” na szczęście rezultat wypada jak najbardziej pozytywnie. Warto jednak dodać, że poezja zawarta w tej powieści nie jest oczywista, a już na pewno niełatwa do zinterpretowania osobom, które nie parają się wierszami. Nie znaczy to jednak, że nie można wtedy sięgnąć po tę historię, gdyż wraz z rozwojem fabuły wszystko zaczyna stawać się bardziej klarowne. W książce tej odnaleźć można nawiązania historyczne, przy czym widać, że są one poparte wiedzą merytoryczną samego autora. Co ważne, zrozumieją je nie tylko osoby interesujące się tematem tj. zamieszki przeciwko wojnie w Wietnamie, ale także te niezaznajomione z tą kwestią. Poruszenie wątku, nazwijmy to, realistycznego w połączeniu z fikcją sprawia, że powieść staje się w oczach czytelnika jeszcze bardziej ciekawa i absorbująca. „Między nami chaos” to historia, dla której duże znaczenie ma motyw podróży. W przypadku książki Samuela Millera, tak jak w przypadku wielu innych książek poruszających ten wątek, wędrówka bohatera w sensie dosłownym staje się pretekstem do rozpoczęcia podróży w głąb siebie. Arthur odkrywając kolejne miejsca Ameryki, które wcześniej na potrzeby powieści odwiedził sam autor, odkrywa także odpowiedzi na nurtujące go pytania, co, mimo że jest dosyć często wykorzystywane w powieściach, nie przestaje intrygować. Arthur, główny bohater powieści, także może wzbudzić ciekawość czytelnika. Pełen tajemnic, zamknięty, zmagający się w wieloma problemami nastolatek intryguje i skłania do refleksji. Autor wyjątkowo dobrze kreśli rys psychologiczny tej postaci, czyniąc ją skomplikowaną i niejednoznaczną – a przecież takie są najlepsze! Chociaż nie jest to opisane wprost, można wysnuć wniosek, że Arthur niemal z desperacją poszukuje pomocy i chce rozwiązać problemy, z którymi się boryka. Dlatego też go polubiłam – mimo przeciwności, jest zdeterminowany osiągnąć swój cel i robi to wyjątkowo dobrze. „Między nami chaos” jest historią niesztampową, wyróżniającą się na tle innych, a już zdecydowanie nieprzystającą do gatunku, do którego teoretycznie należy, czyli powieści młodzieżowej. Niezwykle przejmująca, angażująca i pozostawiająca po sobie tytułowy chaos książka o bólu, odkrywaniu tajemnic, poznawaniu siebie i pogodzeniu ze śmiercią. Jeśli to jest debiut Samuela Millera, to ja czekam już na jego kolejną powieść. Oliwia, czytampierwszy.pl

Debiutancka książka Samuela Millera porusza bardzo trudne tematy. To historia osiemnastoletniego chłopca, który stracił w życiu wszystko na czym mu zależało. Znajduje tajemniczy list dziadka, który przed pięcioma laty wyruszył w tajemniczą podróż, po której zmarł zabierając ze sobą wiele tajemnic. Świetnie napisana książka, która intryguje dawkując napięcie w idealnym stopniu.