Prokurator (okładka miękka)

Świetna książka na wakacje. Dobrze się czyta. Lekka i przyjemna. Polecam przeczytanie.

Książkę kupiłam na prezent dla mamy. Przy zakupie kierowałam się wcześniejszymi recenzjami. Zachęcam do publikacji recenzji, to naprawdę pomaga innym w wyborze.

Debiut absolutnie udany. Wysoko zawieszona poprzeczka przez autorkę. Wydawać by się mogło, że akcja do przewodzenia, ale element zaskoczenia we właściwym miejscu.

Świetna. Pochłonięta wrecz w 8h. Byłoby szybciej ale 2miesięczny szkrab wymaga trochę uwagi :P

Książka świetna. Dawno nie czytałam czegoś tak dobrego :)

Książka rewelacja, wyjeżdżając na wakacje nie mogłam się zdecydować którą książkę zabrać, Prokurator to był strzał w dziesiątkę, tak wciągającej książki dawno nie czytałam, nie sięgam nawet po kryminały jednak nie chciałam żeby zbyt szybko się skończyła, więc dozowałam ją sobie jak dobrą kawę czytając po kilka, kilkanaście stron dziennie, niestety ciekawość była silniejsza i w trzy dni książka przeczytana. Polecam, to żaden Grey ani Harleqin, wątek erotyczny niezły ale nie przysłania reszty książki. Gratuluję debiutu Pani Paulinie i czekam na więcej.

Bardzo Szybko sie czyta , wciągająca polecam w 100%

Książka przeczytana w jeden wieczór :) wciągająca a na dodatek wątek miłosny, który bardzo lubię jak idzie w dobrą stronę:)))

Przeczytałam w 1 wieczór. Jak się zacznie to nie można się oderwać

Dawno nie czytałem książki, która tak by mnie wciągnęła. Udany debiut

Napisana łatwym i prostym językiem. Wciągająca fabuła, która sprawia że ta książka jest idealną pozycją na wakacje

Książka w stylu Mroza, zabili go i uciekł, wątek erotyczny mocno rozbudowany, taki niby ryminał ale raczej dla kobiet. Wciga, szybko się czyta, ale ogólnie średniawka :)

szybko się czyta,przewidywalna,ale wciągająca

Wątek kryminalny - wszystko do przewidzenia jeśli czytuje ktoś ten gatunek. Autorka zatem wplata sceny erotyczne by utrzymać uwagę czytelników do końca. I chyba stąd te zachwyty w recenzjach

Ja przeczytałam w dwa wieczory... czytałam z zapartym tchem, wypiekami na buzi, czasami śmiejąc się do rozpuku... ja polecam!

Książka którą przeczytałam jednym tchem i to jeszcze przed snem😊 porusza wyobraźnię polecam gorąco 😏

Świetna książka bardzo polecam

bardzo szybko przeczytałam tę książkę i równie szybko o niej zapomniałam. Czytało się przyjemnie, ale jak dla mnie trochę zbyt przewidywalna. Lubię jak wszystko się wyjaśnia dopiero na końcu a tu już w połowie odkrywa się bardzo dużo. Koniec też mógłby być ciekawszy.

Książka z polecenia przyjaciólki. Rewelacyjna. Tak wciągająca, że skończyłam czytać w dwa dni. Już czekam na kolejną część.

😉😁

Książkę dostałam w prezencie i był to strzał w dziesiątkę. Zaciekawił mnie opis i zwracająca na siebie uwagę okładka i nim się obejrzałam w dniu premiery leżała w moich rękach. Nie jest to typowy kryminał, tak samo jesli ktoś chce się doszukać ostrych scen seksu to ich tu nie znajdzie. Książka to debiut autorski i jak dla mnie bardzo pozytywny. Opisuje przypadkowe spotkanie młodej Pani adwokat i Pana prokuratora, którzy nie znając swojej tożsamości spędzają ze sobą noc. I jakież jest ich zdziwienie gdy spotykają się na sali sądowej po przeciwnych stronach, on oskarża, ona broni. Obydwoje nie przyzwyczajeni do porażek. Uparci, doskonali w tym co robią. Jak potoczą się ich losy, gdy mimo iż nie powinni dalej kontynuują swoją znajomość ? Czy zdołają ustrzec się przed niebezpieczeństwem które im grozi? Jak dla mnie książka jest napisana prostym językiem z ciekawym wątkiem i wciągająca fabułą. Gdy się zacznie ją czytać trudno ją odłożyć. I tak było w moim przypadku :) Książkę zdecydowanie polecam, gdyż jest to idealna pozycja na jeden wieczór. Z niecierpliwością czekam na kolejne pozycje autorki, gdyż na koniec Prokuratora czuje się niedosyt i chce się więcej ... :)

może nie wbija w fotel ale dla mających czas czyta się w jeden dzień...czekam na kolejna książkę autorki

Książka rewelacyjna. Polecam.

