Jakie piękne samobójstwo. Dlaczego Polacy walczyli o swoje zniewolenie? (okładka twarda)

Ciekawie napisana. Ziemkiewicz ma bardzo trafne spostrzeżenia, ale nie ma też co ukrywać, że jego oceny są bardzo subiektywne. Warto to brać pod uwagę czytając. Niemniej jednak warto po jego książki sięgać.

Fakty o ktorych sie nie mowi glosno a sa niezmiernie istotne aby zrozumiec dziwnosc naszej historii.

Całkiem inne spojrzenie na naszą historię. Inne od tego, czego uczono nas w szkole. Warto przeczytać i zastanowić się nad argumentami Ziemkiewicza.

odrobina prawdy, dzięki niej możemy wrócić do tamtych lat

Mogą ludzie się wkurzać na to co przeczytają lecz w mym odczuciu książka trafia w sedno problemu, czytam jedną z wcześniejszych ocen i trochę mnie dziwi brak jego rozeznania w otaczającym nas świecie, walcząc po stronie aliantów i tak jesteśmy dziś postrzegani przez świat jako kraj antysemicki, to czy walcząc po stronie Niemców to by coś zmieniło -nie sądzę, a wręcz myślę że sytuacja Polski lepiej by wyglądała...

Ponad 50 lat po wojnie możemy pozwolić sobie na rozważenie alternatywnych wersji historii. Nie do pomyślenia jeszcze kilkanaście lat temu rozważania m in na temat czy w II Wojnie Światowej walczyliśmy po właściwej stronie.

To moje pierwsze spotkanie z Ziemkiewiczem, jednakże na pewno nie ostatnie. Widać, że autor posiada ogromną wiedzę historyczną, którą wykorzystuje w swoich książkach, co więcej potrafi na tej podstawie dobudować bardzo ciekawą fabułę, od której czytelnik nie ma ochoty się oderwać. Polecam gorąco!

Można się zgadzać albo nie z główna teza, ale fakty są takie ze przelewaliśmy krew w ostatniej wojnie nie zawsze za siebie i za polskie sprawy. Rafał Ziemkiewicz po prostu układa fakty w logiczny sposób. Historia nie zawsze się układa według „ziemskiej” logiki, ale ja zgadzam się z autorem i myślę ze lepiej będzie jak Polacy będą się kierować bardziej „naszą” niż „waszą”. Czy naprawdę powinniśmy tak uparcie angażować się w konflikt Ukrainy z Rosja? Książka skłania do takich refleksji. Gorąco poleca.Mo

Autor podjął się ciekawego zadania analizy sytuacji geopolitycznej poprzedzajacej wybuch II wojny światowej. Obawiam się jednak ze w swej ocenie osiągnął błędne wnioski. Sytuacja geopolityczna Polski nie pozwalała na zbyt duże manewry. Wbre temu co co autor twierdzi i uważa większość komentatorów polityka Polski polegała na kupnie czasu poprzez współpracę z Niemcami chociażby w zajęciu Zaolzia. Zgadzam się natomiast z autorem ze nie wykorzystano wszystkich dostępnych środków do wzmocnienia potencjału obronnego kraju. Długoterminowy sojusz z Hitlerem i wspólny atak na Rosjie zakończyłyby się jeszcze większa klęska a przede wszystkim podzieliły naród i postawił Polskę po stronie przegranych. Nie zgodzę się z autorem ze pakt z Hitlerem nie doprowadziłoby do polskiej militarnej agresji na Rosję , czego przykładem niech bedą udział Rumunii lub Węgier. Będąc sojusznikiem Polska musiałaby wziąć jawny i otwarty udział w eksterminacji Żydów Polskich a to ani chwały ani szacunku by nam nie przyniosło. Główna myśl książki mówi o bezsensownej walce i konieczności przewidywania zmieniających się trendów aby w porę przyjąć postawę pozwalająca na przetrwanie poprzez kolanoracje z agresorem. Niestety takie wniosek prowadzi do jedynej słusznej konkluzji - współpraca z okupantesoweickim była jak najbardziej konieczna jako ze eliminowanie bezsensowna walkę . No ale z tym argumentem autor zapewne się nie zgodzi.

