Zakon Sangwinistów. Tom 3. Diabelska krew (okładka miękka)

Mocne. Z każdą częścią trylogii robi się mroczniej, ciekawiej i bardziej fantastycznie. Na pewno nie każdemu odpowiada taki rodzaj literatury i przygody, ja jestem jednak zachwycony. Nie wiem, oczywiście, ile jest w tym cyklu zasługi Rollinsa, a ile Cantrell, ale w porównaniu do innych pozycji tego pierwszego, więcej jest ucieczki w religię. W religię, ale od mistycznej, fantastycznej i mrocznej jej strony. O akcji powieści nie da się powiedzieć, że jest wartka lub dynamiczna. Ona jest szalona. Obrazy przesuwają się przed oczyma z prędkością dobrego przygodowego filmu. Jednocześnie są to obrazy pełne barw, nasycone tak bardzo, że człowiek czuje, iż mógłby prawie ich dotknąć. W każdym razie pomysł, jego realizacja, sprawność narracji, umiejętność budowania napięcia oraz spójność akcji bardzo mi się podobały. Trzecia część cyklu jest doskonałym jego podsumowaniem, a już jej zakończenie jawi mi się jako fantastyczne, w każdym znaczeniu tego słowa. Oczekiwałem fajerwerków i doczekałem się ich, a na koniec dostałem to, czego absolutnie się nie spodziewałem, kompletne zaskoczenie. A to chyba syci każdego czytelnika, niezależnie od tego, jakiego rodzaju książki lubi. Moja ocena jest wysoka i jestem entuzjastą tego duetu autorów. Mam nadzieję, że kiedyś jeszcze powrócą.

Trzeci i ostatni tom trylogii Zakonu Sangwinistów, szkoda. Ciekawa i wartka akcja , gdzie fantasy splata się z teraźniejszością. Widać ,że ta para autorów wie jak napisać ciekawą trylogię . Polecam i zachęcam to przeczytania.

Czasem świat okazuje się całkiem inny niż myśleliśmy, bywa, że jedno wydarzenie burzy wszystko co wydawało się oczywiste. Potem kolejne nie pozwala powrócić do dotychczasowej rzeczywistości i jednocześnie otwiera całkiem nowe perspektywy, przynoszące ze sobą wizję niesamowitej przygody, ale i ogromnego niebezpieczeństwa. Nie jest łatwo być wybrańcem, szczególnie kiedy ma się świadomość odpowiedzialności i tego co może przynieść przyszłość, jeśli podejmie się niewłaściwą decyzję lub co gorsza zdoła zwyciężyć. Wiadomo jedno - zło nigdy nie odpuści i jak tylko nadarzy się okazja uderzy ponownie. Do tej pory Erin Granger wraz z Jordanem Stone`em i Rhunem Korzą wychodzili mniej lub bardziej cało z potyczek z nim, lecz nie obeszło się bez blizn. Niektóre z nich są widoczne gołym okiem, inne chowają się przed ludzkim wzrokiem, ale wcale nie są z tego powodu mniej dotkliwe. Ostatnia bitwa przyniosła zwycięstwo, niestety nie tylko tych troje zdaje sobie sprawę, że nie jest ono jeszcze ostateczne, przed nimi ostateczne starcie. Kiedy ono nastąpi? Tego nikt nie wie, jedno jest tylko pewne trzeba się przygotować na wszystko. Erin i Jordan przekonali się w ciągu zaledwie kilku miesięcy, że prawda ma aż nazbyt wiele twarzy, a to co uważali za wiadome to jedynie kolejna maska czegoś skrywanego od wieków. Sangwiniści i strigoi`e od setek lat toczą wojnę, jedni i drudzy odczuwają pragnienie krwi, ale tym razem mocniej niż kiedykolwiek wcześniej są w nią wplątani ludzie. Nieliczni zdają sobie sprawę, że świat stoi na krawędzi, jest nadzieja, że armagedonu da się uniknąć, ale za jaką cenę? Rhun Korza pragnie by dla jego przyjaciół nie była zbyt wysoka, on aż nazbyt dobrze zna jej wielkość. Może dawno zapomniana wiedza pozwoli uniknąć najgorszego? Jednak czy można zaufać alchemikowi sprzed kilku wieków, chociaż z drugiej strony prawie wszystko w co wierzyli okazało się jedynie zręcznym eufemizmem lub jedynie ułamkiem prawdy. Uczona Niewiasta, Mąż Wojownik i Rycerz Chrystusa, troje przeciwko złu świata, to raczej zbyt mała siła by ktokolwiek uważał, że może ona przywrócić zachwianą równowagę. Ale na Ziemi istnieją rzeczy, które dla większości nieświadomej ludzkości są mitem, niczym więcej i niczym mniej. Nikt oprócz tej trójki nie jest w stanie przeciwstawić się przeznaczeniu, czy zwyciężą? James Rollins ma na swym kącie wiele bestsellerowych powieści spod znaku sensacji, nie inaczej jest też w przypadku cyklu "Zakon Sangwiników", który autor stworzył z Rebeccą Cantrell. Pisarski duet w trzech tomach zawarł dużą dawkę przygody i intryg, okraszając je nową interpretacją legendarnych wydarzeń oraz postaci. Czytelnicy już zaznajomieni z twórczością Rollinsa wiedzą czego się spodziewać, ale on i tak każdorazowo zaskakuje swoimi pomysłami. Nie inaczej było w przypadku najnowszej serii, każda część przyniosła szybką akcję z niesamowitymi jej zwrotami i przede wszystkim fabułą w jakiej tak naprawdę można było dosłownie spodziewać się wszystkiego. Autorzy wykorzystali mity i legendy, a wśród grona bohaterów pojawili się i tacy, których imiona i nazwiska są znane chyba każdemu. Ostatnia książka z trylogii to nie jedynie kontynuacja dwóch poprzednich, lecz i w dużej mierze samodzielna opowieść. James Rollins i Rebecca Cantrell zabierają swoich czytelników w podróż do najbardziej odległych miejsc na kuli ziemskiej, stanowiących odpowiednio tło nie tylko do głównego motywu, ale również uzupełniających poszczególne wątki o detale wzbogacające całość. "Diabelska krew" kończy cykl, ale nie znaczy to, iż autorzy niczego nowego już nie wnoszą, wprost przeciwnie dramaturgia utrzymana jest do ostatnich stron.