W ogóle oceniam książkę bardzo dobrze. Przeczytałam w dwa popołudnia (czas nie jest tylko dla mnie :)), a to coś znaczy. Na okładce pisze "ostry seks, język i jazda"co do seksu jest normalnie w sam raz, język momentami dziecinny co nie jest fajne (chodzi mi o tzw. "odzywki"), natomiast jeśli chodzi o jazdę to spodobała mi się fabuła, normalni ludzie z normalną pracą nie jakieś bogate chłoptasie z nierealną rzeczywistością. Polecam, warto

Świetna,to mało powiedziane. Wszystkie recenzje przeczytane w gazetach czy internecie były trafione. Przeczytałam ją w dwa popołudnia ,bo niestety do pracy muszę chodzić. Książka szybko rozeszła się wśród moich znajomych i to nie tylko kobiet bo panowie też się w niej zaczytują. Doskonały debiut Pauliny Świst i oby tak dalej.

Literacka padlina. A szkoda. http://nerwslowa.blogspot.com/2017/06/kryminalny-weekend-21-paulina-swist.html

Świetny pomysł na świetną treść, niestety na dobrym potencjale się skończyło. Zabrakło mi tego wielkie bum jakiego oczekuję w kryminałach, a niestety książki tej kryminałem nazwać raczej nie można. Sensacja z wątkiem kryminalnym ? owszem. Na miano kryminały zdecydowanie za słabe. Jednak za fajny, lekki styl daję dużego plusa, czasami potrzebujemy książek, których pióro autora da nam orzeźwiającą pozycję na leniwy weekend. Polecam

Słaba literacko i pretensjonalna psychologicznie. Sorry, ale zawód na pełnej linii. Grey w wydaniu polskim.

Jak dla mnie połączenie Chylki Mroza i Greya. Czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Dla osób które są wyczulone na wulgaryzmy itp czytanie tej książki może być nieco uciążliwe. Ogólnie polecam! Mi przypadła do gustu, umilila mi jeden pochmurny dzień :-)

Mogłoby się wydawać, że zarówno adwokackie, jak i prokuratorskie myśli krążą jedynie wokół przepisów, kodeksów i paragrafów, a jednak nawet najbardziej zagorzały jurysta potrzebuje wolnej chwili, aby zdjąć z siebie prawniczy ciężar. Niektórym wystarcza wyjście na klasycznego „dymka”, inni gustują w samotnym wylewaniu za kołnierz, ale znajdą się też tacy, którzy w ramach separacji od brutalnej codzienności uwalniają głęboko skrywane cielesne żądze. Reprezentantem ostatniej grupy okazuje się też tytułowy bohater debiutanckiej powieści Prokurator, której autorka celowo ukrywa się pod pseudonimem Paulina Świst. Czy tak erotyczne przedstawienie może odzwierciedlać realia polskiego wymiaru sprawiedliwości? Autorka nie daje czasu na chodzenie w fabularnych pieluchach i od razu rzuca czytelnika w wir mocno cielesnych wrażeń. Trzydziestoletnia adwokatka, Kinga Błońska, której małżeństwo właśnie legło w gruzach, szantażem zostaje zmuszona do obrony groźnego przestępcy, znanego jako Szary. Chcąc odreagować niewierność męża, kobieta trafia do klubu, a następnie ląduje w mieszkaniu poznanego na parkiecie Łukasza. Przypadkowo spotkany mężczyzna okazuje się twardym i niezwykle umiejętnym graczem w seksualne gierki, a zatem doskonale wie, jak pobudzić kobiece zmysły do bezpośredniego działania. Dosłownie kilka godzin po intensywnym nocnym wybryku Kinga staje ramię w ramię z okrutną rzeczywistością. Mężczyzna na jedną noc okazuje się bowiem prokuratorem, przed którego oskarżeniami ma wybronić własnego klienta. Wszystko wskazuje też na to, że cielesne kontakty tej dwójki nie skończą się na jednym żarliwym spotkaniu… Na początku warto rozwiać powstające wokół wątpliwości, gdyż powieść reklamowana jako kryminał, z tym akurat gatunkiem zbyt wiele wspólnego nie ma. Paulina Świst ułożyła bowiem fabułę w zgodzie z własną wyobraźnią, a to w efekcie przyniosło pikantny erotyk, osadzony w ramach popularnego ostatnio thrillera prawniczego i dodatkowo zwieńczony namiastką typowej powieści sensacyjnej. Autorka porzuca zatem zabawę w konwenanse i eksploduje istną mieszanką erotyczno-prawniczej gry, która w połączeniu z naprzemienną pierwszoosobową narracją i krótkimi rozdziałami, okazuje się lekturą nadzwyczaj łatwą w czytelniczym pożyciu. Zakres fabularnych zdarzeń, tak gęsto obsadzony szaleństwem czysto cielesnych impulsów, sam w sobie wydaje się pomysłowy i z pewnością odbiega od niejednego utartego schematu. Wydźwięk powieści nie byłby jednak tak mocny, gdyby nie wyraźnie przerysowane kreacje głównych postaci. Pani Świst celowo bowiem akcentuje najgorsze ich cechy i nie pozbawia nikogo złudzeń o tym, że ludzka natura zaczyna gnić, gdy człowiek gubi się w oswajaniu własnych żądz. Można spokojnie napisać, że jest tu zbyt erotycznie, zbyt obcesowo, a miejscami przesadnie wulgarnie. Właśnie takie stanowisko obiera polska debiutantka i nie powinno to budzić żadnych wątpliwości. Ogromnym zaskoczeniem okazuje się natomiast jej mało kobiecy styl, gdyż mocno kontrowersyjne treści, tak ociekające seksem, brutalnym słownictwem i agresywnym prawniczym slangiem, świadczą o tym, że czytelnik patrzy na typowo męskie porno. Nie można autorce odmówić zarówno odwagi, jak i chęci wypromowania dużej dawki współczesnego szaleństwa. Buchające zewsząd pożądanie zabiera fabule pierwszy plan, ale Paulina Świst równie intensywnie opisuje epizody sensacyjnie, których nierzadko bezwzględny przebieg podtrzymuje wrażenie o zauważalnie męskim charakterze powieści. Niepotrzebne wydają się tu natomiast nagminne i nieco łopatologiczne powtórki fabularne, których domniemany zakres czytelnik może wysnuć z kontekstu poprzedniej sceny. Chociaż nie każdy połknie haczyk cielesnego szaleństwa i tym samym będzie rzucać w stronę tegoż odważnego debiutu wymownym grymasem, to jednocześnie trzeba przyznać, że tak bezpośredni przekaz gwarantuje jazdę bez moralnej trzymanki i celem świadomej odskoczni od bardziej okiełznanych treści, warto się z tym tytułem zmierzyć. Prokurator to przede wszystkim męska atmosfera, nasycona intensywnym pożądaniem i zuchwałą cielesnością, a do tego cień mafijnych porachunków i znany już z pewnej polskiej serii smak prawniczych przekąsów. Kobiece pióro jest tu właściwie niewyczuwalne. Gdyby tak zatem dodać dwa do dwóch, można nawet zadać sensowne pytanie, czy pod pseudonimem Paulina Świst na pewno ukrywa się kobieta?