Bardzo mocna książka wciska w fotel i zdejmuje mity wielkiego pseudo mocarstwa jakim się uważaliśmy. Pokazuję prawdę historyczną która jest nie wygodna i jest tabu. Jest bardzo otrzeźwiająca i pokazuję że każdy rząd dba o interes kraju i jego obywateli poza Polską która wie lepiej bo jest pseudo mocarstwem i pokaże Hitlerowi gdzie raki zimują. Udowadnia że powstanie Warszawskie było bezsensowne i że to ZSRR nas podjudzało, że nic nie robimy więc rzucaliśmy się z gołymi rękami na uzbrojonych Niemców, czołgi ,pistolety i armaty. A przez wymordowanie znacznej wykształconej ludności w Warszawie sowietyzacja była łatwiejsza.

Z Rafalem Ziemkiewiczem to jest tak- kochac lub nienawidzic.Otoz...ja, nie moge ani kochac ani nienawidzic. Pisze sama prawde i trzeba urazy pochowac. Zamknac dume i uprzedzenia. Zas nienawidzic za porownania o ktorych oststnio bylo glosno o pijanym i ofierze. Zreszta to jest zycie pywate a tu nie chodzi o to przeciez by kierowac sie emocjami. Jakie piekne samobojstwo to po Myslach nowoczesnego endeka kolejny pieknie opisany mit. Swietne uchwycenie perspektywy tamtych czasow od Marszalkowcow, Mikolajczykow az do Andersa, Sikorskiego i Gibraltaru.. Krotko bo krotko o Wyspie Wezy ale i taka wzmianka( hmm wzmianka obozy na wyspie Bute, Szkocka Bereza) ale nie mozna Rafalowi Ziemkiewiczowi zadac klina, ze sie tak do konca nie zna. Facet otoz zna sie na rzeczy a i jak kazdy nagina dla siebie jedna sluszna sprawe. Co by bylo gdyby od zawsze towarzyszy historykom i nie tylko w rozwiklaniach zagadek, ktore i czasem sa proste a czasem i nie chca takowe byc. Analiza historyczna bardzo cenna. Tylko mozna sie nie zgodzic tak negowac idee pilsudczykow i samego Marszalka. Przychylam sie do tezy o naszej glupocie narodowej ale jednak blizej mi do Marszalka niz do Dmowskiego niestety. Ksiazka swietna i naprawde polecam.

Temat genezy II wojny światowej wg tego co uczono pokolenie wczesnego Gierka znacząco odbiega od wydarzeń przedstawionych przez p. Ziemkiewicza. Spojrzenie kontrowersyjne i niewygodne dla prawicy, z którą sympatyzuję, spuściło na głowę pisarza deszcz niepochlebnych komentarzy. Z faktami jednak się nie dyskutuje. Książka jest wartościowym źródłem wiedzy, która, jak sam autor powtarza w swoich wywodach, znana jest od dawna historykom, lecz nie była rozpowszechniana. Nie jest to książka "gdybająca", lecz faktograficzna i to mi się w niej podoba najbardziej.

Gdyby nie obowiązki domowe, prawdopodobnie tak by było. Książka została przeze mnie pochłonięta w półtorej dnia. Jest to jedna z lepszych książek, jaką udało mi się ostatnio kupić. Przyznam szczerze, że na początku byłam sceptyczna, po przeczytaniu niektórych tez autora, bo wówczas były one dla mnie jedynie tezami. Najbardziej niepokojącą była ta o tym, że Polacy mogli sprzymierzyć się z Niemcami. Jak to!? Okazuje się, że nie znamy naszej historii. Nie wiemy czym były powstania, tak chętnie przez nas wzbudzane. Nawet jeśli się z autorem nie zgadzamy warta przeczytania - pobudza szare komórki! Polecam gorąco!

