Oswoić narkomana to niesamowita książka,która pokazuję jak wielkim błędem jest sięganie, bo jakiekolwiek narkotyki czy alkohol.Z łatwością można zatonąć we własnych słabościach, niestety trudniej jest z nich wyjść.Narkoman to osoba,która w pewnym momencie odłącza swoje logiczne myślenie,a uzależnienie staję się sensem życia.Osoba uzależniona ma tak naprawdę dwa wyjścia.Albo uwalnia się od słabości i stara się godnie żyć,lub całe swoje życie poświęca uzależnieniu,które z czasem niszczy życie. Swoją postawą Robert Rutkowski pokazuję,ile wysiłku,ile pracy trzeba włożyć by zostać człowiekiem,który uwalnia się od własnych słabości.Jednak dzięki silnej woli i wsparciu odpowiednich osób jest to możliwe. Polecam tę książkę wszystkim,którzy zmagali lub zmagają się z uzależnieniami każdego typu.Nie ma znaczenie czy to narkotyki,alkohol,nikotyna czy seks.Każdy ten element to uzależnienie,którego warto się pozbyć.
Książka jedna z niewielu beznadziejnych jakie kiedykolwiek czytałam. Tylko osobę która nic nie wie o uzależnieniach może zainteresować. Rutkowski miesza schizofrenię z zaburzeniem osobowości dokładnie jak to robi Witkiewicz w „niemytych duszach”. Rutkowski nie tylko kopiuje Witkiewicza ale tez „ćpuna”, William Borroughs. Niedość ze kopiuje innych to jeszcze zmyśla takie bzdury że tyko ktoś bez żadnych wiadomości o uzależnieniach może to łykać. Z mamusią pojechał na wakacje kilkumiesięczne i zamiast heroiny wziął słodycze. 😂😂😂😂😂😂😂😂 W jednym rozdziale pisze ze narkoman ma wysokie IQ bo umie załatwić towar, a w następnym, że narkoman jest jak schizofrenik bo ma rozdwojenie jaźni. Pisze ze mial w gabinecie narkomana, który wydłubał sobie oko. 😂😂😂😂😂😂 Dokladnie posklejał i skopiował stare historie aby było ciekawiej. Wspomina o C.G, Jung i Z. Freud ale nic kompletnie o nich nie wie. Rutkowski to typowy narcyz z kompleksem megalomanii. Oszust jakich mało.
Książka nie uderza tak jak inne powieści kojarzone z tematyką narkomanii – „My, dzieci z dworca ZOO”, „Pamiętnik narkomanki” – ale otwiera oczy na pewne sprawy, o których nie słyszymy na co dzień. Irena A. Stanisławka zadaje precyzyjne pytania, starając się, by zostały poruszone najważniejsze sprawy, ciągle podtrzymując zainteresowanie czytelnika. Trzyma w ryzach Rutkowskiego, który mógłby opowiadać bez końca. Lektura zachwyciła mnie na tyle, że przeczytałem ją w dwa dni. „Oswoić narkomana” to reportaż budzący emocje ze względu na poruszaną tematykę, dokładną analizę uzależnienia i niewiarygodną szczerość oraz odwagę jaką swoja postawą prezentuje Rutkowski. Gorąco polecam!
05-08-2016 o godz 00:00 przez:
Kasia Majewska
|Empik recenzuje
Pana Roberta Rutkowskiego kojarzę z różnego rodzaju programów telewizyjnych, często interwencyjnych. Zastanawiałam się wtedy, czemu to on wypowiada się tak wiele na temat narkomanii czy innych nałogów. Kiedy ta książka trafiła w moje ręce, zrozumiałam dlaczego. To bardzo poruszająca relacja, tym bardziej że autentyczna, oparta na własnych doświadczeniach autora, momentami brzmie niewiarygodnie, wstrząsająco. Tym większy szacunek mam dla Roberta Rutkowskiego kiedy widzę go teraz w telewizji. Wydaje się być taki zdystansowany wobec nałogu, rozsądny, choć jednocześnie wiadomo że narkomanem, podobnie jak alkoholikiem nie przestaje się być nigdy. Potrzebna, mądra książka.
14-06-2016 o godz 00:00 przez:
Klaudia Wilk
|Empik recenzuje
Książka ogromnie interesująca, choć momentami poruszająca, by nie powiedzieć wstrząsająca. Robert Rutkowski jest brutalnie szczery i prawdziwy i ten fakt powoduje dodatkowy ładunek emocjonalny tej rozmowy. Jego spowiedź można potraktować jako ostrzeżenie, historia Roberta Rutkowskiego bardzo wiele uczy i dokładnie mówi czym jest nałóg narkotykowy i nie tylko taki, ile szkód i nieszczęścia czyni. Z drugiej strony znajduję w sobie podziw dla Roberta Rutkowskiego że zdecydował się na tą pełną dramatycznej szczerości rozmowę. Jego osoba budzi we mnie szacunek za to kim jest i jak wiele robi dla innych osób potrzebujących pomocy.
Więcej recenzji