"Prokurator" z dużym hukiem wpadł na nasz rynek wydawniczy. Wiele pozytywnych recenzji, nazwisko autorki owiane ogromną tajemnicą i intrygujący opis - to wszystko sprawiło, że byłam pewna w stu procentach, że koniecznie będę musiała przeczytać tę książkę. Okazja, aby to zrobić pojawiła się niedługo po premierze tej powieści, dlatego postanowiłam ją wykorzystać i nie zwlekać dłużej z lekturą. Pierwsze skojarzenie, które mną zawładnęło w związku z tą pozycją i jej tematyką to MRÓZ. Remigiusz Mróz oczywiście. Dlaczego? Seria o Chyłce i Zordonie to chyba jeden z najpopularniejszych polskich cyklów o prawnikach. "Prokurator" również wkracza w tematykę sądową, dlatego automatycznie skojarzyło mi się to z panem Remigiuszem Mrozem. Szybko jednak okazało się, że pani Paulina Świst nie ma z nim nic wspólnego, a ich twórczość bardzo mocno się różni. Jak oceniam debiutancką powieść tej autorki? Czy warto poświęcić jej książkom trochę naszego czasu? Zapraszam was do zapoznania się z dalszą częścią recenzji, w której z pewnością odnajdziecie wszelkie potrzebne informacje. Trzydziestoletnia Kinga Błońska do niedawna prowadziła szczęśliwe i nieskomplikowane życie. Była związana z odpowiedzialnym mężczyzną, a na sali sądowej odnosiła duże sukcesy jako pani adwokat. Jednak wkrótce jej świat wywraca się do góry nogami, a codzienność zaczyna bardzo mocno odbiegać od ideału. Nie dość, że przyłapała męża na zdradzie, to musiała również podjąć się prowadzenia sprawy groźnego bandyty "Szarego", który jest jej przyrodnim bratem. Bohaterka od dawna nie chciała mieć z nim nic wspólnego, ale pewne wydarzenia wymusiły na niej wzięcie tej sprawy. Kinga postanawia odreagować w dyskotece ostatnie tygodnie ciągłego stresu. Pierwszy raz w życiu ląduje z obcym mężczyzną w jego mieszkaniu. Dziewczyna była przekonana, że nigdy więcej nie spotka Łukasza na swojej drodze, jednak wkrótce okazuje się, że "facet na jedną noc" jest prokuratorem, który prowadzi sprawę jej przyrodniego brata. Co wyniknie z tej znajomości? Jak zakończy się proces "Szarego"? Na początku wspomniałam, że nazwisko pisarki jest owiane ogromną tajemnicą. Dlaczego? Być może jeszcze nie wiecie, ale "Świst" nie jest prawdziwym nazwiskiem tej autorki. Pani Paulina jest cenioną prawniczką, dlatego zdecydowała się stworzyć swoją pierwszą powieść pod pseudonimem. Prawda, że to ekscytujące? Kiedy tylko się o tym dowiedziałam, moja ciekawość co do tej pozycji od razu znacząco wzrosła. Fabuła książki jest ciekawa i dosyć oryginalna. "Prokurator" to połączenie powieści obyczajowej z thrillerem prawniczym, a do tego został okraszony pikantnymi scenami erotycznymi. Taka mieszanka z pewnością trafi w przeróżne gusta wielu czytelników. Autorka zadbała o to, aby w całej historii nie zabrakło zwrotów akcji i niespodziewanych sytuacji. Wszystkie wydarzenia rozgrywają się w szybkim tempie - nie znajdziemy tutaj zbędnych opisów, które niepotrzebnie mogłyby wprowadzić monotonię. "Prokurator" to książka, która niesamowicie wciąga i odrywa nas od rzeczywistości, tak, że nie wiadomo kiedy pod naszymi palcami przemyka ostatnia kartka. Bohaterowie są dobrze wykreowani, a ich osobowości są bardzo charakterystyczne. Już od pierwszych stron pokochałam głównych bohaterów tej książki. Kinga i Łukasz to duet idealny - prowadzają do całej historii coś niesamowitego. Nie da się tego tak po prostu opisać. Napięcie, które panuje między nimi, udziela się również czytelnikowi, który nie ma ochoty odkładać lektury na później. Łukasz jest postacią, która niejednokrotnie doprowadzała mnie wprost do szału. Jego zachowanie - często bardzo aroganckie i egoistyczne - sprawiało, że miałam ochotę mocno nim potrząsnąć. Pomimo tego darzyłam go ogromną sympatią i miałam nadzieję, że jego relacja z Kingą pójdzie w dobrym kierunku. Autorka posługuje się prostym i doskonale zrozumiałym dla każdego językiem. Powieść czyta się po prostu błyskawicznie, a toczące się wydarzenia sprawiają, że nie mamy ochoty odkładać lektury na półkę. Jedyna rzecz, której odrobinę mi zabrakło w tej książce to więcej sądowej rzeczywistości. Spodziewałam się, że pani Paulina Świst mocno skupi się na przebiegu rozpraw, ale okazało się, że w "Prokuratorze" główną rolę odgrywają zupełnie inne rzeczy. Nie zmienia to jednak faktu, że jestem zakochana w debiutanckiej powieści pani Pauliny, a jej lekturę jeszcze długo będę bardzo miło wspominać. Podsumowując - decyzja o przeczytaniu "Prokuratora" okazała się strzałem w dziesiątkę. Mam nadzieję, że autorka stworzy kolejne powieści o tej tematyce, i że będą one równie dobre co jej debiutanckie dzieło. Myślę, że moja recenzja zachęciła was chociaż w niewielkim stopniu do zapoznania się z historią Kingi i Łukasza, i że wkrótce wy również będziecie mieli tę lekturę za sobą.