Jakie piękne samobójstwo to kolejne dzieło Ziemkiewicza, które zasługuje na wielką uwagę. Ziemkiewicz nie przebiera w słowach, pokazuje nam, że to, co uważamy dziś za wolność, wcale wolnością nie ma. Analizuje, stawia tezy i stawia solidne argumenty, że Polska jako kraj walczyła o wolność, ale nie swoją. Uświadamia nam jak mało znany naszą historię i jak o wielu lat wpiera się nam, że mity są prawdą. Jak to w kawale: są trzy prawdy - szczera prawda, tylko prawda i g... prawda.

Książka jest odpowiednia na przeczytanie w każdym czasie, ale w przededniu rocznicy Powstania Warszawskiego jej wydźwięk staje się jeszcze bardziej wymowny. Warto spojrzeć na trudną historię Polski także od innej strony, od tej o której pisze Ziemkiewicz. Ciekawe, bardzo śmiałe tezy nikogo nie pozostawią obojętnym, tym bardziej, że temat polskiej wolności wciąż prowokuje do burzliwych dyskusji.

Rafał A. Ziemkiewicz „Jakie piękne samobójstwo”.
Współczesny esej historyczny ukazujący bezsens polityki polskiej w 1939 r., a także i później, podczas nocy okupacyjnej. Wyjaśniający również genezę owych bezsensownych, późniejszych zachowań polskich elit w latach 1939-45. Trudno się z autorem nie zgodzić, choć nie podzielam wielu jego refleksji i dygresji.
Ale w zakresie tytułowym, podstawowym - chylę czoło i przyznaję mu rację. Książka jest jakby kontynuacją, innym (choć zasadniczo zgodnym) spojrzeniem na tematykę przedstawioną przez Piotra Zychowicza w „Pakcie Ribbentrop-Beck” i „Obłędzie 44”.
Książkę napisano z pasją, językiem nienaukowym, czyta ją się łatwo - pod warunkiem posiadania przyzwoitego minimum wiedzy z historii Polski i powszechnej. Żeby bowiem zrozumieć wersję alternatywną niektórych wydarzeń, trzeba przede wszystkim znać ich faktyczny przebieg. Poza tym autor czyni sporo dygresji i porównań historycznych.

Przyjemnej lektury.

Bardzo ciekawa analiza tego jak Polscy na przestrzeni dziejów walczyli o swoja wolność. Tylko właśnie autor stawia pytanie czy na pewno o swoja wolność? Czy może o wolność innych. Mnie ksiązka bardzo zaciekawiła. Uważam, że warto się z nią zapoznać ponieważ książka pozostawia z wieloma ważnymi pytaniami i refleksjami.

Uważny czytelnik szybko zauważy, że natura naszego życia politycznego wcale nie zmieniła się tak bardzo w stosunku do II RP. Kto nie zna historii skazany jest na jej powtórzenie. Dlatego jest to pozycja obowiązkowa dla wszystkich zainteresowanych dalszymi losami naszej ojczyzny. Brutalna i bolesna, ale prawdziwa. Zachęcam do czytania.

Po Polactwie najlepsza książka publicystyczna Ziemkiewicza.

Lepsza od obu książek Zychowicza, bardziej wyważona. Ważne, że zaczęło się analizowanie klęski jaką była II WŚ bez jednoczesnego plucia na bohaterów tamtych wydarzeń. Prawda jest nie tylko ciekawa, ale często bywa także brutalna i bolesna. Czyta się naprawdę szybko i przyjemnie. Gorąco polecam ten zakup.

Ksiązkę czyta się jednym tchem! Wciągająca i niesamowicie interesująca. Dotychczas nie miałem jeszcze styczności z tego typu spojrzeniem na historię Polski i jej udziału w wojnach i powstaniach. Nie wiem dokładnie czy to kwestia lekkości pióra autora, czy tematyki, która wydała mi się arcyciekawa, ale nie pamiętam kiedy ostatnio połykałem książkę tak szybko. POLECAM!