Kobiety z ulicy Grodzkiej. Weronika (okładka miękka)

Książka ciekawa i warta przeczytania. Rozwija wątki poruszane w poprzednich częściach.

Pełna saga zajmie honorowe miejsce w mojej bibliotece, czekając aż sięgnie po nią moja córka a potem kolejne pokolenie kobiet :) Wspaniała historia.

To prawda. Opis sagi jest bardzo zachęcający. Tak samo, jak i pomysł na fabułę. Szkoda jednak zbyt oczywistego języka, wielu zbędnych opisów i dookreśleń. Zbyt nagłych i prostych rozwiązań akcji. Książka jest ciekawa, jednak sposób opowiadania mnie rozczarował. To prawda. Po przyzwyczajeniu się do języka i wyzbyciu nadziei na jego rozwój książkę czyta się bardzo szybko licząc na ciekawe poprowadzenie akcji. Irytujący jest brak zakończenia. Czyżby to furtka dla kolejnych tomów? Niestety, po tak entuzjastycznych opisach i recenzjach liczyłam na zdecydowanie lepszą lekturę.

Weronika to tom zamykający sagę opowiadającą historię kobiet z ulicy Grodzkiej w Krakowie. Książka podobnie jak poprzednie tomy zachwyca malowniczym przedstawieniem zarówno losów głównych bohaterek, jak i całego tła historyczno-społecznego epoki, w której rozgrywa się ta historia. Oprócz bohaterów, których już znamy i których zdarzyliśmy polubić, na kartach powieści pojawiają się nowe postaci. Są one na tyle ciekawe, że aż się proszą o rozwinięcie swoich wątków w osobnych powieściach. Chociaż z tego, co można się dowiedzieć na profilu autorki, być może powstaną nowe powieści, które będą nawiązywały do tej sagi. Cieszyłabym się bardzo, gdyby tak faktycznie było, bo bardzo zżyłam się z bohaterami i podejrzewam, że nie ja jedna. Są bardzo bliscy czytelnikowi – mają swoje zalety, ale i ludzkie słabości. http://www.czytajac.pl/2017/05/weronika-kobiety-ulicy-grodzkiej/

Weronika to smakowite zwieńczenie epickiej historii, która ukazuje losy krakowskich kobiet ( i nie tylko) na przestrzeni kilkudziesięciu lat, na tle wielkich wydarzeń historycznych. Cała saga zaczyna się pod koniec 19 wieku, towarzyszymy naszym bohaterkom podczas pierwszej wojny światowej, potem w magicznym czasie międzywojennym, a na koniec w ponurych latach okupacji hitlerowskiej. Odwiedzamy Paryż z przełomu wieków, przedwojenny Berlin, krakowskie teatry, kina, kawiarnie, a przede wszystkim śledzimy losy rodzinnej apteki. Lucyna Olejniczak bardzo plastycznie przedstawia realia tamtych czasów, ma się wrażenie, jakby się oglądało w kinie wysokobudżetową produkcję, dopracowaną w każdym szczególe (scenografia, kostiumy itp.). Ale największą siłą jest sama historia, pełna nieoczekiwanych zwrotów ( także jakby filmowych), wzruszeń, dramatyzmu, a przede wszystkim pełna ciepła. Moją ulubioną postacią jest Matylda, która z buntowniczej i nieco nieodpowiedzialnej dziewczyny w ostatnim tomie przeistacza się w dorosłą, wręcz bohaterską kobietą. To właśnie jej historię przedstawia ( nieco wbrew tytułowi) czwarta część - Weronika, najbogatsza chyba w dramatyczne wydarzenia( a także najdłuższa). Aż żal, że to już koniec historii. A może nie? Może autorka sprawi nam niespodziankę i dopowie losy Weroniki? Znakomita lektura na wakacje i nie tylko. Gorąco polecam!

Autorka ma niesamowicie lekki i płynny styl, który wciąga od pierwszych stron i czytelnik nie ma pojęcia kiedy minęła pora posiłku czy snu. Atutem Kobiet są kolejne pokolenia rosnące na naszych oczach oraz nowi bohaterowie, których losy niezmiennie wpływają na kobiety z Grodzkiej oraz są z nimi związane. W tym tomie serii w spokojnie życie ludzi wkroczyła wojna. W tym roku miałam okazję czytać wiele książek właśnie o tej tematyce, ale okrucieństwo, eksterminacja Żydów, walka o każdy kęs chleba czy przerażone postacie przemykające podczas godziny policyjnej, wciąż wywoływały u mnie ciarki i szybsze bicie serca. Olejniczak doskonale połączyła fikcyjnych bohaterów z rzeczywistym zagrożeniem ze strony niemieckiej i radzieckiej. Ukazała codzienność przed oraz podczas wojny a także trudne momenty po wojnie, gdy ocaleli walczący powracali do domów... lecz nie wszystkich. Jaka jest ta powieść? Piękna, wzruszająca oraz magiczna w swej prostocie, ale również przepełniona emocjami, od których nie sposób się odgrodzić. Obok urokliwych chwil pełnych szczęścia i miłości znajdziemy dla kontrastu sensacyjne momenty, gdy bohaterowie byli o krok od śmierci i szala przechylała się raz na jedną a raz na drugą stronę. Lucyna Olejniczak postawiła w tej historii na kobiety, pokazując ich uczucia, słabości, ale i siłę, gdy jako matki musiały poradzić sobie w ogarniętym wojną kraju, jednocześnie martwiąc się o tych bliskich, którzy wyruszyli na front. Mogłabym tak pisać i pisać... bez opowiadania o fabule, jedynie zachwalając Wam powieść, ale szkoda czasu na czytanie mojej recenzji - po prostu sięgnijcie po książkę. A jeśli jeszcze nie znacie żadnego z tomów sagi rodzinnej, która swój początek bierze w aptece "Pod Złotym Moździerzem" Franciszka Bernata to najwyższy czas rozkochać się w kolejno opowiedzianych dziejach Hanki, Wiktorii, Matyldy oraz Weroniki. A potem... Potem pozostaje nam pisać do autorki gorące prośby o kontynuację :) całość recenzji: http://czytelnicza-dusza.blogspot.com/2017/05/lucyna-olejniczak-kobiety-z-ulicy.html