Gra karciana UNO

Gra UNO ma podobne zasady do gry karcianej makao. Jest przeznaczona dla od dwóch do dziesięciu graczy. Na początku jedna wyznaczona osoba tasuje karty i rozdaje każdemu uczestnikowi po 7 kart. Następnie kładzie na środku jedną kartę z wierzchu talii. Zadaniem pierwszego gracza w kolejce jest odszukanie wśród swoich kart jednej, która ma ten sam kolor, symbol lub kształt. Jeśli ją znajdzie, ma możliwość jej dołożenia do wyłożonej karty. Gdy natomiast żadna z kart nie pasuje, musi dobrać kartę z talii. Może się okazać, że wyciągnięta karta będzie pasować – w takiej sytuacji można ją od razu dołożyć. Następnie kolejka przechodzi na następnego gracza, zgodnie z ruchem wskazówek zegara.

W grze UNO oprócz zwykłych kart z kolorami (zielonym, czerwonym, żółtym i niebieskim) oraz cyframi (od 0 do 9 w każdym kolorze) znajdują się karty funkcyjne, których użycie zmienia przebieg gry – np. wymusza postój gracza lub umożliwia zmianę koloru. Gracze powinni dążyć do tego, aby pozbyć się wszystkich swoich kart. Jeśli którejś z osób pozostanie tylko jedna karta, powinna krzyknąć „UNO!”, co w języku włoskim oznacza „jeden”. Gdy o tym zapomni, a inny gracz zwróci na to uwagę, za karę będzie musiała dobrać dwie karty z talii.

Kiedy pierwszy z graczy pozbędzie się wszystkich swoich kart, zdobywa punkty za wszystkie karty, które pozostały innym uczestnikom gry. Następnie rozpoczyna się nowe rozdanie. Gra kończy się w momencie, gdy któryś z graczy zdobędzie 500 punktów – zostaje wtedy zwycięzcą rywalizacji.

Zwykłe karty z numerami od 0 do 9 nie mają żadnych dodatkowych funkcji – dokłada się je jedynie do aktualnie wyłożonej karty. Dodatkowo w grach UNO i UNO Extreme używa się specjalnych kart funkcyjnych. Wyłożenie karty postoju sprawia, że następny gracz traci swoją kolejkę. Karty zmiany kierunku powodują, że zmienia się kierunek gry. Karty zmiany koloru umożliwiają żądanie kart w dowolnej wybranej przez gracza barwie. Można również użyć kart „Weź dwie”, które powodują konieczność ciągnięcia dwóch kart przez kolejną osobę w kolejce. Wyłożona karta „Wybierz kolor + Weź cztery” wymaga dobrania czterech kart. Posiadacz takiej karty może jednocześnie zmienić aktualny kolor kart.

Kiedy pierwszy z graczy pozbędzie się swoich kart, rozpoczyna się liczenie punktów, które otrzyma za karty zachowane przez innych uczestników gry. Punktacja w przypadku zwykłych kart jest uzależniona od umieszczonej na nich cyfry – np. 5 punktów za kartę z numerem 5, a 9 punktów za kartę z cyfrą 9. Za karty funkcyjne zmiany kierunku, postoju oraz „Weź dwie” nalicza się po 20 punktów. Karty wyboru koloru oraz „Wybierz kolor + Weź cztery” pozwalają otrzymać po 50 punktów.

W grze UNO każdy z graczy otrzymuje na początku po 7 kart.

W klasycznej wersji gry UNO można wyłożyć jednocześnie tylko jedną pasującą kartę. W razie takiej chęci można jednak zmienić zasady gry, co pozwoli szybciej zakończyć rozgrywkę.

Oprócz klasycznej wersji gry UNO w sprzedaży pojawiły się również inne rodzaje. UNO Express zawiera mniejszą liczbę kart (56) i jest przeznaczona dla mniejszej liczby graczy – od 2 do 4. Wygrywa osoba, która jako pierwsza zdobędzie 250 punktów, co pozwala szybciej zakończyć grę. UNO Junior to gra dla młodszych graczy. Na kartach znajdują się nie tylko cyfry (od 0 do 8), lecz także obrazki zwierzątek. Gra UNO All Wild zawiera wyłącznie dzikie karty, dlatego nie ma konieczności dopasowywania kolorów i cyfr. Pojawiają się dodatkowe karty funkcyjne, np. postoju dla wszystkich.

Gra UNO Extreme sprzedawana jest w zestawie z wyrzutnią, która wystrzeliwuje w powietrze karty dobierane przez graczy z talii. Może wyrzucić jednocześnie jedną lub pięć kart. Istnieją także karty UNO z obrazkami bohaterów popularnych gier i filmów, np. Minecraft, Harry Potter, Strażak Sam, Psi Patrol czy Minionki.

Zasady gry UNO Flip nie różnią się zbytnio od klasycznej wersji. Różnica wiąże się z tym, że karty są dwustronne. Wyłożenie karty „Odwróć” pozwala graczowi odwrócić wszystkie karty na ciemną stronę. Pojawią się wtedy nowe kolory i cyfry, a także dodatkowe karty funkcyjne, np. „Postój dla wszystkich” czy „Weź pięć”. Jeśli któryś z graczy ponownie wyłoży kartę „Odwróć”, będzie mógł przywrócić jasną stronę – zasady będą wtedy identyczne jak w klasycznej grze UNO.