Po lekturze Ewangelii Krwi i Niewinnej Krwi [recenzja] wprost nie mogłam doczekać się kontynuacji tej opowieści. Bardzo przypadły mi do gustu książki, które łączą w sobie fikcję literacką z faktami popartymi znanymi powszechnie argumentami. Taka właśnie jest Diabelska Krew, łączy w sobie domysły dwójki pisarzy z tym co jest znane – mniej, lub bardziej. Chyba muszę zacząć od tego, że każdy z nas powinien znać – niekoniecznie uznawać czy wierzyć, ale znać – historię wypędzenia Adama i Ewy z Edenu. Jeśli nie, warto byłoby te wiedzę nadrobić, gdyż ma ona wielkie znaczenie w tej części. Fabuła powieści, jak i całej serii, łączy w sobie naukę, mitologię, religię oraz fikcję literacką. Sporo z tego co jest nam znane, nabiera całkowicie nowego znaczenia. Walka dobra ze złem, jaką tu widzimy, skłania czytelnika do głębszego zastanowienia nad sobą. W tej histori nic nie jest całkowicie jednoznaczne, dobro miesza się ze złem, nie ma jasno określonych barw bieli i czerni, ale jest całe mnóstwo odcieni szarości, które nadają całkowicie nowy ton w pokładanej od wieków wierze. Nie ukrywam, że powieść skłoniła mnie do przemyśleń związanych z tym co jest prawdą nam udostępnioną, a co rzeczywiście mogłoby być dopełnieniem tych prawd. Dla czytelnika mniej pokładającego wiarę w Boga, ta powieść może być całkowitą nowością, a nawet zaprzeczeniem dla tego co słyszeliśmy na katechezach a nawet lekcjach historii. Za to właśnie uwielbiam autorów. Potrafią własną wyobraźnią nakłonić czytelnika do tego by zwątpił w to co przecież doskonale powinien znać. cała recenzja: http://isztarbooks.blogspot.com/2017/03/diabelska-krew-james-rollins-rebecca.html

Co prawda wolę jego powieści, które pisze samodzielnie (szczególnie z serii SIGMA FORCE), ale ta seria również jest niezła. Miła rozrywka z zaskakującym zakończeniem.

Nie lubie porzucać książek, wiec i teraz dobrnąłem do końca - zakończenie nieco zaskakuje ale fabuła niezbyt mnie wciągała. Czasami miało się dość już zachowania głównej bohaterki.