Mam spory problem z ocenieniem książki "Prokurator" Pauliny Świst, ponieważ nie potrafię jednoznacznie stwierdzić czy mi się podobała, czy jednak nie. Z jednej strony czytało się ją zaskakująco szybko i płynnie, a akcja książki mnie na tyle wciągnęła, że byłam bardzo ciekawa zakończenia (szczególnie wątku kryminalnego). Zaś z drugiej strony, momentami łapałam się za głowę i byłam lekko zażenowana tym co czytam. Sprawdźcie co mam do powiedzenia na temat tego debiutu i sami zdecydujcie czy macie ochotę po niego sięgnąć, czy jednak nie :) Narracja książki prowadzona jest dwutorowo przez Kingę Błońską - panią adwokat i Łukasza Zimnickiego - pana prokuratora. Kinga przyjechała do Gliwic z Wrocławia, aby poprowadzić sprawę groźnego bandyty Mariusza Przytuły, pseudonimem "Szary", oraz aby ochłonąć po rozstaniu z mężem, który zdradził ją po 11 latach małżeństwa. Kinga i Łukasz poznają się w jednym z klubów, gdzie nie zdradzają sobie swojej tożsamości, ale spędzają razem upojną noc, po czym nad ranem kobieta znika. Następnego dnia spotykają się ponownie, tym razem w budynku sądu, gdzie okazuje się, że Łukasz jest oskarżycielem "Szarego" i zrobi wszystko, aby wpakować go do więzienia. Szybko okazuje się, że pani adwokat jest spokrewniona z oskarżonym i została zmuszona, aby go bronić. Sprawa, która miała być prosta, zaczyna się mocno komplikować. Paulina Świst to tylko pseudonim prawdziwej pani adwokat, która w swojej pierwszej książce chciała ukazać autentyczne oblicze polskiego wymiaru sprawiedliwości. Nie mi to oceniać jak w rzeczywistości wygląda praca polskiej policji i sądu, ale jeśli faktycznie tak jak opisała to autorka to jestem przerażona, chociaż nie od dzisiaj wiadomo, że wszędzie liczą się głównie układy i znajomości. Niestety jeśli chodzi o "Prokuratora" to największe zastrzeżenie mam do zachowania głównych bohaterów, oraz stylu pisania autorki, niż do samego wątku kryminalnego. Nie podobał mi się brak rozdziałów w książce, oraz jej narracja, bo przez większość czasu czytałam jedno i to samo tylko z perspektywy dwójki bohaterów. Denerwował mnie zarówno Łukasz, który był arogancki, okrutny i bezwzględny, ale także i Kinga, która była niby wygadana i pewna siebie, ale jednocześnie bardzo naiwna i niedomyślna. Same sceny erotyczne również nie były zbytnio porywające, a duża ilość wulgaryzmów i używek wcale nie dodawała książce uroku. Jak widzicie "Prokuratorowi" można naprawdę wiele zarzucić, ale tak czy inaczej nie żałuję tej lektury, czym zapewne przeczę sama sobie. Może jestem jak Kinga i sama nie wiem czego tak właściwie chcę? :D

