Ugly love (okładka miękka)

Czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Lektura na relaksujący wieczór.

Książka podobała mi sie bardzo ! w koncu nie ma powielanego schematu- On bogaty milioner piękny boski itp A ona cudowna piękna i całkowicie jemu uległa ! Dość juz tych greyow, crossow, czy James z serii w przestworzach ! W koncu jest INNY wątek !!!! Inna akcja Człowiek z kazda strona chłonie "nowości " Książka jest zajebi**a ! Naprawdę nie da sie od niej oderwać ! Mój numer 1 Miłość jedyna w swoim rodzaju nie usnuta różami ! Polecam

Nie chciałam recenzować „Ugly Love”, ponieważ myślałam, że obie będziemy pisać jaka to ona nie jest cudowna, a przecież nie o to chodzi na naszej stronie. Jednak tak się złożyło, że Natalia pożyczyła mi tę książkę. Mając wolny wieczór wzięłam się za czytanie, chcąc zobaczyć co autorka dla nas przygotowała. Moim pierwszym zaskoczeniem była ilość stron. Ledwie trzysta, a do tego tekst pisany dużą czcionka. Trochę mało. Jak na tylu stronach umieścić łamiącą serce historie? Nie da się. Uświadomiłam sobie to już po sześćdziesięciu stronach przeczytanych w tramwaju. Książka podzielona jest na teraźniejszość z punktu widzenia Tate i wydarzenia sprzed sześciu lat z perspektywy Milesa. Część głównej bohaterki przypomina trochę wynurzenia Anastazji z „Pięćdziesięciu twarzy Greya”. Ambitna i mądra (podobno) dziewczyna poznaje zamkniętego w sobie mężczyznę. Ten nie daje jej nadziei na związek, traktuje ją okropnie, a mimo tego ona nadal wierzy, że pomoże złamać jego mury ochronne. Już od początku książki Tate wie, że coś do niego czuje, mimo tego godzi się na związek oparty na seksie, który tylko ją rani. Powiało L. James, prawda? No ale to nie koniec, gdyż ich „związek” rozpada się gdy Miles rani Tate podczas stosunku. Teraz już musicie zauważyć podobieństwo! Jednak to nie sytuacje rodem z króla erotyków są najgorsze. Ten tytuł zdobędą rozdziały o przeszłości Milesa. Nie wiem jak wy, ale ja lubię mieć niespodziankę na koniec książki, a w ten sposób dość szybko zgadłam możliwe zakończenia. Nie wiem czy miały być one „zapychaczem” czy może straciły dużo przez tłumaczenie, jednak mi się ten zabieg nie podobał. Zajęły tylko miejsce, które autorka mogła wykorzystać na lepsze przedstawienie postaci i ich związku. W “Ugly Love” nie istnieją też bohaterowie poza tymi głównymi. Ktoś tam się pojawia, ale w sumie nic o nich nie wiemy i nie mieli oni zbyt dużego wkładu w akcję książki. Żałuję, że autorka tak spłyciła wątek z ojcem i przyjaźń Milesa z Ianem. Mimo wszystko zakończenie sprawiało, że nie można było nie uronić łzy(a ja jestem straszną beksą). Żałuję tylko, że tak trudna historia została tak słabo przedstawiona. Jednak czas przeznaczony na przeczytanie “Ugly Love” z pewnością nie został zmarnowany. Colleen Hoover nadal uważam za świetną pisarkę, a słaba recenzja jest w dużej mierze spowodowana porównywaniem tej pozycji do “Hopeless” czy “Maybe Someday”. Tak więc po skończeniu książki czułam niedosyt, złość i zawód. Colleen Hoover postawiła sobie bardzo wysoko poprzeczkę i nawet nie była blisko żeby ją przeskoczyć. Jest to nadal dobra książka, ale takich mamy pęczki. Tak więc jeśli od tej książki zaczyna się wasza przygoda z twórczością autorki to pamiętajcie, że inne jej dzieła są o wiele lepsze.

Po Ugly Love sięgnęłam dzięki autorce. Colleen Hoover zachwyciła mnie swoimi książkami już od "Hopeless". Z każdą jej pracą chciałam więcej. Tym razem również się nie zawiodłam. Historia Milesa i Tate bardzo wciąga. Jednym słowem, tę opowieść czyta się od początku do końca bez przerwy. Kocham twórczość Colleen i czekam na kolejne :*

Ksiażka bardzo mi się podobała. Z przyjemnością wrócę do niej :)

każdy ma swoje zdanie. Jak dla mnie książka świetna . Czy ktoś wie kiedy będzie kolejna część?

Nikt mnie nie zmuszał, a nawet nie zachęcał do przeczytania tej książki. Zaintrygowały mnie bardzo wysokie oceny i wręcz entuzjastyczne opinie na temat tej pozycji, oraz ochy i achy na temat twórczości tej autorki. Tymczasem... Przyznam się, że nie pamiętam, czy kiedykolwiek zetknąłem się z tak ogromną dawką naiwności, infantylizmu, braku realizmu i logiki. Przez litość nie przytoczę cytatów obrażających inteligencję średnio rozgarniętego ucznia szkoły podstawowej, a wszystko przez postacie wykreowane w tej książce, są po prostu miałkie i zupełnie nijakie, choć historia sama w sobie może do najgorszych nie należy. Niestety, ale sposób w jaki została napisana woła o pomstę do nieba. Ubogi język, schematyczność zachowań, brak wciągającej akcji to tylko niektóre z wad tej książki. Czy naprawdę jest aż tylu ludzi którym tak łatwo jest wcisnąć kompletną papkę, a oni ją przyjmą z wdzięcznością? Ta książka nie wymaga od czytelnika absolutnie niczego. Nie wzbudza żadnych emocji poza irytacją, dlatego nie polecam i wręcz przestrzegam przed sięgnięciem po akurat tą pozycję tej autorki.