Def Leppard

Powstanie i ewolucja „Głuchego Lamparta”

Jesienią 1977 roku, w brytyjskim Sheffield, odbyła się pierwsza próba rockowej grupy założonej przez czterech kolegów: Joe’go Elliotta (wokal), Ricka Savage’a (bas), Pete’a Willisa (gitara) i Tony’ego Kenninga (perkusja). Nazywali się Deaf Leopard – taką nazwę wymyślił wokalista Joe Elliott – i z początku grali głównie covery. Później chłopcy zmienili nazwę na Def Leppard, a już w 1978 roku wydali swój pierwszy minialbum „The Def Leppard EP”. Skład osobowy zespołu także się zmieniał. Jeszcze przed wydaniem pierwszej EP-ki, Kenninga zastąpił Frank Noon, a zaraz potem – Rick Allen, który należy do zespołu do dziś. Pete Willis odszedł z zespołu w 1982 roku, zastąpiony przez Phila Collena. W tym samym roku zmarł gitarzysta Steve Clark, a dziesięć lat później do grupy dołączył Vivian Campbell. Od 1992 skład Def Leppard pozostaje bez zmian.

Pierwsze płyty Def Leppard i sława za oceanem

Swoją pierwszą płytę Def Leppard nagrali w 1980 roku, po trzech latach koncertowania. Album „On Through the Night”, wydany przez wytwórnię Mercury Records, okazał się wielkim sukcesem artystycznym i komercyjnym w Europie oraz w Ameryce, gdzie uzyskał status płyty platynowej. To otworzyło zespołowi drogę do sławy w USA. Pojechali tam na trasę koncertową jako support dla śmietanki hard rocka i metalu, m.in. zespołów Judas Priest i AC/DC. Po powrocie, na festiwalu w Reading, rodzima publiczność miała im to za złe i powitała ich wrogo. Jednak to nie przeszkodziło ich karierze. Wciąż byli w trasach, w krótkim czasie wydali jeszcze dwa albumy studyjne, „High'n' Dry” (1981) i „Pyromania” (1983), promowany przez znany singiel „Photograph”. W 1984 perkusista Rick Allen stracił lewą rękę w wypadku samochodowym. Nie załamał się jednak, nauczył grać jedną ręką i do dziś jest w zespole.

Entuzjazm i „Hysteria”

Rok 1986 to kolejny koncert Def Leppard w UK, w Castle Donington. Publiczność tym razem zareagowała entuzjastycznie, zupełnie inaczej niż kilka lat wcześniej. W następnym roku ukazał się jeden z najpopularniejszych albumów Def Leppard „Hysteria”. Album zyskał status płyty wielokrotnie platynowej, a w Kanadzie – diamentowej. Zawierał takie przeboje jak m.in.: „Pour Some Sugar On Me”, „Love Bites”, „Armageddon It” czy „Hysteria”, które zostały wydane jako single. Płyta Def Leppard „Hysteria” była promowana przez 227 koncertów i zdobyła nagrodę American Music Awards 1989 w kategorii „najlepszy album heavymetalowy/hardrockowy”.

Koncerty, covery i kolejne albumy Def Leppard

Def Leppard nagrywali kolejno następne płyty: „Adrenalize” (1992), „Slang” (1996), „Euphoria” (1999), „X” (2002), „Yeah!” (cover album, 2006), „Songs from the Sparkle Lounge” (2008) i eponimiczny album „Def Leppard” (2015), za który dostali nagrodę Classic Rock Roll of Honour Awards w kategorii „album roku”. Na kolejny album fani zespołu musieli czekać aż siedem lat. W 2022 roku Def Leppard przedstawi światu swoją dwunastą płytę pt. „Diamond Star Halos”. Oprócz albumów studyjnych zespół wydał 15 albumów live, wiele składanek, singli i coverów, w tym sławny cover przeboju Depeche Mode „Personal Jesus”. Przy tym grupa wciąż koncertuje, czasem zapraszając inne gwiazdy, aby wystąpiły gościnnie, np. Tima McGrawa czy Taylor Swift.