Książka Pauliny Świst „Prokurator” jest bardzo sprawnie napisaną powieścią kryminalną z elementami humoru i erotyki. Miłośnicy serii Remigiusza Mroza z prokurator Chyłką, czy też książek autorstwa Katarzyny Puzyńskiej, po lekturze „Prokuratora” będą czuli się usatysfakcjonowani. Tytułowy bohater, atrakcyjny mężczyzna koło czterdziestki, podrywa w dyskotece młodszą od niego kobietę i spędza z nią jakże gorącą, obfitującą w miłosne uniesienia noc. Kiedy rano się budzi jej już nie ma, ale nie oznacza to niestety, jak myślał, końca kłopotów. Wręcz przeciwnie. Okazuje się, że ta przypadkowo spotkana dziewczyna jest obrońcą znanego kryminalisty, w sprawie którego postępowanie prowadzi on, prokurator. Jest to bardzo głośna historia, szczebel do jego zawodowej kariery, ukoronowanie dotychczasowej pracy. I nagle wszystko nad czym tak długo pracował i co tak starannie przygotowywał zaczyna wymykać się spod kontroli i przybierać nieoczekiwany obrót. Spotkanie na sali sądowej nieznajomej z dyskoteki wprawia pana prokuratora w osłupienie. Ale to tylko początek jego kłopotów, czy znajdą pozytywne zakończenie, o tym każdy z czytelników musi przekonać się sam. Akcja powieści toczy się bardzo szybko, cięty język i szybkie zwroty akcji nie pozwalają oderwać się od książki. Świat przestępczy miesza się ze światem wymiaru sprawiedliwości i nie wiadomo kto jest dobry a kto zły, kto jest przestępcą a kto stróżem prawa. Postacie w książce są wyraziste i bardzo prawdziwe. To ludzie z krwi i kości. Mają swoje wady, ale to właśnie sprawia że czujemy do nich sympatię. Historia zaczyna się od dość mocnej sceny erotycznej. Taki początek wzbudził we mnie wątpliwości, ale jak się okazało, niesłusznie. Erotyka obecna w książce jest jak przyprawa dodająca potrawie smaku i wyrazistości. Autorka, jak dobry kucharz użyła tego środka z umiarem i bez przesady. Istotnym elementem powieści jest także humor. Język jakim posługują się bohaterowie i dialogi jakie prowadzą niejednokrotnie wywołują uśmiech, co stanowi doskonałą przeciwwagę do obecnej w książce brutalności. „Prokuratora” polecam przede wszystkim miłośnikom Chyłki i policjantów z Lipowa, tym którzy szukają wciągającej lektury i rozrywki. Jest to świetna opowieść na sobotni wieczór i niedzielny poranek, tyle bowiem potrwa przeczytanie całej historii. Odpowiednia ilość stron (320) i wartka akcja powodują, że od „Prokuratora” nie można się oderwać. Okładka może trochę wprowadzać czytelnika w błąd, ale czyż niejednoznaczność nie jest atutem dobrego kryminału?! Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl

Prokurator to książka, którą pochłonęłam w jedno popołudnie. Napisana lekkim i plastycznym językiem sprawia, że czyta się ją błyskawicznie i z dużą przyjemnością. Znajdziecie tutaj kulisy działań prokuratury i policji, sporo seksu i dużo sensacji. Głównymi bohaterami powieści są prokurator Łukasz Zimnicki i adwokat Kinga Błońska. Spotkali się przypadkowo w nocnym klubie i skończyli noc w swoich objęciach. Jakież było ich zaskoczenie, kiedy następnego dnia spotkali się na sali sądowej. .. po przeciwnych stronach. Połączyła ich sprawa Szarego, którego oskarżał "Zimny", a broniła Błońska, jego przyrodnia siostra. Pomiędzy bohaterami błyskało i grzmiało, co zauważył przyjaciel obojga, Barti. Sprawa okazała się trudna, a oskarżony wykorzystywał naszych bohaterów do własnej wojenki. Były porwania, strzelaniny i trupy. A jaki był finał sprawy i jak poukładały się relacje pomiędzy naszymi bohaterami? To już musicie doczytać sami :) Paulina Świst napisała naprawdę dobrą powieść sensacyjną, które intryguje czytelnika od pierwszych stron. Mocnych wrażeń wam nie zabraknie podczas lektury tej powieści, a sceny pełne seksu dodają jej pieprzyku. Akcja mknie jak burza, a poznajemy ją na przemian oczami Kingi i Łukasza. Bohaterowie są bardzo specyficzni i daleko im do ideałów, ale dlatego ta książka jest tak realna. Przeczytałam ją z przyjemnością i Wam polecam! http://markietanka-mojeksiazki.blogspot.com/2017/06/prokurator-paulina-swist.html

"PROKURATOR" TYTUŁ WZBUDZIŁ MOJE ZAINTERESOWANIE. CZY TYTUŁOWY BOHATER JEST MORDERCĄ CZY TWARDYM MŚCICIELEM ZROBIĄCYM WSZYSTKO BY ZBRODNIA ZOSTAŁA UKARANA? PROKURATOR ŁUKASZ ZIMNICKI NIE JEST TAKI ZIMNY JAK MOŻNA BY SADZIĆ I NIESKAZITELNY JAK MOŻNA BY SĄDZIĆ. WIKŁA SIĘ W ROMANS Z ADWOKATKĄ KINGĄ BŁOŃSKĄ,KTÓRA BRONI MORDERCĘ W SPRAWIE ,KTÓRĄ PROWADZI. JAK TO WPŁYNIE NA PRZEWÓD SĄDOWY? CZY TYCH DWOJE BĘDZIE W STANIE POWŚCIĄGNĄĆ EMOCJE I BYĆ PROFESJONALISTAMI W PRACY, KTÓRĄ JEST SENSEM ICH ŻYCIA

"Prokuratora" czyta się szybko, zbyt szybko co oznacza, albo niezłą lekturę albo przeciwnie: nudną i nieciekawą, niech się wreszcie skończy.. W tym wypadku, początek wzięty z taniego romansidła a ciąg dalszy przypomina opowieść sprzedajnego gangstera. Sumując: książka dobra na wakacje, na odmóżdżenie, na poczytanie bez refleksji.

"Poczułem, jak pod moją czaszką rozbłyskuje błyskawica. Wszystkie myśli zmieniły się w jedno wielkie pragnienie, by pokazać jej, że jest moja. Przywiązać do siebie." Cieszę się, że było mi dane przeczytać tę książkę. Mam nadzieję, że kiedyś uda mi się osobiście spotkać autorkę i jej podziękować za miłe chwile które spędziłam podczas czytania tej książki, gdyż prawie przejechałam stację na której powinnam wysiadać 😉 Więcej grzechów nie pamiętam, uważam iż z tym debiutem naprawdę warto się zapoznać. Nie będziecie żałować, ja wam to mówię. http://swiat-ksiazkowych-recenzji.blogspot.com/2017/06/recenzja-177-paulina-swist-prokurator.html

Udany debiut! Po przeczytaniu fragmentu książki na stronie wiedziałam już, że muszę ją mieć. Czyta się lekko i przyjemnie, nie potrafiłam się od niej oderwać. Zaskakująca i trzymająca w napięciu. Najbardziej podoba mi się to, że zostały przedstawione przemyślenia Kingi i Zimnego. Książka nie dla osób, które uwielbiają przesadny romantyzm serduszka, kwiatuszki itp. Gorąco polecam! :)

Bardzo słaba książka. Niestety widoczny również brak warsztatu pisarskiego. Wulgaryzmy jednak (niestety) dopracowane do perfekcji.

Cudna i wciągająca ! Polecam !!!

Bardzo ciekawa propozycja 😊 nie mogłam się oderwać od pierwszego słowa. Ciekawi bohaterowie i fabuła która w pewnym momencie mnie zaskoczyła. Polecam gorąco 😊

udany debiut, czekam na więcej

Dobra fabuła, ale zupełnie brak warsztatu pisarskiego. Postacie jak dla mnie zbyt płaskie. Jest potencjał, ale do Mroza daleka droga.

Książkę dostałam w prezencie i był to strzał w dziesiątkę. Zaciekawił mnie opis i zwracająca na siebie uwagę okładka i nim się obejrzałam w dniu premiery leżała w moich rękach. Nie jest to typowy kryminał, tak samo jesli ktoś chce się doszukać ostrych scen seksu to ich tu nie znajdzie. Książka to debiut autorski i jak dla mnie bardzo pozytywny. Opisuje przypadkowe spotkanie młodej Pani adwokat i Pana prokuratora, którzy nie znając swojej tożsamości spędzają ze sobą noc. I jakież jest ich zdziwienie gdy spotykają się na sali sądowej po przeciwnych stronach, on oskarża, ona broni. Obydwoje nie przyzwyczajeni do porażek. Uparci, doskonali w tym co robią. Jak potoczą się ich losy, gdy mimo iż nie powinni dalej kontynuują swoją znajomość ? Czy zdołają ustrzec się przed niebezpieczeństwem które im grozi? Jak dla mnie książka jest napisana prostym językiem z ciekawym wątkiem i wciągająca fabułą. Gdy się zacznie ją czytać trudno ją odłożyć. I tak było w moim przypadku :) Książkę zdecydowanie polecam, gdyż jest to idealna pozycja na jeden wieczór. Z niecierpliwością czekam na kolejne pozycje autorki.

Zacznijmy od tego, że to debiut. Czy dobry? Tak. Czy ciekawy? Na pewno. Czy pozbawiony mankamentów? Nie. A skoro nie jest idealny to zacznijmy w końcu recenzję, do której napisania zbierałam się dosyć długo. Na początku warto pochwalić styl autorki, jest lekki. Trzeba również oddać autorce, że jej bohaterowie mają celne i mocne riposty. Książka bardzo szybko porywa czytelnika i nie puszcza do ostatniej strony. Przygoda z nią jest interesująca, przyjemna i niezwykle szybka. Powieść nie została podzielona na rozdziały, ale zupełnie nie przeszkadza to podczas czytania. Wszystkie wydarzenia obserwujemy z punktu widzenia dwóch narratorów pierwszoosobowych: Łukasza Zimnickiego i Kingi Błońskiej, których relacje cały czas się przeplatają. Akcja powieści początkowo rozwija się powoli, a później następuje nieoczekiwany zwrot akcji i wszystko gna na łeb na szyję, zmierzając w jednym kierunku. Powieść nie jest specjalnie rozbudowana fabularnie. Autorka skupiła się na jednym wątku, którym była sprawa "Szarego" i wszystkim co się z nią wiąże, a więc siłą rzeczy głównie na postaciach: oskarżyciela i obrońcy. Myślę, że w tym wypadku można to autorce zaliczyć na plus. Łukasz Zimnicki to przystojny prokurator, dla którego najwyższą wartością w życiu jest praca. Wieczorami relaksuje się w pubie swojego brata przy dobrym alkoholu i w towarzystwie kobiet o wiele od niego młodszych, z którymi spędza upojne noce. To postać ciekawa i złożona, zorientowana na osiągnięcie określonego celu. Ma bardzo trudny charakter i podejmuje interesujące decyzje, które czasami niewiele mają wspólnego z tymi, które rzeczywiście powinny zostać podjęte. Łukasz Zimnicki jest zbudowany trochę na zasadzie kontrastu. Prokurator teoretycznie powinien mieć nieposzlakowaną opinię, a u niego z nią raczej słabo. Ta postać wyszła autorce. Jestem pewna, że niejedna czytelniczka polubi pana prokuratora. Miałam jednak duży problem ze zrozumieniem konstrukcji postaci Kingi Błońskiej. To kobieta, która z jednej strony jest błyskotliwą panią adwokat, a z drugiej totalną idiotką w życiu prywatnym, podejmująca często irracjonalne decyzje. Myślę, że wiem co chciała osiągnąć autorkę, ale raczej jej to nie wyszło. To nie jest postać zbudowana z kontrastów czy przeciwności, tutaj po prostu coś zgrzyta i to nawet bardzo. Dodam tylko jeszcze, że jak na mój gust autorka mogła dopracować relacje pomiędzy dwójką głównych bohaterów, po prostu jeszcze trochę je rozwinąć. Kiedy widzę na okładce słowa "ostry seks" od razu włącza mi się czerwona lampka i zastanawiam się czy sięgać po książkę, inni czytelnicy mają zgoła odmiennie. Jak jest? Mamy kilka scen i dużo scen erotycznych "zasugerowanych". Mnie to osobiście pasowało, to nie jest w końcu powieść erotyczna, a kryminał, ale tak na wszelki wypadek ostrzegam. Fabuła została zbudowana na wątku tajemnicy adwokackiej. Nie chcę za wiele o tym pisać, bo mogłabym Wam przez przypadek zepsuć zabawę, ale szczerze mówiąc mam co do tego mieszane uczucia. Z jednej strony napędzało to całą akcję, z drugiej było nierealne, autorka w pewnym momencie przedobrzyła. Tajemnica adwokacka w końcu istnieje i z jakiegoś powodu powstała. Fabuła zdecydowanie przez to straciła, szczególnie, że została na tym wątku oparta. Takich mało realnych (bo w końcu wszystko się może zdarzyć) scen było kilka. Czy to kryminał? I tak. I nie. Z jednej strony mamy rozprawę sądową, z drugiej śledztwo i nieoczekiwane zwroty akcji. Mamy również warstwę uczuciową. Strzelałabym raczej w kierunku powieści obyczajowej z kryminalnym tłem, ale to już takie moje małe czepialstwo nie mające wpływu na ocenę. Boję się, że umrze tylko po to, by mi zrobić na złość. Prokurator, to dobry debiut, chociaż niepozbawiony wad. Autorka miała ciekawy pomysł i zgrabnie skonstruowała fabułę. Udało jej się stworzyć wyrazistego głównego bohatera, którego da się lubić i jedną mniej udaną kreację, ale jak to kobietę bardziej interesuje mnie ta męska postać. Faktem jest, że powieść czyta się niezwykle szybko, bo fabuła wciąga czytelnika, który jak najszybciej chce poznać zakończenie tej sprawy, która rozpoczęła się w nocnym klubie. Nie przypadł mi jednak do gustu sposób wykorzystania tajemnicy adwokackiej, odrobinę wydało mi się to nierealne. Natomiast jestem niezwykle ciekawa tego co autorka wymyśli następnym razem. Powieść polecam, bo pomijając to co napisałam naprawdę wciąga i takiego Zimnickiego warto poznać ;)

Genialny debiut, rewelacyjnie prowadzona akcja, mnóstwo smaczkó zza kulis wymiaru sprawiedliwości. Brawo!

Dobrze, że książka nie jest zbyt gruba, bo wciąga tak, że można zapomnieć o jedzeniu i piciu... Po prostu odlot. Pan Mróz mógłby się uczyć od pani Świst - bez obrazy pana Mroza.

„Prokurator” to debiut literacki autorki ukrywającej się pod pseudonimem Paulina Świst. Wydawca ostrzega, że prawdopodobnie nigdy nie poznany jej prawdziwej tożsamości, ale uchyla lekko rąbka tajemnicy, zdradzając, że za pseudonimem tym kryje się młoda i ceniona prawniczka. Czego można spodziewać się po powieści, której okładka krzyczy hasłami o ostrym seksie, ostrym języku i ostrej akcji? (...) Pierwszą rzeczą, na którą zwróciłam uwagę, czytając „Prokuratora”, jest fakt, iż książka ta nie ma rozdziałów. Fragmenty napisane z punktu widzenia Kingi przeplatają się z fragmentami napisanymi z punktu widzenia Łukasza. Punty widzenia niekiedy nakładają się na siebie, ukazując reakcję Kingi na zachowanie Łukasza lub odwrotnie, niekiedy bezpośrednio kontynuują akcję, pokazując daną scenę tym razem z perspektywy tego drugiego bohatera, niekiedy zaś oddziela je jakaś niewielka przerwa czasowa. Da się do takiej narracji przyzwyczaić, ale brak rozdziałów czasami jednak mi doskwierał. Rozdziały dają krótką chwilę na oddech, pozwalają na niewielką przerwę w opowiadanej historii, mają zaostrzyć apetyt na dalsze czytanie. Tych właśnie chwil na oddech zabrakło mi w Prokuratorze. Historia Kingi i Łukasza pędzi naprzód bez większych przystanków, a czytelnik jest przerzucany między bohaterami chwilami niczym piłeczka pingpongowa. Sama fabuła okazała się całkiem niezła. „Prokurator” to mieszkanka kryminału i romansu z drobną domieszką erotyki. Wbrew temu, co sugeruje okładka, ostrego seksu tutaj raczej nie znajdziecie. Jeśli ktoś, sięgając po tę pozycję, liczy na prawdziwie ostry erotyk, najpewniej się rozczaruje. Powieść skupia się przede wszystkim na relacji bohaterów i sprawie „Szarego”, z większym jednak naciskiem na proces i to, co się wokół niego dzieje. Mamy zatem całkiem burzliwy romans, rodzinne tajemnice, kryminalne intrygi i zaskakujące zwroty akcji. Świat prawników, dobrych i złych policjantów oraz niebezpiecznych gangsterów. Wyszła z tego całkiem przyjemna, wciągająca mieszanka. Pochwalić muszę kreację bohaterów, choć nie wątpię, że niektórzy mogą uznać ją za sztampową. Kinga i Łukasz to postacie o silnych osobowościach. Kinga sporo przeszła, co umocniło jej charakter. To silna kobieta, która zdolna jest do poświęceń. Łukasz to z kolei taki typowy badboy – twardy, męski, pewny siebie na sali sądowej i wśród kobiet, które potrafi uwieść z łatwością. Między nimi iskrzy, a że oboje są nieustępliwi i obdarzeni ciętym językiem, często dochodzi między nimi do ciekawych słownych utarczek pełnych celnych ripost. Podoba mi się to, jak z czasem rozwijała się ich relacja i jak sami bohaterowie zmieniali się na moich oczach. Książkę, pomijając kwestię braku rozdziałów, czytało mi się całkiem dobrze, ale po jej przeczytaniu naszła mnie pewna refleksja. Mam pełną świadomość tego, że to fikcja literacka, jednak taka powieść może w pewnym stopniu uświadomić człowiekowi, jak osoby związane z prawem mogą nim manipulować, by chronić swoje osobiste interesy i osiągnąć zamierzony cel. To jednak trochę przerażające, bo człowiek zaczyna się zastanawiać, jak często dochodzi w ten sposób do nadużyć. Na koniec jeszcze jedna rzecz, która mocno rzuciła mi się w oczy, a która w mojej opinii powinna być poprawiona. Nie wiem, czy to wyłącznie moje odczucie, ale współczesne powieści, w których bohaterowie idą ze sobą do łóżka, nie powinny pomijać kwestii antykoncepcji. Tutaj, niestety, Kinga i Łukasz uprawiają seks bez zabezpieczenia, z czym nie wiążą się żadne konsekwencje. Po pierwszej nocy Łukasz przez chwilę rozmyśla o tym, że nie użyli prezerwatywy, jednak potem ten temat nie istnieje w ogóle. Tak nie powinno być. Bohaterowie powinni być w tej kwestii odpowiedzialni. To jak ostatecznie mają się obietnice z okładki do rzeczywistości? Ostry seks? Niekoniecznie. Ostry język? Owszem. Ostra akcja? W pewnym stopniu tak. „Prokurator” to całkiem niezły debiut. Oczywiście nie jest on pozbawiony pewnych drobnych wad, ale wierzę, że kolejne powieści Pauliny Świst będą już lepsze. Widzę tutaj spory potencjał na przyszłość.

Niewiarygodnie wciąga i rysuje obraz w głowie, godne polecenia

Trzyma w napięciu, godna polecenia.. Jeden z lepszych debiutów :)